Polityka, publicystyka, idee

Renomowany psycholog Jordan Peterson, mający w swoim dorobku naukowym publikacje, które wpłynęły na współczesne rozumienie osobowości, przez wielu uznawany jest za jednego z najważniejszych myślicieli naszych czasów. Jego wykłady obejmujące tematykę od mitologii i opowieści biblijnych, przez ewolucję, po relacje miłosne i wychowanie dzieci przyciągnęły dziesiątki milionów słuchaczy na całym świecie. W dobie galopujących zmian i polaryzującej polityki jego przekaz podkreślający wartość osobistej odpowiedzialności i tradycyjnych mądrości życiowych trafił społeczeństwo w czuły punkt.

Kto dał hasło do ataków na kościoły i aborcyjnych rozruchów jesienią RP 2020? Dlaczego reakcja władz była tak bierna? O co chodzi Jarosławowi Kaczyńskiemu? Odpowiedź na te pytania, a także opowieść o tym, jak opozycja i liberalne media zalegalizowały autentyczną mowę nienawiści i przebiły wyobrażalny pułap cynizmu – stanowi treść „100 godzin samotności".

„Diagnozy” Gustave’a Thibona to zbiór esejów jednego z najniezwyklejszych myślicieli katolickich XX wieku. Książka powstała tuż przed wojną, między rokiem 1934 a 1939, we współpracy ze słynnym filozofem Gabrielem Marcelem. Jest to pierwsza pozycja, w których prowansalski myśliciel mówiąc „pełnym głosem” dał się poznać jako przenikliwy krytyk kultury współczesnej.

W książce tej Thibon diagnosta postępuje jak typowy lekarz: po milczących oględzinach chorego stawia diagnozę i przepisuje lekarstwo. Lekarstwo to nie jest żadną mityczną szczepionką, która dopiero ma być odkryta – jest znane, tak jak dobrze znane jest utracone przez chorobę zdrowie. Tak jak zdrowie jest wcześniejsze od choroby, która jest jego brakiem, tak chrześcijaństwo jest wcześniejsze od swoich chorób: rygoryzmu, faryzeizmu, kwietyzmu, angelizmu...

Thibon nie zajmuje się tu jednak opisem jednostkowych wad poszczególnych ludzi, interesuje go „fizjologia społeczna”. Dostrzeżenie, jak przetrawione przez chrześcijaństwo choroby wiary stają się postawami napędzającymi życie społeczne i polityczne, stanowi na pewno wielką zasługę francuskiego filozofa.

Dwie Demokracje to pierwsza wydana w Polsce książka jednego z najważniejszych pisarzy współczesnej prawicy katolickiej. Jest to zbiór esejów o sprawach zasadniczych. Nie tylko o tytułowych dwóch demokracjach, tej z Bogiem i tej bez Boga, ale i o sprawiedliwości społecznej i innych ideach państwa katolickiego.

Jean Madiran (1920-2013) to francuski filozof i publicysta. Katolicki tradycjonalista i monarchista ze szkoły Charlesa Maurrasa. Benedyktyński oblat związany wieloletnią przyjaźnią z opatem Dom Gérardem Calvet założycielem klasztoru w Le Barroux,. Przez kilkadziesiąt lat był dyrektorem i redaktorem naczelnym najważniejszych katolickich pism tradycjonalistycznych we Francji. Pisał do nich niemal codziennie teksty religijne i polityczne. Swej publicystyce stawiał trzy cele: po pierwsze – pracę dla jedności wszystkich katolików, dla których drogowskazem jest Credo Kościoła; po drugie – metodyczny opór wobec komunizmu; po trzecie – nieprzerwaną walkę z nowoczesnym kłamstwem. Pisał o tyranii współczesnego liberalizmu – nie szanującego prawa do życia i natury rodziny, o zakłamaniu orędowników dialogu – głuchych na racje wprost wynikające z Magisterium Kościoła, tak jak wcześniej bił na trwogę, gdy na oczach Europy „praw człowieka” Sowieci miażdżyli Węgry, a w Algierii wymordowano muzułmańskich Francuzów.

(…) Krótka historia człowieka to kolejna książka Hansa-Hermanna Hoppego, która zarówno w sposobie argumentacji, jak i treści argumentów przełamuje wiele współczesnych polityczno-poprawnościowych mitów i wymyka się tradycyjnym podziałom czy to na poszczególne nurty myśli politycznej, czy to na dyscypliny naukowe.

W książce Krótka historia wolności libertariańscy profesorowie David Schmidtz i Jason Brennan analizują różne aspekty tego ulotnego ideału. Lektura pozwala czytelnikowi zapoznać się z dziejami wolności religijnej, osobistej oraz handlu, relacji między wolnością a praworządnością, a także spojrzeniem współczesnej nauki na ograniczenia wolności natury psychologicznej. Autorzy, poruszając się między dziedzinami takimi jak filozofia, historia, socjologia, politologa i psychologia, dowodzą, że wolność negatywna owocuje wolnością pozytywną, a ta z kolei przekłada się na wolność psychologiczną.

„Mapy sensu” traktują o najgłębszym poziomie ludzkiej psychiki. Są wezwaniem do nowego sposobu istnienia, a jednocześnie do pojednania się z przeszłością. Na każdym człowieku spoczywa odpowiedzialność uratowania swojego ojca z zaświatów. To najstarsza opowieść ludzkości. Bez tego mamy tylko chaos. „Mapy sensu” łączą neuropsychologię ze starożytną mitologią, od Mezopotamii przez Egipt i Judaizm po chrześcijaństwo, jak również taoizm oraz inne systemy wierzeń. Silny wpływ na tę książkę miała myśl Carla Junga oraz jego ucznia, Ericha Neumanna, jak również Freuda, Rogersa, a także innych wielkich XX-wiecznych psychologów-myślicieli.

„Mapy sensu” są wezwaniem do religijnego przebudzenia dla współczesnego umysłu. Jordan Peterson wyjaśnia w nich, jak udało mu się dojść do właściwej i głębszej alternatywy dla ideologicznego opętania – zarówno prawicowego, jak i lewicowego – oraz szaleństwa, do jakiego takie opętanie prowadzi. Prace nad tą książką odcisnęły swoje piętno na jego zdrowiu i, chwilami, poczytalności. Opowiada ona o okropieństwach Auschwitz i stalinowskich koszmarach, oraz o złu, jakie wiecznie czai się w ludzkiej duszy.

Renata Sigrist – tłumaczka książki

Dlaczego demokracja nie działa tak, jak tego od niej oczekiwano? Dlaczego wyborcy głosują na programy polityczne niewątpliwie szkodliwe dla gospodarki? Dlaczego dobrowolnie poświęcają wzrost ogólnego standardu życia na rzecz wątpliwych, a czasem ewidentnie złudnych korzyści? Czy obywatel rozumiejący podstawy ekonomii głosuje rozsądniej?

Książki wydawane przez ultra liberalny, londyński Instytut Spraw Ekonomicznych (IEA) są z reguły błyskotliwie napisane, zwięzłe, jak chodzi o objętość, trafiają w punkt palącego problemu, przygotowując Czytelnika do dysputy, czy niekiedy do ewentualnej walki z lewactwem, które swoimi nieludzkimi metodami stara się nas zubożyć i zniewolić.

Jak Autor sam pisze we wstępie: „Ufam, że Czytelnicy uznają tę książkę za równie pomocną, co jej poprzedniczkę zawierającą pierwszy zestaw dwunastu zasad. Fakt, że tak wiele osób utrzymuje, iż czerpią siłę oraz inspirację z rozważań i historii, którymi mam przyjemność i zaszczyt się dzielić, niezmiennie pozostaje dla mnie źródłem bezgranicznego zadowolenia i wdzięczności”.

Książka ta to bardzo reprezentatywna prezentacja twórczości Charlesa Maurrasa. Jego najważniejsze wypowiedzi w dziedzinie polityki, estetyki i poezji oraz wprowadzenie do nich przez najlepszych znawców tematu.

Charles Maurras (1868–1952) to francuski myśliciel polityczny, filozof, krytyk literacki, poeta i polityk. Twórca nacjonalizmu integralnego i przywódca monarchistycznego ruchu Action Française. Urodził się w Martigues koło Marsylii. Lata młodzieńcze poświęcił przede wszystkim twórczości literackiej. W 1891 roku ogłosił artystyczny Manifest Szkoły Romańskiej odwołujący się do średniowiecznej poezji trubadurów i truwerów oraz renesansowego klasycyzmu. Od połowy lat 90. jego głównym polem aktywności była polityka. W 1899 roku założył Action Française – ruch polityczny o charakterze monarchistycznym, nacjonalistyczny i kontrrewolucyjnym, który przez następne 40 lat był głównym reprezentantem francuskiej antyliberalnej prawicy. Nie zaniechał też pracy literackiej. W roku 1938 został członkiem Akademii Francuskiej. W wyniku swojej działalności był kilkakrotnie aresztowany, skazany i odbywał kary więzienia – między innymi po demonstracjach w obronie profanowanych kościołów i czci Joanny d’Arc. W czasie okupacji niemieckiej poparł rząd marszałka Pétaina. W związku z tym w 1944 roku został aresztowany pod niesprawiedliwym zarzutem kolaboracji, a następnie skazany na karę dożywocia oraz wykluczony z Akademii Francuskiej. Więzienie opuścił w 1952 roku ze względu na wiek i zły stan zdrowia. Kilka miesięcy później umarł, z odzyskaną wiarą i opatrzony sakramentami.

Doprawdy rzadko się zdarza, abym rekomendował jakąś książkę z tak mocnym przekonaniem. Jest to imponujące przedsięwzięcie edytorskie, przede wszystkim ze względu na siłę intelektualną tego dzieła, należącego do tych książek, które ongiś Matthew Arnold nazwał „kamieniami probierczymi” cywilizacji. (...). Wysoka ocena należy się też autorowi wyboru tekstów Maurrasa. A trzeba pamiętać, że Maurras był niezwykle pracowity: czytał i pisał niemal codziennie (wyjąwszy wakacje), przez osiemnaście godzin na dobę. Nawet w kawiarni czy restauracji, w gronie znajomych, gdy przyszła mu jakaś myśl, brał ze stolika serwetkę i na niej pisał (co nie znaczy, że nie był osobą towarzyską). Jego bibliografia literacka liczy 147 książek i ponad cztery tysiące artykułów. Mając to na uwadze, należy stwierdzić, że autor wyboru wywiązał się z tego arcytrudnego zadania znakomicie. Książka ta prezentuje Maurrasa we wszystkich przejawach jego aktywności intelektualnej: jako eseistę, krytyka literackiego, poetę i oczywiście myśliciela politycznego oraz publicysty. Niniejsze wydanie tej monumentalnej pracy powinno być ozdobą każdej biblioteki publicznej i prywatnej, zajmując poczesne miejsce w dziale: „Mistrzowie myślenia” i „Klasycy naszej współczesności”.

Prof. dr hab. Jacek Bartyzel

Podstawowym celem tej książki jest pomoc w podjęciu kluczowych, będących kwestią życia i śmierci decyzji dotyczących dalszego wykorzystywania paliw kopalnych poprzez zaoferowanie tego, czego nasz wrogi energii i wpływowi człowieka na środowisko system wiedzy zaoferować nie jest w stanie: dokonanej z perspektywy wspierania ludzkiego dobrobytu i uwzględniającej pełen kontekst oceny dalszego wykorzystywania tych paliw – zarówno cały zakres negatywnych skutków ubocznych, jak i cały zakres korzyści.

– fragment książki

Przedstawiamy polskiemu Czytelnikowi amerykański bestseller, którego autor stara się odpowiedzieć na pytanie:

Co się dzieje z Ameryką?

Czy ten niekwestionowany lider gospodarczy, polityczny i militarny jest nadal pionierem światowego postępu?

Czy przypadkiem rola ta nie została ostatnio zakwestionowana?

A może Ameryka, rozumiana rzecz jasna jako Stany Zjednoczone, przeżywa swój zmierzch?

Na podstawie tej pasjonującej książki powstał nominowany do Oskara film dokumentalny „America”, a może było odwrotnie? Kto to wie?