Autorzy

„To nie jest jeszcze jedna książka o agentach! To opowieść o konsekwencjach ich dawnych uwikłań i roli jaką odegrali w budowie postkomunizmu. To także próba odpowiedzi na fundamentalne pytania: kto nie pozwolił im się przyznać i dlaczego antykomunizm jest w Polsce sierotą?”.

W tym tomie zostały zebrane teksty publicystyczne, polemiki, drobne wypowiedzi autobiograficzne, wywiady i odpowiedzi na ankiety emigracyjnych czasopism. Wśród nich są m.in. wspomnienia o rosyjskim dzieciństwie i latach szkolnych, o pierwszej wizycie w teatrze i czytanych książkach.

W tym tomie zostały zebrane teksty publicystyczne, polemiki, drobne wypowiedzi autobiograficzne, wywiady i odpowiedzi na ankiety emigracyjnych czasopism. Wśród nich są m.in. wspomnienia o rosyjskim dzieciństwie i latach szkolnych, o pierwszej wizycie w teatrze i czytanych książkach.

Książka TYLKO na płycie CD (czyta: Jacek Zawada).

Biały Kapitan to napisana w dwudziestoleciu międzywojennym powieść, której akcja rozgrywa się w dużej mierze na pokładzie szonera „Witeź”. Norweski kapitan przyjmuje na statek nowego marynarza, przypadkowo poznanego w porcie. Nie zna jednak jego prawdziwego nazwiska ani więziennej przeszłości. Szybko okazuje się, że sam „Witeź” również ma swoje tajemnice, a zgranej na pozór załodze nie zawsze należy ufać. Może to mieć niebagatelne znaczenie podczas wyprawy ze Skandynawii do krainy Samojedów i Tunguzów po złoto i cenne skóry. Główny bohater będzie musiał stawić czoło wielu zagrożeniom, i to nie tylko tym morskim, zanim obierze dobry kierunek, zanim odnajdzie tę właściwą przystań. 

Bohaterowie, renegaci, zdrajcy… to zbiór felietonów biograficznych autorstwa prof. Wieczorkiewicza, historyka znanego ze swych burzących utarte schematy poglądów.

Na niniejszy tom składają się teksty zawarte w dwóch książkach A.F. Ossendowskiego: Czarny Czarownik i Po szerokim świecie. Są one pokłosiem podróży, które autor odbył po Afryce Północnej i Środkowej, Hiszpanii oraz Stanach Zjednoczonych. Zawierają ciekawe obserwacje i refleksje na temat ówczesnego świata francuskich kolonii, północnoafrykańskiego islamu, amerykańskiego ducha rozwoju, a także nowele i szkice dotyczące tych części ziemskiego globu, nierzadko widzianych poprzez pryzmat miejscowej tradycji, potęgi dzikiej przyrody i umiłowania do polowań na "grubego zwierza", nie tylko ze sztucerem, ale i z aparatem fotograficznym w ręku.

Najbardziej antykomunistyczna, konserwatywna i reakcyjna z moich książek! Historia w trzech ulubionych przeze mnie odsłonach: dziejów Ludowego Wojska (nie)Polskiego, rewizji obowiązujących interpretacji losów Polski i tragedii Kościoła katolickiego w epoce Soborze Watykańskiego II. Nowe teksty spotykają się ze starymi, które zyskały walor nowości, bo przecież historia się nigdy nie starzeje. Ta opowieść jest na przekór prawie wszystkim, bo jest polemiczna i podąża za mackiewiczowską definicją prawdy, która „niczego nie zmienia i niczego nie przeinacza. Kto zabił muchę, ten zabił. Kto zabił człowieka, ten zabił. Jest idealnie obojętna, bo idealnie obiektywna”. 

"Jabłuszko" to pierwszy tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Tragiczne wydarzenia z dzieciństwa sprawiły, że główny bohater książki trafił do środowiska przestępców.

"Dokumentując dotychczasową refleksję nad twórczością Józefa Mackiewicza, antologia niniejsza gromadzi teksty krytyków, literaturoznawców i pisarzy. Jak każdy wybór, również i ten nie prezentuje (już choćby tylko ze względów objętościowych) pełnego spektrum opinii. [...] Zamierzeniem moim było raczej przedstawienie czytelnikom głosów charakterystycznych i reprezentatywnych dla poszczególnych etapów recepcji, przy czym kierowałem się nadzieją, że stanowiąc – zebrane razem – swego rodzaju przewodnik po pisarstwie autora Nie trzeba głośno mówić, będą też zachętą do bezpośredniego zapoznania się z nim przez tych czytelników antologii, dla których pozostawało ono dotąd nieznane" – z posłowia prof. Marka Zybury.

Jest to pierwsza i najsłynniejsza powieść Sergiusza Piaseckiego wydana po raz pierwszy w 1937 roku, oparta na własnych przeżyciach.

Jest to pierwsza i najsłynniejsza powieść Sergiusza Piaseckiego wydana po raz pierwszy w 1937 roku, oparta na własnych przeżyciach.

Światowy bestseller lat trzydziestych XX wieku, książka demaskatorska, zdzierająca maskę rewolucji październikowej i odsłaniająca prawdziwe oblicza jej przywódców oraz mechanizmy ich postępowania, a jednocześnie dogłębna analiza i surowa ocena systemu komunistycznego. Uznano ją za antyradziecki paszkwil.
Obraz rewolucji "od kuchni" zapada w pamięć tym bardziej, że jest to zapis wnikliwych oberwacji naocznego świadka wydarzeń.
Niniejszy tom jest nowym wydaniem tego skutecznego remedium na nieznajomość kulis narodzin sowieckiej państwowości.
Wstęp prof. Paweł Wieczorkiewicz.
Wydanie wzbogacone o przedruk ilustracji z wydania z 1930 r.

Książka TYLKO na płycie CD (czyta: Witold Bieliński).

Światowy bestseller lat trzydziestych XX wieku, książka demaskatorska, zdzierająca maskę rewolucji październikowej i odsłaniająca prawdziwe oblicza jej przywódców oraz mechanizmy ich postępowania, a jednocześnie dogłębna analiza i surowa ocena systemu komunistycznego. Uznano ją za antyradziecki paszkwil. Obraz rewolucji "od kuchni" zapada w pamięć tym bardziej, że jest to zapis wnikliwych oberwacji naocznego świadka wydarzeń. Niniejszy tom jest nowym wydaniem tego skutecznego remedium na nieznajomość kulis narodzin sowieckiej państwowości. Wstęp prof. Paweł Wieczorkiewicz. Wydanie wzbogacone o przedruk ilustracji z wydania z 1930 r.

Najwyższy lot to zbiór opowiadań, a ich głównym spoiwem jest tło dziejących się wydarzeń – wojna polsko-bolszewicka 1920 roku i dążenie Polaków do utrzymania młodej jeszcze niepodległości. Wśród tak wielu żołnierzy, walczących mężnie w obronie kraju, wśród rodaków zdążających na wezwanie Ojczyzny z dalekich stron wzrok narratora pada na wybranych młodzieńców, którzy stają się bohaterami owych opowiadań. Bezimienne mogiły piętnasto- czy siedemnastoletnich bohaterów coraz częściej porastają zielem lub zbożem, chylą się ku ziemi drewniane krzyże. Zostają zapomniane lub nigdy nieodnalezione te miejsca spoczynku bohaterskich Polaków w kraju i poza jego granicami. I właśnie ta garstka opowiadań staje się pomnikiem nie tylko dla tych kilkunastu ukazanych tu postaci, ale dla nich wszystkich, dla tysięcy polskich rycerzy XX wieku poległych w walce z falą bolszewizmu.

Najwyższy lot to zbiór opowiadań, a ich głównym spoiwem jest tło dziejących się wydarzeń – wojna polsko-bolszewicka 1920 roku i dążenie Polaków do utrzymania młodej jeszcze niepodległości. Wśród tak wielu żołnierzy, walczących mężnie w obronie kraju, wśród rodaków zdążających na wezwanie Ojczyzny z dalekich stron wzrok narratora pada na wybranych młodzieńców, którzy stają się bohaterami owych opowiadań. Bezimienne mogiły piętnasto- czy siedemnastoletnich bohaterów coraz częściej porastają zielem lub zbożem, chylą się ku ziemi drewniane krzyże. Zostają zapomniane lub nigdy nieodnalezione te miejsca spoczynku bohaterskich Polaków w kraju i poza jego granicami. I właśnie ta garstka opowiadań staje się pomnikiem nie tylko dla tych kilkunastu ukazanych tu postaci, ale dla nich wszystkich, dla tysięcy polskich rycerzy XX wieku poległych w walce z falą bolszewizmu.

Zbiór nowel, do których natchnienie i tematy czerpał autor ze swoich licznych podróży po Europie, Azji i Afryce. Autor zawarł w opowiadaniach wiele wnikliwych obserwacji. Każda z nowel stanowi jednak odrębną historię dramatu człowieka doświadczonego przez los.

Autor porywa Czytelnika w fascynującą podróż po Mandżurii początku XX stulecia, aby ukazać jej prawdziwe oblicze, i to aż w trzech odsłonach: jako krainy bogactw naturalnych, jako areny walk politycznych i jako miejsca odosobnienia w "kamiennych workach" ludzi wykluczonych przez władzę ze społeczeństwa. Autor osobiście doświadcza wszystkich tych aspektów pobytu w Mandżurii, odczuwając coraz dotkliwiej nieprzychylność losu i stopniowo zbliżając się do życiowego dna.

Wystarczyła krótka prasowa wzmianka, ujrzana przypadkiem w jednym z dzienników, aby Biały Kapitan odsunął na bok dalekosiężne syberyjskie plany i wsiadł do pierwszego pociągu zdążającego w przeciwnym kierunku. Jakże jednak usprawiedliwić obojętność i chłód? Nie jest też łatwo wskazać ludziom, pochłoniętym walką o bogactwo, drogę właściwą, opartą na prawdziwie chrześcijańskich wartościach. Kogo więc miała na myśli Elza, mówiąc: "Pogubiły się okręty zbłąkane"? Syberyjskich poszukiwaczy złota czy może samego Białego Kapitana?

Książka TYLKO na płycie CD (czyta: Zuzanna Lipiec).

Wystarczyła krótka prasowa wzmianka, ujrzana przypadkiem w jednym z dzienników, aby Biały Kapitan odsunął na bok dalekosiężne syberyjskie plany i wsiadł do pierwszego pociągu zdążającego w przeciwnym kierunku. Jakże jednak usprawiedliwić obojętność i chłód? Nie jest też łatwo wskazać ludziom, pochłoniętym walką o bogactwo, drogę właściwą, opartą na prawdziwie chrześcijańskich wartościach. Kogo więc miała na myśli Elza, mówiąc: "Pogubiły się okręty zbłąkane"? Syberyjskich poszukiwaczy złota czy może samego Białego Kapitana?

Zwiedziwszy już wiele odległych krain, Ossendowski wraz z żoną Zofią wyrusza w kolejną podróż – nie mniej barwną i nie mniej egzotyczną niż te poprzednie. Tym razem podróżnicy wędrują po Afryce Północnej. Poznają tam kulturę, sztukę i religię Arabów, Berberów i innych ludów osiadłych i koczowniczych – cywilizację islamu, wypierającego dawne wierzenia pogańskie. Są to jednak tereny zajęte przez francuskich kolonizatorów. Ogląda więc pisarz wielkie, tętniące życiem miasta, zamieszkiwane przez różne warstwy społeczne – od bogaczy żyjących w pałacach po żebraków nocujących w podmiejskich jaskiniach, i rozrzucone wśród skał wiejskie siedliska. Wokół rozciąga się pustynia – gorąca, dzika i nieprzyjazna, ale to nie tylko od jej żaru pochodzi tytuł tej książki: Płomienna północ.

Postrach Gór to powieść, której akcja dzieje się w dwudziestoleciu międzywojennym na Huculszczyźnie i w Warszawie. Młody bohater książki, wychowany na Wierchowinie, zostaje powołany do wojska i trafia do warszawskiego pułku, gdzie niebagatelny wpływ na niego ma wojskowa dyscyplina i poznana przypadkiem panna Stefania. Jerzy wciąż jednak pamięta pozostawioną grażdę i czekającą jego powrotu dziewczynę. Poszukuje swojego miejsca, życiowej drogi, będzie więc musiał dokonać ważnych wyborów. Spotka go przy tym wiele niebezpiecznych lub zabawnych przygód, pozna ludzi szlachetnych i złych, a los zmusi go, by wykazał się hartem ducha i ciała. Nie tak łatwo przecież zasłużyć na miano "Postrachu Gór".

„Cuda Polski” to oparta na wzorach francuskich seria Wydawnictwa Polskiego Rudolfa Wegnera wydawana w latach 1928–1939. Każdy z czternastu tomów opowiada o innym zakątku Polski, o jego historii, geografii, kulturze, przedstawia pełny obraz niezwykłych miejsc widzianych oczyma znawców tych terenów. Seria ta okazała się wielkim sukcesem edytorskim dwudziestolecia międzywojennego i choć w PRL była usuwana z bibliotek, powróciła po roku 1989 w postaci reprintów, które cieszyły się niemałą popularnością. Dzięki bogatej treści, wielu ilustracjom i kunsztownemu układowi graficznemu stanowi ona edytorską perełkę.

Prezentowany tom jest reprintem książki Puszcze Polskie A.F. Ossendowskiego z roku 1936. Dokładnie odwzorowuje pisownię, układ graficzny i ilustracje wydania pierwszego.

Rzecz o człowieku niezwykłym. Sergiusz Piasecki, pisarz, znany jest ze wspaniałej twórczości literackiej, przede wszystkim jako utalentowany autor kilkunastu poczytnych powieści sensacyjnych i przygodowych, w dużej części opartych na własnym życiu, jakże barwnym, pełnym zaskakujących zwrotów akcji i przygód, lecz także ekstremalnych niekiedy niebezpieczeństw. Jego życie, prócz jakże cennej twórczości literackiej, wypełniła walka o Polskę. Piasecki od 1945 r., przez długie powojenne lata podlegał restrykcjom cenzorskim. Jego twórczość była w komunistycznym kraju nad Wisłą zakazana, a konsekwentna postawa ideowego antykomunisty, emigranta, nie akceptującego powojennej polskiej rzeczywistości politycznej, stawiała go na marginesie marksistowsko-polskiej kultury. Stosunkowo krótkie i z pewnością niedokończone, fascynujące życie Sergiusza Piaseckiego, inspiruje i skłania do refleksji nad kondycją oraz istotą polskości.

Skarb Wysp Andamańskich to powieść przygodowa dla młodzieży. Wakacje spędzane na plantacji herbaty, gdzie pracuje ojciec głównego bohatera, pozostaną na długo w pamięci Władka. Skłócone tubylcze plemiona, dżungla zamieszkała przez jadowite zwierzęta, ocean pełen rekinów i płaszczek, podziemne jaskinie, no i oczywiście zaginiony skarb to gwarancja niezapomnianych wrażeń. Władek będzie musiał stawić czoło wielu niebezpieczeństwom, a na szali znajdzie się życie jego i towarzyszącego mu „małego wodza” – ostatniego spadkobiercy wielkiego Jomagi, oraz uroczej Angielki – Edyty. Czyż jednak prawdziwym skarbem są skrzynie złota i worki pereł? Młodzi bohaterowie zgłębić muszą i tę wielką tajemnicę. Od niej przecież tak dużo zależy…

Szanghaj początków XX wieku jest prawdziwym tyglem, w którym mieszają się wpływy wielu narodowości i interesów: Brytyjczyków, amerykanów, Japończyków, Francuzów, Mongołów, Chińczyków – bogaczy i biedoty. Docierają tam też bolszewicy i "biała" emigracja rosyjska. Sergiusz Wagin, człowiek tajemniczy i z przeszłością, w chwili gdy wydaje mu się, że rozpoczął spokojniejszy etap życia, angażuje się w niebezpieczne przedsięwzięcie handlu bronią. Tymczasem również jego osobiste sprawy zaczynają się komplikować... Szanchaj niewątpliwie stanowi esencję doskonałej powieści – osadzonej w orientalnym klimacie, w scenerii pełnej ciemnych zakamarków, wyzwolonych kobiet, palarni opium, ale i czystych, głębokich więzi międzyludzkich. Trzeba tylko zadać pytanie, czy przetrwają one czas totalnej burzy.

Książka TYLKO na płycie CD (czyta: Zuzanna Lipiec).

Zbiór opowiadań będący – obok prozy Sieroszewskiego – jednym z najwcześniejszych świadectw fascynacji Krajem Kwitnącej Wiśni. Wesołe i smutne, pisane czasami serio, a czasami z przymrużeniem oka historie przedstawiają japońskie obyczaje, historię i mentalność. Można w nich odnaleźć to, co i dziś fascynuje i wpływa na niezwykłe zainteresowanie tą odległą krainą – honorowych samurajów, tajemnicze gejsze, cesarzy-bogów i znamienitych szogunów – wszystko zaś ukazane jest z perspektywy o niemal sto lat wcześniejszej, przez pryzmat sposobu myślenia i poznawania obcej kultury ludzi początków XX wieku, dzięki czemu Szkarłatny kwiat kamelii jest oknem na dwa egzotyczne dla nas światy. 

Drugi tom „trylogii” Sławomira Cenckiewicza.
Kiszczak, Czempiński, Petelicki, Michnik, Iwulski, Jaruzelski, Gawor, Mazowiecki, Lichocki, Komorowski, Tobiasz, Kuroń, Dukaczewski, Sienkiewicz, Tusk… A także nielegałowie, porywanie dzieci przez służby PRL, spisek w Magdalence, lustracja Trybunału Konstytucyjnego, przewerbowanie SB do CIA, FOZZ, WSI, UOP, „afera marszałkowa”, przejmowanie spadków, bezpieka w urzędzie Miasta st. Warszawy, genderyzm historyczny…
Anatolij Golicyn o polskiej transformacji:
„To logiczne, że nowy polski niekomunistyczny premier zasugerował, że wojska radzieckie powinny pozostać w Polsce, aby chronić komunikację sowiecką ze swoimi wojskami w Niemczech. To logiczne, że Lech Wałęsa powinien był zadeklarować, że chce jako prezydent Polski lub nawet jako potencjalny kandydat na tak wysoki urząd zadeklarować: „chcemy konstruktywnie współpracować z komunistami”.

Prezentowany tom przedstawia autora Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy z innej, dotychczas mało znanej strony. W książce zebrano pisane przez Sergiusza Piaseckiego krótkie formy literackie, utwory dotychczas niepublikowane, pochodzące z pisarskiego archiwum bądź rozproszone w prasie emigracyjnej. Znajduje się tutaj jeden tekst międzywojenny, “bajeczka” Cegła, którego pomysł fabularny autor rozwinie później do rozmiarów powieści w 7 pigułkach Lucyfera.

W ludzkiej i leśnej kniei to książka podróżnicza. Naukowe wyprawy autora są tu jedynie pretekstem do prawdziwej podróży – takiej, gdzie świat widzi się oczami człowieka dociekliwego, ciekawego i przede wszystkim wrażliwego, a wędruje się wśród wspaniałej, bujnej przyrody Rosji i Chin początków XX wieku i wśród ludzi zamieszkujących te tereny. Autor ma okazję przyglądać się m.in. obrzędom pogrzebowym, polowaniom na wilki i tarantule oraz życiu wygnańców na Sachalinie, a nawet bierze w tym wszystkim czynny udział. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy dostaje w podarunku od swego kirgiskiego przyjaciela… żonę. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej.

W ludzkiej i leśnej kniei to książka podróżnicza. Naukowe wyprawy autora są tu jedynie pretekstem do prawdziwej podróży – takiej, gdzie świat widzi się oczami człowieka dociekliwego, ciekawego i przede wszystkim wrażliwego, a wędruje się wśród wspaniałej, bujnej przyrody Rosji i Chin początków XX wieku i wśród ludzi zamieszkujących te tereny. Autor ma okazję przyglądać się m.in. obrzędom pogrzebowym, polowaniom na wilki i tarantule oraz życiu wygnańców na Sachalinie, a nawet bierze w tym wszystkim czynny udział. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy dostaje w podarunku od swego kirgiskiego przyjaciela… żonę. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej.

Akcja powieści W polskiej dżungli rozgrywa się w latach międzywojennych na Polesiu. Czwórka młodych turystów wyrusza na wakacyjną wyprawę z jednej strony, aby podziwiać piękno dziewiczej przyrody poleskiej, z drugiej zaś – aby przypatrywać się rozwojowi cywilizacyjnemu tego zaniedbanego niegdyś terenu. Któż mógłby przypuszczać, że Polesie okaże się krainą tajemniczą i nieokiełznaną, pełną dzikich zwierząt i bezwzględych kłusowników, zdradliwych bagien i topielisk, gdzie wybuchają niszczące pożary, domem mrukliwych Poleszuków i wytrwałych osadników, terenem znachorów i wodzianków – prawdziwą polską dżunglą, w której nastoletnich wędrowców czeka wiele niebezpiecznych przygód.

To powieść, której bohaterem jest młody chłopak, zmuszony opuścić dom. Wojtek, choć ojciec zginął właśnie na morzu, zaciąga się na "Fennię" – stary statek handlowy, i wyrusza w świat. Jego życie nabiera tempa. Chłopak zwiedza wszystkie kontynenty, poznaje wielu niezwykłych ludzi, a wśród nich dwóch prawdziwych przyjaciół. Niepowtarzalny czar epoki dwudziestolecia międzywojennego łączy się w tej książce z egzotyką odległych wysp i niebezpieczeństwem dalekomorskich wypraw.

Każdy z listów, składających się na tę książkę, stanowi relację z pewnego etapu podróży autora i jego żony po Afryce. Mają oni okazję obserwować czarne plemiona, dziewiczą jeszcze wtedy przyrodę i mozolny postęp cywilizacyjny. Podejmowani przez francuskich kolonizatorów biorą udział – dzięki pomocy tubylców – w polowaniach na słonie, hipopotamy i bawoły. O tym, co widzieli i przeżyli, a wyprawa była trudna i niebezpieczna, opowiada Ossendowski ze swadą i wyczuciem. Zagraniczni krytycy nazywają tę formę „romansem geograficznym”.

Każdy z listów, składających się na tę książkę, stanowi relację z pewnego etapu podróży autora i jego żony po Afryce. Mają oni okazję obserwować czarne plemiona, dziewiczą jeszcze wtedy przyrodę i mozolny postęp cywilizacyjny. Podejmowani przez francuskich kolonizatorów biorą udział – dzięki pomocy tubylców – w polowaniach na słonie, hipopotamy i bawoły. O tym, co widzieli i przeżyli, a wyprawa była trudna i niebezpieczna, opowiada Ossendowski ze swadą i wyczuciem. Zagraniczni krytycy nazywają tę formę „romansem geograficznym”.