Książki historyczne

Książka stanowi pierwsze w polskim piśmiennictwie tak kompleksowe i interdyscyplinarne ujęcie operacji kreowania mitu i kultu Józefa Piłsudskiego. To pierwsza tak odważna próba określenia metod, środków socjotechnicznych, agend oraz instytucji realizujących kreację mitu i kultu Marszałka na przestrzeni kilku pokoleń. Autor podpiera swoje tezy nieznanymi często informacjami z zakresu historii, politologii, psychologii manipulacji i propagandy oraz socjologii tzw. mitu politycznego. W opatrzonej setkami przypisów pracy znajdziecie Państwo m.in. wykaz manipulacji zastosowanych przez kreatorów mitu i kultu Marszałka, omówienie rozległego systemu propagandy, zestawienie najważniejszych instytucji realizujących kult oparty na pozoracji oraz przegląd najpopularniejszych mitów związanych z Marszałkiem, propagowanych do dziś w sferze popularnej. Książka zawiera pomocne aneksy: z ilustracjami potwierdzającymi tezy autora oraz przewodnik po publikacjach, pozwalający pogłębić wiedzę.

Książka w przestępny i niezwykle ciekawy sposób przedstawia całościowy obraz zmagań i losów Polaków w latach 1914–1918. Autor prezentuje losy milionów mieszkańców dawnej Rzeczypospolitej od dnia wybuchu I wojny światowej do 11 listopada 1918 roku, daty symbolicznej, gdy na froncie zachodnim doszło do zawieszenia broni i zakończenia wojny, a w Polsce do przekazania władzy wojskowej przez Radę Regencyjną Józefowi Piłsudskiemu.

Następna po Homo nobilis odsłona badań nad wzorami i wzorcami osobowymi, które w każdej epoce kształtują postawy i styl życia ludzi. Tym razem autorka na podstawie źródeł, głównie kronikarskich, analizuje sylwetkę wzorcowego wojownika i rycerza w średniowiecznej Polsce. Jakie powinien mieć cechy? Jakie umiejętności? Jak powinien postępować w walce i w życiu codziennym? Czego od niego wymagał władca, a czego rodzina? Przy okazji poszukiwania odpowiedzi na te pytania poznajemy barwną panoramę średniowiecznej Polski, a zwłaszcza życia jej elity.

Książka przedstawia wybrane akcje polskiego podziemia w okupowanej przez Niemców Warszawie i Krakowie, a także na ziemiach zagarniętych po 1939 roku przez ZSRR. Zostały w niej opisane zamachy, akcje likwidacyjne, akcje odbicia więźniów – niektóre nieznane lub wręcz zapomniane. Każda z tych historii nadaje się na scenariusz dobrego kina sensacyjnego…

Połączeni przyjaźnią bohaterowie tworzą jeden z najodważniejszych powstańczych oddziałów. Stają się świadkami poświęcenia i bohaterstwa, ale także okrucieństwa, zdrady, wreszcie zbrodni. Uczą się miłości i poznają, czym jest nienawiść. Otrzymują od historii krwawą i brutalną lekcję dojrzewania.

Ks. Józef Tischner w „Etyce solidarności” pisze, że donos, jako forma zdrady, staje się

głównym grzechem przeciwko solidarności sumień. Dlatego każdy konfident popełnia
przestępstwo. „Życie wśród pisarzy, agentów i intryg” to książka dokumentalna. Opowiada
o długoletnim inwigilowaniu i prześladowaniu autora przez Służbę Bezpieczeństwa i jej
rozliczne siatki agenturalne. Srokowski w 1968 r. wraz młodzieżą szkolną, której był
nauczycielem, wyszedł na ulice Legnicy, by protestować przeciwko komunistycznej
indoktrynacji. Od tego czasu zaczęły się prześladowania pisarza. Kolejne dziesięciolecia
dramatycznie odcisnęły się na jego psychice i działalności twórczej. Srokowski znakomicie
splata wątki politycznych szykan z towarzyskimi intrygami, cenzorskimi blokadami i
administracyjnymi ograniczeniami. Dochodzą do tego medialne ataki i środowiskowe układy.
Unikalną wartością tego fascynującego dzieła są dzienniki twórcy, zderzające się z
dokumentami IPN, przekazami prasowymi i donosami konfidentów. Jedna z najciekawszych i
najbardziej wartościowych książek, które dokonują rozliczeń z najnowszą historią Polski.
Literatura faktu, a zarazem uniwersalny i błyskotliwy epos o zmaganiach ludzkiego losu z
demonami zła.

Ze Wstępu

Nigdy nie myślałem, że będę pisać książki czy artykuły prasowe. To było coś tak niewyobrażalnego, jak lot w kosmos czy gra w reprezentacji Polski w piłce kopanej. Oczywiście uwielbiałem historię, lubiłem czytać książki i w jakimś sensie je zbierać, kolekcjonować. Ale nigdy nie pomyślałem sobie, że sam kiedyś będę autorem…

Zmiana takiego spojrzenia na własne pisanie (kosmos!) nadeszła wraz z nauką na studiach historycznych. To wówczas mój profesor i promotor Tadeusz Rawski zwykł mawiać swoim studentom: „Wydawajcie swoje prace magisterskiej. Szkoda by obrastały kurzem gdzieś na dnie starej szuflady”. Moja obrona pracy magisterskiej (Przyczółek Czerniakowski i jego żołnierze) zbiegła się w czasie z lekturą wyjątkowo słabej książki historycznej, po której przyszło olśnienie – ja bym mógł napisać to o wiele lepiej. Mając na uwadze przekaz prof. Rawskiego i coraz bardziej krytyczne spojrzenie na teksty historyczne innych, po skończeniu studiów wysłałem tekst swojej pracy magisterskiej do kilkunastu wydawnictw. Ale od razu przeszło też orzeźwienie i kubeł zimnej wody na głowę – w ogóle mało kto odpowiedział na moją propozycję wydania takiej książki. A jeśli nawet przyszła jakakolwiek odpowiedź, to była jedynie lakoniczna odmowa. – To nie dla mnie – pomyślałem i głęboko schowałem swój magisterski tekst

Jak wyglądał świat radzieckiej nauki? Kim byli, jak żyli i pracowali badacze uwikłani w stalinizm? Jak udawało im się pełnić obowiązki badawcze pomimo rodzinnych traum? Czy bycie humanistą, jak Michaił Bachtin, oznaczało coś więcej niż dziś? W co przeistaczały się nasiona roślin zaszyte przez genetyka marzyciela w trzewiach zwierząt?

Dywersja niemiecka w 1939 – w świetle wspomnień i prasy polskiej.