Myśl polityczna

Od początku istnienia cywilizacji zachodniej istnieje w niej destrukcyjny nurt, dążący do jej zniszczenia. Zazwyczaj był on zbyt słaby, aby stać się czymś więcej niż marginesem, jednak od kilkuset lat rośnie w siłę, zyskując wsparcie ze strony tych grup, które w naturalny sposób nie należą i nigdy nie należały do cywilizacji łacińskiej, których wartości były jej obce
i sprzeczne z jej wartościami.

Od czasu rewolucji francuskiej, poprzez ideologie tworzone w XIX wieku, rewolucję sowiecką i dwie wojny światowe ten nurt dążący do zniszczenia Zachodu zyskał na sile, zarówno politycznej, jak i ekonomicznej. W ostatnich dekadach możemy dostrzec jego szybko rosnącą przewagę nad siłami pragnącymi zachować tradycyjne wartości. Jesteśmy świadomi tego, jak zachodnia cywilizacja popełnia spektakularne samobójstwo.

Myliłby się jednak ten, kto sądziłby, że proces ten ma charakter spontaniczny i jest efektem naturalnego starzenia się cywilizacji. Bliższe badania pokazują, że jest wręcz przeciwnie. Proces niszczenia cywilizacji zachodniej został starannie zaplanowany i jest konsekwentnie realizowany. Krok po kroku urzeczywistnia się cele, które wytyczone zostały już wieki temu. Intelektualny wirus, który niszczy nasz świat, nie powstał naturalnie, lecz został zaszczepiony w osłabionym organizmie i teraz, kawałek po kawałku, dewastuje go, zaburzając jego funkcje życiowe.

Zarówno komunizm, jak i neoliberalizm były ruchami mesjanistycznymi, wykorzystującymi język rozumu i nauki, w istocie jednak napędzała je wiara. Na pozór śmiertelnie sobie wrogie, oba te wyznania nie zgadzały się jedynie co do doktrynalnego szczegółu – czy drogą ludzkości do ostatecznej doskonałości ma być powszechny socjalizm, czy globalny demokratyczny kapitalizm.

F. William Engdahl odsłania zakryte dotąd karty. Zakreśla z zadziwiającą logiką, inny niż ten powszechnie propagowany, obraz przyczyn odrodzenia radykalnego islamu. Krok po kroku, wskazuje na destrukcyjną rolę Stanów Zjednoczonych i prowadzonej przez nie „dobroczynnej” działalności na rzecz „szerzenia demokracji”.

W najnowszym numerze Polityki Narodowej:

Polska 2050

TEMAT NUMERU: POLSKA PRZYSZŁOŚCI

Miłosz Wyszkowski, Państwo narodowe i modernizacja. O alternatywę dla liberalnego wariantu nowoczesności

Damian Adamus, Wyzwania nowej ery. Refleksje wokół przyszłości Polski i Europy

Patryk Okoniewski, Hiper-rasizm i post-kapitalizm, czyli korporacyjni nadludzie

Michał Karpiński, Robotyzacja zamiast imigracji

Patryk Okoniewski, Bezrobocie w epoce maszyny-kompozytora

Bartosz Biernat, Człowiek. Genetycznie Modyfikowany Organizm

Łukasz Moczydłowski, Czym jest chrześcijański transhumanizm?

Michał Goliński, Upadek narodów europejskich z perspektywy socjobiologii

Jan Hucuł, Nacjonalizm wobec feminizmu. Wojna o dusze kobiet

Tomasz Bohusz, Ekologiczna awersja prawicy

Zuzanna Trela, Polska energetyka 2050. Szansa na rozwój atomu w kraju nad Wisłą?

Adrian Zimny, Kosmopolityka. W przededniu ery nowych wielkich odkryć

SPOŁECZNIE I POLITYCZNIE

Ernest Korus, Solidaryzm społeczny. Podstawy zagadnienia

Andrzej Bieda, Wojsko w programach i publicystyce ugrupowań narodowych w III RP

Przemysław Zalewski, Zmiany w narodowej polityce obronnej

MIĘDZYNARODOWO

Kacper Kita, Charles de Gaulle – ostatni wielki Francuz?

Rafał Buca, Erozja frankizmu. Jak upadała narodowo-katolicka Hiszpania

Wiesław Bator, Socjoetniczne i historyczne inspiracje polityki Viktora Orbána. Część I

TOŻSAMOŚCIOWO

Wojciech Niedzielko, Ku katolickiej teologii narodowości

Dawid Dynarowski, Heglizm i jego interpretacje

Wszerad Kowalski, Eksperyment neoslawistyczny endecji i jego irredentystyczna krytyka

Adam Szabelak, Imperializm, nacjonalizm, uniwersalizm. Myśl Andrzeja Trzebińskiego

Bogumił Grott, Jan Stachniuk jako kontestator ideologii młodej generacji ruchu narodowego

KULTURALNIE

Barnaba Matusz, Odyss. „Homobiografia” i narodowy przełom Karola Szymanowskiego

Barnim Regalica, Spowiedź bezgrzesznego

RECENZYJNIE

Adam Szabelak, „Cham niezbuntowany” Ziemkiewicza

Konrad Smuniewski, Państwo narodowe i jego wrogowie

Jakub Siemiątkowski, Niemcy, Rosja i Naczelnik Państwa. Głos w sprawie polityki zagranicznej Piłsudskiego

Jakub Siemiątkowski, Narodowcy i totalizm

Bogumił Grott, Zbrodnia i grabież. Zagrożenie niemieckie wczoraj i dziś

Tomasz Szczepański, Lokalny wymiar ludobójstwa. Upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej

Tomasz Szczepański, „Rewolucja bez rewolucji” Leszka Moczulskiego – refleksje po 40 latach

TEMAT NUMERU: NACJONALIZM A PAŃSTWO

Iran, kiedyś znany jako Persja jest siedemnastym co do wielkości krajem na świecie. Zamieszkiwany jest
przez starożytny naród, który posiada bogatą historię i wyjątkową kulturę. W ciągu ostatniego stulecia
największym surowcem Iranu, ale i jego największym przekleństwem, stała się ropa naftowa. Spowodowała
ona, że Stany Zjednoczone i inne światowe mocarstwa systematycznie próbują przejąć jej wydobycie. Po
tym, jak chciwy perski monarcha sprzedał wszystkie irańskie zasoby ropy i gazu brytyjskiemu finansiście w
1901 roku, rozpoczął się nieustający wyścig o protektorat nad tym krajem.

Książka Umiejętność rządzenia i rozkazywania dotyczy szlachetnej sztuki sprawowania władzy. Władzy, która nie polega na manipulacji, demagogii i stosowaniu technik inżynierii społecznej, lecz na rozumnym i wolnym braniu odpowiedzialności za dobro wspólne. Ta odpowiedzialność – za dobro rodziny, narodu, wspólnoty miejsca i pracy – każe umiejętnie wymagać od siebie i od innych. Niestety, przez lata komunistycznego, a obecnie liberalnego wychowania, straciliśmy umiejętność roztropnego wydawania poleceń i skutecznego ich egzekwowania. Dlatego warto sięgnąć po Umiejętność rządzenia i rozkazywania – doskonały, zwięzły i przejrzysty poradnik kształcenia rozumu i woli, by jak najlepiej rządzić sobą i innymi.

Przedmowa
Jak każdy długotrwały i wpływowy prąd umysłowy oraz ideologia społeczno-polityczna i ekonomiczna, tak również liberalizm wytworzył w toku swojej kilkusetletniej już historii tyle różnych (a niekiedy wręcz wzajemnie przeczących sobie w podstawowych punktach) odmian, że na dobrą sprawę należałoby, pragnąc być ścisłym, mówić raczej w liczbie mnogiej o „liberalizmach", za każdym razem doprecyzowując stosownym przymiotnikiem przywoływaną odmianę. Z drugiej strony, mówimy po dawnemu „liberalizm" nie tylko przez wygodę i ekonomię słowa, ale wierząc, lub intuicyjnie przeczuwając, że przynajmniej większość z tych „strumieni" i „dorzeczy" stanowi tylko warianty jednego inwariantu doktrynalnego; że dadzą się one sprowadzić do, choćby najniższego, wspólnego mianownika, stanowiącego „liberalne minimum".

Dlaczego amerykański eksperyment „wolnościowego ładu” się nie powiódł? Odpowiedź postępowców brzmi: Ameryce nie udało się sprostać w pełni obietnicom integracji i równości – prawdopodobnie w wyniku chciwości korporacji i białych elit. Konserwatysta głównego nurtu albo libertarianin stwierdzi, że odpowiedzi należy szukać w okresie liberalizacji prawa w latach sześćdziesiątych, w okresie tzw. Warren Court albo w utracie konstytucyjnej sprawiedliwości.

Ferrara demaskuje liczne mity konstruowane na użytek świeckiego państwa z nieustępliwością poszukiwacza prawdy. A prawdę o przyczynach fiaska wolnościowego projektu ukrywają zarówno środowiska liberalne, jak i konserwatywno-libertariańskie. W tej błyskotliwej, nowej wersji amerykańskiej historii i życia politycznego autor wzywa czytelników, by odważnie spojrzeli rzeczywistości w oczy, zwłaszcza że rysuje się możliwość odnalezienia utraconej drogi do prawdziwego społecznego ładu i autentycznej wolności, które wciąż mogą być dziedzictwem ludzkości.