Myśl polityczna

Jedno z najważniejszych dzieł Feliksa Konecznego, wybitnego krakowskiego historyka i historiozofa. Autor analizuje pojęcie cywilizacji jako specyficznej metody ustroju życia zbiorowego, z punktu widzenia rozwoju kultury materialnej i duchowej w poszczególnych cywilizacjach. Analiza ta przebiega z uwzględnieniem takich cech jak m.in. rasa, religia, język i stosunki prawne. Książka jest bardzo aktualna ze względu na współczesny kryzys imigracyjny.

Jesteśmy świadkiem nowej socjalistycznej fali. Wiele kwestii, które poruszają dzisiejsze społeczeństwa jest sztucznie tworzonych przez mass media na życzenie socjalistycznej agendy. Problemy takie jak częste kryzysy finansowe, pogorszenie stanu życia przeciętnego obywatela czy kolosalny wzrost nierówności w podziale bogactwa stają się rzeczywiście coraz bardziej zauważalne, jednak powodem tego zjawiska nie jest kapitalizm, tylko keynesizm, co zostanie przedstawione na łamach tej książki. Ponadto analiza makroekonomiczna pozwoli Ci przygotować siebie i swoje finanse na największy gospodarczy bust (kryzys) w historii oraz upadek obecnego systemu monetarnego opartego na dolarze.

(fragmenty wstępu)

Książka stanowi swoiste memento dla Polski, dla Kościoła i dla całej zachodniej cywilizacji, za której przekonanego zwolennika, a wręcz wyznawcę czy nawet obrońcę uważał się prof. Wolniewicz. Autor był bez wątpienia jest jednym z najważniejszych myślicieli, jak on sam to określał, „prawoskrętnych” drugiej połowy XX i początków XXI wieku, jacy pracowali i publikowali w Polsce. Zmarł w 2017 roku. Oddajemy zbiór tekstów Profesora oraz ostatnie wywiady z nim przeprowadzone.

Unikalne kompendium wiedzy o skutecznym działaniu. Zbiór maksym, spostrzeżeń starożytnych mistrzów i praktyków wojny oraz impresji i analiz współczesnych ekspertów. Ich wizje przynące z przeróżnych wycinków ludzkiego życia ukłądają się w jedną wspólną wizję konfliktów. Życie jest nieustanną walką, a w ostatecznym rozrachunku orężem dającym przetrwanie okazauje się nie miecz, lecz myśl. A w tak rozumianej wojnie percepcja jest wszystkim.

Tom zawiera potężną dawkę wizji świata oraz instrumentów wcielania ich w czyn: celne spostrzeżenia o naturze konfliktów i naturze ludzkiej, trafiające w sedno maksymy, wyciągi z dzieł dawnych mistrzów oraz impresje i eseje współczesnych ekspertów.

Zapis referatów wygłoszonych podczas sympozjum zorganizowanego przez Instytut Historyczny im. Romana Dmowskiego i Zjednoczenia Chrześcijańsko–Narodowe w dniu 9 stycznia 1999 r. w budynku Sejmu RP. W publikacji zamieszczono referaty prof. Tomasza Witucha, prof. Macieja Giertycha, min. Jerzego Kropiwnickiego, red. Wojciecha Janickiego, red. Jana Engelgarda i Konrada Szymańskiego.

Tym razem przedstawiamy Państwu tom IV, w którym znalazło się szereg
bardzo interesujących i pogłębiających naszą wiedzę tekstów.

Prusacy wojny pragną. Jeżeli niemieccy członkowie cywilizacji łacińskiej wojny nie pragną, niechże się czymś różnią od tamtych - a przede wszystkim niech nie powtarzają za pruską panią matką piosenki o „korytarzu” – bo tą drogą rozpęta się z wszelką a wszelką pewnością nową wojnę europejską. A wtedy albo koniec cywilizacji chrześcijańsko-klasycznej, albo musi nareszcie nastać raz koniec Prus. Żadnemu Niemcowi nie spadłby przez to włos z głowy, owszem, odetchnęłyby Niemcy.

Pierwsza na polskim rynku książka o Jose Antonio Prima de Riverze - założycielu i przywódcy hiszpańskiej Falangi, narodowo radykalnej organizacji, która stała się jednym z filarów obozu narodowego podczas wojny domowej, a potem państwa kierowanego przez gen. Franco. Niezwykle ciekawa i barwna postać, inspirująca tysiące młodych ludzi do pracy na rzecz narodu i Wielkiej Hiszpanii.

Zbiór tekstów znakomitego historyka jest kontynuacją, ale i dopełnieniem poprzedniego zbioru zatytułowanego: Christianitas. Od rozwkitu do kryzysu. W tym wyborze rzecz dotyczy tego samego zagadnienia, ale w odniesieniu do Polski.

Pierwsze wydanie tak ważnej książki Romana Dmowskiego w języku angielskim!!!

Roman Dmowski was one of the greatest Polish politicians of the 20th century. His 1927 treatise “Church, Nation and State” significantly contributed to a religious revival among many generations of Poles. The main ideas in this work remained up to date when Poland regained its sovereignty and the Polish nation its identity after several decades. In that period, Dmowski’s treatise encouraged in-depth reflection on the form of the newly reborn Polish state.

Koneczny nie napisał książki pod tym tytułem, ale przygotowywał się do napisania książki pt. Cywilizacja turańska. Wskazuje na to fakt, że w jego archiwum jest koperta z wycinkami prasowymi zatytułowana Do cywilizacji turańskiej.

Koneczny był zdania, że w przeważajacej części rozległych obszarów pólnocnej Azji wytworzyła się specyficzna cywilizacja, która wywarła wielki wpływ na sąsiadujące kraje Europy wschodniej oraz na Daleki Wschód. Pod wieloma względami ten azjatycki, głównie mongolski wpływ był większy na tych terenach niż bizantyński. By dobrze zrozumieć Rosję, Turcję, Centralną Azję i graniczace z nimi Białoruś i Ukrainę, trzeba poznać ich specyficzny etos społeczny zależny od arbitralnej samowoli wladców. Pochodzi on nie z Bizancjum, ale z Mongolii.

Koneczny odnosił się do cywilizacji turańskiej w prawie wszystkich swoich dziełach. Obecny tom stanowi próbę zebrania wszystkiego co napisał o cywilizacyjnym rozwoju Rosji i innych kultur cywilizacji turańskiej. Pisał głównie o kulturze moskiewskiej, ale także o mongolskiej (ojgurskiej), tatarskiej (Kipczaku), kozackiej i tureckiej (osmańskiej). O tej ostatniej pisał głównie porównując ją do arabskiej, którą traktował jako wyższą od turańskiej. Tak więc obecne dzieło składa się z wypisów z różnych prac Konecznego. Większość przypisów usunięto odnoszą się one do przeróżnych źródeł, których szukać trzeba w pracach oryginalnych, bądź są rozwinięciem jakiegoś wątku historycznego. Pozostawiono tylko te, które zawierają jakieś odniesienia do różnic cywilizacyjnych. Teksty w kwadratowych nawiasach [ ] pochodzą od kompilatora. Są to głównie odniesienia do tekstu poprzedzającego dany wypis.

Maciej Giertych

REPRINT. Alexis Henri Charles Clérelde, wicehrabia de Tocqueville (1805-1859) – francuski myśliciel polityczny, socjolog, polityk, Minister spraw zagranicznych II Republiki. Był jednym z najważniejszych myślicieli w XIX wieku ze względu na stworzenie hasła liberalnej demokracji. Uważał on, iż demokracja nie jest szkodliwa tylko wówczas, gdy nie zagraża wolności i autonomii jednostki. W dziele Dawny ustrój i rewolucja, na przykładzie rewolucji francuskiej postawił tezę, że rewolucja stanowi zawsze kontynuację obalanego ustroju oraz, że wybucha nie w momencie najgłębszego kryzysu, ale kiedy sytuacja poprawia się wolniej niż oczekuje tego społeczeństwo. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Alexis_de_Tocqueville)

Teodor Józef Fryderyk Jeske-Choiński — intelektualista, pisarz i historyk, publicysta konserwatywny, krytyk teatralny i literacki urodził się 27 lutego 1854 r. w Pleszewie (Wielkopolska). Uczęszczał do gimnazjów klasycznych w Śremie i Poznaniu. Studia inżynierskie odbywał na politechnice we Wrocławiu, filozoficzne na uniwersytecie w Pradze, a literaturoznawcze w Wiedniu.

Po studiach zamieszkał w Warszawie, gdzie przez krótki okres współpracował ze środowiskiem pozytywistów. W tym czasie zamieszczał artykuły m.in. w „Przeglądzie Tygodniowym”, „Ateneum” i „Nowinach”. Na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku dokonał wyraźnego zwrotu w poglądach, stając się czołowym publicystą obozu młodych konserwatystów. Pisał w takich gazetach, jak „Niwa”, „Słowo”, „Wiek”, „Rola”. W 1889 r. zamieszkał w Paryżu, pisując stamtąd artykuły do warszawskiego pisma „Wędrowiec”. W 1910 r. przeprowadził się do Lwowa i tam do 1914 r. redagował „Kronikę Powszechną”, a także był redaktorem serii wydawniczej „Biblioteki Dzieł Wyborowych” przybliżającej polskiemu czytelnikowi dorobek literatury światowej. W latach 1914-1915 przebywał w Wiedniu, po czym powrócił do Warszawy. Zmarł w Warszawie 14 kwietnia 1920 r.

Teodor Jeske-Choiński jest autorem około trzydziestu powieści, dramatów i nowel o tematyce historycznej i współczesnej. W swoich dziełach zwracał uwagę na więzi łączące starożytną cywilizację antyczną z cywilizacją chrześcijańską, natomiast przemiany w życiu społecznym i kulturalnym XIX i XX wiecznej Europy porównywał do czasów upadku starożytnego Imperium Rzymskiego.

W poglądach politycznych był konserwatystą, którego światopogląd ewoluował ku nacjonalizmowi, pozostając w wyraźnej opozycji do dominującej wówczas opcji konserwatywno-ugodowej. Jak sam napisał po latach, jego program był tożsamy z tym, który prezentowała prawica narodowo-demokratyczna.

Był jednym z pierwszych polskich intelektualistów, którzy zwrócili uwagę na problematykę żydowską. Podejmował tę tematykę w książkach: Poznaj Żyda (1912), Historia Żydów w Polsce (1919) i in. Jego stosunek do Żydów był zdecydowanie niechętny, wyrażający się w przekonaniu o konieczności obrony cywilizacji chrześcijańskiej przed rozkładową działalnością społeczności żydowskiej.  

W 1951 r. wszystkie jego utwory zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą.

Teodor Jeske-Choiński pozostaje nadal pisarzem w Polsce niemal zapomnianym.

Spis treści

1. Dekadentyzm rzymski
   II. Dekadentyzm nowoczesny
   III. Dekadentyzm w literaturze francuskiej — Karol Baudelaire
   IV. Paweł Verlaine — Maurycy Rolliant — Jan Richepin
   V. Dekadenci — symboliści francuscy
   VI. Maurycy Maeterlinck
   VII. Dekadentyzm w powieści francuskiej
   VIII. Dekadentyzm w filozofii
   IX. Dekadentyzm polski — Stanisław Przybyszewski

Nowe, poszerzone wydanie!

Jak to się stało, że demokracja osiągnęła w powszechnej świadomości status „najlepszego” ustroju, „jedynie słusznej” ideologii i wreszcie nowej „świeckiej religii” zdechrystianizowanego świata, której nie wypada krytykować i w żaden sposób podważać? Wybitna książka Jacka Bartyzela, łącząca w sobie solidność i rzetelność naukowej rozprawy z błyskotliwością politycznej publicystyki niszczy ten wszechobecny paradygmat i to niszczy w sposób nieodwracalny. Przedstawia historię idei i praktyki demokratycznej od starożytnej Grecji aż do stanu obecnego, w którym państwem rządzi klasa polityczno-medialna, procesy wyborcze są zdominowane przez techniki marketingowo-manipulacyjne, a sferę moralno-społeczną charakteryzuje tendencja do akceptacji permisywizmu oraz dominacji tzw. politycznej poprawności.

„Diagnozy” Gustave’a Thibona to zbiór esejów jednego z najniezwyklejszych myślicieli katolickich XX wieku. Książka powstała tuż przed wojną, między rokiem 1934 a 1939, we współpracy ze słynnym filozofem Gabrielem Marcelem. Jest to pierwsza pozycja, w których prowansalski myśliciel mówiąc „pełnym głosem” dał się poznać jako przenikliwy krytyk kultury współczesnej.

W książce tej Thibon diagnosta postępuje jak typowy lekarz: po milczących oględzinach chorego stawia diagnozę i przepisuje lekarstwo. Lekarstwo to nie jest żadną mityczną szczepionką, która dopiero ma być odkryta – jest znane, tak jak dobrze znane jest utracone przez chorobę zdrowie. Tak jak zdrowie jest wcześniejsze od choroby, która jest jego brakiem, tak chrześcijaństwo jest wcześniejsze od swoich chorób: rygoryzmu, faryzeizmu, kwietyzmu, angelizmu...

Thibon nie zajmuje się tu jednak opisem jednostkowych wad poszczególnych ludzi, interesuje go „fizjologia społeczna”. Dostrzeżenie, jak przetrawione przez chrześcijaństwo choroby wiary stają się postawami napędzającymi życie społeczne i polityczne, stanowi na pewno wielką zasługę francuskiego filozofa.

DMOWSKI WYCHOWAWCA I INNE to pakiet trzech tytułów Jana Rembielińskiego. Pierwsza broszura nosi tytuł DMOWSKI-WYCHOWAWCA, została ona wydana w styczniu 1939 roku wkrótce po śmierci Romana Dmowskiego. Mimo, że w tym samym czasie ukazało się wiele wspomnień dotyczących przywódcy Obozu Narodowego tekst Rembielińskiego jest wyjątkowy, ponieważ jest relacją z pierwszej ręki. Drugi tytuł W ROCZNICĘ ZWYCIĘSTWA został wydany pierwotnie w roku 1929 i dotyczy kwestii odbudowania Polski po uzyskaniu niepodległości. Trzeci tekst DNIEPR I WISŁA z 1930 roku jest lekturą o “Cudzie nad Wisłą”. Oddaję w Twoje ręce Czytelniku zestaw niezwykły – trzy broszury wprost ze źródła, byś mógł z ich pomocą spojrzeć na tą część historii bez propagandy mediów, wybiórczych filmów czy narzuconych interpretacji.

Książka Duch Europy jest tylko zaczątkiem dzieła, którego Roman Dmowski nie zdążył ukończyć.

Jest to pięć fragmentów, w których autor starał się wytłumaczyć kryzysy polityczne i moralne w Europie. Dmowski w naukowy sposób nakreślił zależności między wzlotami i upadkami cywilizacji europejskiej a jej historią.

Pierwszy fragment jest jednocześnie wstępem i najpóźniej opublikowanym dziełem już po śmierci Romana Dmowskiego (1939 – Naród w walce). Cztery pozostałe części są to artykuły z miesięcznika „Polityka Narodowa”, z czterech różnych wydań z 1938 roku. Wszystkie pięć artykułów ukazywały się także jako literatura „podziemna” w socjalistycznej Polsce, wydawane były w małych nakładach, dostępne dla wąskiego grona i ukrywane przed ówczesną cenzurą.

„Dusza żydowska w zwierciadle Talmudu” to pozycja obowiązkowa zwłaszcza dla osób gotowych prowadzić dialog z Żydami, których kod kulturowy wyrasta z Talmudu będącego najpotężniejszą częścią składową żydowskiej więzi antropologicznej. Jest on istotnie – jak powiedział Samson Hirsch – duszą żywiącą żydostwa. (...) on kształtuje wciąż psychikę żydów i ukształtowaną dalej w swym charakterze utrzymuje. Publikacja Niemojewskiego pozwala poznać zakamarki Talmudu, tej „kolebki żydostwa” kształtującej tożsamość społeczności, za której członków niejeden Polak w czasach II wojny światowej poświęcił życie. Co ciekawe, autor „Duszy żydowskiej...” nie ocenia Talmudu jednoznacznie negatywnie. Twierdzi, że najważniejsza żydowska księga zawiera ustępy szlachetne i spójne z chrześcijańskim personalizmem. Te jednak – jak dowodzi – zostały zdominowane przez fundamentalizm i antyhumanizm.

Niemojewski stroni od rasizmu i stawiania nieuargumentowanych tez. Powołuje się na bogatą bibliografię i operuje cytatami z gazetowych kolumn, naukowych publikacji oraz żydowskich ksiąg.

W dobie postępującej globalizacji powinniśmy szukać pomostów pomiędzy reprezentantami obcych kultur i religii. Ich poszukiwanie jest możliwe w duchu dialogu, a w konsekwencji także krytyki, również tej ostrej i nieprzyjemnej.

Publikację Niemojewskiego warto potraktować jako pewnego rodzaju uzupełnienie książki mojego autorstwa pt. „Polska w cieniu żydostwa. Wielcy Polacy o Żydach”, w której posiłkując się wypowiedziami Romana Dmowskiego, Wincentego Witosa, o. Maksymiliana Marii Kolbego, Teodora Jeske-Choińskiego, Juliana Unschlichta, Adama Mickiewicza i innych, rozprawiam się z mitem „Żyda-polskiego patrioty” i kłamstwami historycznymi dotyczącymi relacji polsko-żydowskich, które to kłamstwa zdominowały debatę publiczną w Polsce i na świecie.

Andrzej Niemojewski (1864-1921) – wybitny religioznawca, antropolog, społecznik, poeta i publicysta Młodej Polski, a zarazem krytyk dogmatyzmu religijnego. Niemojewski przez długie lata cieszył się wielkim uznaniem wśród socjalistów (sam działał w Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska) i Żydów, dopóki nie dopuścił się otwartej krytyki talmudyzmu. Posądzanie go o poglądy nacjonalistyczne, narodowo radykalne czy religijne to niedorzeczność – jeszcze u schyłku swego życia, w roku 1914 kategorycznie sprzeciwiał się ustanowieniu hymnem polskim katolickiej pieśni „Boże, coś Polskę”, żądając zachowania „Mazurka Dąbrowskiego”. Co więcej, w roku 1911 został skazany na rok twierdzy za obrazę uczuć religijnych katolików. W swym dorobku naukowym Niemojewski jawi się jako publicysta odważny i obiektywny, stąd jakakolwiek próba przyczepienia mu łatki „oszołoma” jest skazana na porażkę.

Dwie Demokracje to pierwsza wydana w Polsce książka jednego z najważniejszych pisarzy współczesnej prawicy katolickiej. Jest to zbiór esejów o sprawach zasadniczych. Nie tylko o tytułowych dwóch demokracjach, tej z Bogiem i tej bez Boga, ale i o sprawiedliwości społecznej i innych ideach państwa katolickiego.

Jean Madiran (1920-2013) to francuski filozof i publicysta. Katolicki tradycjonalista i monarchista ze szkoły Charlesa Maurrasa. Benedyktyński oblat związany wieloletnią przyjaźnią z opatem Dom Gérardem Calvet założycielem klasztoru w Le Barroux,. Przez kilkadziesiąt lat był dyrektorem i redaktorem naczelnym najważniejszych katolickich pism tradycjonalistycznych we Francji. Pisał do nich niemal codziennie teksty religijne i polityczne. Swej publicystyce stawiał trzy cele: po pierwsze – pracę dla jedności wszystkich katolików, dla których drogowskazem jest Credo Kościoła; po drugie – metodyczny opór wobec komunizmu; po trzecie – nieprzerwaną walkę z nowoczesnym kłamstwem. Pisał o tyranii współczesnego liberalizmu – nie szanującego prawa do życia i natury rodziny, o zakłamaniu orędowników dialogu – głuchych na racje wprost wynikające z Magisterium Kościoła, tak jak wcześniej bił na trwogę, gdy na oczach Europy „praw człowieka” Sowieci miażdżyli Węgry, a w Algierii wymordowano muzułmańskich Francuzów.

Popularno-naukowa pozycja i obszerna synteza, oparta na cytatach z kilkudziesięciu dzieł, przedstawiająca związki z Polską wybitnego angielskiego pisarza i katolickiego apologety oraz jego szeroko rozumianą myśl polityczną. Autor, doświadczony badacz i tłumacz dzieł Chestertona, wprowadza czytelnika do filozofii politycznej Chestertona, omawiając wpierw ogólny zarys i genezę jego myśli, a następnie charakterystykę jego filozofii politycznej, uwzględniając również spojrzenie pisarza na ekonomię, ale także powiązane z polityką istotne aspekty społeczne, jak rodzina czy edukacja i wychowanie.

Zapomniany esej wielkiego polskiego historyka i historiozofa, napisany w 1906 roku, stanowi o tym, jak nie tylko warunki geograficzne wpływają na społeczeństwo i jego dziedzictwo materialne, ale przede wszystkim jaki wpływ na wykorzystanie tychże warunków ma dominująca na tym obszarze cywilizacja. Przez pryzmat podróży po różnych ziemiach Polski - od Bałtyku na północy po Tatry na południu, od zachodnich krańców aż po wschodnie Kresy - możemy zobaczyć jak to wyglądało historycznie.

Zarówno komunizm, jak i neoliberalizm były ruchami mesjanistycznymi, wykorzystującymi język rozumu i nauki, w istocie jednak napędzała je wiara. Na pozór śmiertelnie sobie wrogie, oba te wyznania nie zgadzały się jedynie co do doktrynalnego szczegółu – czy drogą ludzkości do ostatecznej doskonałości ma być powszechny socjalizm, czy globalny demokratyczny kapitalizm.

Książka jest pierwszą publikacją Instytutu Badawczego Pro vita bona odsłaniającą prawdę o tym, czym jest Wielki Reset ogłoszony ustami Klausa Schwaba. Celem tej i kolejnych publikacji jest przywrócenie rozumienia rzeczywistości w epoce dominacji irracjonalności, która stanowi prawdziwą esencję Nowego Mitu głoszącego powrót ludzkości do stanu jedności z Matką Naturą.

 Książka ta jest pod jednym względem unikalna. Jej autor jako pierwszy podejmuje próbę łącznego zinterpretowania rewolucji antykulturowej i projektu Wielkiego Resetu. Oba te zjawiska łączy wspólny zamysł budowy nowej cywilizacji, która w odróżnieniu od poprzednich, wyłonionych samoistnie skutkiem praw historii, byłaby pierwszą makroformacją od początku do końca zaprojektowaną. Problem w tym, że to gigantyczne przedsięwzięcie realizowane obecnie przez wszystkie siły rządzące światem, nie uzasadnia się celami ekonomicznymi, psychologią władzy, ani misją ratowania świata. Na pierwszy rzut oka wydaje się nie mieć sensu. Autor przeprowadza osobliwe śledztwo, zmierzające do odnalezienia rzeczywistego celu nowego porządku świata, analizując kolejno jego wpływ na kulturę, społeczeństwo i jednostkę, a także rozpatrując go na tle wcześniejszych rewolucji europejskich. W miarę analiz stopniowo zbliżamy się do odpowiedzi. Ostateczna konkluzja jest ponura i wręcz przerażająca.

(…) Krótka historia człowieka to kolejna książka Hansa-Hermanna Hoppego, która zarówno w sposobie argumentacji, jak i treści argumentów przełamuje wiele współczesnych polityczno-poprawnościowych mitów i wymyka się tradycyjnym podziałom czy to na poszczególne nurty myśli politycznej, czy to na dyscypliny naukowe.

W książce Krótka historia wolności libertariańscy profesorowie David Schmidtz i Jason Brennan analizują różne aspekty tego ulotnego ideału. Lektura pozwala czytelnikowi zapoznać się z dziejami wolności religijnej, osobistej oraz handlu, relacji między wolnością a praworządnością, a także spojrzeniem współczesnej nauki na ograniczenia wolności natury psychologicznej. Autorzy, poruszając się między dziedzinami takimi jak filozofia, historia, socjologia, politologa i psychologia, dowodzą, że wolność negatywna owocuje wolnością pozytywną, a ta z kolei przekłada się na wolność psychologiczną.

Książka dr Jędrzejczaka zawiera frapujący opis czegoś, co za Carlem Schmittem moglibyśmy określić mianem "teologii politycznej" amerykańskiego neokonserwatyzmu. Może nawet więcej - mamy tutaj zrekonstruowaną całościową "teologię polityczną" tej wersji wojującego (dosłownie) demoliberalizmu, który od kilkudziesięciu lat stara się ujarzmić świat, dowodząc, że "amerykańska droga" jest jedynie prawdziwa i tylko ona uzyskała Boże błogosławieństwo

Adam Wielomski

Jest rok 1926. W formie zebranych w jedną broszurę tekstów wychodzi Kwestia robotnicza wczoraj i dziś Romana Dmowskiego. Jest to wynik silnych potrzeb społeczeństwa na podjęcie sprawy gospodarczych kryzysów. W Rzeczypospolitej nie cichną dysputy na temat spadku walut, ogromnego bezrobocia na Zachodzie, bankructw i zastoju na rynku zagranicznym. Ludzie są niespokojni. Pamięć po I wojnie światowej jest świeża i zamiast spokoju społeczeństwo polskie jest zmuszone oglądać kryzys powojenny. Ten kryzys nie będzie chwilowy, możliwy do przetrzymania. Jest to masowa likwidacja miejsc pracy, upadający przemysł i liczne bankructwa. Te zmiany powodują, że trzeba się przyjrzeć polskiemu robotnikowi.

Książka zawiera wybór publikacji zamieszczonych w ostatnich latach w portalu internetowym „Magna Polonia” i w czasopiśmie pod tym samym tytułem. Tytuł książki
jest efektem współdziałania autora z wydawcą. Małe kroki ku Wielkiej Polsce. „Wielkiej” – to znaczy – jakiej? Zasobnej, silnej, groźnej dla wrogów i pozwalającej  obywatelom – jak to zauważył kiedyś kanclerz wielki koronny Jan Zamoyski – na „wolności zażywanie”.

--Stanisław Michalkiewicz

Dzieje Narodowej Demokracji to ciągłe ścieranie się dwóch nurtów – romantycznego i realistycznego. Z dużą dozą prawdopodobieństwa można powiedzieć, że spór między romantykami (potem neoromantykami) a realistami był na przestrzeni ostatnich 120 lat istotą dyskusji wewnątrz tego obozu ideowo-politycznego.

Nigdy jeszcze polska polityka nie była tak destrukcyjna, a zarazem tak jałowa. A wraz z polityką – debata publiczna.

Mam wrażenie, że książka napisana kilka lat temu stała się jeszcze bardziej aktualna. Przeniesienie polityki w sferę symboli, oparcie jej o różnice kulturowe i spór tożsamościowy, gdzie nie ma mowy o żadnym kompromisie, sprowadzenie całej polityki polskiej do kwestii, czyja będzie Polska, zamiast jaka będzie – to trucizna, która może nas po raz kolejny pozbawić państwa i podmiotowości w międzynarodowej grze.

Po 30 latach od założenia "Najwyższego Czasu!" oddajemy w Państwa ręce podsumowanie jego działalności.
Ta wyjątkowa książka jest nie tylko kroniką środowiska NCz!, ale też zbiorem historycznych - ale ponadczasowych - artykułów, jakie ukazały się w naszym czasopiśmie w ciągu ostatnich trzech dekad. Na jej łamach przeczytacie Państwo felietony Sommera, Michalkiewicza, Korwina-Mikke, Konrada Szymańskiego, Kataw Zara, Jana Fijora, Rafała Ziemkiewicza i wielu innych zasłużonych dla polskiej prawicy postaci.

Pięknie oprawiona, urozmaicona pamiątkowymi zdjęciami oraz profilami naszych legendarnych autorów stanowi idealny album nie tylko dla wiernych sympatyków, ale dla wszystkich zainteresowanych historią rozwoju polskiego środowiska konserwatywno-wolnościowego.

Wprowadzenie – Tomasz Sommer (str. 9-11)
HISTORIA (str. 11-99) - Alfabet NCz! + felietony redaktorów naczelnych
IDEE (str. 99-227) - ponadczasowe felietony 
LUDZIE (str. 235-282) - sylwetki współpracowników

Kto ocali u nas cywilizację łacińską? Jedną tylko znam siłę do tego zdatną i powołaną: Kościół. Tu, w Europie w ogóle, jest to jego cywilizacja, jego córa, bronić mu przeto wypadnie swej własności, swego żywiołu. Ale powodzenie zależy od tego, czy miłośnicy tej cywilizacji zrozumieją, że nie obronią jej, jeśli nie staną zarazem w szeregach Kościoła. W tej walce trzeba być koniecznie katolikiem, inaczej walka będzie próżną. Można by nawet wyrazić się, że wystarcza walczyć o katolickość Polski, a gdy obronimy Kościół, cywilizacja łacińska będzie nam przydana, ocalona.

Rybarski: Naród to nie tylko żyjące pokolenie, to związek i następstwo pokoleń. Obowiązkiem żyjących
jest dbać o los tych, którzy po nas przyjdą, zostawić im jak największe dziedzictwo. Kiepskim
gospodarzem jest ten, kto żyje z dnia na dzień, lub co gorzej żyje ponad stan; kto zadłuża się,
zarówno w swym prywatnym życiu jak i w życiu państwa, po to, by jego dzieci uginały się pod
ciężarem tych długów. Nacjonalizm nakłada poważne obowiązki także i w dziedzinie materialnej.

Korwin-Mikke: Rybarski dostrzegał najazd obcych przedsiębiorstw – i zauważał, że władza państwowa
im sprzyja, zamiast być neutralną. Ale za groźniejszą uważał działalność własnego państwa,
cytuję: „Ale wielki przemysł w rękach państwa byłby groźniejszym konkurentem średniej i
drobnej wytwórczości, niż wielki przemysł w rękach prywatnych”.

Dwa klasyczne dzieła Romana Rybarskiego „Podstawy narodowego programu gospodarczego” i „Narodowy program
gospodarczy”, z wprowadzeniem Janusza Korwin-Mikkego.

Roman Rybarski (1887-1942) najbardziej znany jest jako ekonomista i twórca programu gospodarczego obozu narodowego. Ale przecież to tylko jeden z wielu aspektów jego działalności. Był on nie tylko wybitnym ekonomistą i historykiem gospodarki, lecz także aktywnym politykiem, parlamentarzystą i publicystą politycznym.