Książki historyczne

Odzyskanie niepodległości po 123 latach i jej obrona należały do jednych z najtrudniejszych wyzwań, przed jakim stanęło społeczeństwo polskie w swojej historii. Każdy nasz sąsiad chciał wyzyskać jak najwięcej terenów przedrozbiorowej Polski. Kluczowym było, aby zorganizować społeczeństwo  do obrony ojczyzny, a podczas wojny z bolszewikami - do pobudzenia postaw patriotycznych i stworzenia armii, która odeprze azjatyckie hordy od Warszawy. Zastosowano skuteczną wojnę informacyjną, wzorowaną na zachodnich doświadczeniach. Stał za tym stał generał Haller z pomocą wybitnych pisarzy i Kościoła katolickiego.

Oprócz sąsiadów, z którymi graniczyliśmy, był jeszcze nasz „sąsiad” wewnętrzny, który ani myślał o wolnej Polsce. Ta niepewność środowiska żydowskiego, ochoczo wtapiającego się w struktury bolszewików, sprawiła, że w obliczu kluczowej bitwy trzeba było zareagować na to zagrożenie. Stworzyło to wiele przekłamań, ochoczo promowanych przez środowisko „historyków” z Muzeum POLIN.

Po „zamachu majowym” dojście do prawdy wokół planów Bitwy Warszawskiej oraz jej przebiegu było jeszcze bardziej utrudnione za sprawą w pełni funkcjonującego już aparatu kultu jednostki, który dwoił się i troił, by kreować Marszałka na głównego autora zwycięstwa i nieomylnego wodza. Piłsudski jako megaloman i narcyz nie był najwyraźniej zdolny do uczciwej konfrontacji z prawdą.

Te trzy ważne zagadnienia do teraz są zakazane albo zapomniane, ponieważ uderzają w obecnie panującą narrację, czy to żydowską, czy neosanacyjną, zapominając o prawdziwych bohaterach owych czasów.

Ireneusz Lisiak łamie cenzurę obowiązującą wśród historyków i  porusza „zakazany” temat współpracy Żydów z Niemcami w czasie II wojny światowej. 

[KSIĄŻKA W TWARDEJ OKŁADCE, WERSJA Z DEDYKACJĄ]

[KSIĄŻKA W TWARDEJ OKŁADCE, WERSJA Z AUTOGRAFEM]

Książka opisuje historię Żołnierzy Wyklętych, organizacji Zielony Trójkąt, która działała na terenie ziemi gnieźnieńskiej i wrzesińskiej w okresie od wiosny 1945 do jesieni 1946. Profesor Handke – badacz tematyki Wyklętych w Wielkopolsce w swojej kolejnej książce przywraca do zbiorowej pamięci Polaków, a zwłaszcza Wielkopolan, pamięć o działalności podziemia antykomunistycznego w Wielkopolsce.

Znaczna część historyków Holocaustu opiera się na „zeznaniach ocalonych”, eksponując
głównie emocje ludzi, zamiast poddać wnikliwej weryfikacji podawane przez nich fakty. Niniejsza pozycja opisuje te zakłamane historie osób, które celowo zafałszowywały historię oraz z premedytacją czerpały zyski z promowania kłamstw historycznych.

"Zagłada 2.0" jest kolejną częścią powieści "Zagłada", wydanej przez Wydawnictwo Capital w Warszawie w 2022 roku. Opowiada o dalszych losach kilku jej bohaterów, podejmuje i rozwija wątek tragedii rodzimego ziemiaństwa, jaka rozegrała się na ziemiach polskich w latach czterdziestych XX wieku.

Autorzy: red. Paweł Zdziarski, Stanisław Srokowski, Edward Bień,
Henryk Jakubicki, Czesław Filipowski, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski,
dr Michał Siekierka, Ewa Siemaszko, dr Leon Popek, Leszek Żebrowski, dr
Leszek Pietrzak, dr Krzysztof Kawęcki, Ireneusz Lisiak, Witold Gadowski,
Paweł Lisicki, Stanisław Michalkiewicz, Łukasz Warzecha

Autorzy: red. Paweł Zdziarski, Stanisław Srokowski, Edward Bień,
Henryk Jakubicki, Czesław Filipowski, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski,
dr Michał Siekierka, Ewa Siemaszko, dr Leon Popek, Leszek Żebrowski, dr
Leszek Pietrzak, dr Krzysztof Kawęcki, Ireneusz Lisiak, Witold Gadowski,
Paweł Lisicki, Stanisław Michalkiewicz, Łukasz Warzecha

Wojna stuletnia to historia najdłuższego i przełomowego konfliktu w dziejach średniowiecznej Europy, który był ostatnim aktem trzechsetletniej wojny rozpoczętej w czasach pięknej księżnej Eleonory Akwitańskiej. To regularnie wznawiane we Francji dzieło uchodzi za jedno z najwybitniejszych ujęć historii tej wojny, a właściwie serii wojen angielsko-francuskich o spadek po Kapetyngach, różniących się zarówno charakterem, jak i zasięgiem. Nie należy zapominać, że wojnie stuletniej, która była rozciągniętym w czasie zderzeniem dwóch potęg, towarzyszyły bunty we Flandrii, walki angielsko-szkockie, wojny o sukcesję w Bretanii i Kastylii, a także problemy z najemnikami, dla których wojaczka była jedynym źródłem zarobku.

Autor ukazuje, jak po obu stronach kanału La Manche, zwłaszcza w narodzie francuskim, omawiany konflikt stopniowo prowadził do odejścia od dziedzictwa epoki feudalnej i tworzenia nowożytnych struktur państwowych. Wojna, w której uczestniczyli wszyscy poddani – zarówno elita, jak i plebs – była wyrazem głębokich przemian społeczno-gospodarczych. Ogromny wpływ na podejście średniowiecznego człowieka do wojny i na sam przebieg konfliktu miały kryzysy gospodarcze, epidemie, powiązania polityczno-społeczne, narodziny świadomości narodowej, podział chrześcijaństwa między dwóch papieży, reforma Kościoła, skutki finansowego marnotrawstwa, konflikty interesów i rozgrywki między stronnictwami. Jean Favier wzbogaca swoją opowieść opisami, które przybliżają odczucia średniowiecznego człowieka, jego sposób życia, cierpienia, próby przetrwania wojennych zawirowań i dostosowania się do nowej sytuacji.

Uwagę przykuwa erudycyjna strona dzieła, plastyczny i z rozmachem odmalowany obraz militarnych, społecznych, gospodarczych i kulturowych aspektów konfliktu. Autor dowodzi, że historia wojny nie jest jedynie historią walk, lecz także opowieścią o ludziach, którzy byli – świadomymi lub nieświadomymi – uczestnikami tych samych wydarzeń. Na kartach książki odżywają zarówno słynni bohaterowie, jak Edward Czarny Książę, Bertrand du Guesclin, Henryk V oraz Joanna d’Arc, jak i mniej znani, a warci przybliżenia – Étienne Marcel, Pierre Cauchon czy John Talbot.

Jean Favier (1932–2014) – francuski historyk, mediewista, absolwent École nationale des chartes w Paryżu, długoletni dyrektor generalny Archives nationales de France (1975–1994), w latach 1994–1997 dyrektor Bibliotheque nationale de France, od 1985 roku członek Académie des inscriptions et belles-lettres, dyrektor studiów École pratique des Hautes Études i profesor uniwersytetów w Rouen i Paris-Sorbonne. Popularyzator epoki schyłkowego średniowiecza. W swoim dorobku ma również dzieła wykraczające poza ten okres historyczny. Polski odbiorca dotychczas miał okazję poznać jego niepospolity warsztat pisarski dzięki pracy Wielkie odkrycia od Aleksandra do Magellana, opublikowanej w 1996 roku.

Prezentowana książka do wyjątkowe studium, barwna opowieść o wielkopolskich Żołnierzach Niezłomnych skupionych wokół dwóch niezwykłych dowódców Gedymina Rogińskiego ps. „Dzielny” oraz Mariana Rączki ps. „Kościuszko”. Mimo, że to książka naukowa czyta się ją jak najlepszą powieść,  z wieloma dobrymi i złymi bohaterami, w której dominują liczne zwroty akcji.

Dr hab. Waldemar Handke od kilku lat systematycznie bada dzieje wielkopolskich „Żołnierzy Wyklętych”, publikując rezultaty ustaleń. Tym razem Autor zajął się największą antykomunistyczną formacją stworzoną w Wielkopolsce, a mianowicie Wielkopolską Samodzielną Grupą Ochotniczą „Warta”.

Marcin Kowalski uczynił pierwszy krok w kierunku przybliżenia współczesnym czytelnikom najnowszej historii Młodzieży Wszechpolskiej.

Dlaczego powstanie wybuchło? Kto tego chciał, a kto się temu przeciwstawiał? Jak wyglądały przygotowania i podejmowanie decyzji? I wreszcie – kto jest za to wszystko odpowiedzialny: powstańcy, ich dowódcy, a może jednak ktoś inny? Te pytania będą nas stale nurtować i będziemy szukać na nie odpowiedzi tak długo, jak długo powstanie będzie żyć w naszej zbiorowej, narodowej pamięci. 

Prezentowana Czytelnikowi książka jest kroniką wyprawy. Głównym zadaniem niniejszej pozycji była chęć przekazania polskiemu czytelnikowi rzetelnej relacji na temat państwa włoskiego lat trzydziestych ubiegłego wieku. Tutaj natrafiamy na pierwszy „problem”. A mianowicie Włochy opisane przez Autora są krajem Faszystowskim. Autor wielokrotnie używa zamiennie określenia „państwo Włoskie” i „państwo Faszystowskie”. 

Wybitny historyk Paweł Jasienica napisał, że Powstanie było "militarnie skierowane przeciw Niemcom, politycznie przeciw ZSRR, faktycznie przeciw Polsce". Czemu sprawcy bitwy, która przyniosła setki tysiące zabitych, tysiące rannych i kalek, zniszczenie całego miasta z wielowiekowym dorobkiem kultury narodowej, nie przynosząc przy tym praktycznie żadnych wymiernych korzyści, nie mogą do dziś stanąć przed sądem historii?

Oto całkowicie nowe spojrzenie na rozwój potęgi zakonu templariuszy i historię ich upadku. W roku wypędzenia templariuszy z Jerozolimy przez Saladyna dawno nie pamiętano już o zwycięskiej pierwszej krucjacie. Sto lat później, po wygnaniu z Ziemi Świętej ostatniego Franka i zrównaniu Akki z ziemią, okryci hańbą wojowniczy rycerze oczekiwali tragicznego końca.

Pierwsza na rynku polskim książka, opisująca w tak dokładny i wnikliwy sposób przebieg procesu templariuszy.

To rodzaj drobiazgowej i zarazem szczegółowej kroniki procesu, spisanej na podstawie archiwalnych tekstów, listów (król Francji, królewscy zausznicy, papież, szlachta, członkowie zakonu), relacji z pierwszej ręki oraz protokołów z przesłuchań. Demurger nakreśla dotychczasowe podejście historyków do tekstów źródłowych dotyczących procesu. Zwraca uwagę na to, że wielu templariuszy stawiło się przed komisją papieską z własnej woli, wielu stanęło w obronie zakonu, część złożyła komisji wspólne stanowisko w formie memoriału.

Jak to się stało, że w czasach zdominowanych przez mężczyzn możni zgodzili się, aby na tronie Piastów zasiadła kobieta? W dodatku kobieta, której władza formalnie nie różniła się od zasięgu władzy królów?

Chociaż legendy uczyniły Jadwigę Andegaweńską jedną z najbardziej rozpoznawalnych kobiet u władzy, w istocie nie miała ona sprzyjających okazji, by się wykazać – zmarła młodo, w wieku około dwudziestu sześciu lat. Więcej zamieszania na scenie politycznej wywołały niesłusznie pozostające w jej cieniu przodkinie z dynastii Piastów – święte i tygrysice, bohaterki i intrygantki, waleczne matki i żony, skandalistki i domniemane trucicielki, które nigdy nie otrzymały tytułu przysługującego królom.

Pomijając starania ojca Jadwigi, Ludwika Węgierskiego, który nie miał męskiego dziedzica, do jej sukcesu w dużej mierze przyczyniły się pokolenia wspomnianych kobiet, sprawujących lub starających się sprawować rządy w okresie rozbicia dzielnicowego (1138–1320). To ich działania, nawet jeśli nie były one oficjalnymi władczyniami i „tylko” wspierały swoich mężów w walce o władzę lub sprawowały rządy opiekuńcze w imieniu małoletnich synów, wpływały na zmianę mentalności kilku pokoleń mężczyzn i pośrednio utorowały Jadwidze drogę do tytułu króla.

Narodowosocjalistyczna III Rzesza zakładała brak miejsca dla jakiejkolwiek religii. Szczególnie boleśnie odczuł to Kościół katolicki w Polsce. Na terenach zajętych przez III Rzeszę dokonano swoistego holokaustu na duchowieństwie polskim. Ireneusz T. Lisiak w swojej najnowszej książce odsłania jedną z mniej znanych kart historii II wojny światowej.

Podczas przenoszenia zbiorów belwederskich do Muzeum Narodowego otwarto tajne, starannie zabezpieczone sejfy Belwederu. Jakież było zdziwienie uczestników tej czynności, kiedy w najbardziej niedostępnym miejscu, czyli kasie ogniotrwałej muzeum belwederskiego, znaleziono pożółkłe już kartki dotyczące, wydawałoby się dawno zapomnianej sprawy zaginięcia generała Zagórskiego. Dlaczego te dokumenty znalazły się w najpilniej strzeżonym miejscu Belwederu? Książka odpowiada na to pytanie, odsłaniając przed czytelnikiem niewątpliwie największą tajemnicę II Rzeczpospolitej.

Mediolan, 1975 r. Morderstwo osiemnastoletniego chłopaka przy użyciu kluczy warsztatowych, dokonane z zimną krwią pod jego własnym domem przez niewiele od niego starszych lewackich aktywistów, jest niewątpliwie samo w sobie faktem szokującym. Jednak dopiero to, co wydarzyło się później – kampania nienawiści wobec rodziny ofiary, okrzyki na manifestacjach „10, 100, 1000 Ramellich”, wzywające do kolejnych mordów, utrudnianie godnego pochówku i setki innych incydentów, pokazują w pełni skalę problemu, jakim jest lewicowa przemoc i powiązania bojówkarzy z ich poplecznikami w strukturach państwa i mediów.

Utworzenie zakonów o religijno-militarnym, a więc nowatorskim jak na tamte czasy charakterze, było odpowiedzią średniowiecznego chrześcijaństwa na wyzwania i trudności, z jakimi przyszło mu się zmierzyć nie tylko w Ziemi Świętej w czasach wypraw krzyżowych, ale także na Półwyspie Iberyjskim w okresie rekonkwisty i na terenach nadbałtyckich w czasie chrystianizacji pogańskich plemion. Stworzenie nowego bytu, mnicha-rycerza, odzianego w zbroję z żelaza i wiary, wyposażyło średniowieczny Kościół w armię żołnierzy wiernie wypełniających zadania obrony chrześcijaństwa i wcielających w życie idee walki z „niewiernymi”. Zakony rycerskie, łączące modlitwę i kontemplację z niesieniem pomocy pielgrzymom, ubogim i chorym oraz z działaniami zbrojnymi w obronie chrześcijaństwa były skrojone na miarę swoich czasów. Do ich niebywałego rozwoju przyczyniły się wyprawy krzyżowe, rekonkwista i chrystianizacja terenów nadbałtyckich. Z czasem zakony wyzbyły się militarnych prerogatyw, stanowiących o ich oryginalności, aby dostosować się do nowych warunków, porzuciły walkę zbrojną, powracając do swej pierwotnej działalności, czyli niesienia pomocy potrzebującym.

Alain Demurger – francuski historyk, mediewista, emerytowany wykładowca historii średniowiecznej na Université de Paris I Panthéon-Sorbonne. Zajmuje się historią późnośredniowiecznej Francji, zwłaszcza historią zakonów rycerskich i wypraw krzyżowych. We Francji zyskał sobie miano „specjalisty od templariuszy”.

Raport rtm. Witolda Pileckiego to jeden z najważniejszych dokumentów II wojny światowej pisany krwią jednego z największych bohaterów tego konfliktu. Autor dyscyplinuje swoje emocje aby odmalować przerażający obraz straszliwego okrucieństwa niemieckich narodowych socjalistów i ich akcji eksterminacyjnej wobec żydów i chrześcijan, a w tym i polskich patriotów.

Radio Wolna Europa w okresie PRL, a nawet po 1989 roku kształtowało wyobrażenia Polaków o ich politycznej rzeczywistości i o świecie. Choć po polsku nie nadaje od dawna, nie jest zamkniętym rozdziałem i to nie z powodu tego, że wciąż nadaje z Pragi do 27 krajów, lecz dlatego, że wykreowała mity ciążące nad myśleniem Polaków, utrudniające zrozumienie zjawisk wokół nich. 

Obecna książka Andrzej Świdlickiego, druga na temat RWE, oparta jest na niepublikowanych dotąd materiałach źródłowych i w odróżnieniu od hagiograficznego podejścia historyków w Polsce jest politycznie niepoprawna. Autor traktuje rozgłośnię jako nieodłączny element polityki Stanów Zjednoczonych wobec komunizmu i ZSRR, analizuje techniki czarnej propagandy, wojny psychologicznej i podprogowego oddziaływania, pośrednie związki z globalizmem, liberalno-lewicową agendą i nowym światowym porządkiem. 

Zawitaj śmiało w daleką przeszłość, gdzie ludzkim losem igrały demony, gdy każdy szelest w
pobliskim lesie zwiastował przybycie leszego. Gdzie czarty zsyłały na człowiecze osady nieszczęścia, a
chowańce kryły się pod strzechą chałup i strzegły reszty domowników.

Listopad 1918 roku – koniec Wielkiej Wojny, która pochłonęła miliony ofiar i zarazem wielkie geopolityczne przetasowanie. Upadają imperia, abdykują cesarze, a nad Niemcami wisi złowieszczy cień rewolucji komunistycznej. Zwłaszcza Monachium staje się tyglem politycznych eksperymentów i jedną z pierwszych socjalistycznych Republik Rad ale też, w reakcji na to – kolebką ruchu narodowo-socjalistycznego inspirowanego przez tajne Stowarzyszenie Thule.

Analiza przyczyn zbrodni Wołyńskiej. Autror z pochodzenia Ukrainiec zdecydowanie krytukuję oficjalna politykę historyczną Polski wobec Ukrainy. Jednocześnie pokazuję jaka jest prawidłowa droga pojednania.