Książki historyczne

 Fakty, przyroda i ludzie - książka Józefa Mackiewicza wydana przez londyńskie wydawnictwo Kontra w 1984. Stanowi zbiór opowiadań i reportaży opublikowanych przez Józefa Mackiewicza wcześniej w prasie emigracyjnej m.in. w "Wiadomościach" oraz prowadzonej przez jego brata - Stanisława Cata-Mackiewicza - gazecie "Lwów i Wilno". Doboru tekstów dokonał Tadeusz Kadency, przedmowę napisała Barbara Toporska, małżonka Józefa Mackiewicza.

Mity, przeinaczenia i manipulacje prawdą, które przenosiły ciężar odpowiedzialności za zagładę europejskich Żydów na Polaków, płynęły nie tyle ze strony Niemców, ile ze strony Żydów.

Książka na temat relacji państw europejskich z Adolfem Hitlerem, podparta licznymi źródłami. Atutem tego tytułu jest przystępny układ tekstu, wzbogacony licznymi zdjęciami.

Ewa Kurek – doktor historii, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Autorka licznych pozycji na temat historii XX wieku, m.in. ,,Dzieci żydowskie w klasztorach”, 1992; ,,Poza granicą solidarności – stosunki polsko-żydowskie 1939-1945″, 2006; “Jedwabne – Anatomia kłamstwa”, 2018.

Mijają lata. Politycy i przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości RP nadal traktują polskich historyków jak groźne psy, które mają być prowadzone w kagańcu ministrów, sędziów i prokuratorów. W toczących się obecnie dyskusjach na ustawą, która przewiduje kary za używanie określenia „polskie obozy śmierci”, nie ma miejsca na głos historyków. Jest za to miejsce dla kajającego się za Jedwabne ministra spraw zagranicznych Jacka Czaputowicza i dla Żyda Jonnego Danielsa, który publicznie oświadczył, że choćby 40 milionów Polaków zażądało ekshumacji w Jedwabnem, to ekshumacji nie będzie. Rodzi się podstawowe pytanie: Jonny Daniels to wizjoner, czy może jakiś niekoronowany król Polski?

W pierwszej wojnie światowej imię boskie i św. symbole chrześcijaństwa osiągnęły niebywałe dotychczas rozpowszechnienie ilościowe. W odróżnieniu od drugiej wojny, wszystkie narody powoływały się jeszcze na imię Boga, Jego wolę i pomoc. Sztandary wojsk rosyjskich głosiły: „S Bogom, za Caria i otieczestwo” (Z Bogiem, za cesarza i ojczyznę). Nie tylko sztandary, ale na klamrze każdego żołnierza nieprzyjacielskiego widniało: „Gott mit uns – Bóg z nami”. (Tylko te klamry utrzymały się też w drugiej wojnie...) Miliony krzyżów chrześcijańskich pokryły ziemię, przy tym panował zwyczaj, aby nawet na mogiłach poległych wrogów ustawiać znak krzyża, z godnym napisem. Poza nabożeństwami w świątyniach, dziesiątki tysięcy celebrowano pod gołym niebem w modłach polowych. Miliony poświęconych medalików, krzyżyków, świętych obrazków, szkaplerzy pokryło ciała żywych i poległych w bojach.
Prawosławny cesarz rosyjski, gdy wyjeżdżał do armii walczącej, to nie inaczej jak w asyście licznego duchowieństwa, w otoczeniu św. ikon cudotwórczych, osobiście wystając godzinami wszystkie długotrwałe nabożeństwa, które zabierały więcej czasu niż narady w sztabach.
Nie mogło być wątpliwości, że wtedy papież z Rzymu wzywał do pokoju: chrześcijan.

Tak o legendarnym „Zaporze” pisze autorka; o „Zaporze” i jego ludziach, którzy pod jego komendą walczyli o wolną Polskę. Ta opowieść powstała w oparciu o liczne relacje żołnierzy „Zapory” i dokumentuje piękną historię zwykłych ludzi, którzy w wojennych okolicznościach stali się wielcy.

Wznowienie książki wydanej w 1903 roku.

Publikacja Stanisława Ciszewskiego to bogate w źródła opracowanie na temat kultu ognia u Słowian i innych ludów. Autor w ujęciu wieloaspektowym dokonał omówienia znaczenia ognia w gronie wspólnoty rodowej, plemiennej, aż do kultu ognia w wymiarze państwowym.

Wszystkie opisane w książce zdarzenia wydarzyły się naprawdę. Polską osadę Chrobrów na Wołyniu spalili Ukraińcy z UPA. Polaków z Chrobrowa ocalił Ukrainiec Siańko Klepiec, który za Polaków oddał życie. Nazwiska niektórych mieszkańców Chrobrowa, rzeźbiarzy ASP i nauczycielki lubelskiego Technikum Kolejowego są prawdziwe. Zbieżność nazwisk pozostałych osób przypadkowa.

Ewa Kurek dokonała wszechstronnych badań, a każde ważkie stwierdzenie poparte jest licznymi źródłami, w tym relacjami świadków i cytatami z dziennika Emanuela Ringelbluma. Autorka ujęła zagadnienia z kilku równoprawnych punktów widzenia, co daje Czytelnikowi możliwość zorientowania się w złożoności ówczesnego koszmaru i szansę zrozumienia różnych ludzkich postaw – tak Żydów, jak i Polaków – wobec Holokaustu.

Najstarsze zapiski które mówią o praktykowaniu wróżenia przez naszych Przodków pochodzą z IV wieku naszej ery. W książce autor stara się pokazać jak najbogatszy materiał źródłowy dotyczący naszego, słowiańskiego kręgu kulturowego.

Tematem niniejszej pracy są obrzędy rodzinne Słowian. Ta część praktyk religijnych stanowi jeden z fundamentów słowiańskiej kultury. Obrzędowość rodzinna celebruje momenty szczególne, przełomowe w w życiu człowieka, stanowiąc rytualne przejście z jednego stanu w drugi. Dotyczy to każdego z obrzędów. Całość tej części kultury duchowej Słowian skupiona jest na istocie Rodu. Ród tworzą wszyscy członkowie rodziny: ci, którzy już umarli, żyjący, a także ci, którzy dopiero co przyszli na ten świat, lub mają się narodzić. Duchy przodków często są gośćmi wzywanymi do udziału w obrzędach rodowych i mają bezpośredni wpływ na uczestników uroczystości. Poszczególne praktyki rytualne pokazują, jak bardzo świat duchów przodków przenika się z rzeczywistością żyjących.

Czyli co jedli i pili Słowianie w świetle źródeł historycznych i archeologicznych do XII wieku.

To niesłychane, że propaganda III RP sprawiła, że Polacy jako jedyni spośród narodów Europy biorą na siebie realną odpowiedzialność za dokonaną przez Niemców zagładę Żydów. To niesłychane, że władze III RP blokują w tym samym czasie wszelkie badania i publikacje historyczne dotyczące udziału Żydów w zagładzie własnego narodu oraz wszelkie badania i publikacje historyczne zbrodni żydowski popełnionych na Polakach.

Słowianie to największa grupa etniczna zamieszkująca Europę. Na temat okresu, od którego Słowianie pojawili się na naszym kontynencie, istnieją długie spory między zwolennikami autochtonizmu i allochtonizmu, czyli teorii zasiedlenia w okresie bardzo dawnym, czy wręcz rozwinięciu się grupy słowiańskiej między innymi na naszym terenie, jak i uznanie, że Słowianie przybyli na nasze ziemie w V wieku naszej ery, zgodnie z przekazami kronikarskimi.

Książka Rafała Merskiego „Modlitwy słowiańskie” sklada się z dwóch zasadniczych części.

Nowa wersja książki Rafała Merskiego, mocno rozbudowana. Są w niej 33 opowieści ludowe z bogatym pokładem mitologicznym plus komentarze omawiające zawarte w nich elementy mitologii i obrzędowości słowiańskiej.

Dużej odwagi wymaga dzisiaj próba sięgnięcia do suchego i pozbawionego emocji opisu wzajemnych relacji pomiędzy Polakami i Żydami. Autorka pokazuje wzajemne miłości i niechęci bez kokieterii, nie boi się trudnych rozmów. W książce są relacje o Polakach dobrych i złych, ale też o dobrych i złych Żydach. (Aleksander Rozenfeld "Kurier Lubelski")
Ewa Kurek - doktor historii, absolwent KULu, autorka wielu książek z historii najnowszej, zwłaszcza okresu drugiej wojny.

Bohaterka książki, Maria Byrska z domu Wilczewska, w kwietniu 1940 roku wraz z rocznym synem została przez Sowietów wywieziona do Kazachstanu. Uciekła. Wspomagana bezinteresowną ludzką dobrocią, już w końcu 1940 roku powróciła do Polski. Książka napisana jest na podstawie relacji bohaterki, nagranej na taśmie magnetofonowej.

Książka po raz pierwszy została wydana przez „Editions Spotkania” w Paryżu w 1985 roku. W latach 1986-1989 miała kilka podziemnych wydań w Polsce. Ze względu na sytuację polityczną w Polsce, wydanie paryskie i wydania podziemne Ewa Kurek opublikowała pod nazwiskiem Marii Byrskiej.