Sergiusz Piasecki Książki

"Jabłuszko" to pierwszy tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Tragiczne wydarzenia z dzieciństwa sprawiły, że główny bohater książki trafił do środowiska przestępców.

Najczęściej publikowaną przez wydawnictwa niezależne pracą (a więc najpopularniejszą) były Zapiski oficera Armii Czerwonej. Prezentowana satyra jest opisem polskiej rzeczywistości na Kresach widzianej oczami „wyzwolicieli”.

"Jabłuszko" to pierwszy tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Tragiczne wydarzenia z dzieciństwa sprawiły, że główny bohater książki trafił do środowiska przestępców.

W tym tomie zostały zebrane teksty publicystyczne, polemiki, drobne wypowiedzi autobiograficzne, wywiady i odpowiedzi na ankiety emigracyjnych czasopism. Wśród nich są m.in. wspomnienia o rosyjskim dzieciństwie i latach szkolnych, o pierwszej wizycie w teatrze i czytanych książkach.

Najczęściej publikowaną przez wydawnictwa niezależne pracą (a więc najpopularniejszą) były Zapiski oficera Armii Czerwonej. Prezentowana satyra jest opisem polskiej rzeczywistości na Kresach widzianej oczami „wyzwolicieli”.

Prezentowany tom przedstawia autora Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy z innej, dotychczas mało znanej strony. W książce zebrano pisane przez Sergiusza Piaseckiego krótkie formy literackie, utwory dotychczas niepublikowane, pochodzące z pisarskiego archiwum bądź rozproszone w prasie emigracyjnej. Znajduje się tutaj jeden tekst międzywojenny, “bajeczka” Cegła, którego pomysł fabularny autor rozwinie później do rozmiarów powieści w 7 pigułkach Lucyfera.

Adam i Ewa to romans, którego akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie w 1939 roku. Autor ukazał, jak wojna i system polityczny zabija szczęście wartościowych jednostek.

W tym tomie zostały zebrane teksty publicystyczne, polemiki, drobne wypowiedzi autobiograficzne, wywiady i odpowiedzi na ankiety emigracyjnych czasopism. Wśród nich są m.in. wspomnienia o rosyjskim dzieciństwie i latach szkolnych, o pierwszej wizycie w teatrze i czytanych książkach.

Powieść ta opisuje życie codzienne mińskiego półświatka. Liczne postacie przestępców, meliny i sytuacje są rzeczywiste, większość opisów jest prawdziwa i została opowiedziana autorowi przez świadków tamtych wydarzeń.

Jest to pierwsza i najsłynniejsza powieść Sergiusza Piaseckiego wydana po raz pierwszy w 1937 roku, oparta na własnych przeżyciach.

Rzecz o człowieku niezwykłym. Sergiusz Piasecki, pisarz, znany jest ze wspaniałej twórczości literackiej, przede wszystkim jako utalentowany autor kilkunastu poczytnych powieści sensacyjnych i przygodowych, w dużej części opartych na własnym życiu, jakże barwnym, pełnym zaskakujących zwrotów akcji i przygód, lecz także ekstremalnych niekiedy niebezpieczeństw. Jego życie, prócz jakże cennej twórczości literackiej, wypełniła walka o Polskę. Piasecki od 1945 r., przez długie powojenne lata podlegał restrykcjom cenzorskim. Jego twórczość była w komunistycznym kraju nad Wisłą zakazana, a konsekwentna postawa ideowego antykomunisty, emigranta, nie akceptującego powojennej polskiej rzeczywistości politycznej, stawiała go na marginesie marksistowsko-polskiej kultury. Stosunkowo krótkie i z pewnością niedokończone, fascynujące życie Sergiusza Piaseckiego, inspiruje i skłania do refleksji nad kondycją oraz istotą polskości.

Jest to pierwsza i najsłynniejsza powieść Sergiusza Piaseckiego wydana po raz pierwszy w 1937 roku, oparta na własnych przeżyciach.