II wojna światowa

Narodowosocjalistyczna III Rzesza zakładała brak miejsca dla jakiejkolwiek religii. Szczególnie boleśnie odczuł to Kościół katolicki w Polsce. Na terenach zajętych przez III Rzeszę dokonano swoistego holokaustu na duchowieństwie polskim. Ireneusz T. Lisiak w swojej najnowszej książce odsłania jedną z mniej znanych kart historii II wojny światowej.

„Paszkwil Wyborczej” jest polemiką z artykułem zniesławiającym Powstanie Warszawskie który ukazał się w Gazecie Wyborczej. Artykuł ten opisywał, że: "AK i NSZ wytłukły mnóstwo niedobitków z getta". Zaprezentowana książka jest już III wydaniem rewelacyjnej pozycji Leszka Żebrowskiego.

Ireneusz Lisiak łamie cenzurę obowiązującą wśród historyków i  porusza „zakazany” temat współpracy Żydów z Niemcami w czasie II wojny światowej. 

Opracowanie Ireneusza Lisiaka to systematyczny przegląd stosunków polsko-żydowskich, poczynając od II RP, przez okres wojny i okupacji aż po powojenne spory i fałszerstwa.

Polityka eksterminacyjna wobec Narodu Polskiego prowadzona była przez okupantów (niemieckiego i sowieckiego) od początku okupacji. Szczególne miejsce w strategii obu najeźdźców zajmowały polskie dzieci i polska młodzież. Ich eksterminacja i germanizacja miała być w perspektywie polityki niemieckiej zabezpieczeniem trwałego włączenia ziem polskich do III Rzeszy. Ponadto germanizacją i eksterminacją polskich dzieci chciano rozwiązać odwieczny niemiecki problem z Polakami, którzy według nich w kolejnych pokoleniach na pewno podejmowaliby walkę o odzyskanie zagrabionych przez Niemców ziem. Dla milionów polskich obywateli, w tym również dzieci, polityka niemiecka oznaczała śmierć.

Ostatni żołnierze 33. Dywizji Grenadierów Waffen-SS „Charlemagne” w trakcie bitwy o Berlin.

Tylko kilkuset żołnierzy ze zdziesiątkowanej na Pomorzu dywizji „Charlemagne” przybyło do punktu zbornego w niemieckim Neusterlitz. Z tych, którzy postanowili nie składać broni, utworzono Batalion Szturmowy SS w sile 300 żołnierzy, włączony następnie do ostatecznych walk rozgrywających się w ruinach Berlina.

Czerniawski. Polak, który oszukał Hitlera to trzymająca w napięciu książka o człowieku, którego marzeniem, było rozegranie „wielkiej gry” o niepodległość Polski i który nigdy nie zapominał, skąd pochodzi i o czyją wolność walczy.

Diariusz powstańczy 1944 Ryszarda Lewandowskiego "Ryszarda", to relacja uczestnika Powstania Warszawskiego ze Śródmieścia, a następnie Czerniakowa.

Dywersja niemiecka w 1939 – w świetle wspomnień i prasy polskiej.

Przez 45 lat komunizmu w Polsce bagatelizowano zbrodnie Ukraińców popełnione na narodzie polskim, ponieważ Polska była terytorium niesuwerennym, a jej polityka była podporządkowana Moskwie. W Polsce stosowano wówczas cenzurę, ograniczono swobodę wypowiedzi w mediach, dopuszczając się jednocześnie manipulacji.

Zacierano także prawdę o ludobójstwie Polaków przez Ukraińców. Niestety, w niepodległej Polsce wcale nie jest lepiej. Obowiązkiem Kresowian jest przeto dzisiaj ocalić od zapomnienia obraz tej ziemi oraz przekazać młodemu pokoleniu prawdę o historii Kresów. Zacznijmy głośno na cały świat pisać i mówić o zbrodni Ukraińców w czasie ostatniej wojny i po jej zakończeniu

Stanisław Jastrzębski urodził się w województwie stanisławowskim. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem AK.

Przeżył mord Polaków dokonany przez bandy OUN-UPA, w jego rodzinnej wsi Bybło w 1944 roku. Wśród licznych publikacji Autora ukazały się m.in. książki: w 1999 roku Oko w oko z banderowcami i Wspomnienia zza krat PRL, w 2000 – Moje Kresy wczoraj i dziś, w 2001 – Kresy wschodnie we krwi – rzecz o polskiej samoobronie, w 2004 – Ludobójstwo ludności polskiej przez OUN-UPA w woj. stanisławowskim w latach 1939-1946, w 2007 – Ludobójstwo nacjonalistów ukraińskich na Polakach na Lubelszczyźnie w latach 1939–1947, a w 2008 Samoobrona Polaków na Kresach Południowo–Wschodnich II RP w latach 1939-1946.

Książka traktuje o żydowskim pochodzeniu samego Adolfa Hitlera oraz wielu notabli Trzeciej Rzeszy Niemieckiej a także wpływu ich polityki na postanie 70 lat temu pastwa żydowskiego w Palestynie.

Jest to już trzeci i ostatni tom trylogii Ireneusza Lisiaka dotyczącej holokaustu Kościoła katolickiego podczas II Wojny Światowej. Duchowieństwo katolickie było ostoją polskości, motorem postaw patriotycznych oraz wiary, która była elementem trzymającym nas na duchu. Dlatego też było tak znienawidzone przez obu okupantów oraz kolaborantów sowieckich i niemieckich. 

Bitwa nazwana przez Niemców pod Czerkasami, a przez Sowietów pod Korsuniem, stanowiła ostatni epizod, nieznanej powszechnie serii operacji określanych ogólnie jako bitwa o Dniepr. Pod względem czasu trwania i wielkości zaangażowanych sił, zajmuje ona w wojnie niemiecko-sowieckiej drugie miejsce, zaraz po operacji Barbarossa.
Od września 1943 roku do lutego 1944 roku, praktycznie połowa Armii Czerwonej stawiła czoła najlepszej części Wehrmachtu, aby zawładnąć największą ukraińską rzeką. O ile przy tej okazji Sowieci ponieśli ogromną klęskę w działaniach powietrznodesantowych, o tyle powiódł im się marsz rokadowy oraz bardzo dobre przełamanie. Tymczasem Niemcy nie po-trafili przekuć w trwały sukces uderzeń swoich dziewięciu dywizji pancernych, doskonale prowadzonych przez von Mansteina.
Książka zawiera szczegółowy opis okrążenia dwóch niemieckich korpusów w Korsu-niu i 26 dni zażartych walk, prowadzonych w najcięższych warunkach pogodowych, które doprowadziły do wyrwania się części wojsk z kotła. Te mało znane walki przyniosły Niemcom większe straty w broni pancernej niż bitwa pod Kurskiem! Jean Lopez zawarł w niej za-pierające dech w piersiach i dobrze udokumentowane opisy walk. Przedstawił zamierzenia obu stron i obsesje Hitlera oraz Stalina, a także działania Watutina, Koniewa i von Mansteina. Na kartach książki znaleźć można również opis niesłychanych cierpień przeżytych przez cztery miliony niemieckich i sowieckich żołnierzy.
W pracy zawarto również liczne uwagi na temat niemieckiego transportu lotniczego, sowieckich operacji powietrznodesantowych, broni pancernej, jak również roli okrążenia w myśli wojskowej obu nieprzyjacielskich armii.

Hans Frank, będąc wysokim urzędnikiem Rzeszy i generalnym gubernatorem, wypowiadał się o Kościele katolickim i wierze katolickiej z pogardą i cynizmem. Według niego katolicyzm był „największym grzechem”, trucizną”, a Ewangelię nazywał „bajeczkami”. Kontynuując obraźliwie enuncjacje, duchowych określał mianem „bezczelnych łobuzów”. Zaskakujące jest to, jak wiele z narracji NSDAP wykorzystuje dziś wszelkiej maści lewactwo w Polsce.

Warszawa – dumna stolica naszego narodu nie miała łatwej historii, zwłaszcza w XX w. Równocześnie jednak Warszawa stała się symbolem niezłomnej polskiej niepodległości.

Tu w 1918 r. siedzibę znalazły najwyższe polskie władze. Stąd grzmiały w 1939 r. słowa, że polski honor jest bezcenny, a mieszkańcy naszej stolicy powstali w 1944 r. przeciw okupantom, nie mogąc dłużej znieść zniewolenia.

Zemsta wroga była okrutna – Niemcy mordowali zarówno polskich żołnierzy, jak i ludność cywilną, a miasto zamienili w morze gruzów.

Mogłoby się wydawać, że są to już dziś odległe dzieje, ale bez przeszłości nie ma teraźniejszości, tak więc nie wolno nam zapomnieć o poświęceniu naszych przodków. Zasługują na naszą pamięć, wdzięczność i hołd. Z dyktowanej tymi właśnie wartościami potrzeby serca powstał ten album. Na jego kartach widzimy najpierw przedwojenną Warszawę – tętniącą życiem europejską metropolię, która następnie znika nieomal z powierzchni ziemi. A jednak dumna i niezłomna stolica zdołała się podnieść, co widać na współczesnych zdjęciach Warszawy wykonanych przez mistrza Adama Bujaka.

Ukazują one nowoczesne miasto, które nie zapomniało o swoich bohaterach. Symbolem tego są fotografie pamiątkowych tablic Karola Tchorka oraz innych miejsc pamięci rozsianych po placach i ulicach stolicy. Historycy Wiktor Cygan oraz Witold Rawski słowem kreślą do nich opowieść o pełnej chwały i tragizmu historii polskiej stolicy.

„Historia, którą pokazujemy, odsłania opatrzone klauzulą tajności fakty dotyczące relacji polsko-żydowskich, sięgające do mrocznego świata wielkiej polityki i międzynarodowej finansjery. To historia niezwykła i niepokojąca, demaskująca kulisy prowadzonej przez Przedsiębiorstwo Holokaust długofalowej mistyfikacji zmierzającej do wyłudzenia wielomiliardowych roszczeń – i nie tylko. Niewielu wierzy, że ta historia może skończyć się dobrze. Starannie zweryfikowany, a zarazem wyglądający, jak thriller polityczny, zapis wielkiej gry, mechanizmów manipulacji i kłamstw, dla których fundamentem stała się zbrodnia w Jedwabnem, a paliwem Justice Uncompensated Survivors Today – ustawa 447. W tej rozgrywce nie chodzi o następne kadencje – ale następne pokolenia.
Kulminacyjna praca dziennikarza śledczego Wojciecha Sumlińskiego, majora ABW Tomasza Budzyńskiego i dr Ewy Kurek, opowiadająca prawdę uznaną za zbyt prawdziwą, by o niej opowiadać, której wpływ na rzeczywistość przekracza wyobrażenie wielu z nas.

„Można oszukiwać wszystkich jakiś czas, a niektórych cały czas, ale nie można oszukiwać wszystkich cały czas” - Abraham Lincoln.

Opowieść Cezarego Chlebowskiego o Janie Piwniku „Ponurym” i jego żołnierzach. Major „Ponury” to postać legendarna – cichociemny, dowódca II odcinka „Wachlarza”, potem dowódca zgrupowania partyzanckiego Armii Krajowej w rejonie Gór Świętokrzyskich oraz szef Kedywu okręgu radomsko-kieleckiego AK, a w 1944 roku dowódca oddziału wchodzącego w skład Nadniemeńskiego Zgrupowania Partyzanckiego AK, kawaler Orderu Virtuti Militari. Autor książki opisał jego szlak bojowy: od lądowania pod Łyszkowicami w nocy z 7 na 8 listopada 1941 roku aż po bohaterską śmierć poniesioną w ataku na niemieckie bunkry pod Jewłaszami na Nowogródczyźnie 16 czerwca 1944.

Listopad 1918 roku – koniec Wielkiej Wojny, która pochłonęła miliony ofiar i zarazem wielkie geopolityczne przetasowanie. Upadają imperia, abdykują cesarze, a nad Niemcami wisi złowieszczy cień rewolucji komunistycznej. Zwłaszcza Monachium staje się tyglem politycznych eksperymentów i jedną z pierwszych socjalistycznych Republik Rad ale też, w reakcji na to – kolebką ruchu narodowo-socjalistycznego inspirowanego przez tajne Stowarzyszenie Thule.

Przez druty, kraty i kajdany to wspomnienia autora począwszy od okresu przedwojennego, następnie partyzanta NSZ, aż do lat pięćdziesiątych. Autor najpierw żołnierz kampanii wrześniowej 1939 r., następnie partyzant NSZ, przez cały czas walczył przeciw wspólnym wrogom Polski.

Dla Polski rok 1939 był rokiem przedziwnym; przede wszystkim tragicznym, gdyż agresja na nasz kraj Niemiec dokonana 1 września, a następnie Związku Sowieckiego – 17 września spowodowała śmierć milionów rodaków jak również zamordowała prężnie rozwijającą się II Rzeczpospolitą. Ten straszny rok kojarzy nam się zatem głównie z początkiem II wojny światowej.

Raport rtm. Witolda Pileckiego to jeden z najważniejszych dokumentów II wojny światowej pisany krwią jednego z największych bohaterów tego konfliktu. Autor dyscyplinuje swoje emocje aby odmalować przerażający obraz straszliwego okrucieństwa niemieckich narodowych socjalistów i ich akcji eksterminacyjnej wobec żydów i chrześcijan, a w tym i polskich patriotów.

Jest wiek XVII. Gedeon Siemieński, zubożały szlachcic, chcąc zająć dobra po swoim stryju, wyrusza na zieloną Ukrainę – dziki, nieokiełznany kraj na rubieżach Rzeczpospolitej szlacheckiej. Kraj bardzo piękny w swej bezwzględności. Siemieńskiemu nieustannie przytrafiają się liczne przygody i tarapaty – powstanie kozackie, wielka miłość, zajazdy i pojedynki. Jednakże polski szlachcic nawet z największych opresji wychodzi w sposób odważny i pomysłowy, doskonale się przy tym bawiąc.

Autorzy: red. Paweł Zdziarski, Stanisław Srokowski, Edward Bień,
Henryk Jakubicki, Czesław Filipowski, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski,
dr Michał Siekierka, Ewa Siemaszko, dr Leon Popek, Leszek Żebrowski, dr
Leszek Pietrzak, dr Krzysztof Kawęcki, Ireneusz Lisiak, Witold Gadowski,
Paweł Lisicki, Stanisław Michalkiewicz, Łukasz Warzecha

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali 100 tysięcy Polaków. Do zbrodni tej posłużyły im głównie prymitywne narzędzia rolnicze – siekiery, widły i cepy. Gdzie wtedy była Armia Krajowa? Gdzie było Polskie Państwo Podziemne? Dlaczego nic nie zrobiono, by ratować polską ludność cywilną? Dlaczego Wołyniacy konali w osamotnieniu?

Piotr Zychowicz udziela na te pytania szokującej odpowiedzi. Armia Krajowa zlekceważyła banderowskie zagrożenie, zignorowała liczne ostrzeżenia o nadciągającym niebezpieczeństwie. Wszystkie wysiłki skupiła bowiem na szykowaniu przyszłego powstania – operacji „Burza”. Dowódcy AK nie chcieli walczyć z UPA, by nie „trwonić” sił potrzebnych im do walki z Niemcami. Do końca wierzyli, że z banderowcami uda się dogadać. Gdy Polskie Państwo Podziemie podjęło wreszcie interwencję, była ona tragicznie spóźniona i niewystarczająca. Niestety AK na Wołyniu całkowicie zawiodła.

„Jestem stanowczo tego zdania, że publiczność na dalszą metę łatwiej darzy swem zaufaniem tych, którzy otwarcie odnoszą się do rzeczywistości, nie ukrywając istotnego położenia pieniężnego, że właśnie zaciemnianie jego wywarłoby ujemny skutek psychologiczny.

Wobec tak trzeźwych argumentów ze strony Banku, którego jawność sprawozdawcza pozostawia bardzo wiele do życzenia, podziękowałem wczoraj za udzielone wskazówki, niezwykle cenne dla naszej instytucji, zwłaszcza, że zdanie Pana o roli złota w banku emisyjnym w zupełności potwierdza moje zapatrywanie, jednakże: wielce mnie Pan zobowiąże, jeśli zechce przypisać więcej znaczenia czynnikom psychologicznym, dla których pragnęlibyśmy na razie jeszcze eksportu złota uniknąć, gdyż duża część tego zapasu pochodzi z drobnych ofiar najszerszych warstw ludności, dla której argumenty celowej polityki bankowej nie są łatwo zrozumiałe”.

– fragment tekstu

Stanisław Karpiński (1870-1943) – bankowiec, minister skarbu, prezes Banku Polskiego. Urodził się w 1870 roku w Raduczu w województwie warszawskim. Ukończył szkołę realną we Włocławku, następnie szkołę handlową w Warszawie i uniwersytet w Lipsku (ekonomia). Pracę zawodową rozpoczął w r. 1893 jako urzędnik w Banku Handlowym w Warszawie. Równocześnie od 1896 roku współpracował z wydawanym przez Zygmunta Wasilewskiego narodowodemokratycznym „Głosem”.

Książka to kolejna odsłona jednego z najbardziej przemilczanych epizodów polskiej historii z okresu tuż przed II wojną światową. Tomasz Sommer przytacza i omawia 45 relacji z operacji polskiej NKWD, w większości zapisanych oczami dzieci, które przeżyły ludobójstwo Polaków zrealizowane na rozkaz Stalina.

Podczas II wojny światowej doszło do kilkudziesięciu prób porozumienia Polaków z Trzecią Rzeszą. Polscy politycy wielokrotnie proponowali utworzenie marionetkowego rządu, a polskie organizacje podziemne brały od Niemców broń i zawierały z nimi tajne sojusze. Sprawy te stanowią temat tabu. „Jest to pierwsza książka, która ujawnia sensacyjne kulisy współdziałania Polaków z Trzecią Rzeszą.

Analiza przyczyn zbrodni Wołyńskiej. Autror z pochodzenia Ukrainiec zdecydowanie krytukuję oficjalna politykę historyczną Polski wobec Ukrainy. Jednocześnie pokazuję jaka jest prawidłowa droga pojednania.