Autorzy

„Nie o Mary Wagner” to poruszający film Grzegorza Brauna, przedstawiający historię kanadyjskiej działaczki pro-life, która została skazana na więzienie po tym, jak proponowała rozmowę kobietom, chcącym dopuścić się zabiegu przerwania ciąży.

„Plusy dodatnie, plusy ujemne” to film DVD z książką przedstawiający wywiad-rzekę z Grzegorzem Braunem – znany polityk wypowiada się na temat postaci Lecha Wałęsy.

Dr Stanisław Krajski od lat samodzielnie gromadzi, systematyzuje i naświetla działania masonerii na światowej scenie. Jak pisze we wstępie Grzegorz Braun, jest on „jednoosobowym instytutem badawczym” w przerażająco zacienionym polu. Polu, które, z niewiadomych (a może wcale nie?) powodów, jest omijane szerokim łukiem przez naszych akademików, dziennikarzy, a nawet duchowieństwo.

Optymizm nie zastąpi nam Polski, Książka wydanej po raz pierwszy w Krakowie w październiku 1944 r., a obecnie wznowiona w tomie pod tym samym tytułem w ramach Dzieł wydawanych przez "Kontrę" (tom 18, Londyn 2005).

Najnowsza książka Waldemara Łysiaka Sprzeciw kusznika, Łysiak na Łamach 7 zawiera wybór najlepszych fragmentów jego publicystyki i felietonistyki z lat 2013-2015, oraz pasjonujący wywiad rzekę, w którym znakomity autor m.in. ujawnia wiele ciekawych sekretów ze swojego życiorysu.

Śledztwo w sprawie zamachu na Jana Pawła II jak żadne inne w historii zasługuje na miano "zakazanego śledztwa". Służby specjalne państw komunistycznych były zdeterminowane, aby zrobić wszystko, by prawda o międzynarodowym spisku na życie papieża - Polaka nigdy nie ujrzała światła dziennego.

"...Polska nie zginęła..." to zapis wywiadu - rzeki przeprowadzonej przez dziennikarza Leszka Szymowskiego z byłym ministrem obrony Romualdem Szeremietiewem. Szeremietiew - działacz opozycji w PRL i analityk sceny politycznej - poddał diagnozie stan polskiej armii, oraz
zmieniającą się  sytuację geopolityczną Polski m.in. w kontekście konfliktu na Ukrainie. Wnioski, które nasuwają się po lekturze tej książki nie są optymistyczne, ale mimo to powinien się z nimi zapoznać każdy, komu losy Polski leżą na sercu.

W 2011 roku warszawski prokurator planował postawić Zbigniewowi Ziobrze zarzut niedopełnienia obowiązku służbowego w związku z funkcjonowaniem w Polsce tajnych więzień CIA. Śledztwo mu odebrano, a sprawę zamieciono pod dywan. Ten i wiele innych epizodów ze swojego życia Zbigniew Ziobro próbuje ukryć przed opinią publiczną. Dziennikarskie śledztwo Leszka Szymowskiego ujawnia również wiele innych sekretów biografii ministra sprawiedliwości. Autor wprowadza czytelnika w świat politycznych intryg "haków", "kwitów" i brutalnej walki o władzę, z której bezlitosny pozbawiony skrupułów Ziobro wychodzi od lat jako zwycięzca.

"Kolejna znakomita książka Waldemara Łysiaka — zbiór pisanych świetnym konserwatywnym piórem esejów kulturowych i politycznych, które nikogo nie zostawią obojętnym, plus sto kilkadziesiąt bon–motów autora."

Kontrę przeczytałem przed trzema laty. Co prawda późno, ale mimo wychowania w kulcie epopei napoleońskiej (?O roku ów?, ułany bijące pod Somosierrą itd.) doszedłem do wniosku, że polskie legiony za Napoleona, zwłaszcza San Domingo, Hiszpania, to polska wersja własowców z ich tragicznym końcem. Musieli ginąć, wracać w 1815 roku pod rozkazy nowego naczelnego dowódcy w osobie cara ? niepewność, strach, liczne wypadki samobójstw.

Ze wszystkich powracających na świecie najczęściej powracają: myśli. Może dlatego, że myśl nie ma w tym ani wyrachowania, ani celu. A ot, tak sobie, przy byle okazji, aby tylko powrócić. Jest na przykład jesień, liście żółkną. I nagle ni z tego, ni z owego myśl powraca do jakiejś tam byłej jesieni. Tak się złożyło raptem. Do zanotowanej kiedyś w mojej książce Bunt rojstów. Bardzo dawno temu. Ani tej jesieni nikt pamiętać nie może, a i książki nie pamięta, bo i po co ona - komu?

Józef Mackiewicz na osnowie ludzkich przeżyć pisze historię, ona jest bohaterką książki. Nie umiem sobie inaczej wyjaśnić, dlaczego gdzieniegdzie świetną kompozycję powieści rozrywa, rozsadza jakby, publicystyka dowodów, cytatów, cyfr, skąd nagle pośrodku znakomitego toku narracji mapy, po co dokumentacja rozkazów dziennych, listów, telefonogramów, świadków i raportów?

„Ponieważ Pan przechowuje listy – jak się domyślam – dla potomności – będę je teraz pisała złośliwie”.

„…będę pisała już tylko na korektach, bo to tak, jakby się miało taśmę magnetofonową – co za przyjemność mówić wtedy?! Ach, naprawdę, dużo rzeczy jest wartych i ładnych tylko dlatego, że giną”.

„Polacy łatwiej opanowują sztukę pisania niż czytania. Chętniej piszą niż czytają. Więcej piszą niż czytają. Czasami nawet – lepiej piszą niż czytają.

Ten niewątpliwie polski fenomen można obserwować przede wszystkim w 'listach do redakcji'. Prawie na całym świecie każde pismo ma rubrykę 'listów do redakcji'. Rubryka musi być popularna, skoro niektóre magazyny, jak TIME, drukują ją na pierwszych stronach. 'Listy do redakcji' spełniają wiele funkcji, m. in. i tę, że demistyfikują rolę piszących zawodowo. Czytelnik poprawia, uzupełnia, kontruje. Jestem dość pilną czytelniczką prasy, i zawsze czytam 'listy do redakcji'. I nie pamiętam ani jednego wypadku, żeby amerykański, angielski, niemiecki autor 'listu do redakcji' polemizował z przekręconym przez siebie, czyli źle odczytanym, artykułem. Tymczasem w naszej prasie jest to zjawisko nagminne. Większość naszych 'polemik prasowych' polega na tym, że po artykule następuje 'list' lub 'listy', po czym autor artykułu poczuwa się do obowiązku prostować przypisane mu na zasadzie złego odczytania poglądy”.