Strona główna

Stanisław Michalkiewicz, z właściwym sobie optymizmem – uczy nas rozumieć polską historię. Łączy wydarzenia z przeszłości z nasza teraźniejszą sytuacją, rysuje dla nas „zagadkowe ciągi przyczynowo — skutkowe” pomiędzy nimi.
Większość opisanych w tej książce osób powinna już zejść ze sceny. Oczywiście najpierw „wytarzana w pierzu i smole”. Jednak „oni” nie mają wstydu! Sami nie odejdą. My też ich nie odsuniemy od władzy. Wszak wszystko dzieje się wedle z góry określonych zasad, które wyznaczają starsi i mądrzejsi. Diagnozy Stanisława Michalkiewicza pozwalają zrozumieć te zasady, te „pozornie zagadkowe wydarzenia”. A wszystko to pisane w „dobrotliwym”, pełnym humoru stylu. Gdyby tak uczono historii w polskich szkołach...

„Czerwona trucizna” Leszka Żebrowskiego to książka demaskatorska. Porusza zagadnienia trudnych losów Polaków na Kresach Wschodnich, partyzantki komunistycznej oraz relacji polsko-żydowskich. Autor odsłania mity-trucizny, które zakłamują naszą najnowszą historię. Bez pardonu obnaża genezę kłamstw oraz proces ich utrwalania w świadomości historycznej Polaków. Pozycja ta stanowi idealną odtrutkę na wszelkie „Pokłosia” i „Pogrossia”.

Jedno z najważniejszych dzieł Feliksa Konecznego, wybitnego krakowskiego historyka i historiozofa. Autor analizuje pojęcie cywilizacji jako specyficznej metody ustroju życia zbiorowego, z punktu widzenia rozwoju kultury materialnej i duchowej w poszczególnych cywilizacjach. Analiza ta przebiega z uwzględnieniem takich cech jak m.in. rasa, religia, język i stosunki prawne. Książka jest bardzo aktualna ze względu na współczesny kryzys imigracyjny.

Ukazujemy historię niebezpiecznych związków Bronisława Komorowskiego, sięgających do mrocznego świata służb tajnych, które współtworzyły polską mafię.

Drugi tom "Resortowych dzieci". Tym razem autorzy przedstawiają rodzinne powiązania i koneksje w świece służb i resortów siłowych.

Ta potężna książka powinna jak najszybciej wyprzeć  z polskich szkół wyższych anachroniczny już i wręcz szkodliwy podręcznik Paula Samuelsona.

To również inspirująca do dziś rozprawa z postawą ugodową, politycznym koniunkturalizmem i kunktatorstwem. Przeciwstawia jej ideę ponadczasową, program pracy na lata, by osiągnąć wyznaczone cele. Realizm nie oznacza bierności, a mierzenie sił na zamiary nie zmusza do rezygnacji z wielkich projektów.

Jedno z najważniejszych dzieł Konecznego omawia genezę, rozwój i wpływ kultury bizantyjskiej, także w Europie. Podkreśla, że rysem znamiennym jest jej rozbrat w dziedzinie moralności między życiem prywatnym a publicznym, co wywiera szkodliwy i destrukcyjny wpływ na życie Europy i świata zachodniego. Na uwagę zasługują szczególnie końcowe rozdziały omawiające trwały wpływ cywilizacji bizantyjskiej na ruchy religijne Europy zachodniej, powstanie systemu rządów absolutyzmu oświeconego, aż po politykę rządów państw niemieckich przed zjednoczeniem Niemiec w 1870 roku.

Jedno z najważniejszych dzieł Konecznego omawia genezę, rozwój i wpływ kultury bizantyjskiej, także w Europie. Podkreśla, że rysem znamiennym jest jej rozbrat w dziedzinie moralności między życiem prywatnym a publicznym, co wywiera szkodliwy i destrukcyjny wpływ na życie Europy i świata zachodniego. Na uwagę zasługują szczególnie końcowe rozdziały omawiające trwały wpływ cywilizacji bizantyjskiej na ruchy religijne Europy zachodniej, powstanie systemu rządów absolutyzmu oświeconego, aż po politykę rządów państw niemieckich przed zjednoczeniem Niemiec w 1870 roku.

Stanisław Michalkiewicz, z właściwym sobie optymizmem – uczy nas rozumieć polską historię. Łączy wydarzenia z przeszłości z nasza teraźniejszą sytuacją, rysuje dla nas „zagadkowe ciągi przyczynowo — skutkowe” pomiędzy nimi.
Większość opisanych w tej książce osób powinna już zejść ze sceny. Oczywiście najpierw „wytarzana w pierzu i smole”. Jednak „oni” nie mają wstydu! Sami nie odejdą. My też ich nie odsuniemy od władzy. Wszak wszystko dzieje się wedle z góry określonych zasad, które wyznaczają starsi i mądrzejsi. Diagnozy Stanisława Michalkiewicza pozwalają zrozumieć te zasady, te „pozornie zagadkowe wydarzenia”. A wszystko to pisane w „dobrotliwym”, pełnym humoru stylu. Gdyby tak uczono historii w polskich szkołach...

W eseju zatytułowanym Kapitał i kapitalizm XXI wieku, z jednej strony George Reisman wytyka Piketty’emu (ekonomiście o antykapitalistycznych poglądach) błędy i niewiedzę, z drugiej zaś wyjaśnia przyczyny, dla których stanowisko takie nie jest odosobnione.

Autor mierzy się z opinią – powstałą m.in. za sprawą artykułu Michała Cichego pt. Polacy — Żydzi: czarne karty Powstania, który został opublikowany w latach dziewięćdziesiątych w „Gazecie Wyborczej” – jakoby Wacław Stykowski, kapitan „Hal” w czasie Powstania zgromadził wokół siebie niewielki oddział przyboczny złożony z wolskich kryminalistów, którzy mieli dopuścić się zbrodni na ludności cywilnej.

Hans Frank, będąc wysokim urzędnikiem Rzeszy i generalnym gubernatorem, wypowiadał się o Kościele katolickim i wierze katolickiej z pogardą i cynizmem. Według niego katolicyzm był „największym grzechem”, trucizną”, a Ewangelię nazywał „bajeczkami”. Kontynuując obraźliwie enuncjacje, duchowych określał mianem „bezczelnych łobuzów”. Zaskakujące jest to, jak wiele z narracji NSDAP wykorzystuje dziś wszelkiej maści lewactwo w Polsce.

Druga część tegorocznej edycji książki o masonerii i jej wpływach na życie publiczno-polityczne w Polsce.

Dzieje „Myśli Polskiej", jednego z najstarszych polskich tygodników, są ściśle związane z historią polskiego obozu narodowego, przede wszystkim z okresem jego działalności na emigracji. Pismo założone zostało w pierwszej połowie 1941 roku (pierwszy numer pochodzi z 20 marca 1941 r.) w Londynie, jako organ prasowy emigracyjnego Stronnictwa Narodowego.

Najlepszy podatek. Najmniejszy podatek, autorstwa Jacka Kozika. Opisana w niej reforma podatkowa nie jest mrzonką czy niepraktyczną iluzją, lecz konceptem, który bez większego problemu może zostać zrealizowany.

Książki wydawane przez ultra liberalny, londyński Instytut Spraw Ekonomicznych (IEA) są z reguły błyskotliwie napisane, zwięzłe, jak chodzi o objętość, trafiają w punkt palącego problemu, przygotowując Czytelnika do dysputy, czy niekiedy do ewentualnej walki z lewactwem, które swoimi nieludzkimi metodami stara się nas zubożyć i zniewolić.

Ta książka ma być głosem w tej dyskusji, postawieniem problemów, zespołem propozycji, ale i prezentacją całościowej wizji, wizji, której każdy element może być oczywiście przedmiotem do dyskusji, ma taką dyskusję inicjować.

Teoria uniwersalizmu powstała w czasie II wojny światowej w okupowanej przez hitlerowców Polsce. Powstała w głębokiej konspiracji, w środowisku katolicko-patriotycznym, widzącym nie tylko zagrożenia dla Polski ze strony hitlerowskich Niemiec, ale również ze strony bolszewickiej Rosji. Historia powojenna Ojczyzny potwierdziła te słuszne obawy.

To również inspirująca do dziś rozprawa z postawą ugodową, politycznym koniunkturalizmem i kunktatorstwem. Przeciwstawia jej ideę ponadczasową, program pracy na lata, by osiągnąć wyznaczone cele. Realizm nie oznacza bierności, a mierzenie sił na zamiary nie zmusza do rezygnacji z wielkich projektów.

Wybitny historyk Paweł Jasienica napisał, że Powstanie było "militarnie skierowane przeciw Niemcom, politycznie przeciw ZSRR, faktycznie przeciw Polsce". Czemu sprawcy bitwy, która przyniosła setki tysiące zabitych, tysiące rannych i kalek, zniszczenie całego miasta z wielowiekowym dorobkiem kultury narodowej, nie przynosząc przy tym praktycznie żadnych wymiernych korzyści, nie mogą do dziś stanąć przed sądem historii?

Żeby zrozumieć, co dziś dzieje się w Polsce, koniecznie trzeba wiedzieć, jak funkcjonowała bezpieka, jak funkcjonariusze propagandy służyli systemowi.

Wyspy to dzieło rewolucyjne, raz po raz kojarzące wydarzenia na Wyspach z podobnymi wydarzeniami na kontynencie.

Ludzie wchodzą w role błyskawicznie i nieświadomie. Stwórz im odpowiednią grę, a będą posłusznie wykonywać rozkazy wydawane niewidzialną ręką manipulacji. Już najwyższy czas, byś to Ty przejął stery otaczającego świata. Być może myślisz, że takich książek nie powinno się wydawać. Że manipulacja jest brudna i nieetyczna. Owszem - ale jest też piekielnie skuteczna.

„Czerwona trucizna” Leszka Żebrowskiego to książka demaskatorska. Porusza zagadnienia trudnych losów Polaków na Kresach Wschodnich, partyzantki komunistycznej oraz relacji polsko-żydowskich. Autor odsłania mity-trucizny, które zakłamują naszą najnowszą historię. Bez pardonu obnaża genezę kłamstw oraz proces ich utrwalania w świadomości historycznej Polaków. Pozycja ta stanowi idealną odtrutkę na wszelkie „Pokłosia” i „Pogrossia”.