Autorzy

Adam Wielomski: Zabójcy Zachodu. Prawica i lewica nietzscheańsko-
heideggerystyczna

Najgłośniejsze dzieło Ossendowskiego Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów to zapis przeżyć, jakie były jego udziałem, gdy w czasie wojny domowej uciekał przed bolszewikami przez Syberię, Mongolię i Chiny.

Autor Paktu "Ribbentrop–Beck" i "Obłędu ’44" tym razem podjął drażliwy temat stosunków polsko-żydowskich. Jego poprzednie książki wywoływały ostre dyskusje i kontrowersje, żadna nie była jednak tak niepoprawna politycznie. Żydzi rozsierdzą zarówno filosemitów, jak i antysemitów.

UWAGA! Książkę E-book wysyłamy tylko za pośrednictwem maila! To nie jest książka papierowa!

Książka stanowi kontynuację moich wcześniejszych badań nad zagrożeniami dla państwa narodowego i konstytuującego je narodu opartego na silnej klasie średniej. Moim celem było pokazanie mechanizmów ideologicznych, politycznych i ekonomicznych prowadzących do globalizacji, w wyniku której miałoby powstać państwo światowe, oparte na nielicznej elicie ludzi niezwykle bogatych i wielomilionowych masach ludzi spauperyzowanych, uzależnionych od państwowego systemu socjalnego. Co więcej, staram się pokazać, że cel ten przyświeca dwóm nurtom teoretycznie całkowicie sobie przeciwstawnym – a mianowicie neoliberałom i neomarksistom – połączonym w wielkim, acz nieformalnym sojuszu przeciwko światu społecznemu i politycznemu, który znamy i który, pomimo licznych zastrzeżeń, jest „naszym światem”.

Prof. dr hab. Adam Wielomski

Prusacy wojny pragną. Jeżeli niemieccy członkowie cywilizacji łacińskiej wojny nie pragną, niechże się czymś różnią od tamtych - a przede wszystkim niech nie powtarzają za pruską panią matką piosenki o „korytarzu” – bo tą drogą rozpęta się z wszelką a wszelką pewnością nową wojnę europejską. A wtedy albo koniec cywilizacji chrześcijańsko-klasycznej, albo musi nareszcie nastać raz koniec Prus. Żadnemu Niemcowi nie spadłby przez to włos z głowy, owszem, odetchnęłyby Niemcy.

Czy konserwatysta może być masonem? Mało kto w Polsce słyszał o martynizmie, czyli o ezoterycznym wolnomularstwie rozwijającym się obok dobrze opisanych lóż antyklerykalnych i antyreligijnych. Loże tego kierunku działały we Francji, we Włoszech i po troszę w Niemczech. Była to masoneria mistyczna i antyklerykalna równocześnie. Martyniści stworzyli doktrynę konserwatyzmu ezoterycznego, wedle którego hierarchia polityczna miała odzwierciedlać dostęp do poznania tajemnych prawd o porządku świata. Głosili, że świat winien być pojmowany sakralnie, a władzę w nim sprawować winny mające dostęp do tajnej wiedzy elity. Obserwując świat współczesny widzimy, że demokracja staje się coraz większą fikcją, a światem rządzi elita złożona z bankierów, finansistów, udziałowców międzynarodowych korporacji, która rada byłaby odwołać się do starych zasad konserwatywnego elitaryzmu i hierarchii. Oto mamy elitę „mądrzejszych”, którym marzy się społeczeństwo kastowe, jak w Indiach. Co ciekawe, martyniści też swój wzrok kierowali ku kastowemu społeczeństwu Hindusów. Czy to jest tylko przypadek czy wyraz ponadczasowej tendencji?

Kto ocali u nas cywilizację łacińską? Jedną tylko znam siłę do tego zdatną i powołaną: Kościół. Tu, w Europie w ogóle, jest to jego cywilizacja, jego córa, bronić mu przeto wypadnie swej własności, swego żywiołu. Ale powodzenie zależy od tego, czy miłośnicy tej cywilizacji zrozumieją, że nie obronią jej, jeśli nie staną zarazem w szeregach Kościoła. W tej walce trzeba być koniecznie katolikiem, inaczej walka będzie próżną. Można by nawet wyrazić się, że wystarcza walczyć o katolickość Polski, a gdy obronimy Kościół, cywilizacja łacińska będzie nam przydana, ocalona.

Celem książki jest odpowiedź na pytanie: czy możliwe jest w dającej się przewidzieć przyszłości stworzenie narodu europejskiego? Kwestia ta wynika z dyskusji na temat tożsamości Europejczyków i Unii Europejskiej. Wielu polityków, dziennikarzy, naukowców i propagandystów politycznych dowodzi, że Europejczyków łączą wartości tolerancji, demokracji, praw człowieka i szeroko pojmowanego liberalizmu. Ale nawet entuzjaści Unii Europejskiej dostrzegają, że to zbyt mało, aby można było mówić o wspólnej tożsamości. Kiedy rozpoczynała się dyskusja na temat zjednoczenia Europy w połowie XX wieku, wielu intelektualistów i polityków wierzyło w stworzenie „narodu europejskiego”. Czasem jeszcze do tej idei niektórzy wracają, wierząc, że będzie on uwieńczeniem procesów integracyjnych. Dlatego autorzy postawili sobie na celu zbadanie problemu ewentualnej możliwości likwidacji poszczególnych narodów i powstania w to miejsce narodu europejskiego.

Rozprawka niniejsza ma na celu wykazanie, że polską była od początku, a zrazu wyłącznie polską, ziemia, zwana powszechnie przez nas samych Rusią. Zazwyczaj uważamy się w kraju tym za żywioł osadniczy, przybyły dopiero w drugiej połowie XIV wieku, za Kazimierza Wielkiego. Kiedy już chcemy silnie zaakcentować prawa nasze do dawnego województwa ruskiego, wołamy, żeśmy te prawa zasiedli tam od sześciu wieków. Pogląd taki jest całkiem mylny, a zrodził się.... z nazwy kraju. Świadectwa historyczne mówią wyraźnie o pierwotnej polskości Rusi Czerwonej, a na czele ich kroczy najstarsza kronika ruska, tak zwana Nestora.

Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o polityczną przyszłość Europy, o szanse przetrwania państw narodowych w postępującym kosmopolitycznym środowisku europejskim związanym z wolnomularską ideologią liberalną to główny cel prezentowanej pracy. W dogłębny naukowo, a jednocześnie przystępny nawet dla mniej wprowadzonego w problematykę filozofii politycznej czytelnika sposób, autorzy prezentują różne nurty i kierunki ewolucji europejskiego systemu politycznego w kontekście globalnego układu sił. W znany także z innych prac sposób (np. za pomocą metod cybernetyki społecznej) ujawniają towarzyszące im procesy dezinformacyjne i narastające przy tym obiegowe i naukowo nieuzasadnione poglądy. Autorzy zgodnie opowiadają się za europejską wspólnotą suwerennych państw narodowych w miejsce koncepcji wielkoprzestrzennych zmierzających do budowy struktur ponadnarodowych. W nie tylko ciekawy, ale i dla wielu śmiały (np. prognoza bliskiego końca porządku euroatlantyckiego, w tym NATO) sposób postulują konieczność przemodelowania polskiej sceny politycznej i zastąpienie jej nowym układem sił.

Z recenzji prof. Roberta Białoskórskiego

(...) Aż do XVI wieku nikt nie pomyślał, iżby państwo miało zajmować się szkolnictwem. Przez całe wieki szkoły były monopolem Kościoła, nie z zasady wcale, lecz z konieczności, bo tylko duchowieństwo mogło udzielać nauki książkowej, gdyż tylko ono ją posiadało. Dopiero protestantyzm stał się pomostem do szkoły państwowej. (...) Uważałem za potrzebne podać ten przegląd, ażeby wykazać, że pomysł szkoły państwowej, a tym bardziej monopolu, jest wcale niedawnej daty; że nie są to bynajmniej rzeczy „rozumiejące się same przez się”, lecz wynikłe z okoliczności. Mówiąc na ogół, jest to dar protestantyzmu.

Fragment eseju

Zadawano sobie już dawno pytanie, czy zachodzi związek pomiędzy pojęciami politycznymi świata protestanckiego, a jego zasadami teologicznymi. Niektórzy twierdzą, że bez znajomości teologii protestanckiej nie można wręcz zrozumieć kierunków polityki protestanckiej, gdyż one z teologii ich wyrosły – pisze w zapomnianym eseju prof. Feliks Koneczny.

Książka stanowi kontynuację moich wcześniejszych badań nad zagrożeniami dla państwa narodowego i konstytuującego je narodu opartego na silnej klasie średniej. Moim celem było pokazanie mechanizmów ideologicznych, politycznych i ekonomicznych prowadzących do globalizacji, w wyniku której miałoby powstać państwo światowe, oparte na nielicznej elicie ludzi niezwykle bogatych i wielomilionowych masach ludzi spauperyzowanych, uzależnionych od państwowego systemu socjalnego. Co więcej, staram się pokazać, że cel ten przyświeca dwóm nurtom teoretycznie całkowicie sobie przeciwstawnym – a mianowicie neoliberałom i neomarksistom – połączonym w wielkim, acz nieformalnym sojuszu przeciwko światu społecznemu i politycznemu, który znamy i który, pomimo licznych zastrzeżeń, jest „naszym światem”.

Prof. dr hab. Adam Wielomski

Głęboko przemawia mi do przekonania sylogizm Józefa Szujskiego (1835-1883), który pisał o „fałszywej historii jako mistrzyni fałszywej polityki”. Anegdotycznie akurat ten cytat zawdzięczam człowiekowi, który w swej politycznej praktyce w sposób wręcz idealny zilustrował tezę Szujskiego - Bronisławowi Geremkowi (1932-2008) - a który tak chętnie posługiwał się może nawet lepszą od oryginału...

Za czasów Sobieskich były w Europie cztery cywilizacje, tak samo, jak obecnie: łacińska, bizantyńska, żydowska, turańska. Żydowska kwitnęła w Polsce w najlepsze, ale nie promieniowała na społeczeństwo polskie; o tym jeszcze nie było mowy! Bizantyńskiej nie było wówczas w Polsce ni śladu. Turańska udzielała się od Kozaczyzny i Moskwy, poniekąd też przez wpływy tureckie. Rodzimą w Polsce była cywilizacja łacińska.

Połowa roku 2018 to dobry moment na podsumowanie pewnego etapu – bo oto właśnie w polskim życiu publicznym osiągnęliśmy kolejny „moment prawdy”. To określenie zapożyczam nie z jakiejś grafomańskiej poezji, ale z fachowego języka służb – konkretnie: sowieckiego Smiersza (Smiert’ szpionam!) – gdzie „momentem prawdy” nazywa się kulminację gry operacyjnej niejako wymuszającej ujawnienie; chwilę, w której nie da się już dłużej uprawiać gry pozorów i przeciwnik zmuszony jest wykonać ruch odsłaniający bez cienia wątpliwości tożsamość i rzeczywiste zamiary. „Moment prawdy” to ostateczna konfrontacja, w której opadają maski i wreszcie jasnym staje się, kto jest kim.

Kolejna, szósta już część cyklu „Opowieści niepoprawne politycznie”.
Po Żydach, Sowietach, Niemcach i Aliantach przyszedł czas na Ukraińców. Ludobójstwo na Wołyniu, akcja „Wisła”, krwawa wojna o Lwów. Pogromy polskich dworów na Rusi, Pakt Piłsudski - Petlura, Wielki Głód i Dywizja SS-Galizien. Fatalne błędy II RP i terroryzm OUN. UPA kontra AK.
Piotr Zychowicz w swojej nowej książce opisuje najbardziej kontrowersyjne wydarzenia z tragicznej historii relacji polsko-ukraińskich. Bez upiększania i brązu. Bez hurra-patriotycznej cenzury i politycznej poprawności. Zychowicz pisze o tragicznym XX wieku - gdy Polaków i Ukraińców poróżnił krwawy konflikt o ziemię - ale cofa się również do czasów powstania Chmielnickiego. Czy fiasko ugody z Kozakami i budowy Rzeczypospolitej Trojga Narodów było największą zaprzepaszczoną szansą w dziejach Polski? Agresja rosyjska z 2022 roku spowodowała, że Polacy i Ukraińcy nigdy nie byli ze sobą tak blisko. To dobry moment, aby wyjąć historyczne trupy z szafy i w uczciwy sposób rozliczyć się z historią. Prawdziwe pojednanie musi być oparte na prawdzie.

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali 100 tysięcy Polaków. Do zbrodni tej posłużyły im głównie prymitywne narzędzia rolnicze – siekiery, widły i cepy. Gdzie wtedy była Armia Krajowa? Gdzie było Polskie Państwo Podziemne? Dlaczego nic nie zrobiono, by ratować polską ludność cywilną? Dlaczego Wołyniacy konali w osamotnieniu?

Piotr Zychowicz udziela na te pytania szokującej odpowiedzi. Armia Krajowa zlekceważyła banderowskie zagrożenie, zignorowała liczne ostrzeżenia o nadciągającym niebezpieczeństwie. Wszystkie wysiłki skupiła bowiem na szykowaniu przyszłego powstania – operacji „Burza”. Dowódcy AK nie chcieli walczyć z UPA, by nie „trwonić” sił potrzebnych im do walki z Niemcami. Do końca wierzyli, że z banderowcami uda się dogadać. Gdy Polskie Państwo Podziemie podjęło wreszcie interwencję, była ona tragicznie spóźniona i niewystarczająca. Niestety AK na Wołyniu całkowicie zawiodła.

Na naszych oczach w rozmaitych mediach i gremiach Yuval Noah Harari
kreowany jest na autorytet „od wszystkiego". Jego wypowiedzi są cytowane
jako genialne bez względu na to czy dotyczą pandemii, wojny na Ukrainie,
globalnego ocieplenia, agendy LGBT, religii czy przyszłości świata. Jego
książki polecają takie osoby jak Mark Zuckerberg czy Bill Gates, a
premier Mateusz Morawiecki był zaszczycony, że mógł sobie zrobić z nim
zdjęcie podczas imprezy Impact'22.
Naszym zdaniem Harari zawdzięcza ten wielki sukces nie merytorycznej
zawartości swoich książek, a wręcz przeciwnie, dzięki jej brakowi! W
swojej trylogii stworzył opowieść, która ma pełnić rolę mitu dla świata
po Wielkim Resecie. To Mit XXI a nawet XXII wieku. Mit, który ma
zastąpić wszystko to, co stworzyła cywilizacja grecka, rzymska i
chrześcijaństwo, a w co ludzie mają bezkrytycznie uwierzyć.
Mitu takiego potrzebuje kasta miliarderów, która dąży do stworzenia
społeczeństwa niezdolnego do buntu, choćby z racji narastających
nierówności społecznych. Jeśli ludzie uwierzą w spisaną przez Harariego
opowieść, to obudzą się w takim właśnie świecie. W świecie, w którym
garstka właścicieli globalnych korporacji przejmie kontrolę nie tylko
nad całą własnością i władzą polityczną na naszej planecie, ale także
nad ludzkimi ciałami i umysłami.
Naukowcy słusznie uważają Harariego za dyletanta i dlatego go ignorują.
Naszym zdaniem to duży błąd. Bajek pisanych przez naczelnego ideologa
III Rzeszy Alfreda Rosenberga, autora książki „Mit XX wieku", też nikt
nie traktował poważnie. Historycy filozofii bojkotowali tę książkę w
okresie międzywojennym i odmawiają omawiania jej po dziś dzień. Mimo to,
w imię współtworzonej przez niego „narracji" wymordowano wiele milionów
ludzi. Przemoc udaje naukowość i dlatego trzeba zawczasu demaskować
szatki, w które się ubiera jako mity, podszywające się tylko pod naukę.
Dlatego też musiała w końcu powstać książka – pierwsza w wielojęzycznej
literaturze światowej – która na poważnie rozprawia się z opowieścią
Harariego. Chcieliśmy pokazać, że ci, którzy go promują naprawdę chcą
pogrzebać ludzki świat i wprowadzić nas w erę rządów super bogatych
Nadludzi, czyli „homo deus". I to nie jest bajka, to się dzieje
naprawdę. Nie lekceważmy Harariego i ludzi, którzy za nim stoją, gdyż za
naszą bierność zapłacimy bardzo wysoką cenę. Pozbawią nas nawet prawa do
bycia człowiekiem.

Powieść historyczna opisująca okoliczności zjazdu gnieżnieńskiego. Solidanie oparta na faktach historycznych, przedstawia jedną z możliwych wersji tamtych wydarzeń. Dbałość o szczegóły, niepowtarzalny klimat średniowiecza oraz wciągająca fabuła czynią z tej książki obowiązkową pozycję dla każdego miłośnika średniowiecznej historii.

Słusznie nazywana "polską Grą o Tron" niezwykle wciągająca powieść historyczna z elementami fantasy. Osadzona w okresie rozbicia dzielnicowego, okresu pełnego intryg, walk, morderstw i spików, a jednocześnie szybkiego rozwoju naukowego i gospodarczego historia jednego z najmniej znanych królów Polski, księcia wielkopolskiego Przemysła II. 

Podczas II wojny światowej doszło do kilkudziesięciu prób porozumienia Polaków z Trzecią Rzeszą. Polscy politycy wielokrotnie proponowali utworzenie marionetkowego rządu, a polskie organizacje podziemne brały od Niemców broń i zawierały z nimi tajne sojusze. Sprawy te stanowią temat tabu. „Jest to pierwsza książka, która ujawnia sensacyjne kulisy współdziałania Polaków z Trzecią Rzeszą.

Ostatni szef dyplomacji II RP Józef Beck w kluczowych miesiącach poprzedzających wybuch wojny zamiast ostrożnością i rozwagą, wykazał się nieprawdopodobną wręcz dezynwolturą.

Roman Dmowski należy bezsprzecznie do kręgu najwybitniejszych polityków polskich XX wieku. Był przede wszystkim twórcą obozu narodowo-demokratycznego, kreatorem myśli politycznej, społecznej i idei narodu, czemu wyraz dał w ponadczasowych zebranych w tej książce pismach: Myśli nowoczesnego Polaka, Polityka polska i odbudowanie państwa oraz Kościół, naród i państwo.