Myśl polityczna

Antykruchość pokazuje, jak żyć w świecie Czarnych Łabędzi...

Długookresowe strategie obecnie już nie działają – taką tezę stawia Nassim Nicholas Taleb. W dzisiejszym świecie przeważa to, co nieznane, przypadkowe i zmienne, co autor błyskotliwie opisał w swoim światowym bestsellerze Czarny Łabędź. Jak więc przetrwać w tej niepewności, oswoić nieobliczalność zjawisk i chaos, a nawet na tym wygrać?

Odpowiadając na te pytania w swojej erudycyjnej i dowcipnej książce, Taleb dotyka najważniejszych dylematów gospodarki, biznesu, życia społecznego w XXI wieku. Po potężnym krachu finansowym w 2008 roku, w trakcie największego w historii kryzysu długu w Europie, Taleb uspokaja: „Niektórym rzeczom służą wstrząsy; rozwijają się i rozkwitają pod wpływem zmienności, przypadkowości, nieładu i stresu; przygody, ryzyko i niepewność to ich żywioł”. Te rzeczy nazywa antykruchymi. Potem błyskotliwie i z pasją wykorzystuje pojęcie antykruchości do wyjaśnienia, jak dziś postrzegać rzeczywistość, istnieć w świecie, podchodzić do podejmowania decyzji.

Antykruchość to lektura prowokacyjna, intrygująca i inspirująca. Świetna książka dla tych, którzy są gotowi spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na swoje decyzje, inwestycje, przedsięwzięcia biznesowe, życie prywatne. To także wielka, znakomicie napisana pochwała przedsiębiorczości.

Rybarski: Naród to nie tylko żyjące pokolenie, to związek i następstwo pokoleń. Obowiązkiem żyjących
jest dbać o los tych, którzy po nas przyjdą, zostawić im jak największe dziedzictwo. Kiepskim
gospodarzem jest ten, kto żyje z dnia na dzień, lub co gorzej żyje ponad stan; kto zadłuża się,
zarówno w swym prywatnym życiu jak i w życiu państwa, po to, by jego dzieci uginały się pod
ciężarem tych długów. Nacjonalizm nakłada poważne obowiązki także i w dziedzinie materialnej.

Korwin-Mikke: Rybarski dostrzegał najazd obcych przedsiębiorstw – i zauważał, że władza państwowa
im sprzyja, zamiast być neutralną. Ale za groźniejszą uważał działalność własnego państwa,
cytuję: „Ale wielki przemysł w rękach państwa byłby groźniejszym konkurentem średniej i
drobnej wytwórczości, niż wielki przemysł w rękach prywatnych”.

Dwa klasyczne dzieła Romana Rybarskiego „Podstawy narodowego programu gospodarczego” i „Narodowy program
gospodarczy”, z wprowadzeniem Janusza Korwin-Mikkego.

Witos: I naród cały, szeroka, utrapiona Ojczyzna, oddycha nadzieją, podnosi pochyloną głowę
i żyje wspomnieniem i lepszej przyszłości i tej wymarzonej przyszłości, która przed oczami naszymi
tak szczelnie zakryta. Żyje tą straszliwą teraźniejszością, gdzie wrogowie zakuli ciała jej
synów w kajdany, a synowie jej gwoli tytułów, orderów i srebrników od ciemiężców pobranych,
zakuwają duszę, niebaczni, jaką krzywdę czynią naszej przyszłości.

Kosiniak-Kamysz: Wincenty Witos zasługuje na szczególne upamiętnienie i docenienie jego doniosłej
roli w historii Polski. Był niekwestionowanym przywódcą chłopskim, współtwórcą polskiej
niepodległości, wybitnym politykiem, samorządowcem, trzykrotnym premierem i mężem stanu.
Pozostawił po sobie znaczące życiowe dziedzictwo pełne najgłębszych uniwersalnych, humanistycznych
i chrześcijańskich wartości.

Niniejsza edycja zbioru mów i pism Wincentego Witosa opiera się na wydanym w 1939 roku „Wyborze pism i mów”
z przedmową lidera Polskiego Stronnictwa Ludowego Władysława Kosiniaka-Kamysza.

Płonące dusze to jedno z pierwszych dzieł tego belgijskiego żołnierza.

Od strony formalnej zapiski są luźnymi przemyśleniami autora. Forma przypomina nieco pamiętnik; swoje przemyślenia, wyraża jednak w taki sposób, że uniwersalnym brzmieniem wydają się one odnosić do każdego z nas. Degrelle jest bowiem jednym z niewielu mistrzów pisarstwa aforystycznego, którzy nie silili się na długie wywody, obliczone na przekonanie czytelnika. Mimo to – jego proza potrafi urzekać swą prawdziwością. Poza tym, książka wręcz płonie idealizmem, młodzieńczą, niewypaloną wiarą, ale też chłodnym wyrachowaniem domykającym ostatni rozdział Płonących dusz.

Czytając przemyślenia Leona Degrelle, warto mieć na uwadze, że ów polityk, myśliciel i żołnierz swój radykalny katolicyzm spaczył bezkrytyczną oceną III Rzeszy i hitleryzmu.

Leon Degrelle, generał, pisarz polityczny, główny ideolog i przywódca katolickiego ruchu Christus Rex w Belgii, w czasie II wojny światowej dowódca ochotników walońskich biorących udział w walce z bolszewizmem na Froncie Wschodnim. Po wojnie przebywał na przymusowej emigracji w Hiszpanii.

Amerykański politolog Samuel P. Huntington dowodzi, że źródłami konfliktów międzynarodowych stają się już nie ideologie czy gospodarka, ale różnice kulturowe, wywodzące się w znacznej mierze z podziałów religijnych i przesądzające o tożsamości narodów. Autor wyjaśnia ewolucję polityki światowej i próbuje odpowiedzieć na pytanie, co dalej z cywilizacją Zachodu.

Tematem rozważań autora jest system rządów w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej; co do określenia przedmiotu rozważań istnieją w literaturze spore rozbieżności, które wymagają wyraźnego rozstrzygnięcia.