Nowości

KAZIMIERZ DAGNAN (1891-1986)

Wieloletni działacz ruchu narodowo-robotniczego, na jego różnych, organizacyjnych etapach. Początkowo był politycznie zaangażowany w tworzenie Narodowego Związku Robotniczego, który powstał w 1905 roku. Później, wraz z NZR, 1908 roku zrywa związki z endecją i rozpoczyna etap samodzielnego funkcjonowania ruchu narodowo-robotniczego m.in. jako przedstawiciel NZR w Tymczasowej Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych w 1912 roku. W czasie I Wojny Światowej K.Dagnan zgłosił się do Naczelnego Komitetu Narodowego i został przydzielony do Departamentu Wojskowego, gdzie w randze sierżanta brał udział w werbunku w Sosnowcu. Autor broszury był również stałym publicystą pism NZR-owskich, pisząc swoje teksty pod pseudonimem „Kazimierz Dębiec”. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości budował, zjednoczony pod sztandarem założonej w 1920 roku Narodowej Partii Robotniczej, międzywojenny ruch narodowo-robotniczy. a następnie, na początku lat 30.,polski, antyhitlerowski ruch narodowo-socjalistyczny.

Ks. Józef Tischner w „Etyce solidarności” pisze, że donos, jako forma zdrady, staje się

głównym grzechem przeciwko solidarności sumień. Dlatego każdy konfident popełnia
przestępstwo. „Życie wśród pisarzy, agentów i intryg” to książka dokumentalna. Opowiada
o długoletnim inwigilowaniu i prześladowaniu autora przez Służbę Bezpieczeństwa i jej
rozliczne siatki agenturalne. Srokowski w 1968 r. wraz młodzieżą szkolną, której był
nauczycielem, wyszedł na ulice Legnicy, by protestować przeciwko komunistycznej
indoktrynacji. Od tego czasu zaczęły się prześladowania pisarza. Kolejne dziesięciolecia
dramatycznie odcisnęły się na jego psychice i działalności twórczej. Srokowski znakomicie
splata wątki politycznych szykan z towarzyskimi intrygami, cenzorskimi blokadami i
administracyjnymi ograniczeniami. Dochodzą do tego medialne ataki i środowiskowe układy.
Unikalną wartością tego fascynującego dzieła są dzienniki twórcy, zderzające się z
dokumentami IPN, przekazami prasowymi i donosami konfidentów. Jedna z najciekawszych i
najbardziej wartościowych książek, które dokonują rozliczeń z najnowszą historią Polski.
Literatura faktu, a zarazem uniwersalny i błyskotliwy epos o zmaganiach ludzkiego losu z
demonami zła.

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali 100 tysięcy Polaków. Do zbrodni tej posłużyły im głównie prymitywne narzędzia rolnicze – siekiery, widły i cepy. Gdzie wtedy była Armia Krajowa? Gdzie było Polskie Państwo Podziemne? Dlaczego nic nie zrobiono, by ratować polską ludność cywilną? Dlaczego Wołyniacy konali w osamotnieniu?

Piotr Zychowicz udziela na te pytania szokującej odpowiedzi. Armia Krajowa zlekceważyła banderowskie zagrożenie, zignorowała liczne ostrzeżenia o nadciągającym niebezpieczeństwie. Wszystkie wysiłki skupiła bowiem na szykowaniu przyszłego powstania – operacji „Burza”. Dowódcy AK nie chcieli walczyć z UPA, by nie „trwonić” sił potrzebnych im do walki z Niemcami. Do końca wierzyli, że z banderowcami uda się dogadać. Gdy Polskie Państwo Podziemie podjęło wreszcie interwencję, była ona tragicznie spóźniona i niewystarczająca. Niestety AK na Wołyniu całkowicie zawiodła.

Tym raz znany historyk wyszedł z archiwów i opisał to co widział na własne oczy jako student a potem naukowiec w San Francisco, Los Angeles i Waszyngtonie czyli jak cywilizacja śmierci przejęła Stany Zjednoczone.

Co do politycznego aspektu żydowskiego rasizmu,  to twierdzenie o wyjątkowości ludobójstwa dokonanego na Żydach przez Niemców  podczas II wojny światowej  jest  nieprawdziwe.  To zwyczajny polityczny mit, polityczna propaganda: „religia świecka”, czyli ideologia. Ludobójstwo dokonane w Związku Sowieckim przez komunistów na „ klasowych wrogach rewolucji” przekracza wielokrotnie liczbę żydowskich ofiar Hitlera (6 milionów według najwyższych szacunków) i oceniane jest (wedle najniższych szacunków) na 20 milionów ofiar.

W 2018 roku, gdy pojawił się projekt ustawy JUST, władze PiS-owskie nie uczyniły nic dla wsparcia spontanicznej, oddolnej akcji protestacyjnej Polonii amerykańskiej, przeciwnie: rozmawiały z członkami amerykańskiego lobby żydowskiego, a nie z walczącą z nim Polonią… Podczas swej rozmowy z prezydentem Trumpem prezydent Duda nawet nie poruszył tematu tej ustawy, a zapytany na konferencji prasowej, dlaczego? – odparł z głupia frant: „Bo strona amerykańska nie poruszyła tego tematu”…

Kobiety, które stały za plecami cesarzy. Życiorysy najbardziej intrygujących kobiet w historii.

Podobnie jak ich współczesne odpowiedniczki, "pierwsze damy" starożytnego Rzymu były specjalnie kształtowane w taki sposób, aby mogły sprostać politycznym wymogom swoich cesarzy, czy to ojców, czy mężów, braci lub kochanków. Kobiety te jednak równie często okazywały się ciężarem i kłopotem. Córkę Augusta, Julię, oskarżano o romanse z przynajmniej pięcioma mężczyznami; żona Klaudiusza, Messalina, była morderczą prowokatorką, która przyprawiła rogi i upokorzyła swojego podstarzałego męża, Fausta zaś próbowała uwieść własnego pasierba i zaplanowała jego egzekucję, zanim straciła życie, ugotowana na śmierć.

Gwiazda i Krzyż to opis dwóch tysięcy lat fascynującej historii narodu żydowskiego i jego religii, zwłaszcza zaś życia w diasporze. Niezwykle interesujący jest niejako główny wątek - kompleks judaizmu wobec chrześcijaństwa i próby konkurowania z nim czy wręcz jego zdominowania. Autor ukazuje, jak dobre początkowo stosunki Żydów z ludnością krajów europejskich stopniowo się pogarszały, prowadząc w skrajnych przypadkach do linczów i pogromów. Powody odległe były jednak od rasizmu. Michael Jones uwypukla przy tym ochronę i pomoc, jakie w ciągu wieków Żydzi znajdowali w instytucjach kościelnych. Przyczyn szerokiej w naszej współczesności niechęci do Żydów, mającej swoje tragiczne extremum w holokauście, autor upatruje w żydowskim zaangażowaniu we wszelkie rewolucyjne ruchy i piski w poszczególnych krajach. Ten niepoprawny politycznie wniosek jest przez autora dowiedziony przekonująco, z krytycznym wykorzystaniem faktografii i literatury historycznej.

Obszar historyczno-geograficzny, po którym porusza się czytelnik w ślad za autorem, jest bardzo szeroki. Imponuje przy tym erudycja autora i jego pieczołowitość w dążeniu do odnalezienia ukrytych przyczyn wydarzeń.

Ten komentarz do polityki mojej i obozu, któremu przewodziłem, ma na celu coś o wiele większego niż wykazanie, że ja i moi towarzysze pracy mieliśmy słuszność, żeśmy znaleźli właściwą drogę, że nasza polityka doprowadziła do zjednoczenia Polski w niepodległym państwie. Celem tym jest uświadomienie ludziom chcącym myśleć – położenia Polski w Europie, jej stosunku do innych narodów i wynikających stąd trwałych, niezmiennych, wiekowych zadań jej polityki. Zadania te stanęły przed naszym państwem od chwili zjawienia się jego na widowni dziejowej, stały przed nim zawsze i zawsze drogośmy płacili, ilekroć na nie zamykaliśmy oczy.

Polska stanęła w obliczu największego zagrożenia od 1939 roku. Wszystko wskazuje na to, że będziemy musieli zrealizować żydowskie roszczenia majątkowe o wartości 300 miliardów dolarów, co de facto sprawi, że trafimy pod żydowską okupację. To zwieńczenie spisku antypolskiego, który ma bardzo głębokie, sięgające 30 lat wstecz, korzenie. Kto za nim stoi?

Polska stanęła w obliczu największego zagrożenia od 1939 roku. Wszystko wskazuje na to, że będziemy musieli zrealizować żydowskie roszczenia majątkowe o wartości 300 miliardów dolarów, co de facto sprawi, że trafimy pod żydowską okupację. To zwieńczenie spisku antypolskiego, który ma bardzo głębokie, sięgające 30 lat wstecz, korzenie. Kto za nim stoi?

Polska stanęła w obliczu największego zagrożenia od 1939 roku. Wszystko wskazuje na to, że będziemy musieli zrealizować żydowskie roszczenia majątkowe o wartości 300 miliardów dolarów, co de facto sprawi, że trafimy pod żydowską okupację. To zwieńczenie spisku antypolskiego, który ma bardzo głębokie, sięgające 30 lat wstecz, korzenie. Kto za nim stoi?

Kto dopomoże Żydowi... – książka o wielowymiarowym tytule. Zdanie wzięte z okupacyjnych ustaw niemieckich można dopełniać na wiele sposobów. Ten, kto pomagał podlegał karze śmierci. Po wojnie dostawał Medal Sprawiedliwego Pośród Narodów Świata, ale bywał też nazywany antysemitą. Dyskusja dotycząca postaw Polaków wobec Holcaustu roi się od skrajnie sprzecznych opinii i sądów. Cechują ją skrajne emocje, płynące z różnych doświadczeń, które są absolutyzowane.

Alarm dla Kościoła. Nowa reformacja to dzieło głośnych i wyrazistych publicystów oraz pisarzy katolickich, którzy zmierzyli się z tematem największego od kilkuset lat kryzysu kościoła w Polsce i na świecie. Autorzy (m.in. Paweł Lisicki, Paweł Milcarek, ks. Tadeusz Isakowicz-Zalewski, Tomasz Terlikowski, ks. Jerzy Szymik, ks. Dariusz Kowalczyk, Grzegorz Górny, o. Jacek Salij, ks. Andrzej Kobyliński, Tomasz Rowiński) w kilkunastu bardzo mocnych wywiadach nie tylko diagnozują największe skandale i nadużycia oraz wskazują na upadek autorytetów, ale proponują również drogi wyjścia z sytuacji faktycznego chaosu, w którym kościół się obecnie znalazł.

W setną rocznicę podpisania Traktatu Wersalskiego, głównego traktatu pokojowego kończącego I wojną światową i wprowadzającego de facto nowy polityczny ład w Europie oddajemy w ręce czytelników największą książkę autorstwa Romana Dmowskiego. Książka jest nie tylko świadectwem historycznym dużej wagi. Jest również, a może przede wszystkim, pierwszorzędnym podręcznikiem uprawiania polityki. Pokazuje narodową szkołę myślenia o narodzie, systematyczne działania obliczone na lata i pokolenia, a nie na dni i miesiące.

W setną rocznicę podpisania Traktatu Wersalskiego, głównego traktatu pokojowego kończącego I wojną światową i wprowadzającego de facto nowy polityczny ład w Europie oddajemy w ręce czytelników największą książkę autorstwa Romana Dmowskiego. Książka jest nie tylko świadectwem historycznym dużej wagi. Jest również, a może przede wszystkim, pierwszorzędnym podręcznikiem uprawiania polityki. Pokazuje narodową szkołę myślenia o narodzie, systematyczne działania obliczone na lata i pokolenia, a nie na dni i miesiące.

Złożona z 29 obszernych wspomnień książka to fascynująca opowieść o najdramatyczniejszych momentach z ostatnich 120 lat dziejów Polski. To także ciekawa saga rodzinna a przede wszystkim – świadectwo życia jednego z najwybitniejszych polskich polityków XX wieku. Książka ukazuje nieprzeciętną osobowość, intelekt i poczucie humoru bohatera, jego mocne przywiązanie do swych racji i umiejętność podejmowania decyzji również w skrajnie niekorzystnych sytuacjach. To barwny portret mężczyzny silnego, mądrego i bezkompromisowego wobec zła. Jednego z tych, którzy dotrzymali zobowiązania, by zawsze służyć Bogu i Ojczyźnie, nawet w najcięższych dla Polski czasach z pełną determinacją działając z myślą o Niepodległości.

Do końca nie okazywał słabości, powtarzając przed śmiercią: „Ja nie mam w obowiązku poddać się”.

Anatolij Golicyn w 1984 roku wydał książkę pt. New Lies For Old (Nowe kłamstwa za stare), w której przewidywał przeprowadzenie przez ZSRR pierestrojki, jako operacji mającej na celu uśpienie czujności Zachodu. W 2007 roku książka została wydana po polsku pod tytułem "Nowe kłamstwa w miejsce starych, komunistyczna strategia podstępu i dezinformacji".

Polacy mają prawo wiedzieć, kto stał za rzezią wołyńską. Kto ją zaplanował, wydawał rozkazy i likwidował polskie skupiska, mordując ich mieszkańców.

Ilu Polaków zamordowano w czasie czystki etnicznej na Wołyniu, dokładnie nie wiadomo. Przyjmuje się, że sto tysięcy, choć i to jedynie liczba szacunkowa. Znamy jednak nazwiska głównych katów Wołynia. Tych, którzy ową zbrodnię przygotowywali, i tych, którzy ją zrealizowali. Tworzą one listę ukraińskich zbrodniarzy o poglądach banderowskich. Nie ulega bowiem wątpliwości, że to właśnie banderowska frakcja Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów odpowiada za przygotowanie i przeprowadzenie rzezi Polaków na Wołyniu. Na kartach niniejszej książki pojawiają się więc główni autorzy i aktorzy tamtej tragedii. Dla większości z nich mordy i likwidacja polskich siedlisk na Wołyniu stanowiły ukoronowanie walki z państwem polskim, którą zaczynali z reguły jeszcze w szkole średniej, przechodząc wszystkie stopnie nacjonalistycznego wtajemniczenia. Ich bezpośrednie wskazanie i przypomnienie jest tym ważniejsze, że na Ukrainie uchodzą oni dziś w większości za bohaterów narodowych, a nie zbrodniarzy. Ponadto prawda o wołyńskim holocauście Polaków jest zamazywana, a jej fałszywy obraz narzucany polskiemu społeczeństwu.

„W starym mieszkaniu mojej kochanej babci Heleny z Milicza czytałam w dzieciństwie baśnie, które wcześniej czytały moja mama i ciocia. Jedna z historyjek opowiadała o kobiecie, której wstrętna strzyga podmieniła dziecko – jej zabrała ze sobą, a swoje pozostawiła. Nie pamiętałam szczegółów, ale utkwiło mi w pamięci, jak bardzo kobieta musiała się starać i wysilać, aby wychować dziecko strzygi. Gdyby cokolwiek złego temu straszydełku się przytrafiło, to samo spotkałoby jednocześnie dziecko kobiety. Dziecko kobiety było zdrowe, śliczne i nie sprawiało żadnych kłopotów, natomiast dziecko strzygi było brzydkie, okropnie ciężkie i były z nim ciągłe utrapienia. W moim przypadku dziecko strzygi i moje własne to dwa w jednym”.

Joanna Mazur – studiowała fizykę doświadczalną na Uniwersytecie Wrocławskim, kształciła się na podyplomowym studium pedagogiczno-psychologicznym na tej samej uczelni i ukończyła też specjalistyczny kurs w Nauczycielskim Kolegium języków Obcych. Pracowała jako nauczyciela fizyki oraz języka angielskiego. Po ukończeniu 55 roku życia Autorka przeszła na wcześniejszą emeryturę ze względu na konieczność bezustannej opieki na autystycznym synem Filipem.

To również inspirująca do dziś rozprawa z postawą ugodową, politycznym koniunkturalizmem i kunktatorstwem. Przeciwstawia jej ideę ponadczasową, program pracy na lata, by osiągnąć wyznaczone cele. Realizm nie oznacza bierności, a mierzenie sił na zamiary nie zmusza do rezygnacji z wielkich projektów.

Wielkie dzieło twórcy Narodowej Demokracji i ojca polskiej niepodległości do dziś pozostaje wzorcem chłodnej, realistycznej analizy politycznej. Sposób, w jaki do tych wniosków dochodzi, jak rozkłada politykę na czynniki pierwsze, jak bada i objaśnia interesy państw, wciąż prosi się o naśladowanie. 

W lutym 2018 r. Polska padła ofiarą zaplanowanej i skoordynowanej agresji, która obnażyła w sposób bezceremonialny brak profesjonalizmu polskich dyplomatów. Zatrważający brak zrozumienia, że sztuka dyplomacji jest przede wszystkim sztuką prowadzenia wojny i to bynajmniej nie w metaforycznym sensie tego słowa. Po przyjęciu przez Sejm nowelizacji ustawy o IPN, gdy izraelski ambasador zaatakował Polskę, do tego na jej własnym terytorium, w Auschwitz, w świetle jupiterów i w obecności polskiego premiera, gdy izraelski minister wywiadu obciążył odpowiedzialnością za holokaust cały naród polski, odgrażając się „my, Izraelczycy nigdy nie zapomnimy i nie wybaczymy”, gdy izraelski minister edukacji zapowiedział wprowadzenie we wszystkich szkołach zajęć o odpowiedzialności Polaków za holokaust, gdy przywódca izraelskiej opozycji ogłosił, że „były polskie obozy i żadne prawo tego nie zmieni”, jedyną odpowiedzią było zaskoczenie.

Jakie są korzenie biznesu III RP?

Czy przedsiębiorcy zajmujący czołowe pozycje w rankingach budowali swój biznes na zdrowych podstawach czy wykorzystywali kontakty ze służbami specjalnymi?

Dziennikarskie śledztwo oparte o materiały IPN zadaje kłam legendzie o spontanicznej transformacji gospodarczej Polski. Kiedy służby specjalne rozpoczęły demontaż socjalizmu i wybrały latynoamerykański model terapii szokowej, do kontaktów z drem Jeffreyem Sachsem, nazywanym później „ojcem polskiej transformacji” oddelegowały oficera wydziału VIII SB.

Niewidzialną rękę rynku z czasów Planu Balcerowicza okrywały mankiety resortowego munduru.

Oddajemy do rąk czytelnika książkę bardzo ważną. Listy, wspomnienia, zdjęcia. Należałoby powiedzieć nieznane listy, nieznane wspomnienia, nieznane zdjęcia. Ale przez to lektura jeszcze bardziej wciągająca.. A jeszcze spisane osobiste relacje i osób mu najbliższych, tych których zaliczał do przyjaciół, i których traktował jako rodzinę. I do tego piękny, rodzinny album ze zdjęciami. 900 stron niezwykłej lektury.

Kobieta szukająca wyrafinowanej zemsty na mężczyźnie, który ją skrzywdził w przeszłości, wychodzi za niego za mąż. Mężczyzna, nie rozpoznający swej dawnej ofiary, ma zamiar skrzywdzić ją ponownie. I ten trzeci, płatny morderca, wciągnięty przez oboje w niebezpieczną grę. Czy stanie się narzędziem zemsty, czy wykonawcą wyroku, który wydał bezwzględny prześladowca? A może przypadnie mu rola kozła ofiarnego? Jedno jest pewne: strzelba wisząca na ścianie w pierwszym akcie przedstawienia - w końcu wystrzeli.

Prawdziwy thriller metafizyczny: szpiegowski, kryminalny i... religijny. Trzydzieści trzy dni po wyborze Jana Pawła I na Stolicę Piotrową zdumiony świat dowiaduje się, że «Uśmiechnięty papież» nie żyje. Komunikat lekarski mówi o niewydolności płuc. Szok i niedowierzanie. Nieliczni tylko wracają już pamięcią do wydarzenia sprzed trzech tygodni, gdy świeżo wybrany papież przyjmuje na prywatnej audiencji w Watykanie prawosławnego metropolitę Leningradu, patriarchę Ilię, który w czasie spotkania umiera na Jego rękach. Dwa zgony dwóch przywódców chrześcijaństwa w odstępie kilku tygodni.

Tyle historyczne fakty. Powieść rządząca się swoimi prawami opowie nam resztę. A Vladimir Volkoff to nie tylko wielki pisarz ale i wybitny znawca rosyjskiej duszy, sowieckiego systemu i problemów Kościoła. Dzięki temu powstała książka, która zapiera dech w piersiach. Jej główny bohater, poza papieżem, to prawosławny metropolita i generał KGB zarazem. Naprzeciwko niego włoski książę i równocześnie przywódca tajnej organizacji mafijno-politycznej o silnych wpływach w Kościele. Trwa wojna pomiędzy liberałami i żubrami w KGB oraz walka o wpływy po śmierci papieża. Jest jeszcze jedno wielkie marzenie: zszyć rozdarte od tysiąca lat chrześcijaństwo, przywrócić duchową jedność Europie. To jest możliwe! Klucz znajduje się w Fatimie!

„Watykan, biskupi na służbie KGB, tajemnica fatimska, tajne organizacje sterujące losami świata. Naprawdę sensacyjna intryga duchowa….Przejdą wam ciarki po plecach. Ostrzegam!

Książka Philippe de Villiers to śledztwo historyczno-polityczne na temat prawdziwych fundamentów Unii Europejskiej, które czyta się jak thriller.

Pewnego dnia były minister spraw zagranicznych Francji, który wiedział wszystko o wszystkich, podsunął autorowi niepokojącą myśl: „Filipie, wystarczy, że pociągniesz za nić kłamstwa, a wszystko wyjdzie na jaw”. Wiele lat później Philippe de Villiers, znakomicie obeznany z europejską polityką i dyskretnie wspierany przez wysokich urzędników z Brukseli oraz świat akademicki, postanowił pociągnąć za nić i opisać to, czego się dowiedział.

Poszukiwania prowadził w różnych zakątkach świata – w Stanfordzie, Berlinie, a nawet Moskwie; wszędzie, gdzie można było znaleźć świeżo odtajnione dokumenty. Archiwa przemówiły, świadcząc przeciwko Unii Europejskiej i jej „Ojcom Założycielom”. Maski opadły, a wraz z nimi prysły zakłamane mity.

Autor konsekwentnie dokumentuje fakty, takie jak apokryficzne wspomnienia, amerykańska agentura, przepływy dolarowe, wyczyszczone życiorysy i skrywane przynależności, a wreszcie – wielkie zdrady. Założyciele Unii Europejskiej pracowali na rzecz obcych interesów, w dodatku doskonale wiedzieli, co robią. Chcieli Europy bez korzeni, bez duszy, bez ciała. Tej, która stoi dziś przed naszymi oczami, każdego dnia coraz bardziej naga.

(...) Aż do XVI wieku nikt nie pomyślał, iżby państwo miało zajmować się szkolnictwem. Przez całe wieki szkoły były monopolem Kościoła, nie z zasady wcale, lecz z konieczności, bo tylko duchowieństwo mogło udzielać nauki książkowej, gdyż tylko ono ją posiadało. Dopiero protestantyzm stał się pomostem do szkoły państwowej. (...) Uważałem za potrzebne podać ten przegląd, ażeby wykazać, że pomysł szkoły państwowej, a tym bardziej monopolu, jest wcale niedawnej daty; że nie są to bynajmniej rzeczy „rozumiejące się same przez się”, lecz wynikłe z okoliczności. Mówiąc na ogół, jest to dar protestantyzmu.

Fragment eseju

Zestaw trzech broszurek szkoleniowych wydanych w dwudziestoleciu międzywojennym. Poruszają one kwestie nacjonalizmu, wspólnoty, zasad idei narodowej i relacji pomiędzy nacjonalizmem a religią katolicką.