Książki historyczne

Dużej odwagi wymaga dzisiaj próba sięgnięcia do suchego i pozbawionego emocji opisu wzajemnych relacji pomiędzy Polakami i Żydami. Autorka pokazuje wzajemne miłości i niechęci bez kokieterii, nie boi się trudnych rozmów. W książce są relacje o Polakach dobrych i złych, ale też o dobrych i złych Żydach. (Aleksander Rozenfeld "Kurier Lubelski")
Ewa Kurek - doktor historii, absolwent KULu, autorka wielu książek z historii najnowszej, zwłaszcza okresu drugiej wojny.

Z opowiadań rodziców, krewnych i ich znajomych, autor odtworzył w literackiej formie dzieje własnej rodziny, poczynając od lat trzydziestych XX wieku, a kończąc na początku XXI wieku. Ich losy wiodły od wołyńskiej wsi Rudnia Łęczyńska poprzez Dolny Śląsk aż po Pomorze Środkowe.

Wśród kolejnych trzydziestu dwóch sławnych na świecie Polaków są; konstruktorzy, kompozytorzy, naukowcy, artyści. Przedstawienie następnej grupy rodaków, którzy osiągnęli ogromny sukces nie było trudne, jest ich wielu. Poznajemy m.in. znakomitego inżyniera ze Strzyżowa, niewielkiej miejscowości na Lubelszczyżnie, który zaprojektował pojazd księżycowy.

Publikacja przybliża sylwetki ponad 30 polskich podróżników, począwszy od żyjącego w XIII wieku Benedykta Polaka uznawanego za pierwszego polskiego podróżnika i prekursora polskiej geografii do profesora Ryszarda Wiktora Schramma - wybitnego biochemika, polarnika i alpinisty.

Wszystkie opisane w książce zdarzenia wydarzyły się naprawdę. Polską osadę Chrobrów na Wołyniu spalili Ukraińcy z UPA. Polaków z Chrobrowa ocalił Ukrainiec Siańko Klepiec, który za Polaków oddał życie. Nazwiska niektórych mieszkańców Chrobrowa, rzeźbiarzy ASP i nauczycielki lubelskiego Technikum Kolejowego są prawdziwe. Zbieżność nazwisk pozostałych osób przypadkowa.

Bohaterka książki, Maria Byrska z domu Wilczewska, w kwietniu 1940 roku wraz z rocznym synem została przez Sowietów wywieziona do Kazachstanu. Uciekła. Wspomagana bezinteresowną ludzką dobrocią, już w końcu 1940 roku powróciła do Polski. Książka napisana jest na podstawie relacji bohaterki, nagranej na taśmie magnetofonowej.

Książka po raz pierwszy została wydana przez „Editions Spotkania” w Paryżu w 1985 roku. W latach 1986-1989 miała kilka podziemnych wydań w Polsce. Ze względu na sytuację polityczną w Polsce, wydanie paryskie i wydania podziemne Ewa Kurek opublikowała pod nazwiskiem Marii Byrskiej.

Mity, przeinaczenia i manipulacje prawdą, które przenosiły ciężar odpowiedzialności za zagładę europejskich Żydów na Polaków, płynęły nie tyle ze strony Niemców, ile ze strony Żydów.

To niesłychane, że propaganda III RP sprawiła, że Polacy jako jedyni spośród narodów Europy biorą na siebie realną odpowiedzialność za dokonaną przez Niemców zagładę Żydów. To niesłychane, że władze III RP blokują w tym samym czasie wszelkie badania i publikacje historyczne dotyczące udziału Żydów w zagładzie własnego narodu oraz wszelkie badania i publikacje historyczne zbrodni żydowski popełnionych na Polakach.

Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Dachau, Mauthausen i Gusen. Pierwsze wydanie książki bez żadnych skreśleń.
Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem, szczerością i bezpośredniością portretuje nazistowską machinę pracy i śmierci. I próbuje opowiedzieć o cenie człowieczeństwa w miejscu, które z niego odzierało.

Opowiadania te ujmą dzieje jednego oddziału polskiego. Nie mają pretensji do krytycznej oceny jego działań, jego walk i dlatego, czytając tę bajkę o polskiej wojnie, nie należy szukać w niej odpowiedzi na te wszystkie pytania, jakie się tak często cisną na usta, gdy wracamy myślami i rozmowami do czasów tragicznej jesieni polskiej 1939 roku.

Zbiór opowiadań, który stał się kanwą filmu Wojciecha Smarzowskiego o Wołyniu.Polskie Kresy wytworzyły własną piękną legendę, zrodziły takich gigantów literatury jak Mickiewicz, Słowacki, Schulz i Herbert, ale stały się też ziemią kaźni i straszliwych zbrodni ludobójstwa.

Ostatnia część kultowej trylogii Stanisława Grzesiuka. Pisana pod koniec życia Autora, świadomego jak niewiele czasu mu zostało.
Opowieść, bez której nie sposób zrozumieć barda warszawskiej ulicy. Przewrotny Los chciał zepchnąć go na margines życia, ale on do końca pozostał jego królem.

Zgodnie z sugestią zawartą w tytule, autor biografii skupia się na cierpieniach Chińczyków pod rządami Mao. Wielu polemistów twierdzi, że w ciągu dwudziestu siedmiu lat jego władzy zdarzyło się wiele dobrego: warunki życia milionów ludzi uległy pewnej poprawie, zyskali prawo do edukacji i dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej; przeciętna długość życia wzrosła z czterdziestu do przeszło sześćdziesięciu lat. Jednak cena była przerażająco wysoka.

Bitwa nazwana przez Niemców pod Czerkasami, a przez Sowietów pod Korsuniem, stanowiła ostatni epizod, nieznanej powszechnie serii operacji określanych ogólnie jako bitwa o Dniepr. Pod względem czasu trwania i wielkości zaangażowanych sił, zajmuje ona w wojnie niemiecko-sowieckiej drugie miejsce, zaraz po operacji Barbarossa.
Od września 1943 roku do lutego 1944 roku, praktycznie połowa Armii Czerwonej stawiła czoła najlepszej części Wehrmachtu, aby zawładnąć największą ukraińską rzeką. O ile przy tej okazji Sowieci ponieśli ogromną klęskę w działaniach powietrznodesantowych, o tyle powiódł im się marsz rokadowy oraz bardzo dobre przełamanie. Tymczasem Niemcy nie po-trafili przekuć w trwały sukces uderzeń swoich dziewięciu dywizji pancernych, doskonale prowadzonych przez von Mansteina.
Książka zawiera szczegółowy opis okrążenia dwóch niemieckich korpusów w Korsu-niu i 26 dni zażartych walk, prowadzonych w najcięższych warunkach pogodowych, które doprowadziły do wyrwania się części wojsk z kotła. Te mało znane walki przyniosły Niemcom większe straty w broni pancernej niż bitwa pod Kurskiem! Jean Lopez zawarł w niej za-pierające dech w piersiach i dobrze udokumentowane opisy walk. Przedstawił zamierzenia obu stron i obsesje Hitlera oraz Stalina, a także działania Watutina, Koniewa i von Mansteina. Na kartach książki znaleźć można również opis niesłychanych cierpień przeżytych przez cztery miliony niemieckich i sowieckich żołnierzy.
W pracy zawarto również liczne uwagi na temat niemieckiego transportu lotniczego, sowieckich operacji powietrznodesantowych, broni pancernej, jak również roli okrążenia w myśli wojskowej obu nieprzyjacielskich armii.

Mijają lata. Politycy i przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości RP nadal traktują polskich historyków jak groźne psy, które mają być prowadzone w kagańcu ministrów, sędziów i prokuratorów. W toczących się obecnie dyskusjach na ustawą, która przewiduje kary za używanie określenia „polskie obozy śmierci”, nie ma miejsca na głos historyków. Jest za to miejsce dla kajającego się za Jedwabne ministra spraw zagranicznych Jacka Czaputowicza i dla Żyda Jonnego Danielsa, który publicznie oświadczył, że choćby 40 milionów Polaków zażądało ekshumacji w Jedwabnem, to ekshumacji nie będzie. Rodzi się podstawowe pytanie: Jonny Daniels to wizjoner, czy może jakiś niekoronowany król Polski?

Mówił, że nie jest pisarzem, a napisał trzy książki, które przeczytało kilka milionów Polaków. Mówił, że nie jest muzykiem, a nagrał dziesiątki piosenek, w których ocalił od zapomnienia przedwojenną Warszawę.

Stanisław Grzesiuk był legendarnym bardem stolicy, jego charakterystyczny głos, którym wyśpiewywał szemrane ballady warszawskich przedmieść, zna kilka pokoleń Polaków. W swojej najsłynniejszej książce Boso, ale w ostrogach ocalił od zapomnienia świat przedwojennej Warszawy i jej charakternych dzieci. Za życia był kochającym swoje miasto dzieckiem Warszawy, po śmierci został jej symbolem.

Czy Polacy wynaleźli koło, pokonali Aleksandra Wielkiego i zakładali miasta w Europie?

Propagatorzy Wielkiej Lechii przedstawiają nową wersję historii bez faktów, w której Polacy (zwani niegdyś Lechitami) posiadali m.in. ogromne imperium, toczyli zwycięskie boje z Aleksandrem Wielkim, czy kontaktowali się z kosmitami. Zwolennicy tych teorii utrzymują, że wrogom Lechii zależało na tym, aby zniszczyć prawdę i wmówić nam, że Polacy zeszli z drzew wraz ze chrztem Mieszka w 966 roku. Popularność koncepcji Wielkiej Lechii przerodziła się w agresywny retorycznie ruch internetowy, którego zwolennicy nazywani są turbosłowianami lub turbolechitami.

Książka na temat relacji państw europejskich z Adolfem Hitlerem, podparta licznymi źródłami. Atutem tego tytułu jest przystępny układ tekstu, wzbogacony licznymi zdjęciami.

Ewa Kurek – doktor historii, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Autorka licznych pozycji na temat historii XX wieku, m.in. ,,Dzieci żydowskie w klasztorach”, 1992; ,,Poza granicą solidarności – stosunki polsko-żydowskie 1939-1945″, 2006; “Jedwabne – Anatomia kłamstwa”, 2018.

Ewa Kurek dokonała wszechstronnych badań, a każde ważkie stwierdzenie poparte jest licznymi źródłami, w tym relacjami świadków i cytatami z dziennika Emanuela Ringelbluma. Autorka ujęła zagadnienia z kilku równoprawnych punktów widzenia, co daje Czytelnikowi możliwość zorientowania się w złożoności ówczesnego koszmaru i szansę zrozumienia różnych ludzkich postaw – tak Żydów, jak i Polaków – wobec Holokaustu.

Na całym świecie to Auschwitz stało się symbolem mordu na Żydach, dokonanego przez narodowosocjalistyczne Niemcy. Natomiast akcja „Reinhardt”, ze swoimi obozami zagłady Bełżcem, Sobiborem i Treblinką, pozostaje w cieniu, chociaż jak nic innego pokazuje istotę Holocaustu: przemysłowe zabijanie ludzi. Równając z ziemią miejsca mordu i paląc wszelkie świadectwa, oprawcy chcieli nie tylko fizycznie zlikwidować ofiary, lecz także jakiekolwiek o nich wspomnienie. Do pewnego stopnia udało im się to.

Wielka i szanowana w Europie Rzeczpospolita przestała istnieć w końcu XVIII wieku. Znikła w dramatycznych okolicznościach. Naród utracił niepodległość, ale przecież nigdy się z tym nie pogodził. Dążenie do suwerenności i walka z tyranią zaborców stały się narodową cechą Polaków. Etapami walki o wolność były powstania narodowe: kościuszkowskie, listopadowe, krakowskie, styczniowe, wielkopolskie, śląskie i warszawskie. Książka Marka Boruckiego, historyka, opowiada właśnie o tych narodowych zrywach, a zwłaszcza o ich uczestnikach, przywódcach. O powstańcach, którzy nie szczędzili zdrowia i życia, nawet gdy szanse na zwycięstwo były niewielkie.

"Bandera. Życie i mit ukraińskiego nacjonalisty. Faszyzm, ludobójstwo, kult" to pierwsza naukowa biografia Stepana Bandery i pierwsze dogłębne studium jego kultu. Książka oparta jest na długoletnich i obszernych badaniach w kilkudziesięciu archiwach całego świata. Napisana jest w sposób krytyczny, ale też ciekawy i umożliwiający zrozumienie tematu. Grzegorz Rossoliński-Liebe osadza biografię Bandery w kontekście faszyzmu europejskiego, Holokaustu i działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Tak o legendarnym „Zaporze” pisze autorka; o „Zaporze” i jego ludziach, którzy pod jego komendą walczyli o wolną Polskę. Ta opowieść powstała w oparciu o liczne relacje żołnierzy „Zapory” i dokumentuje piękną historię zwykłych ludzi, którzy w wojennych okolicznościach stali się wielcy.