Religia, Kościół, Wolnomularstwo

Niniejsza publikacja przedstawia reakcję papieża Piusa X i Kościoła na teologiczne i filozoficzne poglądy nurtu „modernistów” w Kościele katolickim. Ma ona również za zadanie przedstawienie poglądów modernistycznych i ukazanie zagrożenia, jakie za sobą niosą również po śmierci Ojca Świętego Piusa X.

Ojciec Święty opisuje błędną doktrynę modernistów, którą nazywa „syntezą wszystkich herezji”. Wśród najbardziej niebezpiecznych zasad św. Pius X wymienia: immanentyzm życiowy, religię jako owoc przyrody, ewolucję dogmatów, doświadczenie religijne, negację Tradycji, symbolizm teologiczny, permanentyzm, agnostycyzm, ewolucjonizm oraz manię reformatorską we wszystkich dziedzinach życia kościelnego.

 Fala uchodźców w roku 2015 nie pojawiła się przypadkowo , to wynik świadomych działań masonerii , która postawiła sobie zadanie zniszczenia chrześcijaństwa europejskiego . Książka odpowiada na pytania: Masoneria, islam, uchodźcy - czy czeka nas wielka apokalipsa? Czy masoni wyznają islam? Czy Allah i bóstwo masonerii są tym samym?

Dziś, kiedy neguje się chrześcijańskie korzenie Europy i kwestionuje znaczenie Kościoła katolickiego w przestrzeni publicznej, trzeba pokazywać, jak wielki wpływ miał Kościół i głoszona przez niego wiara na życie pojedynczych ludzi i całych narodów. Był to nie tylko wpływ religijny, ale też cywilizacyjny, kulturowy, moralny, wychowawczy, który obejmował swoim zasięgiem wszystkie obszary codziennego funkcjonowania społeczeństw. Współczesny człowiek nie jest świadom tego, że pewne fundamentalne zasady, rozumienia i osiągnięcia, które wydają mu się oczywiste, zawdzięcza właśnie oddziaływaniu Kościoła. Dotyczy to także Polski, której początki datuje się na rok chrztu świętego i której losy są tak silnie związane z katolicyzmem, że bez niego nie można zrozumieć polskiej tożsamości.

Masoni chcą dokonać Wielkiego Resetu – wyłączyć „komputer świata" na „chwilę” (Wielki Krach) i włączyć go już z nowym „oprogramowaniem”– nowym systemem finansowym, gospodarczym i politycznym. Ludzie też zostaną na nowo i to wręcz dosłownie zaprogramowani (między innymi przez szczepionki). Będzie pieniądz tylko cyfrowy z terminem ważności, w pełni zautomatyzowana gospodarka (Internet Rzeczy), w której 90% ludności będzie miała „pensję obywatelską” (czyli zasiłek). Będzie Rząd Światowy, którego członkowie już faktycznie zostali ujawnieni. Czy będzie w nim Franciszek, Książę Karol, Bill Clinton? Wiele wskazuje na to, że tak.

Najnowsza książka z bestsellerowej już serii Stanisława Krajskiego traktującej o masonerii i jej wpływie na naszą rzeczywistość. „Masoneria polska 2021. Na skraju przepaści” to długo wyczekiwana przez czytelników publikacja. Stanisław Krajski we właściwy dla siebie sposób analizuje ubiegłoroczne wydarzenia, które w istotny sposób przyczyniły się do zmiany nastrojów społecznych, nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Unikalny poziom analizy dr. Krajskiego, do jakiego już zdołał przyzwyczaić, zapewnia czytelnikowi wyjątkowo szerokie spektrum rozważań z pogranicza: filozofii, teologii, historii i polityki. Na podstawie wyciągniętych przez siebie wniosków przedstawia najbardziej prawdopodobną wizję przyszłości, w której masoni realizują swoje cele w tworzeniu Nowego Porządku Światowego i wskazuje proces dziejowy, którego skutkiem są obecne (zatrważające) wydarzenia. Taka konstrukcja „Masonerii polskiej 2021” sprawia, że czytelnik oprócz wiedzy zdobywa również zdolność do rozumienia procesów, które będą zachodzić w przyszłości.

Jakie znaczenie ma Polska w planach masonerii? Co wspólnego mają Chiny i masoni? Kto i jak chce wykończyć Polskę i Kościół? Czy czekają nas nowe rozbiory? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie Państwo w niniejszej pozycji książkowej!

Gdy słyszymy z różnych stron o możliwych ograniczeniach w sprawowaniu liturgii w starszej formie rytu rzymskiego, oraz uczestnictwa w niej wiernych pojawia się książka która w sposób bardzo hojny udostępnia nam wiedzę na temat tego wszystkiego co stanowi o statusie doktrynalnym i prawnym tradycji katolickiej. Ponad 700 stron uporządkowanych informacji i interpretacji. Prawdziwe vademecum dla wszystkich zainteresowanych tradycyjną liturgią i ramami w których żyją instytuty i wspólnoty tradycyjne. Najlepszą ilustracją zawartości tej publikacji i jej wartości są opinie specjalistów jak i spis treści, który pokazuje ogrom wykonanej pracy i niezwykle szerokie spektrum zagadnień w niej poruszanych.

Quadragesimo anno - Czterdziestego roku. Encyklika autorstwa papieża Piusa XI, została ogłoszona 15 maja 1931 r., w czterdziestą rocznicę ogłoszenia przez papieża Leona XIII encykliki Rerum novarum. Jest  rozwinięciem tamtej encykliki, w której papież potwierdza, że nie można pogodzić socjalizmu z katolicyzmem, jak również o grzechu liberalizmu, który prowadzi do wyzysku ludzi i kumulacji kapitału i owoców pracy w wąskiej grupie oligarchów. Jest podstawą dla solidaryzmu narodowego, łączącego interesy pracowników i pracodawców, działających zgodnie na rzecz całego społeczeństwa.

Chrystus wymyka się wszystkim kryteriom oceny i interpretacji. Kryterium wyznacza On sam. Wykracza poza pojęcie człowieka i tego, co jest po ludzku możliwe. Chrystus nie mieści się w żadnej kategorii. Nawet użycie pojęcia „geniusz” albo „założyciel religii” prowadzi nas na manowce. Dla Zbawiciela istnieje tylko jedna specjalna kategoria, prosta jak Jego imię: „Jezus Chrystus”, którego treść rozwija się w spotkaniu przez wiarę i w pełnym miłości pójściu za nim.

Święty Wawrzyniec z Brindisi (1559–1619) – kapłan, generał kapucynów, doktor Kościoła, teolog, kontrreformator, poliglota, dyplomata, żołnierz i kapelan wojsk chrześcijańskich, odnowiciel życia zakonnego, mistyk, cudotwórca oraz apostoł Włoch, Czech i Niemiec. A wreszcie kaznodzieja i polemista – autor dziesięciu tysięcy stronic pism.
Święty zapomniany, choć ogłoszony Doktorem Kościoła; odkrywany
na nowo, bo święty papież Jan XXIII zapewnił: Kto pójdzie za św. Wawrzyńcem, nie zbłądzi!


* * *
Trudną rzeczą jest do rosnących bogactw serca nie przywiązywać,
trudno nie mścić się za krzywdy,
trudno pokutować za dawne grzechy,
trudno łaknąć i pragnąć nie tego, co doczesne, ale tego, co wieczne,
nie tego, co cielesne, ale tego, co duchowe,
trudno dawać jałmużnę ubogim,
trudno miłować nieprzyjaciół,
trudno mieć serce czyste od jakiejkolwiek zmazy grzechu,
trudno zachowywać pokój ze wszystkimi,
trudno znosić cierpliwie prześladowania dla sprawiedliwości,
a za dobro cierpieć zło.
Trudne jest to wszystko i wymagające dużego wysiłku,
ale jednak niezbędne do zbawienia.
(Fragment kazania na II niedzielę Wielkiego Postu)
* * *


Książka zawiera łacińsko-polską edycję wybranych kazań św. Wawrzyńca z Brindisi. Jest to drugi tom serii wydawniczej „Patrologia Tridentina”, która obejmuje pisma doktorów Kościoła XVI i XVII wieku, dotąd niepublikowane w naszym języku.

W Internecie, w telewizji, w dyskusjach ze znajomymi spotykamy się z ciężkimi zarzutami dotyczącymi postępowania ludzi Kościoła w trakcie Jego dwutysiącletniej historii.

Czy wszystkie są fałszywe? Zapewne nie. Wszak już w pierwszym „seminarium duchownym”, jakie prowadził Jezus dla swoich dwunastu apostołów, w chwili próby jeden z nich Go zdradził, a dziesięciu następnych uciekło. Kościół tworzą nie tylko święci.

Z drugiej strony nietrudno zauważyć, że zarzuty wobec dziejów Kościoła są wyolbrzymiane. Widzę to szczególnie dziś, po zakończeniu pisania tej książki, po zbadaniu 231 historycznych zarzutów. Starałem się to zrobić najdokładniej, zachowując obiektywizm (czy mi się to udało, ocenią Czytelnicy). Wiedziałem, że oskarżyciele mają skłonność do przesady, ale muszę przyznać, że skala antykościelnych przekłamań mnie zaskoczyła. Fakty są przekręcane, liczby wymyślane, zaniedbywany jest kontekst, a zdarza się i to, że oskarżyciele przypisują Kościołowi swoje własne winy!

„Ludzie potrzebują opowieści o stworzeniu. Kultury są częściowo określone przez swoje wspólne mity o stworzeniu, przez opowieści, które odpowiadają na ważne pytania: jak powstał świat i jak odnajdywać sens w istniejącym porządku. Mity o stworzeniu wyjaśniają i łagodzą emocjonujące, wyzywające i przerażające schematy życia i śmierci; dają poczucie bezpieczeństwa; zaspokajają pragnienie sensu i celu.

Ten wybitny intelektualista, pisarz, autor słynnej Utopii, filozof, jeden z czołowych przedstawicieli an­gielskiego renesansu i przyjaciel wielkiego Erazma z Rotterdamu był jednocześnie politykiem i kanclerzem królestwa. W 1535 roku odmówił uznania zwierzchnictwa króla Anglii nad Kościołem.  Wcześniej długo studiował i medy­tował, głęboko się modlił − aż nabył niezbitego przekonania, że skła­dając wymagany podpis, wyprze się wiary. Przed Komisją Lordów oświadczył: „Uważam, że każdy człowiek winien postąpić zgodnie z własnym sumieniem. I szczerze myślę, że by­łoby dobrze, gdyby i mi pozwolono postąpić zgodnie z moim”.

Ciąg dalszy bestsellerowej serii! Po dwóch książkach, które okazały się wydawniczymi hitami – Bóg, Biblia, Mesjasz i Kościół, Żydzi, Polska – otrzymujemy kolejny tom rozmów z ks. profesorem Waldemarem Chrostowskim. W 2014 roku został pierwszym polskim laureatem Nagrody Ratzingera, nazywanym „teologicznym Noblem”.

Książka to „Wielka Katecheza o Rodzinie”, głoszona systematycznie przez Papieża podczas środowych audiencji generalnych, w okresie gorących dyskusji towarzyszących obradom Synodu o Rodzinie. W zbiorze zawarte są katechezy wygłoszone w okresie 2014-2015 r. – Ta książka powinna trafić do każdej polskiej rodziny.

Królowa Różańca Świętego - taki tytuł przybrała Maryja dla tych, którzy Jej opiece powierzają sprawę obrony wiary chrześcijańskiej i wolności chrześcijan - niech wspiera nas w walce o przybliżenie Królestwa Bożego w czasach, gdy coraz wyraźniej widać, jak zło z dobrem się zmaga. Książka Różaniec Najświętszej Maryi Panny jest trzydziestą publikacją Piotra Stefaniaka, którego drugie imię brzmi Maria - na cześć Królowej Różańca Świętego.

Milczący i zapatrzony w krzyż Brat Albert pokazuje, jak odkrywać Boga w codzienności i w innych ludziach, często zapomnianych i odrzuconych. Piętnaście refleksji pomoże w uporządkowaniu różnych obszarów naszego życia: stworzenie i odkupienie, grzech, życie wieczne, wybór drogi życiowej, radykalizm postaw, wierność danemu słowu, zjednoczenie z Chrystusem, modlitwa kontemplacyjna.

Od zarania dziejów w trudnych chwilach ludzie szukali pomocy i wsparcia duchowego w przezwyciężaniu trapiących ich trosk. Biblijny potop, powodzie, pożary, trzęsienia ziemi, epidemie, wojny, niewole i ludobójstwa dotknęły i dotykają nadal setek tysięcy osób, przynosząc masową śmierć i cierpienie.
Święci Kościoła katolickiego pozostawili nam świadectwa swojego życia , udowadniając, jak godnie i skutecznie przezwyciężać troski i problemy. Służą również pomocą, jaką jest ich wstawiennictwo u Boga.

Tytuł książki jest oczywiście nawiązaniem do bardzo głośnego w swoim czasie artykułu autorstwa Witolda Jedlickiego opublikowanego na łamach paryskiej „Kultury” w grudniu 1962 roku. Autor kilka miesięcy wcześniej „wybrał wolność” i wyjechał do Tel-Avivu. W swojej pracy, która jak się później okazało - pewnie ku zaskoczeniu jego samego - stała się dziełem jego życia, opisał frakcyjne walki i podziały w łonie, wydawać by się mogło, jednolitej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej czyli komunistycznej mono-partii, która decydowała o wszystkim w komunistycznym kraju nad Wisłą. Autor, który zresztą wiedział co pisze – sam był bowiem pochodzenia żydowskiego – wskazał na duży wpływ działaczy komunistycznych pochodzenia żydowskiego na ówczesną polską politykę. To wtedy właśnie pojawiły się określenia „Chamy” i „Żydy”. Oczywiście autor przytaczał te określenia z pewną odrazą, jako funkcjonujące w potocznym obiegu. Co to ma wspólnego z naszą książką? Jak się okazuje – bardzo wiele. Pozornie mogłoby się wydawać, że określenia Jedlickiego mają charakter czysto historyczny. Jest to jednak założenie błędne, bo wpływ osób o tej określonej proweniencji jest bardzo silny także i współcześnie. Tak więc nadal to lobby ma silne i wyraźne wpływ w Polsce A.D. 2020. I temu właśnie poświęcone są „Chamy i Żydy we współczesnych czasach”.

Co do politycznego aspektu żydowskiego rasizmu,  to twierdzenie o wyjątkowości ludobójstwa dokonanego na Żydach przez Niemców  podczas II wojny światowej  jest  nieprawdziwe.  To zwyczajny polityczny mit, polityczna propaganda: „religia świecka”, czyli ideologia. Ludobójstwo dokonane w Związku Sowieckim przez komunistów na „ klasowych wrogach rewolucji” przekracza wielokrotnie liczbę żydowskich ofiar Hitlera (6 milionów według najwyższych szacunków) i oceniane jest (wedle najniższych szacunków) na 20 milionów ofiar.

W 2018 roku, gdy pojawił się projekt ustawy JUST, władze PiS-owskie nie uczyniły nic dla wsparcia spontanicznej, oddolnej akcji protestacyjnej Polonii amerykańskiej, przeciwnie: rozmawiały z członkami amerykańskiego lobby żydowskiego, a nie z walczącą z nim Polonią… Podczas swej rozmowy z prezydentem Trumpem prezydent Duda nawet nie poruszył tematu tej ustawy, a zapytany na konferencji prasowej, dlaczego? – odparł z głupia frant: „Bo strona amerykańska nie poruszyła tego tematu”…

Chwieje się a nawet upada wiara w Obecność Prawdziwego Boga w Najświętszym Sakramencie. Często jest to spowodowane praktyką liturgiczną, która coraz bardziej lekceważąco odnosiła się do postaw i gestów wobec Sakramentu. Dlatego trudno przecenić wagę tej książeczki i trudno nie przyłożyć się do tego, by była ona lekturą powszechną.

Należy zaufać Maryi, należy błagać Maryję! Ona bowiem potrafi potęgą swoją doprowadzić do skutku to nowe i upragnione wywyższenie religii, aby wśród chrześcijańskich narodów w wyznaniu jednej prawdziwej wiary zgodnie zjednoczyły się umysły i jeden związek doskonałej miłości połączył wole. I czegóż nie zechciałaby uczynić, żeby ludy, o których jak najściślejsze zjednoczenie Jej Syn jedyny najusilniej błagał Ojca i które przez jeden i ten sam chrzest powołał do tego samego dziedzictwa zbawienia.

Po latach, nieoczekiwanie, papież Franciszek wybrał Akita jako jedno z dziesięciu sanktuariów maryjnych na świecie, do misji udzielenia modlitewnego wsparcia jego inicjatywie zatrzymania dalszej eskalacji wojennej na Bliskim Wschodzie. Do spodziewanych bombardowań́ nie doszło, a Sanktuarium w Akita otrzymało certyfikat wiarygodności wydany przez najwyższy autorytet w Kościele Katolickim.

Kronika destrukcji katolickiej liturgii rytu rzymskiego, jaka miała miejsce w trakcie II Soboru Watykańskiego i (zwłaszcza) już po jego zakończeniu, a zarazem biografia człowieka, który był jednym z jej głównych sprawców.

Sam autor mówi dziś o sobie: „Stopniowo moje spojrzenie samoistnie zwraca się ku postaci, która zaczyna mnie wzruszać. Jezus. Sączy się teraz z Niego czysta i drogocenna radość. Kiedy o Nim myślę, wymyka mi się łza wdzięczności. Jest tak, jak gdybym znał Go osobiście, a On pomógł mi dorosnąć, wyrwać się z kolein, tak jak mógłby to zrobić ojciec, starszy brat, przyjaciel. Oto, kim jest dla mnie Jezus. Być może jestem szalony… ale co z tego, skoro jestem szczęśliwy?”.

Vincent Miceli SJ mierzy się w tej książce z proroctwami dotyczącymi Antychrysta, próbując odnieść je do największej katastrofy duchowej naszych czasów – światowego kryzysu i upadku chrześcijaństwa, zwłaszcza w cywilizacji Zachodu. Trzech papieży ostatniego stulecia: Pius X, Paweł VI i Jan Paweł II zastanawiało się nad możliwą obecnością w świecie „człowieka grzechu”, walcząc z nadciągającymi ciemnościami satanistycznego nihilizmu. Czy proroctwo św. Pawła, mówiące o „powszechnej apostazji”, jako zwiastunie nadejścia „syna zatracenia”, wypełnia się na naszych oczach, w naszym świecie, za naszych czasów? Czy upadek trzech wielkich pseudomesjanistycznych utopii – amerykańskiego snu, socjalistycznej fantazji o powszechnym dobrobycie i marksistowskiego rewolucyjnego raju – stworzy na tyle bezbożne, rozczarowane, dogłębnie chore społeczeństwo, pośród którego narodzi się „książę tego świata”?

Mimo trudności związanych z bardzo niejednoznacznym definiowaniem pojęć „mason” i „masoneria”, autor niniejszej pracy z powodzeniem podjął trud wskazania konkretnych problemów związanych z wolnomularstwem i jego społecznym oglądem, występujących w omawianym przezeń środowisku. Uznanie tym większe, że pisząc o „niejawnym” wolnomularstwie postrzeganym z punktu widzenia także „niejawnej” struktury środowisk katolickich, bazuje on w dużej mierze na materiałach działającej w sposób „niejawny” wszechwładnej bezpieki.

Fragment książki:

Nie trzeba chyba dowodzić, że antysemityzm właściwy, o jakim wyżej mowa, jest przeżytkiem odległych epok historycznych, jednym z tych atawistycznych instynktów, nad którymi winien panować każdy człowiek rozsądny i oświecony. Nic nam nie daje prawa zasadniczo uprzedzać się do całej rasy i kwalifikować jednostki ludzkie jedynie na zasadzie ich pochodzenia, nie zaś zasług i zalet osobistych; nie można nie przyznawać, że żydowskie pochodzenie Heinego lub Spinozy nie przeszkodziło im być typami ludzkimi o wiele wyższymi od przeciętnych jednostek z tłumu chrześcijan, nie wolno wreszcie rzucać na Żydów ryczałtowego potępienia za wady, będące wynikiem rozproszenia i poniżenia, w jakich żyli od wieków, bo i co do siebie samych przewidzieć nie możemy, do jakiego stopnia mogłaby spaczyć nasz charakter dalsza niewola, której ujemne skutki moralne i dziś już dają się na nas zauważyć w stopniu bardzo wydatnym.

Antysemityzm należy zatem zwalczać, tak jak zwalczamy zabobony i przesądy, nie znajdujące rozumowego uzasadnienia, a korzeniami swymi tkwiące w mrocznej przeszłości. Są wprawdzie optymiści, którzy twierdzą, że uczucie to jest naszemu społeczeństwu obce, że objawy jego u nas niemal nie istnieją, optymizm taki jednak wydaje mi się mocno przesadzonym. Na fakt istnienia wrodzonej niechęci do rasy żydowskiej nie należy oczu zamykać, sprawiedliwość wszakże nakazuje skonstatować, że niechęć ta nigdy nie przybierała u nas, jak gdzie indziej, postaci nienawiści i fanatyzmu. Antysemityzm nasz, w porównaniu z antysemityzmem innych, bardziej krewkich i mniej tolerancyjnych narodów, odznaczał się zawsze i odznacza do dziś dnia pewną dobrodusznością, polega na traktowaniu Żyda raczej ze strony humorystycznej, na wydrwiwaniu jego śmieszności i okazywaniu mu nieraz daleko idącego lekceważenia, nie posuwa się jednak niemal nigdy do prześladowania lub krzywdzenia materialnego i fizycznego. Wszelkie w tym względzie wyjątki były zawsze i są do dziś dnia bardzo rzadkie. Nie twierdząc bynajmniej, by deptanie w Żydzie ludzkiej godności nie mogło być nieraz nie mniej bolesnym od krzywd realnych i by nie zasługiwało również na surowe potępienie, konstatuję tylko fakt, zdaniem moim niewątpliwy, że zabarwienie polskiego antysemityzmu jest na ogół łagodne i że nie ma w nim najmniejszego, tak często gdzie indziej spotykanego odcienia krwiożerczości lub fanatyzmu.

Prezentujemy Państwu książkę wyjątkową, bo będącą bezpośrednią kontynuacją bestsellerowej pozycji  „Małe kroki ku Wielkiej Polsce”. Zatem książka ta, nie tylko może wywrócić światopogląd niejednego człowieka do góry nogami, ale może też być biczem na lewacki brak rozumu i godności człowieka.

Najwybitniejszy felietonista doby obecnej, w swoim stylu rozprawia się z szubrawcami bez żadnych skrupułów. Czy jesteście Państwo gotowi na solidną dawkę jadu? Jeżeli tak, to książka  „Antysemityzm? – piękna idea!” Stanisława Michalkiewicza będzie doskonałym zakupem.