Autorzy

Ze wszystkich powracających na świecie najczęściej powracają: myśli. Może dlatego, że myśl nie ma w tym ani wyrachowania, ani celu. A ot, tak sobie, przy byle okazji, aby tylko powrócić. Jest na przykład jesień, liście żółkną. I nagle ni z tego, ni z owego myśl powraca do jakiejś tam byłej jesieni. Tak się złożyło raptem. Do zanotowanej kiedyś w mojej książce Bunt rojstów. Bardzo dawno temu. Ani tej jesieni nikt pamiętać nie może, a i książki nie pamięta, bo i po co ona - komu?

Kontrę przeczytałem przed trzema laty. Co prawda późno, ale mimo wychowania w kulcie epopei napoleońskiej (?O roku ów?, ułany bijące pod Somosierrą itd.) doszedłem do wniosku, że polskie legiony za Napoleona, zwłaszcza San Domingo, Hiszpania, to polska wersja własowców z ich tragicznym końcem. Musieli ginąć, wracać w 1815 roku pod rozkazy nowego naczelnego dowódcy w osobie cara ? niepewność, strach, liczne wypadki samobójstw.

Józef Mackiewicz na osnowie ludzkich przeżyć pisze historię, ona jest bohaterką książki. Nie umiem sobie inaczej wyjaśnić, dlaczego gdzieniegdzie świetną kompozycję powieści rozrywa, rozsadza jakby, publicystyka dowodów, cytatów, cyfr, skąd nagle pośrodku znakomitego toku narracji mapy, po co dokumentacja rozkazów dziennych, listów, telefonogramów, świadków i raportów?

Optymizm nie zastąpi nam Polski, Książka wydanej po raz pierwszy w Krakowie w październiku 1944 r., a obecnie wznowiona w tomie pod tym samym tytułem w ramach Dzieł wydawanych przez "Kontrę" (tom 18, Londyn 2005).

"...Polska nie zginęła..." to zapis wywiadu - rzeki przeprowadzonej przez dziennikarza Leszka Szymowskiego z byłym ministrem obrony Romualdem Szeremietiewem. Szeremietiew - działacz opozycji w PRL i analityk sceny politycznej - poddał diagnozie stan polskiej armii, oraz
zmieniającą się  sytuację geopolityczną Polski m.in. w kontekście konfliktu na Ukrainie. Wnioski, które nasuwają się po lekturze tej książki nie są optymistyczne, ale mimo to powinien się z nimi zapoznać każdy, komu losy Polski leżą na sercu.

Najnowsza książka Waldemara Łysiaka Sprzeciw kusznika, Łysiak na Łamach 7 zawiera wybór najlepszych fragmentów jego publicystyki i felietonistyki z lat 2013-2015, oraz pasjonujący wywiad rzekę, w którym znakomity autor m.in. ujawnia wiele ciekawych sekretów ze swojego życiorysu.

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali 100 tysięcy Polaków. Do zbrodni tej posłużyły im głównie prymitywne narzędzia rolnicze – siekiery, widły i cepy. Gdzie wtedy była Armia Krajowa? Gdzie było Polskie Państwo Podziemne? Dlaczego nic nie zrobiono, by ratować polską ludność cywilną? Dlaczego Wołyniacy konali w osamotnieniu?

Piotr Zychowicz udziela na te pytania szokującej odpowiedzi. Armia Krajowa zlekceważyła banderowskie zagrożenie, zignorowała liczne ostrzeżenia o nadciągającym niebezpieczeństwie. Wszystkie wysiłki skupiła bowiem na szykowaniu przyszłego powstania – operacji „Burza”. Dowódcy AK nie chcieli walczyć z UPA, by nie „trwonić” sił potrzebnych im do walki z Niemcami. Do końca wierzyli, że z banderowcami uda się dogadać. Gdy Polskie Państwo Podziemie podjęło wreszcie interwencję, była ona tragicznie spóźniona i niewystarczająca. Niestety AK na Wołyniu całkowicie zawiodła.

Podczas II wojny światowej doszło do kilkudziesięciu prób porozumienia Polaków z Trzecią Rzeszą. Polscy politycy wielokrotnie proponowali utworzenie marionetkowego rządu, a polskie organizacje podziemne brały od Niemców broń i zawierały z nimi tajne sojusze. Sprawy te stanowią temat tabu. „Jest to pierwsza książka, która ujawnia sensacyjne kulisy współdziałania Polaków z Trzecią Rzeszą.

Ostatni szef dyplomacji II RP Józef Beck w kluczowych miesiącach poprzedzających wybuch wojny zamiast ostrożnością i rozwagą, wykazał się nieprawdopodobną wręcz dezynwolturą.