Książki historyczne

Od Rewolucji Październikowej do "Solidarności";"Świat współczesny narodził się 29 maja 1919 roku, kiedy to zdjęcia zaćmienia Słońca, wykonane z wyspy Principe u zachodnich wybrzeży Afryki i zz Sobral w Brazylii, potwierdziły prawdziwość nowej teorii wszechświata. Wiadomo było już od pół wieku, iż kosmologia Newtona, oparta na sztywnych założeniach geometrii euklidesowej i Galileuszowego pojęcia czasu absolutnego, wymaga poważnej modyfikacji. Obowiązywała z górą dwa stulecia. Na jej gruncie rozwinęło się Oświecenie, dokonała rewolucja przemysłowa i zdumiewający wprost postęp ludzkiej wiedzy, swobód i dobrobytu, tak charakterystycznych dla XIX wieku.

No i mamy wreszcie drugi tom wspaniałej Historii XX wieku napisanej przez mistrza tego gatunku, Paula Johnsona.

Lenin należał do zupełnie nowego gatunku działaczy, był zawodowym organizatorem polityki totalitarnej. Nigdy chyba, począwszy od lat młodzieńczych, nie przyszło mu do głowy, że warto by zająć się jakąkolwiek inną dziedziną ludzkiej działalności. (...)

Fragment książki

(...) John Fitzgerald Kennedy był raczej zawodowym sportowcem, propagandzistą i specem od politycznej reklamy, niż mężem stanu. W maju 1962 ogłosił, że Ameryka przystępuje do programu "Apollo", mającego na celu umieszczenie "przed końcem bieżącego dziesięciolecia" załogowego pojazdu kosmicznego na Księżycu. Był to projekt typowy dla złudzeń lat sześćdziesiątych, ignorujący fakt, że zasoby są ograniczone. W ciągu następnych dziesięciu lat Ameryka wydawała rocznie 5 mld dolarów na astronautykę...
Fragment książki(...) John Fitzgerald Kennedy był raczej zawodowym sportowcem, propagandzistą i specem od politycznej reklamy, niż mężem stanu. W maju 1962 ogłosił, że Ameryka przystępuje do programu "Apollo", mającego na celu umieszczenie "przed końcem bieżącego dziesięciolecia" załogowego pojazdu kosmicznego na Księżycu. Był to projekt typowy dla złudzeń lat sześćdziesiątych, ignorujący fakt, że zasoby są ograniczone. W ciągu następnych dziesięciu lat Ameryka wydawała rocznie 5 mld dolarów na astronautykę...
Fragment książki

U siebie, a jednak obcy – polscy i niemieccy wygnańcy między pożegnaniem a nowym życiem.

Zebrane w niniejszym tomie szkice o polskiej polityce z ostatnich dwóch i pół wieku łączy myśl, na którą bodajże jako pierwszy zwrócił uwagę Niccolò Machiavelli, iż istnieją dwa światy: świat osobistej moralności jednostek i świat politycznej organizacji, oparte na funkcjonowaniu dwóch różnych kodeksów etycznych. Myśl o istnieniu dwóch rodzajów etyki rozwinął Max Weber. Jego zdaniem polityk powinien kierować się etyką odpowiedzialności, a nie etyką przekonań. Myśl Machiavellego i Webera o istnieniu dwóch etyk uświadamia nam, że według innych kryteriów powinniśmy oceniać zachowania Polaka w roli obywatela, żołnierza, naczelnego wodza i polityka, co szczególnie ważne jest w odniesieniu do Polski popadającej od początku XVIII wieku w zależność od Rosji.

Według nazistów, kultura była pierwotnie prostym odwzorowaniem natury: ludzie oddawali cześć drzewom i rzekom, spółkowali, żywili się i walczyli tak jak inne zwierzęta, bronili tylko i wyłącznie własnego stada. Wynaturzenie nastąpiło wraz z przybyciem Semitów do Grecji, z ewangelizacją i narzuconym przez nią judeochrześcijaństwem, w końcu z Wielką Rewolucją Francuską, która nadała ostateczny kształt ich absurdalnym konstruktom ideologicznym (równość, współczucie, abstrakcyjne prawo).
Aby ocalić rasę nordycko-germańską, należało przeprowadzić rewolucję kulturalną, odnaleźć sposób życia dawnych przodków i na powrót spoić kulturę z naturą. Człowiek germański sądził, że zmieniając zgodnie z tymi nakazami prawo i moralność, zapewnia sobie przetrwanie. Dzięki na nowo spisanemu prawu i nowej moralności, bicie i zabijanie stawało się legalne i moralne.
Niniejszym zbiorem studiów Johann Chapoutot podsumowuje i łączy swoje dwie poprzednie książki, Le national-socialisme et l'Antiquit (2008) i La Loi du sang: penser et agir en nazi (2014). Pogłębiając pewne zagadnienia, takie jak odczytanie stoicyzmu i Platona w Trzeciej Rzeszy, posługiwanie się Kantem i jego imperatywem kategorycznym czy recepcja prawa rzymskiego w Niemczech, pokazuje, w jaki sposób przebiegało przepisanie historii Zachodu i jakimi drogami te idee docierały do wykonawców nazistowskich zbrodni.

Johann Chapoutot jest profesorem historii najnowszej na Uniwersytecie Paris-Sorbonne.

Rozczarowania polegają na tym, że to, co kiedyś było bliskie i miłe, staje się dalekie i brzydkie. Inteligentne oczy wypatrzyły, życzliwe mi ręce wybrały kilkadziesiąt moich artykułów, rozsypanych wśród lat wieczornej pisaniny „wstępniaków” i spróbowały stworzyć z nich książkę. Uśmiecham się sceptycznie do tej entrepryzy.

Arcydzieło historyczne. Książka ta poruszyła nawet zawodowymi historykami, znawcami tematu II wojny światowej. Jej odmienność, to brak uprzedzeń ideowych czy narodowych.

Widziałem Puszczę Białowieską na ekranie. Były to zdjęcia dokładne, a przecież nie dawały rzeczy dla tej puszczy najistotniejszej, tego zapachu, który wytwarza olbrzymiość przestrzeni leśnej. Jednej tylko rzeczy, jednej tajemnicy ani moja, ani żadna inna książka o Piłsudskim nie wyjaśni...

"Moich szkiców średniowiecza nie należy uważać za pracę historyka, lecz tylko publicysty. Pisałem je, aby zakwestionować zadawnione poglądy i wezwać do kontroli pewnych pojęć, które takiej rewizji jak najbardziej wymagają. Inteligentniejszy czytelnik stwierdzi, że ciągle wygłaszam protesty przeciw pojęciom ustalonym i zamarzniętym. Czytelnik mniej inteligentny będzie mówił i pisał, że o takiej lub takiej sprawie nie mam pojęcia, bo przecież "wiadomo jest, że było inaczej".
Stanisław Cat-Mackiewicz
Herezje i prawdy mimo upływu pół wieku od momentu powstania są nadal świetną lekturą, (...) godną polecenia, mimo swoich śmiałych, nieraz może zbyt śmiałych hipotez, ocierających się prawie o historię alternatywną (...). Niniejsza książka jest także bez wątpienia wyrazem fascynacji Mackiewicza dynastią jagiellońską, a jednocześnie wyrazem tęsknoty za światem, który odszedł wraz z wybuchem drugiej wojny światowej i bezpowrotnie pogrzebał ideę jagiellońską.
prof. Jerzy Sperka

"Każde przeinaczenie prawdy zwiększa niebezpieczeństwa, które nam grożą ze strony bolszewizmu...

Stara baśń jest powieścią historyczną należącą do kanonu polskiej literatury dziecięcej i młodzieżowej. W zamierzeniu autora, Józefa Ignacego Kraszewskiego, miała ona stanowić pierwszą część cyklu powieści historycznych obejmujących całe dzieje Polski. Akcja Starej baśni rozgrywa się w IX wieku na ziemiach ówczesnych Polan.