Książki historyczne

Wspomnienia wojenne 1918–1920 Tadeusza Kossaka, ojca Zofii Kossak, są barwnym zapisem dramatycznych zmagań o niepodległość Polski na froncie wschodnim. Wybitny dowódca przenosi nas w swych wspomnieniach na pole walki z bolszewikami, kreśląc wspaniały fresk blasków i cieni ułańskiego życia.

W publikacji znajdujemy szeroką panoramę epoki: spojrzenie ziemianina, przedstawiciela inteligencji, doskonale zaznajomionego z prądami artystycznymi i ideowymi, a zarazem znakomitego oficera, na kwestie społeczne, gospodarcze, polityczne, religijne, narodowościowe i nade wszystko na problematykę wojskową, zwłaszcza w kontekście znaczenia kawalerii.

wstęp dr Andrzej Gładysz, Pracownia Wojskowo-Historyczna Instytut Historii KUL

Z opowiadań rodziców, krewnych i ich znajomych, autor odtworzył w literackiej formie dzieje własnej rodziny, poczynając od lat trzydziestych XX wieku, a kończąc na początku XXI wieku. Ich losy wiodły od wołyńskiej wsi Rudnia Łęczyńska poprzez Dolny Śląsk aż po Pomorze Środkowe.

U siebie, a jednak obcy – polscy i niemieccy wygnańcy między pożegnaniem a nowym życiem.

Zebrane w niniejszym tomie szkice o polskiej polityce z ostatnich dwóch i pół wieku łączy myśl, na którą bodajże jako pierwszy zwrócił uwagę Niccolò Machiavelli, iż istnieją dwa światy: świat osobistej moralności jednostek i świat politycznej organizacji, oparte na funkcjonowaniu dwóch różnych kodeksów etycznych. Myśl o istnieniu dwóch rodzajów etyki rozwinął Max Weber. Jego zdaniem polityk powinien kierować się etyką odpowiedzialności, a nie etyką przekonań. Myśl Machiavellego i Webera o istnieniu dwóch etyk uświadamia nam, że według innych kryteriów powinniśmy oceniać zachowania Polaka w roli obywatela, żołnierza, naczelnego wodza i polityka, co szczególnie ważne jest w odniesieniu do Polski popadającej od początku XVIII wieku w zależność od Rosji.

Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Dachau, Mauthausen i Gusen. Pierwsze wydanie książki bez żadnych skreśleń.
Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem, szczerością i bezpośredniością portretuje nazistowską machinę pracy i śmierci. I próbuje opowiedzieć o cenie człowieczeństwa w miejscu, które z niego odzierało.

Opisywana przez Zofię Kossak II Pielgrzymka Narodowa miała miejsce w dniach 24 II–26 III 1933 r. Grupa pątników liczyła 101 osób, a jej duchowym opiekunem był pierwszy biskup częstochowski, wspominany często na łamach książki – Teodor Kubina. Uczestnikiem pielgrzymki był także przyjaciel Autorki ks. dr Antoni Marchewka, wieloletni redaktor kwartalnika „Niedziela”. W gronie 41 uczestniczących w pielgrzymce księży znalazło się dwóch przyszłych męczenników z Dachau, beatyfikowanych w 1999 r. – ks. Emil Szramek i ks. Michał Woźniak.

To pierwsze polsko-łacińskie wydanie napisanej w 1926 r. w języku łacińskim pracy o. Jacka Woronieckiego Quaestio disputata de natione et statu civili. Nowatorską i w sposób oryginalny poprowadzoną refleksję nad narodem o. Woronieckiego uzupełnia w aneksie jego odpowiedź na międzynarodową ankietę o stosunku nacjonalizmu do katolicyzmu ogłoszoną przez Maurycego Voussard. O. Woroniecki wskazuje na doniosłą rolę narodu w rozwoju moralnym każdej osoby przeciwstawiając się jednocześnie teoriom egoizmu narodowego. Naród, jako pewna „obyczajowa więź" pomiędzy jego członkami, ma za zadanie usprawniać człowieka do wyboru dobra moralnego. Kwestia o narodzie składa się z siedmiu artykułów, w których dyskutowane są: problem różnicy pomiędzy narodem a państwem, problem celu narodu i państwa, naturalnego pochodzenia narodu i państwa, obowiązywania praw moralnych w życiu jednostki oraz państwa i narodu, wyższości narodu wobec państwa, problem hierarchii miłości wobec rodaków
i współobywateli oraz zagadnienie państwa narodowego. Prezentowana praca O narodzie i państwie wprowadza nas w scholastyczną tradycję dyskutowania podyktowanego gorącym pragnieniem dotarcia do prawdy, uniknięcia poznawczych błędów i ich skutków.

Zbiór opowiadań, który stał się kanwą filmu Wojciecha Smarzowskiego o Wołyniu.Polskie Kresy wytworzyły własną piękną legendę, zrodziły takich gigantów literatury jak Mickiewicz, Słowacki, Schulz i Herbert, ale stały się też ziemią kaźni i straszliwych zbrodni ludobójstwa.

Według nazistów, kultura była pierwotnie prostym odwzorowaniem natury: ludzie oddawali cześć drzewom i rzekom, spółkowali, żywili się i walczyli tak jak inne zwierzęta, bronili tylko i wyłącznie własnego stada. Wynaturzenie nastąpiło wraz z przybyciem Semitów do Grecji, z ewangelizacją i narzuconym przez nią judeochrześcijaństwem, w końcu z Wielką Rewolucją Francuską, która nadała ostateczny kształt ich absurdalnym konstruktom ideologicznym (równość, współczucie, abstrakcyjne prawo).
Aby ocalić rasę nordycko-germańską, należało przeprowadzić rewolucję kulturalną, odnaleźć sposób życia dawnych przodków i na powrót spoić kulturę z naturą. Człowiek germański sądził, że zmieniając zgodnie z tymi nakazami prawo i moralność, zapewnia sobie przetrwanie. Dzięki na nowo spisanemu prawu i nowej moralności, bicie i zabijanie stawało się legalne i moralne.
Niniejszym zbiorem studiów Johann Chapoutot podsumowuje i łączy swoje dwie poprzednie książki, Le national-socialisme et l'Antiquit (2008) i La Loi du sang: penser et agir en nazi (2014). Pogłębiając pewne zagadnienia, takie jak odczytanie stoicyzmu i Platona w Trzeciej Rzeszy, posługiwanie się Kantem i jego imperatywem kategorycznym czy recepcja prawa rzymskiego w Niemczech, pokazuje, w jaki sposób przebiegało przepisanie historii Zachodu i jakimi drogami te idee docierały do wykonawców nazistowskich zbrodni.

Johann Chapoutot jest profesorem historii najnowszej na Uniwersytecie Paris-Sorbonne.

Ostatnia część kultowej trylogii Stanisława Grzesiuka. Pisana pod koniec życia Autora, świadomego jak niewiele czasu mu zostało.
Opowieść, bez której nie sposób zrozumieć barda warszawskiej ulicy. Przewrotny Los chciał zepchnąć go na margines życia, ale on do końca pozostał jego królem.

"Każde przeinaczenie prawdy zwiększa niebezpieczeństwa, które nam grożą ze strony bolszewizmu...

Zgodnie z sugestią zawartą w tytule, autor biografii skupia się na cierpieniach Chińczyków pod rządami Mao. Wielu polemistów twierdzi, że w ciągu dwudziestu siedmiu lat jego władzy zdarzyło się wiele dobrego: warunki życia milionów ludzi uległy pewnej poprawie, zyskali prawo do edukacji i dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej; przeciętna długość życia wzrosła z czterdziestu do przeszło sześćdziesięciu lat. Jednak cena była przerażająco wysoka.

Piękny, wzruszający, miejscami smutny i pełen grozy — a jednocześnie jasny i zrozumiały nie tylko dla dorosłego, ale również dla młodego czytelnika — sposób przedstawienia tak trudnych losów Polaków sprawia, że opowieść ta zapadnie głęboko w serce i pamięć każdego, kto po nią sięgnie.

„Choć udręką było mieszkanie niedaleko ruin własnej posiadłości i związane z tym bolesne wspomnienia, to rodzina nie zamierzała rozstawać się z ojcowizną. Dopiero na skutek świętokradczego występku syna, pani Turska podjęła decyzję o opuszczeniu rodzinnej ziemi i wyjeździe do Polski. Uzmysłowiła sobie, że Ojczyzna to coś więcej niż ziemia rodzinna, to wspólnota wierzeń, historii, tradycji, która pozwala na wychowanie potomstwa na wolnych obywateli w oparciu o wyznawane wartości”. (Z Posłowia)

Ilustracje: Kazimierz Wasilewski

Rozczarowania polegają na tym, że to, co kiedyś było bliskie i miłe, staje się dalekie i brzydkie. Inteligentne oczy wypatrzyły, życzliwe mi ręce wybrały kilkadziesiąt moich artykułów, rozsypanych wśród lat wieczornej pisaniny „wstępniaków” i spróbowały stworzyć z nich książkę. Uśmiecham się sceptycznie do tej entrepryzy.

Widziałem Puszczę Białowieską na ekranie. Były to zdjęcia dokładne, a przecież nie dawały rzeczy dla tej puszczy najistotniejszej, tego zapachu, który wytwarza olbrzymiość przestrzeni leśnej. Jednej tylko rzeczy, jednej tajemnicy ani moja, ani żadna inna książka o Piłsudskim nie wyjaśni...

Napisana z rozmachem i ogromną erudycją książka, będąca wynikiem wielu lat podróży i poszukiwań przedstawia historię młodej polskiej królowej Jadwigi Andegaweńskiej, historię, tym ciekawszą, że widzianą oczami Amerykanki zafascynowanej Polską i polskością.

Jadwiga Andegaweńska – król-kobieta na polskim tronie – otworzyła swoim panowaniem nową epokę w dziejach Polski. Mimo że żyła krótko, szczególnie mocno wpłynęła na dalsze losy królestwa, którym władała stając się symbolem narodowych aspiracji i źródłem dumy. To opowieść ważna dla polskich dziejów, ale także interesująca jako historia wielkiej miłości i wielkiego poświęcenia.

"Moich szkiców średniowiecza nie należy uważać za pracę historyka, lecz tylko publicysty. Pisałem je, aby zakwestionować zadawnione poglądy i wezwać do kontroli pewnych pojęć, które takiej rewizji jak najbardziej wymagają. Inteligentniejszy czytelnik stwierdzi, że ciągle wygłaszam protesty przeciw pojęciom ustalonym i zamarzniętym. Czytelnik mniej inteligentny będzie mówił i pisał, że o takiej lub takiej sprawie nie mam pojęcia, bo przecież "wiadomo jest, że było inaczej".
Stanisław Cat-Mackiewicz
Herezje i prawdy mimo upływu pół wieku od momentu powstania są nadal świetną lekturą, (...) godną polecenia, mimo swoich śmiałych, nieraz może zbyt śmiałych hipotez, ocierających się prawie o historię alternatywną (...). Niniejsza książka jest także bez wątpienia wyrazem fascynacji Mackiewicza dynastią jagiellońską, a jednocześnie wyrazem tęsknoty za światem, który odszedł wraz z wybuchem drugiej wojny światowej i bezpowrotnie pogrzebał ideę jagiellońską.
prof. Jerzy Sperka

Mówił, że nie jest pisarzem, a napisał trzy książki, które przeczytało kilka milionów Polaków. Mówił, że nie jest muzykiem, a nagrał dziesiątki piosenek, w których ocalił od zapomnienia przedwojenną Warszawę.

Stanisław Grzesiuk był legendarnym bardem stolicy, jego charakterystyczny głos, którym wyśpiewywał szemrane ballady warszawskich przedmieść, zna kilka pokoleń Polaków. W swojej najsłynniejszej książce Boso, ale w ostrogach ocalił od zapomnienia świat przedwojennej Warszawy i jej charakternych dzieci. Za życia był kochającym swoje miasto dzieckiem Warszawy, po śmierci został jej symbolem.

Dzieje Polski za Piastów to barwna panorama kształtowania się polskiej państwowości od jej zarania po wiek XIV, uzupełniona wątkami z historii krajów ościennych. Książka ukazuje powstanie i rozwój młodego państwa polskiego ze szczególnym uwzględnieniem cywilizacyjnej roli Polski i jej miejsca w Europie między Wschodem a Zachodem.

 Feliks Koneczny wychodząc z założenia, iż refleksja nad dziejami ojczystymi, do jakiej zaprasza czytelników, wzbudzi w nich poczucie dumy narodowej – podjął trud ukazania swym współrodakom korzeni rodzimej tożsamości państwowej i historii jej krzepnięcia w czasach piastowskich. Wciąż zadziwia nas rozmach, z jakim autor odmalował życie poszczególnych warstw społecznych ówczesnej Polski, jednocześnie nie tracąc z oczu politycznych niuansów i zwrotów dyplomatycznych splatających interes narodowy z losami Europy.

Na całym świecie to Auschwitz stało się symbolem mordu na Żydach, dokonanego przez narodowosocjalistyczne Niemcy. Natomiast akcja „Reinhardt”, ze swoimi obozami zagłady Bełżcem, Sobiborem i Treblinką, pozostaje w cieniu, chociaż jak nic innego pokazuje istotę Holocaustu: przemysłowe zabijanie ludzi. Równając z ziemią miejsca mordu i paląc wszelkie świadectwa, oprawcy chcieli nie tylko fizycznie zlikwidować ofiary, lecz także jakiekolwiek o nich wspomnienie. Do pewnego stopnia udało im się to.

"Bandera. Życie i mit ukraińskiego nacjonalisty. Faszyzm, ludobójstwo, kult" to pierwsza naukowa biografia Stepana Bandery i pierwsze dogłębne studium jego kultu. Książka oparta jest na długoletnich i obszernych badaniach w kilkudziesięciu archiwach całego świata. Napisana jest w sposób krytyczny, ale też ciekawy i umożliwiający zrozumienie tematu. Grzegorz Rossoliński-Liebe osadza biografię Bandery w kontekście faszyzmu europejskiego, Holokaustu i działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.