Myśl polityczna

Antykruchość pokazuje, jak żyć w świecie Czarnych Łabędzi...

Długookresowe strategie obecnie już nie działają – taką tezę stawia Nassim Nicholas Taleb. W dzisiejszym świecie przeważa to, co nieznane, przypadkowe i zmienne, co autor błyskotliwie opisał w swoim światowym bestsellerze Czarny Łabędź. Jak więc przetrwać w tej niepewności, oswoić nieobliczalność zjawisk i chaos, a nawet na tym wygrać?

Odpowiadając na te pytania w swojej erudycyjnej i dowcipnej książce, Taleb dotyka najważniejszych dylematów gospodarki, biznesu, życia społecznego w XXI wieku. Po potężnym krachu finansowym w 2008 roku, w trakcie największego w historii kryzysu długu w Europie, Taleb uspokaja: „Niektórym rzeczom służą wstrząsy; rozwijają się i rozkwitają pod wpływem zmienności, przypadkowości, nieładu i stresu; przygody, ryzyko i niepewność to ich żywioł”. Te rzeczy nazywa antykruchymi. Potem błyskotliwie i z pasją wykorzystuje pojęcie antykruchości do wyjaśnienia, jak dziś postrzegać rzeczywistość, istnieć w świecie, podchodzić do podejmowania decyzji.

Antykruchość to lektura prowokacyjna, intrygująca i inspirująca. Świetna książka dla tych, którzy są gotowi spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na swoje decyzje, inwestycje, przedsięwzięcia biznesowe, życie prywatne. To także wielka, znakomicie napisana pochwała przedsiębiorczości.

Koneczny nie napisał książki pod tym tytułem, ale przygotowywał się do napisania książki pt. Cywilizacja turańska. Wskazuje na to fakt, że w jego archiwum jest koperta z wycinkami prasowymi zatytułowana Do cywilizacji turańskiej.

Koneczny był zdania, że w przeważajacej części rozległych obszarów pólnocnej Azji wytworzyła się specyficzna cywilizacja, która wywarła wielki wpływ na sąsiadujące kraje Europy wschodniej oraz na Daleki Wschód. Pod wieloma względami ten azjatycki, głównie mongolski wpływ był większy na tych terenach niż bizantyński. By dobrze zrozumieć Rosję, Turcję, Centralną Azję i graniczace z nimi Białoruś i Ukrainę, trzeba poznać ich specyficzny etos społeczny zależny od arbitralnej samowoli wladców. Pochodzi on nie z Bizancjum, ale z Mongolii.

Koneczny odnosił się do cywilizacji turańskiej w prawie wszystkich swoich dziełach. Obecny tom stanowi próbę zebrania wszystkiego co napisał o cywilizacyjnym rozwoju Rosji i innych kultur cywilizacji turańskiej. Pisał głównie o kulturze moskiewskiej, ale także o mongolskiej (ojgurskiej), tatarskiej (Kipczaku), kozackiej i tureckiej (osmańskiej). O tej ostatniej pisał głównie porównując ją do arabskiej, którą traktował jako wyższą od turańskiej. Tak więc obecne dzieło składa się z wypisów z różnych prac Konecznego. Większość przypisów usunięto odnoszą się one do przeróżnych źródeł, których szukać trzeba w pracach oryginalnych, bądź są rozwinięciem jakiegoś wątku historycznego. Pozostawiono tylko te, które zawierają jakieś odniesienia do różnic cywilizacyjnych. Teksty w kwadratowych nawiasach [ ] pochodzą od kompilatora. Są to głównie odniesienia do tekstu poprzedzającego dany wypis.

Maciej Giertych

Porozumienie przeciw monowładzy to zarówno autobiografia jednego z najważniejszych polskich polityków XX i XXI wieku, jak i historia dowodzonej przez niego formacji politycznej - Porozumienia Centrum.

"Prawa strona literatury", rozumiana przez Urbanowskiego jako kolekcja tekstów zaświadczających o poglądach i postawach przedstawicieli wydzielonej przezeń "formacji intelektualnej" (i artystycznej), odwiedzana była przez znawców literatury współczesnej znacznie rzadziej niż "strona lewa", która w czasach PRL-u – nawet w swych miernych dokonaniach – została szczegółowo opisana.

Drugi tom pism autorstwa Romana Dmowskiego zebranych przez wydawnictwo Zysk i S-ka.