Książki historyczne

Wojna polsko-sowiecka ciągle jeszcze stanowi inspirację do nowych opracowań historycznych. Książka poświęcona jest próbie zrozumienia choroby od stulecia toczącej organizm rosyjskich służb specjalnych, co wymaga cofnięcia się do początków władzy bolszewickiej i pierwszej klęski wywiadu wojskowego w wojnie polsko-bolszewickiej 1919?1920. Pełna mitów historia ?stulecia? GRU bardzo utrudnia rzetelny opis tamtych lat, tym bardziej, że początki były mało chlubne. Badaniem została objęta trwająca niecałe trzy lata historia Registrupru. Szczególnie istotne było spojrzenie na sprawność działania i efektywność ówczesnego sowieckiego wywiadu wojskowego w kontekście dotkliwej klęski poniesionej w wojnie polsko-bolszewickiej. Badanie zostało przeprowadzone w oparciu o sowieckie dokumenty normatywne (dekrety, rozporządzenia, rozkazy), inne dokumenty z epoki (biuletyny, raporty, odezwy) oraz wspomnienia uczestników tamtych zdarzeń spisane co najwyżej kilka lat po 1920 r.

O prześladowaniu Kościoła w Meksyku nie wie się prawie nic albo wie się rzeczy fałszywe. Temu smutnemu stanowi rzeczy chce zaradzić ta książka, zestawiając garść najzupełniej pewnych, setkami świadectw stwierdzonych faktów, zdolnych na dzieje Meksyku rzucić jasne światło.

W tamtej wyprawie w 1944 roku towarzyszem moim był Józef Hieronim Retinger (zwany tu dalej JHR-em) i o nim będzie w tym opowiadaniu najwięcej, o nim samym, o jego wielu ogromnych zaletach i kilku małych wadach czy śmiesznostkach, a także o jego (naszych) krajowych przygodach. Zdecydowałem się dać wyraz temu, co sam widziałem, co słyszałem o JHR-ze z miarodajnych ust i jakie sobie o nim wyrobiłem zdanie.
Niech więc do danie świadectwa o JHR-ze będzie ostatnim zadaniem emisariusza "Celt".

Fragment prologu

Oddajemy do rąk czytelników opowieść o pułkowniku Ignacym Matuszewskim (ur. 10 września 1891 r. ? zm. 3 sierpnia 1946 r.) ? niepospolitej i niezwykłej postaci polskiej polityki kilkudziesięciu zaledwie lat pierwszego półwiecza XX w. Niezwykłej, bo renesansowej, w dodatku niepodpartej pełną edukacją akademicką, ale ulepionej z gliny wielu kompetencji i zainteresowań, od poezji, prozy, muzyki, teatru i malarstwa, przez sport, ezoterykę, wojskowość i tajne służby, aż po ekonomię, historię, dyplomację, geopolitykę i politykę. To retrospektywna ze świadomie zaburzoną chronologią opowieść o wznoszeniu się tego niepospolitego człowieka na szczyt, począwszy od lat szczenięcych aż po kres śmierci nad Hudsonem. Wybór pism Ignacego Matuszewskiego (1891-1946) napisanych w latach 1943-1946 podczas pobytu autora na terenie Stanów Zjednoczonych. Artykuły zostały opatrzone niezbędnymi przypisami ułatwiającymi zrozumienie tekstu.

Autor – uczestnik walk – ukazuje przed Czytelnikiem obraz zrazu spontanicznej, potem coraz bardziej uporządkowanej batalii o utrzymanie miasta, w której biorą udział i starzy, doświadczeni żołnierze frontów I wojny światowej, wracający już do domów, i młodzi ludzie, często mieszkańcy tych terenów, studenci, dzieci, nienawykłe do trudów boju.

Cisza i milczenie panowały przy samotnym ognisku na martwej płaszczyźnie Al-Hamady. Od czasu do czasu wzdychały niewidoczne w mroku wielbłądy, zgrzytał piasek pod ich szerokimi kopytami, coś szeleściło nad ziemią spowitą zwojami ciemności. 
Przy ognisku, wśród Arabów, siedział biały człowiek, niskiego wzrostu, szczupły, o chudej, gładko ogolonej, ascetycznej twarzy i dużych, bladych i zimnych oczach. Był to Thomas Edward Lawrence, archeolog, zakochany w Arabii i jej mieszkańcach, uwielbiany przez nich do tego stopnia, że obdarzyli go przydomkiem „Lawrence’a z Arabii”. 

To kolorowe plansze ukazujące sylwetki żołnierzy Wojska Polskiego, Armii czerwonej i formacji walczących dla III Rzeszy.

Autor niniejszej książki był jedynym ocalałym polskim oficerem, który w czasie dokonywania masowych egzekucji przez NKWD w 1940 r. znalazł się w pobliżu lasu katyńskiego, a także pierwszą osobą, która właściwie wskazała okolicę, gdzie urywał się ślad po polskich wojskowych.

Kompletna, napisana w przystępny i bardzo interesujący sposób biografia cygańskiego męczennika wojny domowej w Hiszpanii, bł. Zefiryna Gimeneza Malli. „Dziś, kiedy borykamy się z wieloma trudnościami w zachowaniu Tradycji, trzeba się przyjrzeć słowom i czynom błogosławionego Zefiryna i zobaczyć, jak w jego życiu wyglądała ta wierność katolickiej Tradycji.

Kardynała Hozjusza przemilczeć, Zygmunta III oczernić, a księdza Piotra Skargę sprowadzić do roli sejmowego mówcy — oto sposób na pozbawienie Polaków dumy z kontrreformacji, czyli zwycięstwa prawdziwej wiary nad herezjami. A przecież było to zwycięstwo większe niż wszystkie triumfy militarne dawnej Polski. Bo gdyby nie tacy ludzie jak Hozjusz, moglibyśmy już nie być katolikami.

Były gdzieś wśród bezkresów Azji, opanowanych przez terror NKWD, polskie dzieci, osierocone bądź oderwane od rodzin. Błąkały się głodne i chore, podróżowały w zamkniętych na głucho bydlęcych wagonach lub po prostu szły, brnąc w śniegu i błocie. Przemykały cicho przez brudne dworce. Kradły, aby przeżyć. I była w Taszkencie grupka ludzi, którzy chcieli uratować ich jak najwięcej, wywieźć poza granice ZSRR, stworzyć warunki do życia.

Książka „Tracimy Kościół czyli zawał Polski” to pierwsze kompendium, które w 30 rocznicę ustaleń Okrągłego Stołu dokonuje podsumowania udziału władz Kościoła w zmowie z 1989 r. - skutków nie tylko ustrojowych, ale przede wszystkim społecznych, gospodarczych, socjologicznych, moralnych, obyczajowych. Z książki dowiemy się szczegółów nt. udziału władz Kościoła w tej zmowie, o ogromnych, uzyskanych  na jej podstawie, zyskach Kościoła, także materialnych i o zacieraniu uwikłania biskupów w spisek z Kiszczakiem i Geremkiem - zdradę narodu w 1989 r., ukrywaną przez Kościół do dziś.

Tytuł tej książki: Św. Stanisław Kostka — Największy z międzynarodowych Polaków — nie jest retorycznym zwrotem obliczonym na rozbudzenie zaciekawienia czytelnika, lecz służy nowemu naświetleniu postaci świętego. Kto w literaturze religijnej szuka pożytecznej nowości, znajdzie ją tu obficie i zbawiennie, gdyż ta nowość duszę mu odnowi. Wielkie bowiem bogactwo świeżych i głębokich myśli, w pięknej a swoistej autorowi szacie językowej zaspokoi w pełni smak estetyczny czytelnika, a co najważniejsze — wielce zasili i uskrzydli mu duszę.
WYDANIE JUBILEUSZOWE – 450 LAT OD NARODZIN DLA NIEBA

Zbiór tekstów publicystycznych, skupionych wokół tematu polskiej partyzantki antykomunistycznej po II wojnie światowej. Wydarzenia z aktualnego życia kulturalnego i politycznego naszego państwa stają się dla autora pretekstem do przypomnienia dramatycznych wydarzeń sprzed kilkudziesięciu zaledwie lat, których bohaterami byli żołnierze z oddziałów „Ognia”, „Zapory” czy „Łupaszki”, a niejednokrotnie do nakreślenia prawdziwego tych wydarzeń przebiegu.

Sumienie Polski i inne szkice kresowe to zbiór trzydziestu czterech znakomitych, a przy tym mało znanych tekstów Michała Kryspina Pawlikowskiego poświęconych Wilnu, Mińskowi, krajobrazom Białorusi.

Autor, śledząc losy oprawców o określonej mentalności, osobowości i światopoglądzie zakotwiczonym w absolutnej wierze w komunizm i nieomylność dyktatora. W efekcie mamy do czynienia z książką objętościowo niedużą, ale interesującą, napisaną z dużym polotem, znawstwem tematu.

Na burzliwą historię wieku XX niebagatelny wpływ miało państwo obejmujące ogromne obszary Europy i Azji: od Bałtyku i Morza Czarnego po Pacyfik, przymusowa ojczyzna wielu narodów, imperium Lenina i Stalina, kraj, który narodził się w roku 1922 tuż za wschodnią granicą II Rzeczypospolitej i kilkanaście lat później przyczynił się do jej upadku – Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich.

Ryba w czerwonej zalewie to wybór tekstów Macieja Rybińskiego publikowanych na łamach „itd”, „Szpilek”, „Kultury” i „Tygodnika Kulturalnego” do 13 grudnia 1981 r.

Postać ppłk. Bolesława Ziemiańskiego zasługuje ze wszech miar na poznanie jej z uwagi na położone dla Rzeczypospolitej zasługi i niepospolity życiorys. Zapoczątkowało to wstąpienie 17-letniego ochotnika do WP i udział w walkach latach 1918–1921 z kilkukrotnym odznaczeniem Krzyżem Walecznych i wnioskiem o Order Virtuti Militari. Tadeusz Dubicki przybliża nam życiorys tego niezwykłego człowieka.

Kulminacyjna praca Wojciecha Sumlińskiego i Tomasza Budzyńskiego ujawniajająca m.in. wstrząsające, całkowicie nieznane opinii publicznej, obwarowane klauzulą tajności i najwyższej tajemnicy fakty oraz dokumenty do jakich dotarliśmy, a które dotyczą negocjacji pomiędzy Światową Organizacją do spraw Restytucji Mienia Żydowskiego - World Jewish Restitution Organization – i Związkiem Gmin Wyznaniowych w Polsce. Dokumenty wskazujące, że ni mniej, ni więcej, organizacje żydowskie, w naszym kraju i w Ameryce, podzieliły pomiędzy siebie Polskę, zupełnie tak, jak państwo podbite, używając wprost formuły: „jest to rozbiór Polski”
Znaleźliśmy się w miejscu, w którym nie planowaliśmy się znaleźć. Realizacja bezpodstawnych, żydowskich roszczeń, to krótkoterminowa perspektywa, w której wysoką cenę za wieloletnie chowanie głowy w piasek mamy zapłacić my sami i mają zapłacić ci, którzy przyjdą po nas. Będzie to pokolenie naszych dzieci, prawdopodobnie ostatnie w Polsce, jaką znamy. Jesteśmy dziś w sytuacji, w której kończą nam się rozwiązania, a co gorsza, kończy się czas. I nie chodzi tu "tylko" o wielomilardowy haracz, jaki każe nam się płacić za mienie bezspadkowe i rzekomy nazizm naszych przodków. W tle wielkiej gry, którą prowadzi Przedsiębiorstwo Holokaust, tli się coś jeszcze innego - coś jeszcze groźniejszego...

„Historia, którą pokazujemy, odsłania opatrzone klauzulą tajności fakty dotyczące relacji polsko-żydowskich, sięgające do mrocznego świata wielkiej polityki i międzynarodowej finansjery. To historia niezwykła i niepokojąca, demaskująca kulisy prowadzonej przez Przedsiębiorstwo Holokaust długofalowej mistyfikacji zmierzającej do wyłudzenia wielomiliardowych roszczeń – i nie tylko. Niewielu wierzy, że ta historia może skończyć się dobrze. Starannie zweryfikowany, a zarazem wyglądający, jak thriller polityczny, zapis wielkiej gry, mechanizmów manipulacji i kłamstw, dla których fundamentem stała się zbrodnia w Jedwabnem, a paliwem Justice Uncompensated Survivors Today – ustawa 447. W tej rozgrywce nie chodzi o następne kadencje – ale następne pokolenia.
Kulminacyjna praca dziennikarza śledczego Wojciecha Sumlińskiego, majora ABW Tomasza Budzyńskiego i dr Ewy Kurek, opowiadająca prawdę uznaną za zbyt prawdziwą, by o niej opowiadać, której wpływ na rzeczywistość przekracza wyobrażenie wielu z nas.

„Można oszukiwać wszystkich jakiś czas, a niektórych cały czas, ale nie można oszukiwać wszystkich cały czas” - Abraham Lincoln.

Pomorze to ziemia srogich Słowian rozsiadłych nad brzegami Bałtyku. Dotrzeć tam nie było łatwo, bo dostępu chroniły szerokie pasy pradawnych puszcz i bagien. Przebyć je mogłeś zaledwie kilkoma wąskimi drogami, albo łodzią w dół rzeki. Słowiańscy żeglarze i wojownicy wyruszali na morskie rajdy, by łupić sąsiednie kraje i napadać ich floty handlowe. Tak się dawali wszystkim we znaki, że niemal ustał handel na Bałtyku. Docierali do południowej Szwecji, ale nade wszystko do Danii, gdzie wielokrotnie niszczyli, palili i rabowali najważniejsze miasta, Hedeby, Aarchus, a nawet ówczesną stolicę Roskilde. Wyszak i inni szczecińscy piraci byli tylko jednymi z bardzo wielu spośród Słowian mieszkających nad brzegami Bałtyku, którzy zaprawieni byli w bojach i oddawali się morskiej grabieży.

O Szczecinie przed niemal tysiącem lat kronikarze pisali, że to:
bardzo duże miasto i większe od Wolina, w okręgu swym zamykał trzy wzgórza, z których środkowe wyższe, poświęcone największemu bogu pogańskiemu, Trzygłowowi.
Góra Trzygłowa to dzisiejsze Wzgórze Zamkowe, które dawniej wieńczył potężny gród chroniący święte miejsce. W kącinie zaś stał posąg o trzech głowach, których oczy i usta zasłaniała złota zasłona. Z biegiem lat wojowie szczecińscy pomogli zgromadzić tam imponujący skarb, którym nie pogardziłby największy ze smoków. Czarny ogier przekraczając przez dziewięć włóczni przynosił wróżbę o powodzeniu wypraw wojennych. Gdy w wyniku misji chrystianizacyjnej Ottona z Bambergu dawny świat obracał się gruzy, wyznawcy Trzygłowa ukryli jego złoty posążek u pewnej wdowy w okolicach Wolina. Inni zaś mówią, że idola szukać trzeba we wsi Trzygłów pod Pyrzycami albo pod wielkim głazem w Tychowie. Może Ty go odnajdziesz?

Wielkie damy, patriotki, kolekcjonerki, filantropki, strażniczki ognisk domowych i tradycji, posażne córki magnatów, z biegiem lat zmieniające się w dostojne matrony – panie na kresowych włościach. Spoglądają na nas milcząco z portretów zdobiących ściany muzeów.

W Pamiętnikach Józef Haller – Błękitny Generał – zawarł opis swego niezwykle burzliwego życia, od patriotycznej i głęboko religijnej atmosfery domu rodzinnego aż po lata spędzone na emigracji. Jest to głos uczestnika doniosłych wydarzeń z historii odradzającego się państwa polskiego i II wojny światowej, dowódcy wielkich polskich formacji wojskowych, dzielnego żołnierza i znanego polityka, pozostającego w cieniu Marszałka. Głos człowieka dziś może nieco zapomnianego, ale jakże dla tej historii znaczącego.

O Słowianach nie trzeba pisać „ku pokrzepieniu serc”, by ukazać oryginalność ich kultury i wojskowości. Wystarczy pokazać wspaniałe znaleziska i zapisy źródłowe. Tam wszystko jest! Bohaterstwo, zdrada, taktyka, spryt, szczęk mieczy, świst cięciw.

„Macierewicz jest jednym z głównych architektów budowania polskiej racji stanu i bezpieczeństwa RP na obecności NATO w Polsce i na strategicznym sojuszu z USA. Realizacja takiego projektu oznacza groźbę rozbicia tworzącego się układu niemiecko-rosyjskiego. Należy przypuszczać, iż próba »publicznej egzekucji« człowieka, symbolizującego ten projekt, dającym gwarancję państwom Europy Środkowej na niepodległy byt, ma złamać środowiska niepodległościowe i być swoistym ostrzeżeniem dla każdego, kto wybiera taką drogę”.

Wspomnienia zawarte w tej książce są relacją tego, co przeżyłem i czego byłem świadkiem w burzliwych latach 1939-1947. Napisałem je "na gorąco", natychmiast po wylądowaniu w Wielkiej Brytanii, po zakończeniu przez 1. Dywizję Pancerną służby okupacyjnej w Niemczech, to jest w zimie 1947/48, póki pamięć jeszcze świeża i póki nowe problemy, ktore staną przed każdym z nas, nie przygaszą wspomnień.

Antoni Słonimski w 1932 roku odbył podróż do ZSRR, której plonem stał się prezentowany tom. O jego odbiorze w Rosji tak pisał sam autor: Od czasu książki Moja podróż do Rosji jestem na czarnej liście u sowieckich urzędników. Proszą co pewien czas wszystkich literatów i karmią kawiorem – a ja za karę muszę siedzieć w domu.