Kulisy manipulacji. Jak teorie spiskowe stały się faktem - Marcin Rola, Jarosław Kornaś.

Przykładem, że z mitami przeszłości cały czas nie udało się wygrać jest sprawa Narodowych Sił Zbrojnych, gdzie sprawa jej udziału w Powstaniu jest zamilczana. Niestety instytucję państwowe czy samorządowe nie pomagają albo jest to pomoc zbyt mała. Po 30 latach „wolnej” Polski dzięki garstce zapaleńców udaje się w miarę możliwości odkłamywać jej mit, gdzie komuniści przedstawiali ją jako organizację bandycką, antysemicką i zbrodniczą. Niestety miejsce dla NSZ w Muzeum Powstania Warszawskiego to jedna czy dwie gablotki za schodami. Jednocześnie jest miejsce na tablicę ku czci Azerów walczących w Powstaniu Warszawskim. Dla przypomnienia, w Powstaniu Warszawskim walczył azerbejdżański 111 pułk… po stronie Niemieckiej.

Przykładem powstawania nowych mitów jest sprawa kapitana Hala. Parę lat temu podczas promocji drugiego wydania książki Leszka Żebrowskiego „Paszkwil Wyborczej” poznałem syna kapitana Hala Jacka Stykowskiego. Leszek Zebrowski wykonał tytaniczną pracę historyczną i udowodnił manipulację do jakiej doszło poprzez artykuł w Gazecie Wyborczej w 1993 roku. W nim między innymi manipulowano dokumentami czy nie badano dokumentów wysuwając tezy i oskarżenia na podstawie często czyjejś nie sprawdzonej relacji czy wizji autorów. Później artykuł poszedł w świat i zagraniczni historycy opierali się na nim jak na materiale źródłowym. Dwa lata temu razem z Panem Jackiem byliśmy na promocji wznowienia bardzo ważnej książki Adama Borkiewicza „Powstanie Warszawskie 1944” w Muzeum Powstania Warszawskiego. Na promocji byli między innymi Aleksandra Richie oraz Piotr Gursztyn. Obie te osoby wpisały się w promocję czarnej propagandy kapitana Hala. Jacek Stykowski chciał się od nich dowiedzieć, dlaczego szerzą kłamstwa na temat jego ojca. Oboje, historycy odpowiedzieli wymijająco. Piotr Gursztyn nie miał nic do powiedzenia. Aleksandra Richie, że powołała się na zagraniczne opracowanie a jako historyk nie ma sobie nic do zarzucenia. Można sobie zadać pytanie: I jak ma być dobrze...

Przykładem, że z mitami przeszłości cały czas nie udało się wygrać jest sprawa Narodowych Sił Zbrojnych, gdzie sprawa jej udziału w Powstaniu jest zamilczana. Niestety instytucję państwowe czy samorządowe nie pomagają albo jest to pomoc zbyt mała. Po 30 latach „wolnej” Polski dzięki garstce zapaleńców udaje się w miarę możliwości odkłamywać jej mit, gdzie komuniści przedstawiali ją jako organizację bandycką, antysemicką i zbrodniczą. Niestety miejsce dla NSZ w Muzeum Powstania Warszawskiego to jedna czy dwie gablotki za schodami. Jednocześnie jest miejsce na tablicę ku czci Azerów walczących w Powstaniu Warszawskim. Dla przypomnienia, w Powstaniu Warszawskim walczył azerbejdżański 111 pułk… po stronie Niemieckiej.

Przykładem powstawania nowych mitów jest sprawa kapitana Hala. Parę lat temu podczas promocji drugiego wydania książki Leszka Żebrowskiego „Paszkwil Wyborczej” poznałem syna kapitana Hala Jacka Stykowskiego. Leszek Zebrowski wykonał tytaniczną pracę historyczną i udowodnił manipulację do jakiej doszło poprzez artykuł w Gazecie Wyborczej w 1993 roku. W nim między innymi manipulowano dokumentami czy nie badano dokumentów wysuwając tezy i oskarżenia na podstawie często czyjejś nie sprawdzonej relacji czy wizji autorów. Później artykuł poszedł w świat i zagraniczni historycy opierali się na nim jak na materiale źródłowym. Dwa lata temu razem z Panem Jackiem byliśmy na promocji wznowienia bardzo ważnej książki Adama Borkiewicza „Powstanie Warszawskie 1944” w Muzeum Powstania Warszawskiego. Na promocji byli między innymi Aleksandra Richie oraz Piotr Gursztyn. Obie te osoby wpisały się w promocję czarnej propagandy kapitana Hala. Jacek Stykowski chciał się od nich dowiedzieć, dlaczego szerzą kłamstwa na temat jego ojca. Oboje, historycy odpowiedzieli wymijająco. Piotr Gursztyn nie miał nic do powiedzenia. Aleksandra Richie, że powołała się na zagraniczne opracowanie a jako historyk nie ma sobie nic do zarzucenia. Można sobie zadać pytanie: I jak ma być dobrze...

Leszek Szymowski (ur. 1981 w Krakowie)
Dziennikarz śledczy. Publikuje m.in. na łamach "Najwyższego czasu!" i "Angory". Autor dziesiątek artykułów ujawniających kulisy najważniejszych afer finansowych i kryminalnych m.in. zabójstw księdza Popiełuszki i Marka Papały oraz cyklu artykułów o powiązaniach mafii, polityki i służb specjalnych. Autor takich pozycji jak: "Agenci SB kontra Jan Paweł II", "Zabić komendanta. Kulisy śmierci gen. Marka Papały".

Operacja "Okrągły Stół" to opowieść o realiach Polski, w której żyjemy i jaką znamy od ponad 30 lat. Leszek Szymowski ujawnia sekrety operacji, której aktem założycielskim były tejne narady w Magdalence. To właśnie podczas tych narad ustępujący z państwowych stanowisk komuniści zapewnili sobie ukrytą władzę. W takiej rzeczywistości nie ma zatem przestrzeni, by mówić o aferach, przedwczesnych zgonach osób posiadających o nich wiedzę, politykach kontrolowanych groźbą ujawnienia ich teczki czy ogromnych fortunach, które nagle się pojawiały. Niniejsza książka pokazuje prawdę o całej sieci kłamstw III RP.

(...)Autor niniejszej książki, szeroko otwierając zakryte wcześniej kulisy wydarzeń ostatnich czterech dekad, głęboko odsłania istotne mechanizmy rekrutacji kadr i elit III RP. To zatem lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce lepiej rozumieć nie tylko przeszłość, ale i teraźniejszość polskiej polityki.  - Grzegorz Braun (fragment wstępu)

UWAGA! Książkę E-book wysyłamy tylko za pośrednictwem maila! To nie jest książka papierowa!

Stanisław Michalkiewicz, z właściwym sobie optymizmem – uczy nas rozumieć polską historię. Łączy wydarzenia z przeszłości z nasza teraźniejszą sytuacją, rysuje dla nas „zagadkowe ciągi przyczynowo — skutkowe” pomiędzy nimi.
Większość opisanych w tej książce osób powinna już zejść ze sceny. Oczywiście najpierw „wytarzana w pierzu i smole”. Jednak „oni” nie mają wstydu! Sami nie odejdą. My też ich nie odsuniemy od władzy. Wszak wszystko dzieje się wedle z góry określonych zasad, które wyznaczają starsi i mądrzejsi. Diagnozy Stanisława Michalkiewicza pozwalają zrozumieć te zasady, te „pozornie zagadkowe wydarzenia”. A wszystko to pisane w „dobrotliwym”, pełnym humoru stylu. Gdyby tak uczono historii w polskich szkołach...