Wolnomularstwo

Od tłumacza
Prezentujemy czytelnikowi obszerny wybór tekstów zamieszczonych we francuskim miesięczniku „Les
Documents maçonniques” („Dokumenty Masońskie”) wydawanym w Vichy od października 1941 do roku
1944 przez Bernarda Faÿ (1893-1978), historyka i dyrektora paryskiej Biblioteki Narodowej, rojalistę, po
wojnie więźnia IV Republiki aż do ucieczki w 1951 roku. Artykuły autorów czasopisma odsłaniają przed nami
tajniki masonerii od XVIII wieku do II wojny światowej oraz epizody dziejów wciąż pomijane w
opracowaniach i monografiach.
Publikowany tu wybór z „Les Documents maçonniques” zapoznaje nas również specyficznym okresem
dziejów Francji – czasami II wojny światowej. Okres ten potępiano (wraz z wybranymi funkcjonariuszami
rządu Vichy) po nastaniu IV republiki w 1945 roku. A potępieniu wciąż towarzyszy nieznajomość faktów z
tego okresu, zwykle prezentowanych z perspektywy rzeczywistych zwycięzców wojny, oraz całkowite
wypaczanie motywów kierujących Francją marszałka Pétaina.
Prezentowany przekład zachowuje specyfikę artykułów, polemik i sprostowań charakterystyczną dla
czasopisma, poczynając od wstępniaka wydawcy w numerze październikowym z 1941 roku. Wobec
powszechnego dostępu do źródeł internetowych przypisy ograniczono do minimum. Tłumacz może tylko
życzyć Czytelnikowi tej samej emocji, której sam doświadczył – emocji odkrywcy zapuszczającego się na
obcy ląd źródeł historycznych, pomiędzy ludzi znanych dotąd z karykaturalnych opisów, a w źródłach znowu
ożywionych. Dotyczy to zarówno autorów źródeł – wolnomularzy, jak i autorów opracowania – działaczy
antymasońskich, wychowanych w tamtym pokoleniu na ogromnym dziele prałata Ernesta Jouin, który w
latach 1912-1914 i 1920- 1922 wydawał dostępny w Internecie „Międzynarodowy Przegląd Tajnych
Stowarzyszeń” („Revue internationale des sociétés secrètes”, RISS).

Masoneria stara się ciągle z jednej strony szerzyć wszelakim sposobem bezbożność i zepsucie obyczajów, bo to gleba jedyna pod jej posiew, a z drugiej mamić opinię publiczną, wołając nieustannie, że duchowieństwo i katolicy wierzący są wrogiem republiki, demokracji, postępu i ludzkości. Do tego służą jej dzienniki własne i jej sprzymierzeńców, a także stowarzyszenia przez nią utworzone lub pod jej wpływem zostające, wydawane w celach propagandy książki i broszury lub konferencje i wykłady.

Cała prawda o masonerii, czyli jak elity masońskie od lat wpływają na politykę i życie społeczne całego globu. Przeczytaj !

Nowa książka znanego badacza masonerii. Tym razem publicysta podejmuje się tematu orędzia fatimskiego. Czy jego interpretacje wizji przedstawionej w Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej są prawdopodobne? Sam autor stawia wiele znaków zapytania i nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Książka oparta o wiele innych tez zawartych w książkach poświęconych Fatimie.

Opracowanie Feliksy Eger stanowi kompilację dzieł badaczy zajmujących się problematyką masonerii. Oparte jest przede wszystkim na rozprawie francuskiego jezuity Nicolasa Deschampsa (1797–1873) Les sociétés secretes et la société ou Philosophie de l’histoire contemporaine, uzupełnionej przez Claudio Janneta, a także na dziełach Saint-Albina, Saint-Andrégo, dra Otto Beurena i innych.

Feliksa Eger — polska literatka, historyczka i bibliotekarka. Urodziła się w 1835 r. w Przasnyszu. Przez wiele lat pracowała jako bibliotekarka w Wilanowie, jednocześnie szeroko udzielając się w kręgach towarzyskich Warszawy. Autorka opracowań historycznych, przedmiotem których była w szczególności historia masonerii. W latach 90. XIX wieku przeprowadziła się do Zakopanego, gdzie wraz z rodziną prowadziła pensjonat „Fortunka” na Bystrem.

Wśród dużej liczby uczestników tzw. prawej strony polskiej sceny politycznej, a nawet wśród niektórych eurosceptyków, utarł się pogląd, że pierwotni „twórcy-architekci" czy „ojcowie-założyciele" zjednoczonej Europy mieli zupełnie inną wizję integracji i pragnęli jej nadać inny kształt niż ten, który przybrała obecna Unia Europejska. Początki bowiem wspólnot europejskich powstałych w latach pięćdziesiątych, z których rozwinęła się dzisiejsza UE - argumentuje się w tych kręgach - były chrześcijańskie: ich twórcami byli trzej politycy chadeccy: Konrad Adenauer (kanclerz RFN). Alcido de Gaspari (premier Włoch) i dzisiejszy kandydat na ołtarze Robert Schuman (minister spraw zagranicznych Francji). Oni byli autorami idei zjednoczenia Europy, któremu chcieli nadać formę luźnej integracji ojczyzn. To z ich powodu socjaliści i komuniści wołali histerycznie o „Europie podporządkowanej Watykanowi". Wynegocjowane przez nich trzy traktaty powołujące do życia trzy wspólnoty gospodarcze (Europejską Wspólnotę Węgla i Stali - 1951, Europejską Wspólnotę Gospodarczą - 1957, Europejską Wspólnotę Energii Atomowej - 1957) ograniczały integrację Europy do sfery gospodarczej, do gospodarczej Europy ojczyzn, i nie zawierały żadnych przesłanek do rozciągnięcia jej na sferę polityczną. To dopiero następcy i kontynuatorzy dzieła owej trójki chadeckiej odeszli od jej założeń. Trzeba więc wrócić do korzeni chrześcijańskich, do początków integracji owianych duchem chrześcijańskim samej idei i jej twórców. Na opinię tę powołują się w dyskusjach niekiedy nawet osoby nie odrzucające przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Najnowsza z serii książek ukazujących działania masonerii w Polsce autorstwa dr Stanisława Krajskiego. Autor od lat prowadzi badania nad rozwojem wolnomularstwa w Polsce i regularnie publikuje książki dotyczące tego tematu. 

Druga część tegorocznej edycji książki o masonerii i jej wpływach na życie publiczno-polityczne w Polsce.

Najnowsza książka znanego badacza wpływów masonerii na losy świata tym razem koncentruje się na walce masonerii z Kościołem w Polsce. Kto jest piątą kolumną Kościoła w Polsce? Jakie związki ma Mateusz Morawiecki z możnymi tego świata? Kim jest grupa Chabad-Lubawicz i jakie są jej plany wobec Polski? na te wszystkie pytania stara się znaleźć odpowiedź Stanisław Krajski. 

Hasła walki z religią, z Kościołem, z wartościami nadprzyrodzonymi rozbrzmiewają dzisiaj wszędzie: w szkole, w biurach, w instytucjach publicznych, urzędach, przy warsztatach pracy, w klubach politycznych i w sejmie. Jest to rezultat wytężonej, od lat szeregu trwającej propagandy, ogarniającej stopniowo wszystkie dziedziny życia.

Naiwny byłby ten kto by sądził, że w XX w. szatan i jego pomocnicy na ziemi, jak Kościół nazywał masonów, przestali działać. Można wręcz powiedzieć, że to był czas szczególnego działania zła, o czym świadczy choćby pierwsza i druga wojna światowa, nazizm i komunizm.

Ks. kardynał Feliks Cavagnis urodził się 15 stycznia 1841 w Bordognie. Swoją edukację rozpoczął w szkołach w Bordognie, w Zogno i Bergamo. W 1853 roku wstąpił do seminarium w Bergamo. Następnie przeniósł się do Papieskiego Seminarium Rzymskiego. Po ukończeniu nauki w tym seminarium kontynuował studia w Papieskim Rzymskim Ateneum S. Apollinare, gdzie uzyskał doktoraty z filozofii, teologii i utroque iure w zakresie prawa cywlnego i kanonicznego. Święcenia kapłańskie przyjął w 1863 roku. Od roku 1893 do roku 1896 pełnił funkcję prosekretarza, a od roku 1896 do roku 1901 sekretarza Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. Na konsystorzu w 1901 roku został kreowany kardynałem diakonem. Był uczestnikiem konklawe w 1901 roku. Zmarł w roku 1906.

Szczegółowy opis tej religii znajdujemy w książce Arnauda de Lassus pt. ‚ New Age, Nowa religia?’. Jej autor wskazuje również na liczne powiązania New Age z masonerią. Książka ta, wydana w Polsce w 1993 r. nie straciła nic na swojej aktualności. Można co najwyżej dokonać pewnych dopowiedzeń ukazujących jak New Age wkracza we wszystkie sfery naszego życia, a przede wszystkim stara się przejąć (często skutecznie) umysły i sera naszych dzieci i wnuków.

Od klęski Niemiec w 1945 roku, mniej więcej trzynaście klanów rodzinnych kontroluje emisje pieniędzy przez banki światowe. Praktycznie są właścicielami tych banków. Na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, owe klany poczęły pracować intensywnie nad sposobem opanowania świata do roku 2000. Przekupstwo i morderstwa torują im drogę do celu. Opanowanie pól naftowych na Bliskim Wschodzie i Afryce uczyniło ich panami sytuacji. Wpierw, zmusili Arabów do zawyżenia ceny ropy naftowej, a następnie „nakłonili” ich do długoterminowego zdeponowania pieniędzy w bankach amerykańskich. Terminy depozytu są różne: od dziesięciu do trzydziestu lat. Dzięki zamrożeniu owych pieniędzy, bankowcy mogli stworzyć dodatkowe kredyty dla „trzeciego świata”, w ilości przekraczającej depozyt dwudziestokrotnie. Pożyczki dla Polski też pochodziły z tej puli. Wiadomo, trzeci świat. Wkrótce, wszystkie kraje, które zostały wsparte tymi kredytami, znalazły się na krawędzi bankructwa i ciągle potrzebują nowych „kredytów”. Tym samym, Międzynarodowy Fundusz Walutowy stał się panem ich istnienia.

Romuald Gładkowski

"Pajęczyna władzy" to obszerne kompendium wiedzy, na temat mechanizmów i sposobu sprawowania władzy w wielu krajach na świecie.

Ta książka to poprzedzony dwiema obszernymi przedmowami zbiór wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła katolickiego o masonerii i o spokrewnionych z nią stowarzyszeniach wolnomularskich pochodzących z encyklik.

Napisany w 1817 roku „Rok 3333, czyli Sen Niesłychany” jest pod wieloma względami pracą oryginalną i godną uwagi. Przede wszystkim stanowi jedno z pierwszych w historii Polski dzieł o tematyce futurystycznej i fantastycznej. W swojej treści przekazuje pełną lęków wizję możliwego, przyszłego współżycia Polaków z żyjącą nad Wisłą mniejszością żydowską. Lęki te najwyraźniej były powszechne w ówczesnym społeczeństwie. Musiały być przy tym oparte o solidne podstawy merytoryczne skoro poważnie traktował je autor, należący bądź co bądź do elity intelektualnej tamtej epoki.  Ba! Późniejsze wypadki potwierdziły obawy zawarte w tej pracy. 

Prawda jest taka, że przez ostatnie sto czterdzieści pięć lat ogień rewolucyjny tlił się nieustannie pod budowlą wiekowej cywilizacji i już nie raz budził się z niego pożar grożący zniszczeniem gmachu wznoszonego przez ostatnie osiemnaście stuleci. (...) Ta rewolucja, przez którą teraz przechodzimy, nie jest lokalna, ale powszechna, nie jest polityczna, lecz społeczna, a jej przyczyn nie należy szukać w powszechnym niezadowoleniu, a w głębokiej konspiracji, która wykorzystuje ludzi do swoich celów i na ich własną zgubę.

Augustyn Barruel urodził się 2.10.1741 r. w Villeneuve de Berg w Vivarais, w Sewennach. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Po zniesieniu zakonu we Francji przeniósł się do Austrii, a po skasowaniu zakonu podróżował po Europie jako nauczyciel z powierzonym sobie wychowańcem z bogatego domu. W podróży tej zgromadził znaczny zapas materiałów, które wykorzystał w swoich późniejszych pracach. Około 1777 roku powrócił do Francji, w chwili gdy Kościół i religia były tam silnie zagrożone. Barruel poświęcił się cały obronie religii i nie chciał przyjąć żadnych urzędów ani obowiązków, aby tym swobodniej móc oddać się swojej pracy.

Zaczął pisywać w „L’Année littéraire” Frérona. W 1788 rozpoczął redagowanie dziennika „Journal ecclésiastique”, wydawanego od roku 1760 przez ks. Dinouarta. Barruel prowadził ten dziennik dalej w duchu nieco odmiennym, aż do r. 1792, tj. do chwili, gdy rewolucja zmusiła go do szukania schronienia w Anglii. Tam w 1794 r. wydał w Londynie swoją Historię duchowieństwa francuskiego podczas rewolucji (Histoire du clergé de France pendant la revolution).

Daleko większe znaczenie ma następne dzieło, o jakobinizmie, Mémoires pour l'histoire du jacobinisme, Londyn 1796 r. W pracy tej autorowi nie szło o napisanie wyczerpującej historii jakobinów, lecz raczej o skreślenie dziejów tajnych towarzystw, dążących systematycznie do obalenia religii i tronów. Oskarżał on Voltaire’a, d’Alemberta i Fryderyka II, jako naczelników wielkiego spisku, wymierzonego przeciwko religii, prowadzonego dalej przez encyklopedystów, wolnych mularzy, iluminatów. 

Barruel otwierał czytelnikom swoich dzieł oczy na wielkie niebezpieczeństwa, jakie grożą Kościołowi i państwu ze strony tajemnych towarzystw, tak długo tolerowanych, a nawet popieranych przez rządy, do których wywrócenia zmierzały. 

Prawdziwa historia, rytuały, stopnie wtajemniczenia, loże i rola masonerii w dziejach Polski - wszystko to w jednej książce.

Masoneria, jako organizacja o skrystalizowanym już programie, wystąpiła po raz pierwszy na widownię dziejową w okresie poprzedzającym wybuch wielkiej rewolucji francuskiej.

"Czarna księga masonerii" nie jest kolejną pozycją z gatunku "spiskowej teorii dziejów". Autor, znany niemiecki dziennikarz, proponuje poddać ruchy masońskie rutynowym, empirycznym badaniom, próbując dowiedzieć się, kim są ich uczestnicy i dlaczego tak bardzo zależy im na tajności.

Pierwsze wydanie książki św. bp Józefa Pelczara o masonerii, które autor podpisał pseudonimem J.S. Korczyński (następne rozszerzone wydania podpisywane już były imieniem i nazwiskiem autora). Publikacja pomaga czytelnikowi poznać, czym jest masoneria oraz jaka jest jej polityka w wybranych krajach świata w tym w Polsce.

Kryzys dzisiejszy jest kryzysem totalnym, obejmującym wszystkie możliwe perspektywy, przede wszystkim jest kryzysem dotykającym fundamentów cywilizacji i kultury, w której żyjemy.

Autor przedstawia w swojej pracy obszerny opis działań tajnego Antykościoła. Przytacza szereg przykładów, w jaki sposób działa, werbuje swoich członków i posługuje się niejednokrotnie nieświadomymi niczego katolikami do osiągania swoich celów. 

Masoneria wytworzyła taką sytuację finansową i gospodarczą, że wielki światowy krach, który nie ominie Polski i zniesie jak tsunami z powierzchni ziemi obecną cywilizację jest nieunikniony.

Jest to opowieść o wojnie na Ukrainie, wojnie rosyjskiej masonerii rytu francuskiego z amerykańską masonerią rytu szkockiego. Ta wojna jeszcze bardziej niż Wojna Rosja-Ukraina dotyka i będzie dotykać Polski.

Jak dowodzi kardynał Rodriguez, za kurtyną dobroczynności i pomocy bliźnim, masoneria skrywa swoje związki z ateizmem, a nawet z satanizmem. Trudno więc się dziwić, że polityka wolnomularstwa jest z zasady antykościelna i wspiera nurty polityczne oraz organizacje walczące z moralnością katolicką.