Autorzy

Adam Wielomski: Zabójcy Zachodu. Prawica i lewica nietzscheańsko-
heideggerystyczna

UWAGA! Książkę E-book wysyłamy tylko za pośrednictwem maila! To nie jest książka papierowa!

Książka stanowi kontynuację moich wcześniejszych badań nad zagrożeniami dla państwa narodowego i konstytuującego je narodu opartego na silnej klasie średniej. Moim celem było pokazanie mechanizmów ideologicznych, politycznych i ekonomicznych prowadzących do globalizacji, w wyniku której miałoby powstać państwo światowe, oparte na nielicznej elicie ludzi niezwykle bogatych i wielomilionowych masach ludzi spauperyzowanych, uzależnionych od państwowego systemu socjalnego. Co więcej, staram się pokazać, że cel ten przyświeca dwóm nurtom teoretycznie całkowicie sobie przeciwstawnym – a mianowicie neoliberałom i neomarksistom – połączonym w wielkim, acz nieformalnym sojuszu przeciwko światu społecznemu i politycznemu, który znamy i który, pomimo licznych zastrzeżeń, jest „naszym światem”.

Prof. dr hab. Adam Wielomski

Ze wszystkich powracających na świecie najczęściej powracają: myśli. Może dlatego, że myśl nie ma w tym ani wyrachowania, ani celu. A ot, tak sobie, przy byle okazji, aby tylko powrócić. Jest na przykład jesień, liście żółkną. I nagle ni z tego, ni z owego myśl powraca do jakiejś tam byłej jesieni. Tak się złożyło raptem. Do zanotowanej kiedyś w mojej książce Bunt rojstów. Bardzo dawno temu. Ani tej jesieni nikt pamiętać nie może, a i książki nie pamięta, bo i po co ona - komu?

Skrócona wersja monumentalnej pracy prof. Feliksa Konecznego - Dzieje Rosji. To wydanie przygotowane przez autora jako skrót tamtej pracy, przedstawia najważniejsze tezy i wnioski, jakie prof. Koneczny wyciągnął w pracy naukowej na temat państwa rosyjskiego.

Teodor Józef Fryderyk Jeske-Choiński — intelektualista, pisarz i historyk, publicysta konserwatywny, krytyk teatralny i literacki urodził się 27 lutego 1854 r. w Pleszewie (Wielkopolska). Uczęszczał do gimnazjów klasycznych w Śremie i Poznaniu. Studia inżynierskie odbywał na politechnice we Wrocławiu, filozoficzne na uniwersytecie w Pradze, a literaturoznawcze w Wiedniu.

To kontynuacja problematyki zawartej w książce ''W obliczu zamachu na Kościół''. Jędrzej Giertych po raz kolejny w obszerny sposób porusza zagadnienia kryzysu w Kościele po zakończeniu Drugiego Soboru Watykańskiego.

Czy konserwatysta może być masonem? Mało kto w Polsce słyszał o martynizmie, czyli o ezoterycznym wolnomularstwie rozwijającym się obok dobrze opisanych lóż antyklerykalnych i antyreligijnych. Loże tego kierunku działały we Francji, we Włoszech i po troszę w Niemczech. Była to masoneria mistyczna i antyklerykalna równocześnie. Martyniści stworzyli doktrynę konserwatyzmu ezoterycznego, wedle którego hierarchia polityczna miała odzwierciedlać dostęp do poznania tajemnych prawd o porządku świata. Głosili, że świat winien być pojmowany sakralnie, a władzę w nim sprawować winny mające dostęp do tajnej wiedzy elity. Obserwując świat współczesny widzimy, że demokracja staje się coraz większą fikcją, a światem rządzi elita złożona z bankierów, finansistów, udziałowców międzynarodowych korporacji, która rada byłaby odwołać się do starych zasad konserwatywnego elitaryzmu i hierarchii. Oto mamy elitę „mądrzejszych”, którym marzy się społeczeństwo kastowe, jak w Indiach. Co ciekawe, martyniści też swój wzrok kierowali ku kastowemu społeczeństwu Hindusów. Czy to jest tylko przypadek czy wyraz ponadczasowej tendencji?

Kontrę przeczytałem przed trzema laty. Co prawda późno, ale mimo wychowania w kulcie epopei napoleońskiej (?O roku ów?, ułany bijące pod Somosierrą itd.) doszedłem do wniosku, że polskie legiony za Napoleona, zwłaszcza San Domingo, Hiszpania, to polska wersja własowców z ich tragicznym końcem. Musieli ginąć, wracać w 1815 roku pod rozkazy nowego naczelnego dowódcy w osobie cara ? niepewność, strach, liczne wypadki samobójstw.

Józef Mackiewicz na osnowie ludzkich przeżyć pisze historię, ona jest bohaterką książki. Nie umiem sobie inaczej wyjaśnić, dlaczego gdzieniegdzie świetną kompozycję powieści rozrywa, rozsadza jakby, publicystyka dowodów, cytatów, cyfr, skąd nagle pośrodku znakomitego toku narracji mapy, po co dokumentacja rozkazów dziennych, listów, telefonogramów, świadków i raportów?

„Ponieważ Pan przechowuje listy – jak się domyślam – dla potomności – będę je teraz pisała złośliwie”.

„…będę pisała już tylko na korektach, bo to tak, jakby się miało taśmę magnetofonową – co za przyjemność mówić wtedy?! Ach, naprawdę, dużo rzeczy jest wartych i ładnych tylko dlatego, że giną”.

„Polacy łatwiej opanowują sztukę pisania niż czytania. Chętniej piszą niż czytają. Więcej piszą niż czytają. Czasami nawet – lepiej piszą niż czytają.

Ten niewątpliwie polski fenomen można obserwować przede wszystkim w 'listach do redakcji'. Prawie na całym świecie każde pismo ma rubrykę 'listów do redakcji'. Rubryka musi być popularna, skoro niektóre magazyny, jak TIME, drukują ją na pierwszych stronach. 'Listy do redakcji' spełniają wiele funkcji, m. in. i tę, że demistyfikują rolę piszących zawodowo. Czytelnik poprawia, uzupełnia, kontruje. Jestem dość pilną czytelniczką prasy, i zawsze czytam 'listy do redakcji'. I nie pamiętam ani jednego wypadku, żeby amerykański, angielski, niemiecki autor 'listu do redakcji' polemizował z przekręconym przez siebie, czyli źle odczytanym, artykułem. Tymczasem w naszej prasie jest to zjawisko nagminne. Większość naszych 'polemik prasowych' polega na tym, że po artykule następuje 'list' lub 'listy', po czym autor artykułu poczuwa się do obowiązku prostować przypisane mu na zasadzie złego odczytania poglądy”.

Celem książki jest odpowiedź na pytanie: czy możliwe jest w dającej się przewidzieć przyszłości stworzenie narodu europejskiego? Kwestia ta wynika z dyskusji na temat tożsamości Europejczyków i Unii Europejskiej. Wielu polityków, dziennikarzy, naukowców i propagandystów politycznych dowodzi, że Europejczyków łączą wartości tolerancji, demokracji, praw człowieka i szeroko pojmowanego liberalizmu. Ale nawet entuzjaści Unii Europejskiej dostrzegają, że to zbyt mało, aby można było mówić o wspólnej tożsamości. Kiedy rozpoczynała się dyskusja na temat zjednoczenia Europy w połowie XX wieku, wielu intelektualistów i polityków wierzyło w stworzenie „narodu europejskiego”. Czasem jeszcze do tej idei niektórzy wracają, wierząc, że będzie on uwieńczeniem procesów integracyjnych. Dlatego autorzy postawili sobie na celu zbadanie problemu ewentualnej możliwości likwidacji poszczególnych narodów i powstania w to miejsce narodu europejskiego.

Optymizm nie zastąpi nam Polski, Książka wydanej po raz pierwszy w Krakowie w październiku 1944 r., a obecnie wznowiona w tomie pod tym samym tytułem w ramach Dzieł wydawanych przez "Kontrę" (tom 18, Londyn 2005).

Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o polityczną przyszłość Europy, o szanse przetrwania państw narodowych w postępującym kosmopolitycznym środowisku europejskim związanym z wolnomularską ideologią liberalną to główny cel prezentowanej pracy. W dogłębny naukowo, a jednocześnie przystępny nawet dla mniej wprowadzonego w problematykę filozofii politycznej czytelnika sposób, autorzy prezentują różne nurty i kierunki ewolucji europejskiego systemu politycznego w kontekście globalnego układu sił. W znany także z innych prac sposób (np. za pomocą metod cybernetyki społecznej) ujawniają towarzyszące im procesy dezinformacyjne i narastające przy tym obiegowe i naukowo nieuzasadnione poglądy. Autorzy zgodnie opowiadają się za europejską wspólnotą suwerennych państw narodowych w miejsce koncepcji wielkoprzestrzennych zmierzających do budowy struktur ponadnarodowych. W nie tylko ciekawy, ale i dla wielu śmiały (np. prognoza bliskiego końca porządku euroatlantyckiego, w tym NATO) sposób postulują konieczność przemodelowania polskiej sceny politycznej i zastąpienie jej nowym układem sił.

Z recenzji prof. Roberta Białoskórskiego

"...Polska nie zginęła..." to zapis wywiadu - rzeki przeprowadzonej przez dziennikarza Leszka Szymowskiego z byłym ministrem obrony Romualdem Szeremietiewem. Szeremietiew - działacz opozycji w PRL i analityk sceny politycznej - poddał diagnozie stan polskiej armii, oraz
zmieniającą się  sytuację geopolityczną Polski m.in. w kontekście konfliktu na Ukrainie. Wnioski, które nasuwają się po lekturze tej książki nie są optymistyczne, ale mimo to powinien się z nimi zapoznać każdy, komu losy Polski leżą na sercu.

"Kolejna znakomita książka Waldemara Łysiaka — zbiór pisanych świetnym konserwatywnym piórem esejów kulturowych i politycznych, które nikogo nie zostawią obojętnym, plus sto kilkadziesiąt bon–motów autora."

Książka stanowi kontynuację moich wcześniejszych badań nad zagrożeniami dla państwa narodowego i konstytuującego je narodu opartego na silnej klasie średniej. Moim celem było pokazanie mechanizmów ideologicznych, politycznych i ekonomicznych prowadzących do globalizacji, w wyniku której miałoby powstać państwo światowe, oparte na nielicznej elicie ludzi niezwykle bogatych i wielomilionowych masach ludzi spauperyzowanych, uzależnionych od państwowego systemu socjalnego. Co więcej, staram się pokazać, że cel ten przyświeca dwóm nurtom teoretycznie całkowicie sobie przeciwstawnym – a mianowicie neoliberałom i neomarksistom – połączonym w wielkim, acz nieformalnym sojuszu przeciwko światu społecznemu i politycznemu, który znamy i który, pomimo licznych zastrzeżeń, jest „naszym światem”.

Prof. dr hab. Adam Wielomski

Najnowsza książka Waldemara Łysiaka Sprzeciw kusznika, Łysiak na Łamach 7 zawiera wybór najlepszych fragmentów jego publicystyki i felietonistyki z lat 2013-2015, oraz pasjonujący wywiad rzekę, w którym znakomity autor m.in. ujawnia wiele ciekawych sekretów ze swojego życiorysu.

Książki niniejsze nie są podręcznikami, są to książki do czytania. Mają one powiedzieć tym, którzy chcą to wiedzieć, co to jest nasz naród, skąd się on wziął i jak się rozwinął, co w przeszłości osiągnął i jakie przeszkody w życiu swoim pokonał.

W 2011 roku warszawski prokurator planował postawić Zbigniewowi Ziobrze zarzut niedopełnienia obowiązku służbowego w związku z funkcjonowaniem w Polsce tajnych więzień CIA. Śledztwo mu odebrano, a sprawę zamieciono pod dywan. Ten i wiele innych epizodów ze swojego życia Zbigniew Ziobro próbuje ukryć przed opinią publiczną. Dziennikarskie śledztwo Leszka Szymowskiego ujawnia również wiele innych sekretów biografii ministra sprawiedliwości. Autor wprowadza czytelnika w świat politycznych intryg "haków", "kwitów" i brutalnej walki o władzę, z której bezlitosny pozbawiony skrupułów Ziobro wychodzi od lat jako zwycięzca.

Nikt by się w Niemczech nie spodziewał, że jakiś syn chłopski przewróci do góry nogami religię katolicką i rządy panujących książąt. Tym mistrzem był Marcin Luter, który przyszedł na świat 10 listopada 1483 roku w Eisleben.

Na naszych oczach w rozmaitych mediach i gremiach Yuval Noah Harari
kreowany jest na autorytet „od wszystkiego". Jego wypowiedzi są cytowane
jako genialne bez względu na to czy dotyczą pandemii, wojny na Ukrainie,
globalnego ocieplenia, agendy LGBT, religii czy przyszłości świata. Jego
książki polecają takie osoby jak Mark Zuckerberg czy Bill Gates, a
premier Mateusz Morawiecki był zaszczycony, że mógł sobie zrobić z nim
zdjęcie podczas imprezy Impact'22.
Naszym zdaniem Harari zawdzięcza ten wielki sukces nie merytorycznej
zawartości swoich książek, a wręcz przeciwnie, dzięki jej brakowi! W
swojej trylogii stworzył opowieść, która ma pełnić rolę mitu dla świata
po Wielkim Resecie. To Mit XXI a nawet XXII wieku. Mit, który ma
zastąpić wszystko to, co stworzyła cywilizacja grecka, rzymska i
chrześcijaństwo, a w co ludzie mają bezkrytycznie uwierzyć.
Mitu takiego potrzebuje kasta miliarderów, która dąży do stworzenia
społeczeństwa niezdolnego do buntu, choćby z racji narastających
nierówności społecznych. Jeśli ludzie uwierzą w spisaną przez Harariego
opowieść, to obudzą się w takim właśnie świecie. W świecie, w którym
garstka właścicieli globalnych korporacji przejmie kontrolę nie tylko
nad całą własnością i władzą polityczną na naszej planecie, ale także
nad ludzkimi ciałami i umysłami.
Naukowcy słusznie uważają Harariego za dyletanta i dlatego go ignorują.
Naszym zdaniem to duży błąd. Bajek pisanych przez naczelnego ideologa
III Rzeszy Alfreda Rosenberga, autora książki „Mit XX wieku", też nikt
nie traktował poważnie. Historycy filozofii bojkotowali tę książkę w
okresie międzywojennym i odmawiają omawiania jej po dziś dzień. Mimo to,
w imię współtworzonej przez niego „narracji" wymordowano wiele milionów
ludzi. Przemoc udaje naukowość i dlatego trzeba zawczasu demaskować
szatki, w które się ubiera jako mity, podszywające się tylko pod naukę.
Dlatego też musiała w końcu powstać książka – pierwsza w wielojęzycznej
literaturze światowej – która na poważnie rozprawia się z opowieścią
Harariego. Chcieliśmy pokazać, że ci, którzy go promują naprawdę chcą
pogrzebać ludzki świat i wprowadzić nas w erę rządów super bogatych
Nadludzi, czyli „homo deus". I to nie jest bajka, to się dzieje
naprawdę. Nie lekceważmy Harariego i ludzi, którzy za nim stoją, gdyż za
naszą bierność zapłacimy bardzo wysoką cenę. Pozbawią nas nawet prawa do
bycia człowiekiem.

Śledztwo w sprawie zamachu na Jana Pawła II jak żadne inne w historii zasługuje na miano "zakazanego śledztwa". Służby specjalne państw komunistycznych były zdeterminowane, aby zrobić wszystko, by prawda o międzynarodowym spisku na życie papieża - Polaka nigdy nie ujrzała światła dziennego.

Dwa tysiące lat dobiega od czasu, kiedy legiony „łagodnego” Tytusa położyły kres bytowi politycznemu narodu żydowskiego. Runęły wówczas mury Jerozolimy, poszła z dymem świątynia Salomona, legło półtora miliona ludzi na różnych pobojowiskach. Szlachetny syn Wespazjana płakał nad gruzami starodawnego miasta, lecz mimo to powlókł za sobą do Rzymu przedstawicieli najznakomitszych rodów, aby uświetnili jego wjazd tryumfalny.

Długa noc iście egipskich ciemności spowiła duszę narodu żydowskiego około roku 1400 po Chr. Ruch naukowy i literacki średniowiecznych Żydów, rozwijających się swobodnie pod życzliwym patronatem maurów, wpuściwszy trochę światła do smutnych gett Grenady, Terragony i Kordowy, osłabł, zgasł. Uczniowie Ibn Nagrelów, Ibn Ganachów, ben Jehuda Gebirolów i Majmonidesów ustąpili miejsca talmudystom, kabalistom i przeróżnym sekciarzom, powstającym co chwila to w Niemczech, to w Turcji, to w Polsce.

Porównując chrześcijaństwo z innymi wielkimi religiami świata prof. Koneczny wykazuje, że jest ono religią oddziałującą na ustrój życia zbiorowego. Prezentuje na przykładach, w jaki sposób staje się podstawą prawa, oraz jak wpływa na ekonomię i gospodarkę.

Hiszpania bohaterska, to książka pisana z punktu widzenia narodowo-katolickiego. Autor, jeden z prominentów Narodowej Demokracji, uczeń Romana Dmowskiego i kontynuator jego linii politycznej, postawił sobie za cel przybliżenie Czytelnikowi wydarzeń związanych z wojną domową w Hiszpanii. 

Jest to pionierska i odkrywcza publikacja na temat istoty cywilizacji, w której scharakteryzowane i usystematyzowane zostały cechy siedmiu wyodrębnionych przez prof. Feliksa Konecznego cywilizacji, ukazany został ich rozwój oraz relacje między religiami i cywilizacjami. 

Dzieło historiozoficzne, w którym autor udowadnia jedną z najważniejszych swych naukowych tez — państwo mające rację bytu nie może być cywilizowane na dwa sposoby, jedna z cywilizacji musi stać się dominująca. Opisuje też prawa cywilizacji takie, jak współmierność, nierówność, trwałość i ekspansja. 

Dziełko to powstało, jak pisze autor, z praktycznej potrzeby, gdy nauczał na kursach historii Polski w wznowionej w roku 1919 wszechnicy wileńskiej, gdzie należał do pierwszego grona profesorów.

Dzieło wielkiego polskiego myśliciela, filozofa historii, prekursora nauki o cywilizacji Konecznego. 

Zbiór felietonów młodego publicysty katolickiego, zawierający rozważania na tematy religijne, społeczne i historyczne. Felietonista naświetla działania wrogów Chrystusa, którzy na łamach swych wysokonakładowych czasopism atakują i ośmieszają wiarę i duchowieństwo katolickie.