W najnowszym numerze ekskluzywnego półrocznika historycznego przeczytamy m.in o "Białych" Rosjanach w hiszpańskiej wojnie domowej, wspomnienia adiutanta "Bohuna Dąbrowskiego", Operacji „Ogr”, krwawym epizodzie hiszpańskiej transformacji oraz kolorowe zdjęcia żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej NSZ.

Ukazał się najnowszy numer półrocznika „Glaukopis” – periodyku naukowego współtworzonego m.in. przez badaczy z Instytutu Pamięci Narodowej.

Glaukopis – kwartalnik o charakterze naukowym. Pismo ukazuje się od 2003 roku. Zajmuje się nieznanymi aspektami najnowszej historii Polski i Europy.

Naukowy magazyn społeczno-historyczny. Porusza tematy związane z historią, naukami politycznymi i szeroko rozumianą kulturą. W sposób szczególny traktuje nieznane aspekty historii Polski i świata. Odrzucając polityczną poprawność, prezentuje tematy dotąd niezbadane i nierzadko kontrowersyjne.

Glaukopis – kwartalnik o charakterze naukowym. Pismo ukazuje się od 2003 roku. Zajmuje się nieznanymi aspektami najnowszej historii Polski i Europy.

W bieżącym numerze m.in.:

O Cyprianie Kamilu Norwidzie

"Biali" Rosjanie w Wojsku Polskim w 1919

Początki ONR w Krakowie w 1934 r. i próba zbrojnej rewolty nacjonalistycznej.

Kon-sty-tu-cja! ...ale kwietniowa. Wokół genezy Ustawy Konstytucyjnej z 23 kwietnia 1935 r.

O polskiej próbie zamachu na Rudolfa Hessa w Wielkiej Brytanii w maju 1941 r.

Biskupi Kościoła katolickiego w oczach SB w 1969 r.

Glaukopis – kwartalnik o charakterze naukowym. Pismo ukazuje się od 2003 roku. Zajmuje się nieznanymi aspektami najnowszej historii Polski i Europy.

Najnowszy, jubileuszowy numer, pisma historycznego.

W numerze między innymi:

UCIEC Z KATYNIA - JAK JEDEN POLAK OGRAŁ SOWIECKICH OPRAWCÓW

MIT KRWAWYCH BATORYCH

TAJEMNICA WNUKA ROCKEFELLERA

44 ZAGUBIONE BOMBY ATOMOWE

oraz felieton Grzegorza Brauna

W numerze między innymi:

- Polski grzech tolerancji

- Śmierć ze skalpelem

- Fałszerze naszych wyborów

- Cena rosyjskiej Ameryki

- Stalin ukradł nam kawałek Mazur

- Inwestor Kazimierz Wielki

- Mit okrutnych piratów

- Zwalczany przez każdą władzę

- Zaginiona cywilizacja Indus

- Tajemnica zgonu Falzmanna

- Imperium kontratakuje

W numerze między innymi:

- Sekret mądrości żydów

- Nasz Król zdrajca

- Szpieg dwojga płci

- Polski kod Leonarda da Vinci

- Bałtyk patriotów

- Polityczny złodziej wszechczasów

- Gdy Stalin uczył liczyć głosy

- Sprawiedliwe krucjaty

Przebudzenie może okazać się bardzo bolesne

Odkąd pamiętam, ciągle słyszałem o naszym fatalnym położeniu geopolitycznym, które skazuje nas na bycie słabym i zależnym od innych. To nic, że będąc w tym samym miejscu byliśmy ongiś mocarstwem i nasze położenie geograficzne jakoś temu nie stanęło na drodze. Jesteśmy w takim miejscu, w którym skazani jesteśmy na bezsilność – słyszałem na każdym kroku. Polacy tak w to uwierzyli, że gdy na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych nastał czas wyjątkowej koniunktury, myśmy ten okres przespali…

Dziś Niemcy trzęsą Europą, a Rosja pod rządami Putina stara się nawiązać do mocarstwowych tradycji. Ale w mojej ocenie to wcale nie Niemcy i Rosja, choć wielce denerwujący jest ich protekcjonalny stosunek do Polski, są dziś dla nas głównym zagrożeniem (co wcale nie oznacza, że tego rodzaju zagrożenie całkowicie odrzucam lub lekceważę). Największe zagrożenie widzę jednak w dwóch czynnikach, z których jeden ma charakter wewnętrzny, a drugi zewnętrzny, przy czym pozostają one w ścisłym ze sobą związku.

Z jednej strony to kult egoizmu i hedonizmu. Człowiek ma koncentrować się wyłącznie na zaspokajaniu swoich zachcianek, ma „używać życia” i dążyć do samorealizacji. Kariera zawodowa, gromadzenie dóbr materialnych, poklask, zdrowie, uroda, zaspokajanie najwymyślniejszych pragnień seksualnych i wszelkich innych – to ma być celem życia, Trzeba więc odrzucić wszystko, co nas „ogranicza”, a więc przede wszystkim Boga oraz bliskie i trwałe relacje z innymi ludźmi. A kto się z tym nie zgadza, jest wstecznikiem, którego trzeba sprowadzić na właściwą drogę, albo zaszczuć i zniszczyć. Do czego to prowadzi? Jednym z tego skutków jest kryzys demograficzny.

A gdy u nas zaostrza się kryzys demograficzny, do naszych bram coraz intensywniej dobijają się ci, u których takie zjawisko nie występuje. W obliczu starzenia się społeczeństwa imigracja zdaje się być dla wielu, zwłaszcza przedsiębiorców, którzy borykają się z brakiem rąk do pracy, jedynym wyjściem z sytuacji. Ale na dłuższą metę to się musi skończyć w jeden sposób…

Wydarzenia w Syrii i w Libii, połączone z narastającym kryzysem migracyjnym, powinny nam uzmysłowić, że złudna może okazać się wiara, że wojny w Europie to już przeszłość, która odeszła raz na zawsze. Przebudzenie może okazać się bardzo bolesne.

Wojciech Kempa

Gdyby trzydzieści lat temu ktoś mi powiedział, że dożyję czasów, gdy będzie kwestionowana rzecz – zdawałoby się – oczywista, iż rodzice to mama i tata (mam – płci żeńskiej, tata – płci męskiej), uznałbym to za śmieszny dowcip. Życie w systemie komunistycznym pełne było absurdów, ale było to niczym, w porównaniu do tego, co przyniósł nam wiek XXI. Ale absurdy absurdami – rewolucja obyczajowa niesie ze sobą poważne zagrożenia, uderzając w rodzinę i tym samym niszcząc fundamenty współżycia społecznego. Demoralizacja jest dziś nie tylko akceptowana, ale wręcz promowana, a kto się temu sprzeciwia, ten faszysta i wstecznik, który nie rozumie zmieniającego się świata. 26 października środowiska LGBT zamierzały zorganizować wielką akcję indoktrynowania i deprawowania dzieci.

Czy na pewno nie ma alternatywy

Gdy przyjrzymy się zaciekłym sporom towarzyszącym, jakie toczyli ze sobą Józef Piłsudski i Roman Dmowski, czy toczonym później – w okresie międzywojennym, to w centrum dyskursu zawsze pozostawała Polska, a pragnienie, by cieszyła się ona pełną  suwerennością i podmiotowością, było poza wszelką dyskusją. Odkąd w roku 1989 runął Związek Radziecki, a „obóz państw socjalistycznych”, który miał trwać po wieczne czasy, z dnia na dzień zawalił się, niczym domek z kart, troską polskich polityków, bez względu na reprezentowaną opcję polityczną, było pragnienie, byśmy – jako kraj – schowali się za czyimiś plecami. Za kimś, kto weźmie nas w opiekę i się o nas zatroszczy.

Wstępując do NATO, a następnie do Unii Europejskiej, polscy politycy nie tylko nie  stawialiśmy żadnych warunków brzegowych, ale wręcz licytowali się w zapewnieniach, jak wielkim zaszczytem będzie dla nas, gdy dopuszczeni zechcą nas do siebie przyjąć. Nic też dziwnego, że jesteśmy traktowani jako ci, którzy nie mają prawa, by  czegokolwiek żądać czy oczekiwać, a gdy ktoś nieśmiało się o coś upomni, od razu jest strofowany, przy czym głosy przywołujące takiego kogoś do porządku płyną nie tylko zza granicy, ale jeszcze donośniej rozbrzmiewają w kraju. Nieważne, czy rzecz dotyczy polityków obecnego obozu władzy, czy tzw. „totalnej opozycji”, zgodnie deklarują oni, że dla naszego członkostwa w Unii Europejskiej nie ma alternatywy. A skoro politycy w Berlinie czy Brukseli to słyszą, to tym bardziej utwierdzają się w przekonaniu, że Polskę można traktować po macoszemu. Ale czy na pewno nie ma alternatywy? O to między innymi zapytaliśmy naszych publicystów, którzy dzielą się na naszych łamach swoimi przemyśleniami… 

—Wojciech Kempa

„Współzależność zawrotnych karier i związków z obcymi dworami, to nić przewodnia naszych dziejów – szczególnie grubo szyta w czasach awarii i upadku państwa.”

Grzegorz Braun

“Aktem założycielskim III Rzeczyspospolitej była umowa okrągłego stołu, gdzie odegrano przedstawienie o pokojowym przekazaniu władzy. Realizacja tego porozumienia dostarczała mimowolnych elementów komicznych, kiedy to pani Joanna Szczepkowska oznajmiła, iż „upadł komunizm” – a ilustracją tego upadku był wybór przywódcy tych „upadłych” komunistów, herszta stanu wojennego, generała Wojciecha Jaruzelskiego na prezydenta „wolnej Polski”.“

Stanisław Michalkiewicz

„(…)Godzi się tutaj zauważyć, iż śmieszne i bezzasadne jest przeciwstawianie sobie komunizmu i nazizmu jako – odpowiednio – skrajnej lewicy i “skrajnej prawicy”. Otóż prawica z natury swojej nie może być skrajna, ponieważ jest ona z założenia tradycyjna i konserwatywna, kultywująca organiczny rozwój w świecie odwiecznych wartości. Skrajną natomiast z natury jest wszelkiej maści rewolucyjna lewica.”

Ksiądz Roman Kneblewski

Walka z mową nienawiści jako knebel politycznej poprawności

„Czy mój dziadek walczył o taką Warszawę w Powstaniu? Nie wydaje mi się…” – napisała na Facebooku Zofia Klepacka, wspaniała sportsmenka, medalistka olimpijska, odnosząc się do podpisania przez prezydenta stolicy, Rafała Trzaskowskiego tzw. „Karty LGBT+”.

Napisała ona rzecz oczywistą – wszak dewizą Wojska Polskiego, którego integralną część stanowiły walczące w Powstaniu Warszawskim oddziały Armii Krajowej, były słowa: „Bóg – Honor – Ojczyzna”, których to usunięcia z dokumentów paszportowych domaga się związany z lewicą rzecznik praw obywatelskich Adam Bodnar.

I oto za te słowa prawdy na Zofię Klepacką spadła lawina hejtu. Padały najgorsze możliwe wyzwiska i złorzeczenia. Nie brakowało życzeń śmierci w męczarniach. I co na to ci, którzy wzywają dziś do walki z mową nienawiści? Ano dla znacznej części z nich to właśnie Zofia Klepacka dopuściła się „mowy nienawiści”, za co spotkała się z „usprawiedliwioną reakcją”.

To najlepiej pokazuje, czym jest i czym ma być owa „walka z mową nienawiści”. Wcale nie chodzi o eliminowanie kłamstwa z przestrzeni medialnej. Nie chodzi o eliminowanie agresji czy promowanie kultury języka. A to istotnie są sprawy ważne i potrzebne. Ale nie o nie tu chodzi, o czym najlepiej świadczy przykład przedstawiony na wstępie.

Czy władze znajdą w sobie dość siły i odwagi?

Za nami wybory parlamentarne, które przyniosły zwycięstwo PiS, ale i zdobycie własnej reprezentacji przez Konfederację oraz powrót do sejmu formacji skrajnie lewicowych i lewackich. Jaka będzie ta kadencja? Czy wyłonione w wyniku wyborów władze znajdą w sobie dość siły i odwagi, by przeciwstawić się tym zagrożeniom, które zawisły nad Polską?
W minionej kadencji nie podjęto całego szeregu palących tematów, a jeśli nawet je podjęto, to nierzadko albo w sposób niemrawy, albo chyłkiem się z nich wycofywano. A tematów tych naprawdę jest sporo: od zapowiadanej wielokrotnie i wciąż odpuszczanej sprawy repolonizacji mediów po ochronę życia nienarodzonych dzieci, przeciwdziałanie ekspansji jakże szkodliwych ideologii LGBT i gender oraz nasilającym się zjawiskom polonofobii i chrystianofobii.

Na pewno istotne są wyzwania gospodarcze, kwestie związane z rozwojem cywilizacyjnym i ekonomicznym, ale nie wolno w tym wszystkim się zatracić. Nie wolno zgubić tego, co stanowi spoiwo naszej wspólnoty narodowej, nie wolno burzyć więzi społecznych i rodzinnych. Nie można doprowadzić do tego, by życie każdego z nas sprowadzone zostało do wyścigu szczurów, w którym liczy się tylko umiejętność rozpychania się łokciami i odpowiedniego ustawienia się.

Niestety, nie udało się przezwyciężyć w minionych czterech latach zjawiska kryzysu demograficznego. Polska zaczyna borykać się z problemem braku rąk do pracy, który to problem będzie narastał Z tym wiąże się rosnąca presja ze strony środowisk pracodawców na przyjmowanie imigrantów. Do czego takie działania długofalowo prowadzą, widzimy, obserwując to, co dzieje się na Zachodzie, a finał ostatecznie musi być taki, jaki znamy z historii, chociażby na przykładzie upadku Cesarstwa Rzymskiego.

Przed nami, a w szczególności przed rządzącymi stoją ogromne wyzwania…

Egoizm i egocentryzm zawładnęły naszym życiem

Nasi przodkowie przelewali krew, by Polska mogła funkcjonować jako niepodległe państwo. Ale po co właściwie nam własne państwo? To pytanie, które mało kto sobie zadaje, przy czym można odnieść wrażenie, że nie dlatego, iż odpowiedź na nie zdaje się być oczywista, ale dlatego, że sprawa ta zaczyna ludzi coraz mniej obchodzić.

Żyjemy w czasach, gdy wszystko staje się chwilowe, przelotne, gdzie coraz trudniej znaleźć coś naprawdę trwałego. Ludzie coraz mniej przywiązują się do spraw, miejsc, rzeczy, a przede wszystkim – do innych ludzi. Dziś możemy być tu, jutro gdzie indziej. Wydaje się, że wszędzie możemy znaleźć miejsce dla siebie i ludzi, pośród których może nam być dobrze. Ale czy na pewno?

Polska Europa Świat po koronawirusie

Dla większości mieszkańców naszego kontynentu samo to słowo zaraza kojarzyło się do niedawna wyłącznie z wydarzeniami z odległej przeszłości, z czymś, co tu i teraz zdarzyć się absolutnie nie może. A tymczasem zdarzyło się. I choć nasz kraj został w miarę oszczędzony, to inne kraje europejskie zostały mocno przez nią doświadzone. Jakie będą tego konsekwencje dla Polski, dla Europy, dla świata?

Nad tym zastanawiamy się na łamach niniejszego numeru magazynu Magna Polonia, przy czym opinie – o czym się Państwo przekonacie – są bardzo zróżnicowane, przy czym odnosi się to zarówno do tego, co się stało i co się dzieje, jak i do tego, jakie mogą być następstwa. I ja postanowiłem podzielić się swoimi przemyśleniami, czego efektem jest jest jeden z artykułów, więc w tym miejscu nie będę się na ten temat rozpisywał…

Ale nie samą zarazą żyliśmy w ostatnim okresie. Nie samą zarazą zajmujemy się też w tym numerze naszego magazynu. Tak więc przygotowaliśmy dla Państwa szereg ciekawych artykułów z różnych dziedzin.

Wśród nich znajdziecie Państwo ciekawy wywiad, stanowiący plon podróżniczych pasji red. Tomasza Cukiernika, który to jeździ po świecie, po czym dzieli się z nami swoimi obserwacjami i przeżyciami. Tym razem dotarł on aż na Syberię, gdzie między innymi spotkał się z ks. Włodzimierzem Siekiem, werbistą, wikariuszem generalnym w diecezji św. Józefa w Irkucku.

Niektóre wypowiedzi mogą dziwić, a nawet szokować, ale tym bardziej warto wsłuchać się w ów głos z drugiego końca świata, by dowiedzieć się, jak ludzie tam żyją, co tam robią i co myślą, Bo naszą rolą, jako dziennikarzy, jest przede wszystkim rozbudzenie w Czytelnikach chęci poszukiwania i poznawania świata. 

Spór Endecja-Sanacja, Dmowski-Piłsudski mimo upływu wielu lat wciąż rozpala umysły Polaków. Co rusz, odkrywane są nowe karty historii XX-lecia międzywojennego. Temat nie jest łatwy, zwłaszcza że oprócz tego, iż pojawiają się w nim półprawdy i przekłamania to na dodatek budzi — często niezdrowe — emocje. Warto rozmawiać, polemizować, wymieniać się dowodami i nie ustawać w drodze do poznania prawdy, ponieważ na mitach nie warto niczego budować. Zachęcam państwa do sięgnięcia po najnowszy numer Magna Polonia i wyciągnięcia własnych wniosków z lektury tak licznych artykułów.

Przemysław Holocher

Piłsudskiego i Dmowskiego dzieliła osobista niechęć, mająca swe źródło nie tylko w poglądach politycznych, ale także i w fakcie, iż przez długi czas obaj rywalizowali o tę samą kobietę. No cóż, ludzie wielcy mają swoje słabości. Ale świadectwem ich wielkości było chociażby to, że w tym najważniejszym dla Polski momencie potrafili wznieść się ponad osobiste urazy i zgodnie ze sobą współpracować.

Wojciech Kempa

Czy Europa padnie łupem muzułmanów?

            Mający się ku końcowi rok 2020 obfitował w ważne wydarzenia, które w dłuższej perspektywie mogą okazać się brzemienne w skutki, przy czym wcale nie mam tu na myśli tego, co w sposób szczególny przykuwało uwagę opinii publicznej, jak pandemia wywołana przez koronawirusa, ale ekspansję dwóch wizji świata, które skutecznie unicestwiają cywilizacyjny dorobek Europy. Z jednej strony jest to postępująca dekadencja, która zresztą trawi społeczeństwa nie tylko Europy, ale także Ameryki Północnej oraz azjatyckiej części Rosji, Chin, Japonii i Korei Południowej, z drugiej zaś – przeżywający renesans islam.

            Większość Polaków przekonana jest, że dopiero co zakończona wojna, którą stoczył turecki Azerbejdżan z chrześcijańską Armenią, to rzecz rozgrywająca się gdzieś bardzo daleko, która nas w żaden sposób nie dotyczy. Nic bardziej błędnego. Bo co takiego sprawiło, że Armenia, która niespełna trzy dekady temu odniosła nad Azerbejdżanem spektakularne zwycięstwo, teraz została wręcz zmiażdżona? Otóż układ sił w regionie zmienił się w międzyczasie diametralnie. Dość powiedzieć, że ludność Armenii skurczyła się w tym okresie o kilkaset tysięcy osób, podczas gdy ludność Azerbejdżanu wrosła o prawie 3 miliony.

            Nie wojny i kataklizmy bowiem, ale przemiany kulturowe skutkujące upadkiem moralnym i kryzysem demograficznym sprawiły, iż Europa stała się dziś łatwym łupem dla muzułmanów. Procesy, które do tego doprowadziły, zapoczątkowane zostały w czasach dość odległych, przy czym stopniowo, z pokolenia na pokolenie, nabierały one rozpędu. Europejczycy są dziś rozbrojeni, przede wszystkim jednak moralnie. Zupełnie inaczej rzecz się ma z muzułmanami. Czy więc Europa padnie łupem muzułmanów?

Wojciech Kempa

New Age opanował wiele aspektów naszego życia. Wydaje się, że nawet ludzie zacni i prawi gubią się w zamęcie obecnych czasów. Dlatego poruszamy ten ten istotny temat. Numer rozpoczyna wywiad z Siostrą Michaelą Pawlik, która specjalizuje się w tym właśnie temacie. Warto wiedzieć, przekazać tę wiedzę rodzinie i znajomym. Sidła duchowe są bowiem zastawione prawie wszędzie! 

Chcą zniszczyć nasz świat!

Proces, który obserwowaliśmy od dawna, w ostatnich tygodniach i miesiącach nabrał gwałtownego przyspieszenia. Szturm Kapitolu przez zwolenników Donalda Trumpa dał właścicielom i prezesom wielkich korporacji, których władza jest dziś wielokrotnie większa aniżeli prezydenta Stanów Zjednoczonych, pretekst do rozprawy z przeciwnikami ideologicznymi i do zamykania im ust.

Ludzie, którzy odrzucili Boga, by w swym życiu koncentrować się wyłącznie na pomnażaniu dóbr materialnych oraz zaspokajaniu przyjemności i zachcianek, dziś chcą zmusić nas, byśmy swojego systemu wartości się wyrzekli. W tym świecie antywartości nie ma miejsca na Boga, na rodzinę, na prawdziwą miłość, przyjaźń, lojalność… W budowanym przez nich świecie antywartości dobro zwierząt ma stać na równi, albo nawet wyżej od dobra drugiego człowieka.

            Wolność słowa oraz tolerancja, którymi szermowali rzecznicy materialistycznej wizji świata, odeszły w niebyt. Dziś już się nawet nie kryją, iż chodzi im o narzucenie światu ideologii, która ma zastąpić chrześcijaństwo i tradycyjny system wartości. A kto się z nimi nie zgadza, nie tylko nie może liczyć na zrozumienie czy szacunek, ale nawet na litość…

Walec rewolucji miażdży każdego, kto stanie mu na drodze. A wrogiem jest Kościół, wrogiem jest rodzina, wrogiem są państwa narodowe. Wrogiem jest wszystko, co w jakikolwiek sposób związane jest z tradycyjnym porządkiem. Czemu tak tego nienawidzą? Bo sami się tego wyrzekli, a widzą, że ci, którzy nie poszli ich drogą, choć może materialnie biedniejsi, nierzadko są szczęśliwsi, bo mają to, czego za żadne pieniądze kupić się nie da.

W bieżącym numerze magazynu „Magna Polonia” kontynuujemy nasz cykl poświęcony prądom ideologicznym, które skutecznie rozkładają cywilizację zachodnią, której to – niestety – jesteśmy częścią. Tym razem postawiliśmy wziąć na tapet feminizm, zastanowić się, skąd się wziął, jakie przybiera oblicza i jakie mogą być tego konsekwencje.

            Istotą feminizmu, podobnie jak i w przypadku wcześniej omawianych prądów ideowych, czy raczej anty-ideowych, też jest odrzucenie bliskich relacji z innymi ludźmi, w szczególności z tymi, którzy co do zasady winni być postrzegani jako najbliżsi. Tu także człowiekowi, w tym przypadku kobiecie, wmawia się, iż winien (czy raczej winna) skupić się na samorealizacji, karierze, zaspokajaniu różnego rodzaju przyjemności i zachcianek, nie zaś na budowaniu trwałych więzów, a zwłaszcza na trosce o rodzinę, dzieci, nie mówiąc już o sprawach związanych z religią…

            Czy kobiety, które się temu poddają i całą swą energię poświęcają karierze i zaspokajaniu przyjemności, są szczęśliwe? To w zasadzie pytanie retoryczne… Przy tym im więcej w nich goryczy, tym bardziej chcą, by jak najwięcej kobiet i dziewcząt wybierało tę ścieżkę, która je wyprowadziła na manowce życia.

            Oczywiście, jest też w tym numerze sporo innej tematyki. Ja ze swej strony pozwoliłem sobie skreślić artykuł o tym, co działo się i dzieje w Iranie, jako że wiele wskazuje na to, iż może on być – po Iraku i Syrii – następny w kolejce. Czy tak się stanie, tego na razie nie wiem, jako że zależy to od wielu zmiennych. Warto natomiast obserwować rozwój wydarzeń…

Czy Polska może jeszcze być wielka? Bez wątpienia! Trzeba tylko wierzyć w swe siły i każdego dnia bez wytchnienia ciężko dla niej pracować. Ten numer dedykujemy wszystkim tym, którzy potrzebują podbudować swoje morale. Nic bowiem nie uczyni tego lepiej, niż sięgniecie po prawdziwe przykłady chwały Rzeczypospolitej!

Dziś Polacy spierają się o to, za kim lepiej nam się schować. Pod czyim butem było, jest i będzie nam wygodniej, z którego to pańskiego stołu więcej nam może skapnąć. Oczywiście, gdy będziemy mili, grzeczni i posłuszni. „W naszym położeniu geograficznym musimy się na kimś oprzeć” – słyszę od tych, którzy toczą zaciekły spór o to, czy lepiej było nam przyjąć żądania Hitlera, czy może należało od razu oddać się „pod opiekę” Stalinowi.

W bieżącym  numerze magazynu Magna Polonia wspominamy czasy, gdy Rzeczpospolita była naprawdę mocarstwem – i nie przeszkadzało naszym antenatom położenie geograficzne, by uczynić Polskę naprawdę wielką, z którą to wszyscy musieli się liczyć. A skoro oni potrafili tego dokonać…

Polityka historyczna w służbie rabunku

Co to jest “polityka historyczna”? To elegancka nazwa fałszowania albo naginania historii w celu osiągnięcia jakichś korzyści politycznych, materialnych, czy choćby prestiżowych.

Śmierć Stefana Michnika, który przez lata korzystał ze swoistego parasola ochronnego i który nigdy nie stanął przed obliczem wymiaru sprawiedliwości, skłoniła nas do szerszego zajęcia się tym tematem. Zwłaszcza, że dożyliśmy czasów, gdy potomkowie zbrodniarzy, a także ci, którzy ich chronili, dziś nie tylko relatywizują ich winy, ale nierzadko opluwają ich ofiary. Dotyczy to w równym stopniu zbrodniarzy komunistycznych, jak i nazistowskich.

W tym numerze znajdą Państwo także artykuły o innej tematyce, m.in.

• Anna Mandrela o polskiej polityce historycznej
• Maria Pyż o kijowskim kościele św. Mikołaja
• Damian Małecki o Lwowie, mieście straconych możliwości

Prawicę powinien charakteryzować zdrowy rozsądek, nieuleganie emocjom, niepowielanie informacji niesprawdzonych, a także umiejętność realizowania długofalowego planu w oparciu o niezmienne cele. Ostatnie lata pokazują jednak, że to co było znamienne dla lewicy – czyli oderwanie od rzeczywistości, zaczyna dotykać i prawicy. Zamiast rzeczowej dyskusji – emocje. Zamiast solidnej wiedzy – memy internetowe. Zamiast długofalowego planu – działanie od dzwona do dzwona. Niebagatelną rolę w tym całym bałaganie odkrywają różnego rodzaju prowokatorzy i  agenci którzy każdy poważny temat potrafią sprowadzić do poziomu absurdu, a tzw. szuryzm jest tu tylko efektem ubocznym… Zresztą w czasach pandemii zbrodniczego koronawirusa, za sprawą mediów główno-ściekowych określenia “Szur” czy “foliarz” nabrały innego wydźwięku niż ich znaczenie pierwotne… ale o tym wszystkim dowiecie się Państwo z lektury najnowszego numeru Magna Polonia

Numer 31. kwartalnika „Myśl.pl” pt. "Historia odzyskana" zawiera teksty o Narodowych Siłach Zbrojnych i Żołnierzach Wyklętych.

Do sprzedaży trafił 22 numer „Polityki Narodowej”. Tematem przewodnim tego numeru jest NOWA WIOSNA LUDÓW.

W najnowszym numerze Polityki Narodowej:

Polska 2050

TEMAT NUMERU: POLSKA PRZYSZŁOŚCI

Miłosz Wyszkowski, Państwo narodowe i modernizacja. O alternatywę dla liberalnego wariantu nowoczesności

Damian Adamus, Wyzwania nowej ery. Refleksje wokół przyszłości Polski i Europy

Patryk Okoniewski, Hiper-rasizm i post-kapitalizm, czyli korporacyjni nadludzie

Michał Karpiński, Robotyzacja zamiast imigracji

Patryk Okoniewski, Bezrobocie w epoce maszyny-kompozytora

Bartosz Biernat, Człowiek. Genetycznie Modyfikowany Organizm

Łukasz Moczydłowski, Czym jest chrześcijański transhumanizm?

Michał Goliński, Upadek narodów europejskich z perspektywy socjobiologii

Jan Hucuł, Nacjonalizm wobec feminizmu. Wojna o dusze kobiet

Tomasz Bohusz, Ekologiczna awersja prawicy

Zuzanna Trela, Polska energetyka 2050. Szansa na rozwój atomu w kraju nad Wisłą?

Adrian Zimny, Kosmopolityka. W przededniu ery nowych wielkich odkryć

SPOŁECZNIE I POLITYCZNIE

Ernest Korus, Solidaryzm społeczny. Podstawy zagadnienia

Andrzej Bieda, Wojsko w programach i publicystyce ugrupowań narodowych w III RP

Przemysław Zalewski, Zmiany w narodowej polityce obronnej

MIĘDZYNARODOWO

Kacper Kita, Charles de Gaulle – ostatni wielki Francuz?

Rafał Buca, Erozja frankizmu. Jak upadała narodowo-katolicka Hiszpania

Wiesław Bator, Socjoetniczne i historyczne inspiracje polityki Viktora Orbána. Część I

TOŻSAMOŚCIOWO

Wojciech Niedzielko, Ku katolickiej teologii narodowości

Dawid Dynarowski, Heglizm i jego interpretacje

Wszerad Kowalski, Eksperyment neoslawistyczny endecji i jego irredentystyczna krytyka

Adam Szabelak, Imperializm, nacjonalizm, uniwersalizm. Myśl Andrzeja Trzebińskiego

Bogumił Grott, Jan Stachniuk jako kontestator ideologii młodej generacji ruchu narodowego

KULTURALNIE

Barnaba Matusz, Odyss. „Homobiografia” i narodowy przełom Karola Szymanowskiego

Barnim Regalica, Spowiedź bezgrzesznego

RECENZYJNIE

Adam Szabelak, „Cham niezbuntowany” Ziemkiewicza

Konrad Smuniewski, Państwo narodowe i jego wrogowie

Jakub Siemiątkowski, Niemcy, Rosja i Naczelnik Państwa. Głos w sprawie polityki zagranicznej Piłsudskiego

Jakub Siemiątkowski, Narodowcy i totalizm

Bogumił Grott, Zbrodnia i grabież. Zagrożenie niemieckie wczoraj i dziś

Tomasz Szczepański, Lokalny wymiar ludobójstwa. Upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej

Tomasz Szczepański, „Rewolucja bez rewolucji” Leszka Moczulskiego – refleksje po 40 latach

TEMAT NUMERU: UKRAINA W OGNIU

Redakcja czasopisma poświęciła się w nim sprawom związanym z toczoną na Ukrainie wojną. W numerze odnosi się do szerokiego spektrum zagadnień – od oceny polskiej pomocy dla Kijowa, przez stosunek do kultu OUN-UPA na Ukrainie aż po ukraińską imigrację w Polsce. Wśród autorów są m.in. prof. Bogumił Grott, dr Maciej Pieczyński, dr Michał Sadłowski, Robert Winnicki. Piszemy m.in. o stosunku młodych narodowców do Ukrainy w latach 30., o idei Międzymorza w koncepcjach współczesnych ukraińskich nacjonalistów, relacjach ukraińsko-białoruskich, sporach Ukraińców i Rosjan o dziedzictwo Rusi Kijowskiej.

TEMAT NUMERU: NACJONALIZM A PAŃSTWO