Autorzy

Adam Wielomski: Zabójcy Zachodu. Prawica i lewica nietzscheańsko-
heideggerystyczna

UWAGA! Książkę E-book wysyłamy tylko za pośrednictwem maila! To nie jest książka papierowa!

Książka stanowi kontynuację moich wcześniejszych badań nad zagrożeniami dla państwa narodowego i konstytuującego je narodu opartego na silnej klasie średniej. Moim celem było pokazanie mechanizmów ideologicznych, politycznych i ekonomicznych prowadzących do globalizacji, w wyniku której miałoby powstać państwo światowe, oparte na nielicznej elicie ludzi niezwykle bogatych i wielomilionowych masach ludzi spauperyzowanych, uzależnionych od państwowego systemu socjalnego. Co więcej, staram się pokazać, że cel ten przyświeca dwóm nurtom teoretycznie całkowicie sobie przeciwstawnym – a mianowicie neoliberałom i neomarksistom – połączonym w wielkim, acz nieformalnym sojuszu przeciwko światu społecznemu i politycznemu, który znamy i który, pomimo licznych zastrzeżeń, jest „naszym światem”.

Prof. dr hab. Adam Wielomski

Prezentujemy Państwu książkę wyjątkową, bo będącą bezpośrednią kontynuacją bestsellerowej pozycji  „Małe kroki ku Wielkiej Polsce”. Zatem książka ta, nie tylko może wywrócić światopogląd niejednego człowieka do góry nogami, ale może też być biczem na lewacki brak rozumu i godności człowieka.

Najwybitniejszy felietonista doby obecnej, w swoim stylu rozprawia się z szubrawcami bez żadnych skrupułów. Czy jesteście Państwo gotowi na solidną dawkę jadu? Jeżeli tak, to książka  „Antysemityzm? – piękna idea!” Stanisława Michalkiewicza będzie doskonałym zakupem.

Prusacy wojny pragną. Jeżeli niemieccy członkowie cywilizacji łacińskiej wojny nie pragną, niechże się czymś różnią od tamtych - a przede wszystkim niech nie powtarzają za pruską panią matką piosenki o „korytarzu” – bo tą drogą rozpęta się z wszelką a wszelką pewnością nową wojnę europejską. A wtedy albo koniec cywilizacji chrześcijańsko-klasycznej, albo musi nareszcie nastać raz koniec Prus. Żadnemu Niemcowi nie spadłby przez to włos z głowy, owszem, odetchnęłyby Niemcy.

Stanisław Srokowski ceniony jest głównie za ekspresyjny styl, wstrząsające opowiadania i powieści kresowe. Motywy z jego książek i wyznań złożyły się na wybitny film Wojciecha Smarzowskiego, „Wołyń”. Obecnie pisarz wrócił do poezji. I to w zaskakujący sposób. Związany z awangardą literacką XX w., jawi się w tym zbiorze, jako wysublimowany erudyta tradycyjnych wierszy klasycznych.

A świat duchów? Od dzieciństwa żył w takim świecie. Kresowe dwory, zamki i pałace, bujna natura, lasy i góry, czary, gusła i zaklęcia wypełniały jego wyobraźnię zjawami, widmami i demonami.

Z biegiem lat już nie fantazja przetwarzała je w koszmarne rojenia i sny, lecz brutalna rzeczywistość, z której wyłaniały się ukraińskie krwawe mordy, rzezie, zbrodnie i zagłada polskich ziem kresowych. Owe akty realnego ludobójstwa nakładały się na lęki i wizje wczesnych dziecinnych lat, tworząc w poezji ów szczególny związek sztuki z życiem, emocji ze zbrodnią, piękna z szaleństwem. Doszły do tego mity greckie, w których odnajduje poeta znakomity materiał twórczy dla analogii i metaforycznych skojarzeń, w brawurowy i fantazyjny sposób łączących głęboko ukrytą w naturze ludzkiej potrzebę przerzucania mostów ponad epokami. Ujawnia w nowym zbiorze poetyckim kod kulturowy, który każe powracać literaturze do źródeł, a kulturę, jako potężną, historyczną siłę zanurza w dramatycznej współczesności i poszukuje egzystencjalnego początku. Łączy odmienne czasy, zjawiska, legendy i postaci, rzeczy i fantasmagorie, i buduje ponadczasowe laboratorium jedności ducha. Ten śmiały i radykalny sposób widzenia zjawisk kulturowych, filozoficznych i metafizycznych otwiera ogromne możliwości interpretacyjne dla nowej mitologii świata. Z pewnością głos Srokowskiego w tej materii brzmi, jako głos porywający, nowatorski i oryginalny.

Niniejszą książkę napisałem dla osób, które pragną głębiej poznać przesłanie oraz duchowość Fatimy.
Pierwszym celem, jaki mi przyświecał przy jej pisaniu, było przedstawienie słów, gestów i działań Matki Bożej podczas tych objawień oraz komentarzy do nich. Będę również roztrząsał słowa Anioła Fatimskiego oraz reakcję trójki dzieci i tych wiernych, którzy byli wówczas obecni w Cova da Iria.
Drugim celem było udzielenie Czytelnikowi wskazówek, jak ma zastosować przesłanie Najświętszej Maryi Panny do swego własnego życia i jak ma wypełnić Jej prośbę dla swego własnego nawrócenia, uświęcenia i zbawienia.

Określenie „wielka tajemnica fatimska" jest najczęściej używane w odniesieniu do słynnego trzeciego sekretu, który s. Łucja spisała w styczniu 1944 r. Owa tajemnica miała być wyjawiona w 1960 r., ale Watykan milczał na jej temat aż do 2000 r., kiedy to została – rzekomo – opublikowana. Zasadnicze rozdziały niniejszej książki zostały poświęcone tej ważnej kwestii.

Książka, która obecnie trafia do rąk Czytelników, jest ukoronowaniem tego całego dzieła maryjnego, jakiego ks. Karol Stehlin dokonał przez dwadzieścia lat niestrudzonej pracy w Polsce.
Autor odważnie wnika w głębiny tajemnic Maryi… Książka stanowi prawdziwy traktat mariologiczny.

Czy konserwatysta może być masonem? Mało kto w Polsce słyszał o martynizmie, czyli o ezoterycznym wolnomularstwie rozwijającym się obok dobrze opisanych lóż antyklerykalnych i antyreligijnych. Loże tego kierunku działały we Francji, we Włoszech i po troszę w Niemczech. Była to masoneria mistyczna i antyklerykalna równocześnie. Martyniści stworzyli doktrynę konserwatyzmu ezoterycznego, wedle którego hierarchia polityczna miała odzwierciedlać dostęp do poznania tajemnych prawd o porządku świata. Głosili, że świat winien być pojmowany sakralnie, a władzę w nim sprawować winny mające dostęp do tajnej wiedzy elity. Obserwując świat współczesny widzimy, że demokracja staje się coraz większą fikcją, a światem rządzi elita złożona z bankierów, finansistów, udziałowców międzynarodowych korporacji, która rada byłaby odwołać się do starych zasad konserwatywnego elitaryzmu i hierarchii. Oto mamy elitę „mądrzejszych”, którym marzy się społeczeństwo kastowe, jak w Indiach. Co ciekawe, martyniści też swój wzrok kierowali ku kastowemu społeczeństwu Hindusów. Czy to jest tylko przypadek czy wyraz ponadczasowej tendencji?

Książka zawiera wybór publikacji zamieszczonych w ostatnich latach w portalu internetowym „Magna Polonia” i w czasopiśmie pod tym samym tytułem. Tytuł książki
jest efektem współdziałania autora z wydawcą. Małe kroki ku Wielkiej Polsce. „Wielkiej” – to znaczy – jakiej? Zasobnej, silnej, groźnej dla wrogów i pozwalającej  obywatelom – jak to zauważył kiedyś kanclerz wielki koronny Jan Zamoyski – na „wolności zażywanie”.

--Stanisław Michalkiewicz

Kto ocali u nas cywilizację łacińską? Jedną tylko znam siłę do tego zdatną i powołaną: Kościół. Tu, w Europie w ogóle, jest to jego cywilizacja, jego córa, bronić mu przeto wypadnie swej własności, swego żywiołu. Ale powodzenie zależy od tego, czy miłośnicy tej cywilizacji zrozumieją, że nie obronią jej, jeśli nie staną zarazem w szeregach Kościoła. W tej walce trzeba być koniecznie katolikiem, inaczej walka będzie próżną. Można by nawet wyrazić się, że wystarcza walczyć o katolickość Polski, a gdy obronimy Kościół, cywilizacja łacińska będzie nam przydana, ocalona.

Celem książki jest odpowiedź na pytanie: czy możliwe jest w dającej się przewidzieć przyszłości stworzenie narodu europejskiego? Kwestia ta wynika z dyskusji na temat tożsamości Europejczyków i Unii Europejskiej. Wielu polityków, dziennikarzy, naukowców i propagandystów politycznych dowodzi, że Europejczyków łączą wartości tolerancji, demokracji, praw człowieka i szeroko pojmowanego liberalizmu. Ale nawet entuzjaści Unii Europejskiej dostrzegają, że to zbyt mało, aby można było mówić o wspólnej tożsamości. Kiedy rozpoczynała się dyskusja na temat zjednoczenia Europy w połowie XX wieku, wielu intelektualistów i polityków wierzyło w stworzenie „narodu europejskiego”. Czasem jeszcze do tej idei niektórzy wracają, wierząc, że będzie on uwieńczeniem procesów integracyjnych. Dlatego autorzy postawili sobie na celu zbadanie problemu ewentualnej możliwości likwidacji poszczególnych narodów i powstania w to miejsce narodu europejskiego.

Rozprawka niniejsza ma na celu wykazanie, że polską była od początku, a zrazu wyłącznie polską, ziemia, zwana powszechnie przez nas samych Rusią. Zazwyczaj uważamy się w kraju tym za żywioł osadniczy, przybyły dopiero w drugiej połowie XIV wieku, za Kazimierza Wielkiego. Kiedy już chcemy silnie zaakcentować prawa nasze do dawnego województwa ruskiego, wołamy, żeśmy te prawa zasiedli tam od sześciu wieków. Pogląd taki jest całkiem mylny, a zrodził się.... z nazwy kraju. Świadectwa historyczne mówią wyraźnie o pierwotnej polskości Rusi Czerwonej, a na czele ich kroczy najstarsza kronika ruska, tak zwana Nestora.

Trzecie wydanie książki w nowym przekładzie to obowiązkowa lektura każdego katolika. Arcybiskup omawia filozoficzne i historyczne przyczyny kryzysu, których efektem był Sobór Watykański II, nazwany tutaj rewolucją francuską w Kościele. Autor rozprawia na temat źródeł i zasad liberalizmu przyczyniającego się do zdetronizowania Jezusa Chrystusa, krytycznie analizuje liberalny katolicyzm oraz liberalną konspirację szatana przeciwko Kościołowi i papiestwu, a także opisuje rewolucję w tiarze i kapie, jaka się dokonała podczas i po soborze — tryumfie katolickiego liberalizmu.

Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o polityczną przyszłość Europy, o szanse przetrwania państw narodowych w postępującym kosmopolitycznym środowisku europejskim związanym z wolnomularską ideologią liberalną to główny cel prezentowanej pracy. W dogłębny naukowo, a jednocześnie przystępny nawet dla mniej wprowadzonego w problematykę filozofii politycznej czytelnika sposób, autorzy prezentują różne nurty i kierunki ewolucji europejskiego systemu politycznego w kontekście globalnego układu sił. W znany także z innych prac sposób (np. za pomocą metod cybernetyki społecznej) ujawniają towarzyszące im procesy dezinformacyjne i narastające przy tym obiegowe i naukowo nieuzasadnione poglądy. Autorzy zgodnie opowiadają się za europejską wspólnotą suwerennych państw narodowych w miejsce koncepcji wielkoprzestrzennych zmierzających do budowy struktur ponadnarodowych. W nie tylko ciekawy, ale i dla wielu śmiały (np. prognoza bliskiego końca porządku euroatlantyckiego, w tym NATO) sposób postulują konieczność przemodelowania polskiej sceny politycznej i zastąpienie jej nowym układem sił.

Z recenzji prof. Roberta Białoskórskiego

(...) Aż do XVI wieku nikt nie pomyślał, iżby państwo miało zajmować się szkolnictwem. Przez całe wieki szkoły były monopolem Kościoła, nie z zasady wcale, lecz z konieczności, bo tylko duchowieństwo mogło udzielać nauki książkowej, gdyż tylko ono ją posiadało. Dopiero protestantyzm stał się pomostem do szkoły państwowej. (...) Uważałem za potrzebne podać ten przegląd, ażeby wykazać, że pomysł szkoły państwowej, a tym bardziej monopolu, jest wcale niedawnej daty; że nie są to bynajmniej rzeczy „rozumiejące się same przez się”, lecz wynikłe z okoliczności. Mówiąc na ogół, jest to dar protestantyzmu.

Fragment eseju

Oto jest! Wreszcie nastał w Polsce socjalizm! I to jaki! Socjalizm jakim pragnęli go widzieć (((jego twórcy))), socjalizm z całkowicie  ludzką twarzą. Wreszcie zniknęły wszelkie konserwatywne przesądy rodem ze średniowiecza, umilkły dzwony kościelne, zniknęła własność (teraz wszyscy mają po równo!), skruszyły się bzdurne małżeńskie konwenanse – czas na wolną miłość! Nie ma już policji i wojska, nie trzeba martwić się wychowaniem dzieci. O wszystko wszak zadba państwo, nawet o tak prozaiczne sprawy jak napełnienie żołądka towarzyszy, rzecz jasna, w państwowych jadłodajniach. Nie trzeba już leżeć krzyżem w kościele, aby wybłagać  sobie raj po śmierci. Bo i po co, skoro nastał raj na ziemi? Brzmi to utopijnie? Nie martwcie się! O wszystko zadba towarzysz Edmund Utopijski, a błogosławić mu będą “święci” socjalizmu – Marx, Lassalle, Bebel.

 Czy coś może pójść nie tak? 

Zadawano sobie już dawno pytanie, czy zachodzi związek pomiędzy pojęciami politycznymi świata protestanckiego, a jego zasadami teologicznymi. Niektórzy twierdzą, że bez znajomości teologii protestanckiej nie można wręcz zrozumieć kierunków polityki protestanckiej, gdyż one z teologii ich wyrosły – pisze w zapomnianym eseju prof. Feliks Koneczny.

Książka stanowi kontynuację moich wcześniejszych badań nad zagrożeniami dla państwa narodowego i konstytuującego je narodu opartego na silnej klasie średniej. Moim celem było pokazanie mechanizmów ideologicznych, politycznych i ekonomicznych prowadzących do globalizacji, w wyniku której miałoby powstać państwo światowe, oparte na nielicznej elicie ludzi niezwykle bogatych i wielomilionowych masach ludzi spauperyzowanych, uzależnionych od państwowego systemu socjalnego. Co więcej, staram się pokazać, że cel ten przyświeca dwóm nurtom teoretycznie całkowicie sobie przeciwstawnym – a mianowicie neoliberałom i neomarksistom – połączonym w wielkim, acz nieformalnym sojuszu przeciwko światu społecznemu i politycznemu, który znamy i który, pomimo licznych zastrzeżeń, jest „naszym światem”.

Prof. dr hab. Adam Wielomski

Głęboko przemawia mi do przekonania sylogizm Józefa Szujskiego (1835-1883), który pisał o „fałszywej historii jako mistrzyni fałszywej polityki”. Anegdotycznie akurat ten cytat zawdzięczam człowiekowi, który w swej politycznej praktyce w sposób wręcz idealny zilustrował tezę Szujskiego - Bronisławowi Geremkowi (1932-2008) - a który tak chętnie posługiwał się może nawet lepszą od oryginału...

Za czasów Sobieskich były w Europie cztery cywilizacje, tak samo, jak obecnie: łacińska, bizantyńska, żydowska, turańska. Żydowska kwitnęła w Polsce w najlepsze, ale nie promieniowała na społeczeństwo polskie; o tym jeszcze nie było mowy! Bizantyńskiej nie było wówczas w Polsce ni śladu. Turańska udzielała się od Kozaczyzny i Moskwy, poniekąd też przez wpływy tureckie. Rodzimą w Polsce była cywilizacja łacińska.

Połowa roku 2018 to dobry moment na podsumowanie pewnego etapu – bo oto właśnie w polskim życiu publicznym osiągnęliśmy kolejny „moment prawdy”. To określenie zapożyczam nie z jakiejś grafomańskiej poezji, ale z fachowego języka służb – konkretnie: sowieckiego Smiersza (Smiert’ szpionam!) – gdzie „momentem prawdy” nazywa się kulminację gry operacyjnej niejako wymuszającej ujawnienie; chwilę, w której nie da się już dłużej uprawiać gry pozorów i przeciwnik zmuszony jest wykonać ruch odsłaniający bez cienia wątpliwości tożsamość i rzeczywiste zamiary. „Moment prawdy” to ostateczna konfrontacja, w której opadają maski i wreszcie jasnym staje się, kto jest kim.

Na naszych oczach w rozmaitych mediach i gremiach Yuval Noah Harari
kreowany jest na autorytet „od wszystkiego". Jego wypowiedzi są cytowane
jako genialne bez względu na to czy dotyczą pandemii, wojny na Ukrainie,
globalnego ocieplenia, agendy LGBT, religii czy przyszłości świata. Jego
książki polecają takie osoby jak Mark Zuckerberg czy Bill Gates, a
premier Mateusz Morawiecki był zaszczycony, że mógł sobie zrobić z nim
zdjęcie podczas imprezy Impact'22.
Naszym zdaniem Harari zawdzięcza ten wielki sukces nie merytorycznej
zawartości swoich książek, a wręcz przeciwnie, dzięki jej brakowi! W
swojej trylogii stworzył opowieść, która ma pełnić rolę mitu dla świata
po Wielkim Resecie. To Mit XXI a nawet XXII wieku. Mit, który ma
zastąpić wszystko to, co stworzyła cywilizacja grecka, rzymska i
chrześcijaństwo, a w co ludzie mają bezkrytycznie uwierzyć.
Mitu takiego potrzebuje kasta miliarderów, która dąży do stworzenia
społeczeństwa niezdolnego do buntu, choćby z racji narastających
nierówności społecznych. Jeśli ludzie uwierzą w spisaną przez Harariego
opowieść, to obudzą się w takim właśnie świecie. W świecie, w którym
garstka właścicieli globalnych korporacji przejmie kontrolę nie tylko
nad całą własnością i władzą polityczną na naszej planecie, ale także
nad ludzkimi ciałami i umysłami.
Naukowcy słusznie uważają Harariego za dyletanta i dlatego go ignorują.
Naszym zdaniem to duży błąd. Bajek pisanych przez naczelnego ideologa
III Rzeszy Alfreda Rosenberga, autora książki „Mit XX wieku", też nikt
nie traktował poważnie. Historycy filozofii bojkotowali tę książkę w
okresie międzywojennym i odmawiają omawiania jej po dziś dzień. Mimo to,
w imię współtworzonej przez niego „narracji" wymordowano wiele milionów
ludzi. Przemoc udaje naukowość i dlatego trzeba zawczasu demaskować
szatki, w które się ubiera jako mity, podszywające się tylko pod naukę.
Dlatego też musiała w końcu powstać książka – pierwsza w wielojęzycznej
literaturze światowej – która na poważnie rozprawia się z opowieścią
Harariego. Chcieliśmy pokazać, że ci, którzy go promują naprawdę chcą
pogrzebać ludzki świat i wprowadzić nas w erę rządów super bogatych
Nadludzi, czyli „homo deus". I to nie jest bajka, to się dzieje
naprawdę. Nie lekceważmy Harariego i ludzi, którzy za nim stoją, gdyż za
naszą bierność zapłacimy bardzo wysoką cenę. Pozbawią nas nawet prawa do
bycia człowiekiem.