Książki historyczne

Wojna stuletnia to historia najdłuższego i przełomowego konfliktu w dziejach średniowiecznej Europy, który był ostatnim aktem trzechsetletniej wojny rozpoczętej w czasach pięknej księżnej Eleonory Akwitańskiej. To regularnie wznawiane we Francji dzieło uchodzi za jedno z najwybitniejszych ujęć historii tej wojny, a właściwie serii wojen angielsko-francuskich o spadek po Kapetyngach, różniących się zarówno charakterem, jak i zasięgiem. Nie należy zapominać, że wojnie stuletniej, która była rozciągniętym w czasie zderzeniem dwóch potęg, towarzyszyły bunty we Flandrii, walki angielsko-szkockie, wojny o sukcesję w Bretanii i Kastylii, a także problemy z najemnikami, dla których wojaczka była jedynym źródłem zarobku.

Autor ukazuje, jak po obu stronach kanału La Manche, zwłaszcza w narodzie francuskim, omawiany konflikt stopniowo prowadził do odejścia od dziedzictwa epoki feudalnej i tworzenia nowożytnych struktur państwowych. Wojna, w której uczestniczyli wszyscy poddani – zarówno elita, jak i plebs – była wyrazem głębokich przemian społeczno-gospodarczych. Ogromny wpływ na podejście średniowiecznego człowieka do wojny i na sam przebieg konfliktu miały kryzysy gospodarcze, epidemie, powiązania polityczno-społeczne, narodziny świadomości narodowej, podział chrześcijaństwa między dwóch papieży, reforma Kościoła, skutki finansowego marnotrawstwa, konflikty interesów i rozgrywki między stronnictwami. Jean Favier wzbogaca swoją opowieść opisami, które przybliżają odczucia średniowiecznego człowieka, jego sposób życia, cierpienia, próby przetrwania wojennych zawirowań i dostosowania się do nowej sytuacji.

Uwagę przykuwa erudycyjna strona dzieła, plastyczny i z rozmachem odmalowany obraz militarnych, społecznych, gospodarczych i kulturowych aspektów konfliktu. Autor dowodzi, że historia wojny nie jest jedynie historią walk, lecz także opowieścią o ludziach, którzy byli – świadomymi lub nieświadomymi – uczestnikami tych samych wydarzeń. Na kartach książki odżywają zarówno słynni bohaterowie, jak Edward Czarny Książę, Bertrand du Guesclin, Henryk V oraz Joanna d’Arc, jak i mniej znani, a warci przybliżenia – Étienne Marcel, Pierre Cauchon czy John Talbot.

Jean Favier (1932–2014) – francuski historyk, mediewista, absolwent École nationale des chartes w Paryżu, długoletni dyrektor generalny Archives nationales de France (1975–1994), w latach 1994–1997 dyrektor Bibliotheque nationale de France, od 1985 roku członek Académie des inscriptions et belles-lettres, dyrektor studiów École pratique des Hautes Études i profesor uniwersytetów w Rouen i Paris-Sorbonne. Popularyzator epoki schyłkowego średniowiecza. W swoim dorobku ma również dzieła wykraczające poza ten okres historyczny. Polski odbiorca dotychczas miał okazję poznać jego niepospolity warsztat pisarski dzięki pracy Wielkie odkrycia od Aleksandra do Magellana, opublikowanej w 1996 roku.

Książka Pogrom w Krakowie Radosława Patlewicza to obszerne kompendium wiedzy na temat stosunków polsko-żydowskich. W publikacji tej autor przedstawia całą historię relacji między tymi dwiema społecznościami w Krakowie. Radosław Patlewicz rozpoczyna swoje dzieło od przedstawienia pierwszych śladów osadnictwa żydowskiego. Następnie omawia kolejne wydarzenia, dochodząc aż do czasów odbudowywania miasta po II wojnie światowej w 1945 roku.

Pierwsza na rynku polskim książka, opisująca w tak dokładny i wnikliwy sposób przebieg procesu templariuszy.

To rodzaj drobiazgowej i zarazem szczegółowej kroniki procesu, spisanej na podstawie archiwalnych tekstów, listów (król Francji, królewscy zausznicy, papież, szlachta, członkowie zakonu), relacji z pierwszej ręki oraz protokołów z przesłuchań. Demurger nakreśla dotychczasowe podejście historyków do tekstów źródłowych dotyczących procesu. Zwraca uwagę na to, że wielu templariuszy stawiło się przed komisją papieską z własnej woli, wielu stanęło w obronie zakonu, część złożyła komisji wspólne stanowisko w formie memoriału.

Oto całkowicie nowe spojrzenie na rozwój potęgi zakonu templariuszy i historię ich upadku. W roku wypędzenia templariuszy z Jerozolimy przez Saladyna dawno nie pamiętano już o zwycięskiej pierwszej krucjacie. Sto lat później, po wygnaniu z Ziemi Świętej ostatniego Franka i zrównaniu Akki z ziemią, okryci hańbą wojowniczy rycerze oczekiwali tragicznego końca.

Jak to się stało, że w czasach zdominowanych przez mężczyzn możni zgodzili się, aby na tronie Piastów zasiadła kobieta? W dodatku kobieta, której władza formalnie nie różniła się od zasięgu władzy królów?

Chociaż legendy uczyniły Jadwigę Andegaweńską jedną z najbardziej rozpoznawalnych kobiet u władzy, w istocie nie miała ona sprzyjających okazji, by się wykazać – zmarła młodo, w wieku około dwudziestu sześciu lat. Więcej zamieszania na scenie politycznej wywołały niesłusznie pozostające w jej cieniu przodkinie z dynastii Piastów – święte i tygrysice, bohaterki i intrygantki, waleczne matki i żony, skandalistki i domniemane trucicielki, które nigdy nie otrzymały tytułu przysługującego królom.

Pomijając starania ojca Jadwigi, Ludwika Węgierskiego, który nie miał męskiego dziedzica, do jej sukcesu w dużej mierze przyczyniły się pokolenia wspomnianych kobiet, sprawujących lub starających się sprawować rządy w okresie rozbicia dzielnicowego (1138–1320). To ich działania, nawet jeśli nie były one oficjalnymi władczyniami i „tylko” wspierały swoich mężów w walce o władzę lub sprawowały rządy opiekuńcze w imieniu małoletnich synów, wpływały na zmianę mentalności kilku pokoleń mężczyzn i pośrednio utorowały Jadwidze drogę do tytułu króla.

Kiedy przenikliwy dźwięk kościelnych dzwonów obwieścił poddanym śmierć księcia Bolesława Krzywoustego, w Polsce nastały czasy, o których średniowieczni kronikarze pisali, że „Chrystus i jego święci spali”. Krążące po ówczesnej Europie widmo wielkiego bezkrólewia budziło uzasadnioną trwogę, zwiastując nadejście ery bezprawia i chaosu.

Dzieje Polski doby rozbicia dzielnicowego to historia skłóconej rodziny. Piastowscy epigoni, synowie i wnukowie tych, którzy pamiętali jeszcze zjednoczone królestwo, rzucili się sobie do gardeł. Książęta wydzierali sobie ziemię ojców, synowie występowali przeciw rodzicom, bracia przeciw braciom, wygnani seniorowie rodu z kolei skazani zostali po Europie jako szukający sławy rycerze. Początek wszystkiemu dała zaś braterska waśń zakończona zbrodnią. Dawny królewski ród Piastów rozpadł się na wrogie sobie klany, przy czym każdy z nich rozgrywał własną partię szachów. Przekonani o swojej wyższości Piastowie wielkopolscy; pragmatyczni, ale snujący dalekosiężne plany Piastowie śląscy oraz ambitni, a zarazem nieprzewidywalni Piastowie kujawscy. Wszyscy oni przez niemal dwa stulecia wszczynali niszczycielskie wojny, zdradzali przyjaciół i podawali rękę wrogom, nie cofając się przed niczym.

Taka właśnie, czarna legenda rozbicia dzielnicowego to jednak tylko połowa prawdy. W istocie było ono przełomowym momentem w naszych dziejach, wymagający zresztą gruntownej rewizji. Właśnie wtedy pojawiają się bowiem idee patriae – ojczyzny, i rei publicae – rzeczy pospolitej. Polska przestaje być prywatną własnością Piastów, którzy wypuszczonego z rąk steru władzy nigdy już nie odzyskali. Historia o tym, kto i jak im go odebrał, również będzie ważną częścią tej opowieści.

Książka zabiera czytelnika za kulisy XIII–wiecznej polityki, pokazuje tajniki i narzędzia sprawowania władzy: od brutalnej siły, poprzez relikwie męczenników, klątwy, zafałszowane kroniki, na zrabowanych koronach kończąc. Przy okazji na światło dzienne wydobyci zostają pozostający dotąd w cieniu mniej znani uczestnicy walki o tron: Kościół i jego biskupi, komesowie i dostojnicy z możnych rodów, papiescy legaci i inkwizytorzy, rosnące w siłę miasta oraz pozbawione pana rycerstwo, rozbójnicy i renegaci. Wszystko to mieszało się w polskim tyglu, a ogień pod nim wciąż podsycali czescy Przemyślidzi, niemieccy cesarze, ruscy kniaziowie, a nawet mongolscy koczownicy.

Na kartach książki ożywają również nigdy nie zrealizowane scenariusze wydarzeń, które mogły pchnąć historię Polski na inne tory. Pojawiają się sceny koronacji Bolesława Krzywoustego na króla, Henryka Pobożnego triumfującego w bitwie pod Legnicą, Wacława III uchodzącego sztyletom zamachowców i dającego nowe życie unii polsko–czeskiej. Jest to zarazem próba odpowiedzi na dręczące nas do dziś pytania o możliwość uniknięcia rozbicia dzielnicowego, szans zjednoczenia królestwa przez Piastów śląskich oraz możliwości upadku dynastii i dalszych losów Polski uwikłanej w odwieczny wybór między modernizacyjnym marszem na Zachód a obawą przed utratą własnej tożsamości.

Tomasz Targański – historyk, dziennikarz, autor artykułów o tematyce historycznej i popularnonaukowej oraz licznych wywiadów. Współpracuje m.in. z „Polityką”, „Tygodnikiem Powszechnym” oraz „Newsweekiem”. Publikował również w „Dzienniku Gazecie Prawnej” i „Nowej Europie Wschodniej”. Studiował historię i dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W swoich artykułach reinterpretuje znane wydarzenia historyczne, poszukując aktualnych odniesień i nowych punktów widzenia.

Uwaga! WYSYŁKA PO 1 KWIETNIA!

Przeszło 200 lat naszej przeszłości opisane na 402 stronach książki stanowi doskonałą bazę do pogłębienia i odkłamania wiedzy historycznej. Druga odsłona kultowego już podręcznika do historii ma szansę stać się co najmniej takim samym hitem jak jego pierwsza część. Tym razem autor, Radosław Patlewicz, opisuje czasy od trzeciego zaboru Polski aż do współczesności - wymiany rządu Szydło-Morawiecki.

Kto zdradził Witolda Pileckiego? to dzieło Anny Mandreli, w którym autorka stara się zbadać i przedstawić ostatnie dwa lata życia Witolda Pileckiego. Dlaczego doszło do aresztowania? Kto zdradził bohaterka Polski?

W książce Droga Roosevelta do wojny czytelnik ma szansę zapoznać się z tajnymi dokumentami tyczącymi się 32 prezydenta Stanów Zjednoczonych. Zapisy te pochodzą z polskich, belgijskich, francuskich oraz innych zbiorów dokumentów, które to znalazły się w posiadaniu Niemiec. Niniejsza publikacja pozwala przede wszystkim bliżej przyjrzeć się motywom, metodom oraz celom polityki zagranicznej prezydenta Roosevelta.

Książka Tematy niebezpieczne dra Dariusza Ratajczaka stanowi antologię artykułów autora publikowanych w prasie regionalnej, a także zapisy wykładów, jakie wygłaszał on na Uniwersytecie Opolskim w roku akademickim 1997/1998. W jaki sposób działa masoneria? Jak, pod pozornie szlachetnymi hasłami, udaje jej się wdrażać destrukcyjne idee? Co wspólnego z masonerią mają żydzi? Jak w rzeczywistości wyglądały relacje polsko-żydowskie? Książka za zadanie ma poruszyć tematy niewygodne, często niedostrzegane lub pomijane.

Książka Tematy jeszcze bardziej niebezpieczne stanowi kontynuację Tematów niebezpiecznych dra Dariusza Ratajczaka. Niniejsze opracowanie składa się z esejów historycznych traktujących o sprawach, które według autora zasługują na szczególną uwagę.

Książka Tematy śmiertelnie niebezpieczne stanowi kolejną po Tematach niebezpiecznych i Tematach jeszcze bardziej niebezpiecznych antologię tekstów dra Dariusza Ratajczaka.

Utworzenie zakonów o religijno-militarnym, a więc nowatorskim jak na tamte czasy charakterze, było odpowiedzią średniowiecznego chrześcijaństwa na wyzwania i trudności, z jakimi przyszło mu się zmierzyć nie tylko w Ziemi Świętej w czasach wypraw krzyżowych, ale także na Półwyspie Iberyjskim w okresie rekonkwisty i na terenach nadbałtyckich w czasie chrystianizacji pogańskich plemion. Stworzenie nowego bytu, mnicha-rycerza, odzianego w zbroję z żelaza i wiary, wyposażyło średniowieczny Kościół w armię żołnierzy wiernie wypełniających zadania obrony chrześcijaństwa i wcielających w życie idee walki z „niewiernymi”. Zakony rycerskie, łączące modlitwę i kontemplację z niesieniem pomocy pielgrzymom, ubogim i chorym oraz z działaniami zbrojnymi w obronie chrześcijaństwa były skrojone na miarę swoich czasów. Do ich niebywałego rozwoju przyczyniły się wyprawy krzyżowe, rekonkwista i chrystianizacja terenów nadbałtyckich. Z czasem zakony wyzbyły się militarnych prerogatyw, stanowiących o ich oryginalności, aby dostosować się do nowych warunków, porzuciły walkę zbrojną, powracając do swej pierwotnej działalności, czyli niesienia pomocy potrzebującym.

Alain Demurger – francuski historyk, mediewista, emerytowany wykładowca historii średniowiecznej na Université de Paris I Panthéon-Sorbonne. Zajmuje się historią późnośredniowiecznej Francji, zwłaszcza historią zakonów rycerskich i wypraw krzyżowych. We Francji zyskał sobie miano „specjalisty od templariuszy”.

Postać obecnego Prezydenta RP wzbudza wiele kontrowersji, zarówno w środowisku członków i sympatyków Prawa i Sprawiedliwości, jak i totalnej opozycji. Jedni zarzucają Andrzejowi Dudzie blokowanie zmian wprowadzanych przez "zjednoczoną prawicę" i uległość wobec roszczeń żydowskich, a drudzy, że pełni wyłącznie funkcję długopisu Jarosława Kaczyńskiego.

Zdrada to jedyna okoliczność,
która całą resztę życiorysu zamienia w kłamstwo.

Jak Zygmunt I Stary położył kamień węgielny pod rozbiory Rzeczpospolitej XVIII wieku? Czemu Henryk Walezy zbiegł w 1574 roku do Francji wbrew obowiązkom koronnym wobec Polski? Kto wypuścił z więzienia szpiega w przeddzień potopu szwedzkiego? Kto był największym rywalem Henryka Sienkiewicza i dlaczego nie uczymy o nim w szkole?

Naród jest niczym głaz stojący wśród puszczy historii. Radosław Patlewicz przyglądał się już jego hartownej, zewnętrznej stronie. W Małej Księdze Bohaterów Polski opisał tych, którzy swymi czynami i postawą wyryli swoje imiona w narodowej świadomości. Gdy przewrócimy jednak jakikolwiek głaz, szybko ujrzymy, iż posiada także tą mniej pokazową, spodnią stronę. Wielka Księga Zdrajców Polski to dźwignia, która ukaże Państwu owo mniej urokliwe podbrzusze naszej historii.

Kto w 1933 przesyłał Niemcom mikrofilmy ze zdjęciami polskich instalacji obronnych? Kto w 1989 roku bronił pomnika Lenina w Nowej Hucie? Dlaczego Paweł Adamowicz nazywał polski patriotyzm „faszyzmem”?

Tych i wielu innych rzeczy, których do dziś wstydzi się polska historia dowiedzą się Państwo z mrocznego sequela do Małej Księgi Bohaterów Polski.

Czy wiesz, że unieważniono testament Kazimierza Wielkiego? Czy wiesz, że Polaków nie wpuszczono na Sobór w Konstancji? Czy wiesz, że za jedną z wojen polsko-rosyjskich stali Holendrzy? Czy wiesz, że twórcy konstytucji 3 maja oraz główni targowiczanie, zasiadali w tych samych lożach masońskich? Te i inne fakty, poznasz dzięki kapitalnej książce Radosława Patlewicza, napisanej wbrew politycznie poprawnej profesurze akademickiej.

Mała Księga Bohaterów Polski nie zmieni dziesięcioleci propagandy i cenzury, które zamroczyły historię naszego kraju w oczach jego własnych obywateli. Pokaże Wam za to, drodzy Czytelnicy, czyje oddanie i determinacja pozwoliły naszemu Narodowi przetrwać największe historyczne huragany. Każda legenda zaczyna się od bohatera. Każdy bohater zaczyna się od sprzeciwu – wbrew losowi, przeciw niesprawiedliwości, przeciwko uciskowi…

Krzysztof Zagroda - „Si vis pacem… W przededniu III wojny światowej”

„Si vis pacem… W przededniu III wojny światowej”, to gorący meldunek z najdalej wysuniętego dziś na naszej scenie politycznej i publicystycznej punktu obserwacyjnego – skąd widać już przyszłość polskiej doktryny państwowej. Ta książka, to jednocześnie doskonały punkt orientacyjny – wytyczony nie po to, by ostatecznie uznać go za docelowy, ale by swą wyrazistością służył innym w określaniu własnego azymutu. W drodze, która prowadzić ma – to dla Autora oczywiste – do Polski na powrót prawdziwie Wielkiej, zdolnej trwać i innym zapewniać przetrwanie, jako enklawa cywilizacji łacińskiej.

–Grzegorz Braun

Książka Krzysztofa Zagrody „Si vis pacem… W przededniu III wojny światowej”, to śmiała analiza współczesnych stosunków geopolitycznych, w które uwikłana jest Polska. Autor poddaje pod rozwagę układ sił i interesów stron, które wezmą udział w zbliżającym się światowym konflikcie, oraz pokazuje możliwe scenariusze jego przebiegu. Nie traci przy tym z oczu tego, co najważniejsze, czyli co powinna zrobić Polska, aby nie stać się pionkiem w grze wielkich mocarstw o hegemonię i zachować suwerenność. Celnie punktuje także wieloletnie zaniedbania polskich władz, które prowadzą nasz kraj prostą drogą do zagłady.

Ta książka zrywa z oczu klapki, które kazały do tej pory Polakom upatrywać ratunku u jedynego od lat naszego Sojusznika, który już nie raz pokazał, że w obliczu próby… za wszelką cenę broni tylko swojego interesu i nie cofnie się przed niczym. Autor proponuje inne drogi i pokazuje, że nie musimy tkwić w marazmie bezalternatywnych sojuszy.

Opowieść o Powstaniu – tragicznej determinacji, która musi przynieść klęskę. Od samobójczej decyzji o jego wybuchu, po ostateczne konsekwencje – katastrofę miasta. Poruszający obraz, wyłaniający się z indywidualnych zapisów zebranych przez KARTĘ.

„Dla wielu śmierć miasta to wzmianka w komunikacie albo z dala oglądany słup czarnego dymu. Dla tych, co przez to przeszli, dla nas, co tam byliśmy – to projekcja makabrycznego filmu. Ja taki film o śmierci mych bliskich, o śmierci mych kolegów, o śmierci miasta oglądałem z rzędów, gdzie obowiązywało opanowanie. Lecz rzeczywiście – bardziej nas przeraża jeden płonący dom niż cała płonąca dzielnica. Do dziś mam w oczach obraz spalonego przez «krowę» mężczyzny, gdy spokojnym głosem prosił o papierosa. On już wtedy wiedział – tak jak my uświadomiliśmy to sobie nieco później – że ratunek nie przyjdzie.”
Olgierd Sawicki

O czym opowiada film?

Ten poruszający film opowiada o realiach panujących we Lwowie jesienią w 1918 – tuż po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości. Produkcja jest to tyle rzetelna, że jego twórca – Arkadiusz Olszewski – opisuje całe zdarzenie, nie zważając na poprawność polityczną. Autor z pełną determinacją ukazuje obraz tamtych zdarzeń, uwzględniając przy tym postawę Żydów i ich nastawienie względem odnawiającej się Polski. Aby film, w jak najlepszym stopniu odwzorowywał charakter tamtych zdarzeń, w filmie bohaterowie posługują się bałakiem, czyli lwowską gwarą.

Obraz wydarzeń historycznych z ciekawą fabułą

115 minut filmu pozwala widzowi poznać okoliczności kolejnych potyczek występujących między Lwowskimi Orlętami a ukraińskimi żołdakami. Poza tym w filmie śledzimy również działania pewnej grupy przyjaciół. Jak potoczą się ich losy na tle wyżej opisanych działań zbrojnych? Czy ich przyjaźń przetrwa ciężkie okoliczności, z jakimi przyszło im się zmierzyć?

Film w formie animacji

Film ten znajdzie sympatyków wśród najmłodszych – wszystko za sprawą tego, że został on wykonany w formie animacji. To bardzo istotne, aby zwłaszcza dzieciom przekazywać prawdę o naszej historii – prawdę, która często na lekcjach historii jest pomijana lub przeinaczana. W filmie swojego głosu użyczyło wiele znakomitych postaci tj.: Michał Murgrabia, Anna Mandrela, Leszek Żebrowski, Wojciech Sumliński, Seweryn Jagodziński, Stanisław Michalkiewicz, Piotr Hutnik i wielu innych.

„Rozmowy o zmierzchu kultury” to książka, dzięki której możemy być świadkami bardzo poruszającego dialogu między Martą Cywińską, a Stefanem Dziekońskim. Publikacja stworzona w formie tzw. wywiadu-rzeki porusza kwestie związane z historią Polski oraz dorobkiem kulturowym naszego kraju.