Książki podróżnicze

Skarb Wysp Andamańskich to powieść przygodowa dla młodzieży. Wakacje spędzane na plantacji herbaty, gdzie pracuje ojciec głównego bohatera, pozostaną na długo w pamięci Władka. Skłócone tubylcze plemiona, dżungla zamieszkała przez jadowite zwierzęta, ocean pełen rekinów i płaszczek, podziemne jaskinie, no i oczywiście zaginiony skarb to gwarancja niezapomnianych wrażeń. Władek będzie musiał stawić czoło wielu niebezpieczeństwom, a na szali znajdzie się życie jego i towarzyszącego mu „małego wodza” – ostatniego spadkobiercy wielkiego Jomagi, oraz uroczej Angielki – Edyty. Czyż jednak prawdziwym skarbem są skrzynie złota i worki pereł? Młodzi bohaterowie zgłębić muszą i tę wielką tajemnicę. Od niej przecież tak dużo zależy…

Każdy z listów, składających się na tę książkę, stanowi relację z pewnego etapu podróży autora i jego żony po Afryce. Mają oni okazję obserwować czarne plemiona, dziewiczą jeszcze wtedy przyrodę i mozolny postęp cywilizacyjny. Podejmowani przez francuskich kolonizatorów biorą udział – dzięki pomocy tubylców – w polowaniach na słonie, hipopotamy i bawoły. O tym, co widzieli i przeżyli, a wyprawa była trudna i niebezpieczna, opowiada Ossendowski ze swadą i wyczuciem. Zagraniczni krytycy nazywają tę formę „romansem geograficznym”.

Poznaj niezwykłe i fascynujące miejsca Polski prezentowane za pomocą zwięzłych tekstów i pięknych fotografii. Zabłyśnij wiedzą na temat ukształtowania powierzchni, geologii czy klimatu naszego kraju. Sprawdź, czy znasz aktualny podział administracyjny i dane statystyczne. Lekturę umili niebanalna szata graficzna i przejrzysty układ stron. Książka niezbędna w każdej bibliotece.

To powieść, której bohaterem jest młody chłopak, zmuszony opuścić dom. Wojtek, choć ojciec zginął właśnie na morzu, zaciąga się na "Fennię" – stary statek handlowy, i wyrusza w świat. Jego życie nabiera tempa. Chłopak zwiedza wszystkie kontynenty, poznaje wielu niezwykłych ludzi, a wśród nich dwóch prawdziwych przyjaciół. Niepowtarzalny czar epoki dwudziestolecia międzywojennego łączy się w tej książce z egzotyką odległych wysp i niebezpieczeństwem dalekomorskich wypraw.

Na niniejszy tom składają się teksty zawarte w dwóch książkach A.F. Ossendowskiego: Czarny Czarownik i Po szerokim świecie. Są one pokłosiem podróży, które autor odbył po Afryce Północnej i Środkowej, Hiszpanii oraz Stanach Zjednoczonych. Zawierają ciekawe obserwacje i refleksje na temat ówczesnego świata francuskich kolonii, północnoafrykańskiego islamu, amerykańskiego ducha rozwoju, a także nowele i szkice dotyczące tych części ziemskiego globu, nierzadko widzianych poprzez pryzmat miejscowej tradycji, potęgi dzikiej przyrody i umiłowania do polowań na "grubego zwierza", nie tylko ze sztucerem, ale i z aparatem fotograficznym w ręku.

Antoni Słonimski w 1932 roku odbył podróż do ZSRR, której plonem stał się prezentowany tom. O jego odbiorze w Rosji tak pisał sam autor: Od czasu książki Moja podróż do Rosji jestem na czarnej liście u sowieckich urzędników. Proszą co pewien czas wszystkich literatów i karmią kawiorem – a ja za karę muszę siedzieć w domu.

Każdy z listów, składających się na tę książkę, stanowi relację z pewnego etapu podróży autora i jego żony po Afryce. Mają oni okazję obserwować czarne plemiona, dziewiczą jeszcze wtedy przyrodę i mozolny postęp cywilizacyjny. Podejmowani przez francuskich kolonizatorów biorą udział – dzięki pomocy tubylców – w polowaniach na słonie, hipopotamy i bawoły. O tym, co widzieli i przeżyli, a wyprawa była trudna i niebezpieczna, opowiada Ossendowski ze swadą i wyczuciem. Zagraniczni krytycy nazywają tę formę „romansem geograficznym”.

Zbiór nowel, do których natchnienie i tematy czerpał autor ze swoich licznych podróży po Europie, Azji i Afryce. Autor zawarł w opowiadaniach wiele wnikliwych obserwacji. Każda z nowel stanowi jednak odrębną historię dramatu człowieka doświadczonego przez los.

Postrach Gór to powieść, której akcja dzieje się w dwudziestoleciu międzywojennym na Huculszczyźnie i w Warszawie. Młody bohater książki, wychowany na Wierchowinie, zostaje powołany do wojska i trafia do warszawskiego pułku, gdzie niebagatelny wpływ na niego ma wojskowa dyscyplina i poznana przypadkiem panna Stefania. Jerzy wciąż jednak pamięta pozostawioną grażdę i czekającą jego powrotu dziewczynę. Poszukuje swojego miejsca, życiowej drogi, będzie więc musiał dokonać ważnych wyborów. Spotka go przy tym wiele niebezpiecznych lub zabawnych przygód, pozna ludzi szlachetnych i złych, a los zmusi go, by wykazał się hartem ducha i ciała. Nie tak łatwo przecież zasłużyć na miano "Postrachu Gór".

Wystarczyła krótka prasowa wzmianka, ujrzana przypadkiem w jednym z dzienników, aby Biały Kapitan odsunął na bok dalekosiężne syberyjskie plany i wsiadł do pierwszego pociągu zdążającego w przeciwnym kierunku. Jakże jednak usprawiedliwić obojętność i chłód? Nie jest też łatwo wskazać ludziom, pochłoniętym walką o bogactwo, drogę właściwą, opartą na prawdziwie chrześcijańskich wartościach. Kogo więc miała na myśli Elza, mówiąc: "Pogubiły się okręty zbłąkane"? Syberyjskich poszukiwaczy złota czy może samego Białego Kapitana?

Prezentowana Czytelnikowi książka jest kroniką wyprawy. Głównym zadaniem niniejszej pozycji była chęć przekazania polskiemu czytelnikowi rzetelnej relacji na temat państwa włoskiego lat trzydziestych ubiegłego wieku. Tutaj natrafiamy na pierwszy „problem”. A mianowicie Włochy opisane przez Autora są krajem Faszystowskim. Autor wielokrotnie używa zamiennie określenia „państwo Włoskie” i „państwo Faszystowskie”. 

Kto naprawdę odkrył Azję? Czy polski Żyd odkrył Brazylię? Czy Polacy zbudowali Amerykę? Tego wszystkiego i wielu innych ciekawostek historycznych dowiesz się z nowej książki Marka Skalskiego.

Cisza i milczenie panowały przy samotnym ognisku na martwej płaszczyźnie Al-Hamady. Od czasu do czasu wzdychały niewidoczne w mroku wielbłądy, zgrzytał piasek pod ich szerokimi kopytami, coś szeleściło nad ziemią spowitą zwojami ciemności. 
Przy ognisku, wśród Arabów, siedział biały człowiek, niskiego wzrostu, szczupły, o chudej, gładko ogolonej, ascetycznej twarzy i dużych, bladych i zimnych oczach. Był to Thomas Edward Lawrence, archeolog, zakochany w Arabii i jej mieszkańcach, uwielbiany przez nich do tego stopnia, że obdarzyli go przydomkiem „Lawrence’a z Arabii”. 

Autor porywa Czytelnika w fascynującą podróż po Mandżurii początku XX stulecia, aby ukazać jej prawdziwe oblicze, i to aż w trzech odsłonach: jako krainy bogactw naturalnych, jako areny walk politycznych i jako miejsca odosobnienia w "kamiennych workach" ludzi wykluczonych przez władzę ze społeczeństwa. Autor osobiście doświadcza wszystkich tych aspektów pobytu w Mandżurii, odczuwając coraz dotkliwiej nieprzychylność losu i stopniowo zbliżając się do życiowego dna.

Szkarłatny kwiat kamelii – jedno z pierwszych świadectw fascynacji Krajem Kwitnącej Wiśni. Pisane z perspektywy podróżnika z początków XX wieku, poznającego egzotyczną krainę i obcą kulturę, pozostają aktualne do dziś w przedstawieniu tych zjawisk i elementów, które interesując także współczesnego czytelnika. 

W ludzkiej i leśnej kniei to książka podróżnicza. Naukowe wyprawy autora są tu jedynie pretekstem do prawdziwej podróży – takiej, gdzie świat widzi się oczami człowieka dociekliwego, ciekawego i przede wszystkim wrażliwego, a wędruje się wśród wspaniałej, bujnej przyrody Rosji i Chin początków XX wieku i wśród ludzi zamieszkujących te tereny. Autor ma okazję przyglądać się m.in. obrzędom pogrzebowym, polowaniom na wilki i tarantule oraz życiu wygnańców na Sachalinie, a nawet bierze w tym wszystkim czynny udział. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy dostaje w podarunku od swego kirgiskiego przyjaciela… żonę. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej.

UWAGA! Książkę E-book wysyłamy tylko za pośrednictwem maila! To nie jest książka papierowa!

Od kilku lat w RPA na sile przybiera zjawisko plaasaanvalle, czyli niezwykle okrutnych ataków na farmy, głównie białych farmerów. Zdjęcia z miejsc zbrodni publikowane w mediach na długo zapadają w pamięć. Istnieją także poważne poszlaki świadczące o tym, że w przygotowanie części ataków zaangażowani są wpływowi czarni politycy. Najbardziej znani z nich, na czele ze zmarłym w 2013 r. Nelsonem Mandelą, nie mieli i wciąż nie mają oporów, żeby śpiewać na publicznych, wielotysięcznych wiecach piosenkę „Zabij Bura”(...).

„Cuda Polski” to oparta na wzorach francuskich seria Wydawnictwa Polskiego Rudolfa Wegnera wydawana w latach 1928–1939. Każdy z czternastu tomów opowiada o innym zakątku Polski, o jego historii, geografii, kulturze, przedstawia pełny obraz niezwykłych miejsc widzianych oczyma znawców tych terenów. Seria ta okazała się wielkim sukcesem edytorskim dwudziestolecia międzywojennego i choć w PRL była usuwana z bibliotek, powróciła po roku 1989 w postaci reprintów, które cieszyły się niemałą popularnością. Dzięki bogatej treści, wielu ilustracjom i kunsztownemu układowi graficznemu stanowi ona edytorską perełkę.

Prezentowany tom jest reprintem książki Puszcze Polskie A.F. Ossendowskiego z roku 1936. Dokładnie odwzorowuje pisownię, układ graficzny i ilustracje wydania pierwszego.

Szanghaj początków XX wieku jest prawdziwym tyglem, w którym mieszają się wpływy wielu narodowości i interesów: Brytyjczyków, amerykanów, Japończyków, Francuzów, Mongołów, Chińczyków – bogaczy i biedoty. Docierają tam też bolszewicy i "biała" emigracja rosyjska. Sergiusz Wagin, człowiek tajemniczy i z przeszłością, w chwili gdy wydaje mu się, że rozpoczął spokojniejszy etap życia, angażuje się w niebezpieczne przedsięwzięcie handlu bronią. Tymczasem również jego osobiste sprawy zaczynają się komplikować... Szanchaj niewątpliwie stanowi esencję doskonałej powieści – osadzonej w orientalnym klimacie, w scenerii pełnej ciemnych zakamarków, wyzwolonych kobiet, palarni opium, ale i czystych, głębokich więzi międzyludzkich. Trzeba tylko zadać pytanie, czy przetrwają one czas totalnej burzy.

W ludzkiej i leśnej kniei to książka podróżnicza. Naukowe wyprawy autora są tu jedynie pretekstem do prawdziwej podróży – takiej, gdzie świat widzi się oczami człowieka dociekliwego, ciekawego i przede wszystkim wrażliwego, a wędruje się wśród wspaniałej, bujnej przyrody Rosji i Chin początków XX wieku i wśród ludzi zamieszkujących te tereny. Autor ma okazję przyglądać się m.in. obrzędom pogrzebowym, polowaniom na wilki i tarantule oraz życiu wygnańców na Sachalinie, a nawet bierze w tym wszystkim czynny udział. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy dostaje w podarunku od swego kirgiskiego przyjaciela… żonę. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej.

Zwiedziwszy już wiele odległych krain, Ossendowski wraz z żoną Zofią wyrusza w kolejną podróż – nie mniej barwną i nie mniej egzotyczną niż te poprzednie. Tym razem podróżnicy wędrują po Afryce Północnej. Poznają tam kulturę, sztukę i religię Arabów, Berberów i innych ludów osiadłych i koczowniczych – cywilizację islamu, wypierającego dawne wierzenia pogańskie. Są to jednak tereny zajęte przez francuskich kolonizatorów. Ogląda więc pisarz wielkie, tętniące życiem miasta, zamieszkiwane przez różne warstwy społeczne – od bogaczy żyjących w pałacach po żebraków nocujących w podmiejskich jaskiniach, i rozrzucone wśród skał wiejskie siedliska. Wokół rozciąga się pustynia – gorąca, dzika i nieprzyjazna, ale to nie tylko od jej żaru pochodzi tytuł tej książki: Płomienna północ.

Wyprawy Billa Brysona to najlepsza rozrywka pod słońcem. Najnowszym reportażem autor broni tytuł mistrza literatury podróżniczej... i króla ciętego dowcipu!

Jest to pierwsza i najsłynniejsza powieść Sergiusza Piaseckiego wydana po raz pierwszy w 1937 roku, oparta na własnych przeżyciach.

Dla wielu mieszkańców Mołdawii i niemałej grupy rządzących nią polityków uzyskana w 1991 roku niepodległość miała być tylko przystankiem na drodze do zjednoczenia z rumuńską macierzą. Jednak nie wszyscy obywatele młodej republiki podzielali tę wizję. W Bukareszcie też nie pałano do niej entuzjazmem. W rezultacie sen o zjednoczeniu zakończył się tak szybko, jak się zaczął, a niewielki kraj dosłownie rozpadł się na trzy części. Nagle stało się jasne, że Mołdawię – która nigdy wcześniej nie miała okazji cieszyć się państwowością – trzeba będzie wymyślić, wymarzyć na nowo. Sprawić, by w oczach swoich obywateli i świata stała się państwem koniecznym, napełnionym treścią, leżącym w konkretnym miejscu na mapie. Zadanie to okazało się jednak bardzo trudne.

Jak bowiem tworzyć państwo, gdy jedna czwarta obywateli opowiada się za jego likwidacją, a co trzeci posiada więcej niż jeden paszport? Jak znaleźć ideę jednoczącą naród, gdy jego przedstawiciele nie potrafią dojść do porozumienia nawet w sprawie nazwy używanego na co dzień języka? Jak przekonać ludzi, że warto poświęcić coś dla kraju, który jest młodszy od połowy jego mieszkańców i który nie potrafi zagwarantować swoim obywatelom zaspokojenia podstawowych potrzeb?

Książka Kamila Całusa opowiada o kraju zrodzonym z niespełnionych marzeń i o ludziach, którzy próbują znaleźć odpowiedź na pytanie, co to znaczy „być Mołdawianinem”.

Od kilku lat w RPA na sile przybiera zjawisko plaasaanvalle, czyli niezwykle okrutnych ataków na farmy, głównie białych farmerów. Zdjęcia z miejsc zbrodni publikowane w mediach na długo zapadają w pamięć. Istnieją także poważne poszlaki świadczące o tym, że w przygotowanie części ataków zaangażowani są wpływowi czarni politycy. Najbardziej znani z nich, na czele ze zmarłym w 2013 r. Nelsonem Mandelą, nie mieli i wciąż nie mają oporów, żeby śpiewać na publicznych, wielotysięcznych wiecach piosenkę „Zabij Bura”(...).

Dwoje ludzi i ich pierwsza wielka podróż. Tajlandia widziana ich oczami jest autentyczna jak smak ostrego chili.

Antoni Ferdynand Ossendowski, mistrz pióra, i Jan Bułhak, ojciec polskiej fotografii, dokonali rzeczy niezwykłej. Oczarowani Polesiem, obudzili jego zamilkły śpiew.

Rzecz o Indianach, andyjskich góralach, ekwadorskiej rumbie oraz... pewnym Aniele...Tyle zdradza sam autor. O czym zatem jest ta książka? Czerniecki zgodził się opowiedzieć jedną z najbardziej fantastycznych przygód, jakie przyszło mu przeżyć w Ameryce Południowej. A właściwie w samym jej rdzeniu.

Czapkins to historia o miłości i samotności; uzależnieniu i wyzwoleniu; poszukiwaniu prawdy i walce z własnym ego. A także o niezwykłym marzeniu, które zmieniło życie Mackiewicza i ludzi wokół niego. Ale przede wszystkim to opowieść o wolności, jej pragnieniu i wcielaniu w życie. Wolności do końca.

Przez całe życie Tomek Mackiewicz, „Czapkins”, niemożliwe zmieniał w realne. Osiem lat temu wyznaczył sobie cel – jako pierwszy człowiek wejdzie zimą na wierzchołek Nanga Parbat (8125 m n.p.m.). Do wyścigu przystąpiły największe gwiazdy himalaizmu, ale „Czapkins” nie chciał się ścigać. I nie chciał być gwiazdą. Chciał zdobyć nieobliczalną Nagą Górę na własnych zasadach.

Kiedy zaczynał, zamiast lin miał przecenione sznurki ze sklepu rolniczego i życiorys jak nerwowy kardiogram naznaczony zwycięstwami i porażkami. Wśród himalaistów do końca pozostał outsiderem. Nie skończył kursów wspinaczkowych, nie miał pieniędzy ani sponsorów, w drodze na szczyt nie wspierało go grono pomocników. Mieszkańcy himalajskich wiosek, do których dotarł autor książki, wspominają go z czułością. – Był jednym z nas – mówią. Z czułością mówią o nim ci, którzy pamiętają jego walkę z nałogiem, i ci, którzy widzieli, jak pracuje z trędowatymi w Indiach. Również jego najbliżsi oraz wspinaczkowi partnerzy, a zarazem przyjaciele – Marek Klonowski i Elisabeth Revol, z którą wyruszył w swoją ostatnią wędrówkę.

Dominik Szczepański, współautor bestsellerowej biografii Adama Bieleckiego Spod zamarzniętych powiek, sam był świadkiem zmagań Tomka Mackiewicza z Nagą Górą podczas słynnej wyprawy w 2016 roku. Opisał je w książce Nanga Parbat. Śnieg, kłamstwa i góra do wyzwolenia, której był współautorem. Po śmierci Mackiewicza Szczepański wyruszył w podróż wiodącą od Działoszyna, gdzie Tomek przeżywał pierwsze przygody, aż po bazę pod Nanga Parbat w Pakistanie. O Tomku opowiadają ojciec Witold, była żona Joanna Kondracka, przyjaciele z Polski i Irlandii. Elisabeth Revol przywołała wspomnienia wspólnych wypraw i losy niezwykłego partnerstwa, które zaprowadziło ich na szczyt Nanga Parbat. Przebieg brawurowej akcji ratunkowej opisują emocjonująco uczestnicy zdarzeń: Adam Bielecki, Jarosław Botor, Denis Urubko i Piotr Tomala, którzy spod K2 ruszyli, by pomóc Tomkowi i Elisabeth. O Tomku opowiada również Anna Solska-Mackiewicz, dla której był największą miłością w życiu. Dzięki tym spotkaniom Dominik Szczepański stworzył wielowymiarowy portret człowieka, który stał się legendą, choć wcale tego nie pragnął.

Tytuł „Tomek na Czerwonej Wyspie” nawiązuje do serii Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego. Ale nie jest to typowa książka podróżnicza ani reportaż. To opowieść o byciu na miejscu. Oto młody filolog i tłumacz jakimś zrządzeniem losu ląduje w katolickiej misji gdzieś w madagaskarskiej głuszy, gdzie ma uczyć języka francuskiego. Pracuje zatem, podróżuje, a przede wszystkim wrasta w lokalną społeczność, poznając malgaskie realia pełne sprzeczności.

Jean Raspail, wielki pisarz i podróżnik, opowiada o swojej młodzieńczej wyprawie z końca lat czterdziestych ubiegłego wieku, podczas której, wraz z trójką przyjaciół, pokonuje w dwóch niewielkich kanu prawie 3000 mil Rzeką Świętego Wawrzyńca, Wielkimi Jeziorami i Missisipi. Królewskim szlakiem wodnym: od Trois-Rivières w dzisiejszej Kanadzie do Nowego Orleanu. Śladami podróżników, żołnierzy i misjonarzy – legendarnych pionierów Ameryki Francuskiej. Opowiada o przygodzie, która podczas siedmiu miesięcy zmagań zrobiła z młodzieńca mężczyznę, pisarza, podróżnika i odkrywcę.

Co noc na biwaku autor pisał swój dziennik, który – cudownie odnaleziony po kilkudziesięciu latach – stał się impulsem do napisania książki i okazją do powtórnego przeżycia tej wyjątkowej podróży. Bo „Na królewskim szlaku” to nie tylko pełna przygód podróż w poprzek niegdyś francuskiej Ameryki. To także wędrówka w poszukiwaniu zagubionych dróg historii. Niewielu bowiem dziś pamięta, że w XVII czy XVIII w. posiadłości Królestwa Francji w Ameryce Północnej obejmowały terytorium prawie dziesięciokrotnie większe niż metropolia w Europie, i że jeszcze na początku XIX w. do Francji należało choćby całe dorzecze Missisipi.

Po publikacji książki Francuskie Towarzystwo Geograficzne, najstarsze na świecie, bo założone w 1821 r., przyznało pisarzowi niezwykle prestiżową nagrodę Grand Prix, którą otrzymują najwybitniejsi podróżnicy i odkrywcy. Przed nim otrzymali ją m.in. David Livingstone, Henry Stanley, Fridtjof Nansen, Roald Amundsen, Charles Lindbergh, Edmund Hillary czy Neil Armstrong. Jean Raspail jest, jak dotąd, ostatnim jej laureatem.

Jean Raspail (1925-2020), pisarz i podróżnik. Konsul honorowy Królestwa Patagonii, którego historię opisał w powieści Król Patagonii, za którą otrzymał Wielką Nagrodę Powieściową Akademii Francuskiej; pośród licznych innych nagród jest laureatem Nagrody Chateaubrianda (1986) i Literackiej Nagrody Wartburga (2009).

Arkady Fiedler ryzykował życie w nurtach rzek pełnych aligatorów, Olgierd Budrewicz o mały włos, a spadłby do wodospadu Wiktorii w Rodezji, innym razem zaś zsunął się na dno przepaści w Andach. Tony Halik omal nie umarł z pragnienia, a Wojciecha Cejrowskiego w każdej chwili mogła użreć la viuda negra czy zaatakować (wchodząc cichcem pod paznokieć) afrykańska pchła ziemna.