Myśl polityczna

"Kazania sejmowe" ks. Piotra Skargi zadziwiają trafnością diagnoz, jasnością wskazań drogi naprawy Rzeczypospolitej. Uderza ich niewiarygodna wręcz aktualność w obecnej sytuacji Ojczyzny w XXI w. Odbiór dzieła z końca XVI stulecia utrudniał jednak jego język, którego składnia i frazeologia, a także konstrukcje retoryczne są często niezrozumiałe dla dzisiejszego czytelnika.

Ten skarbiec myśli ujęto w piękną szatę graficzną - książka ta powinna znaleźć się przede wszystkim na biurku każdego polskiego posła, ale też każdego Polaka. 

Napisana barwnym, literackim językiem, świetnie ilustrowana książka jednego z najwybitniejszych intelektualistów europejskich.

Pełna refleksji nad współczesnością historia od starożytnych myślicieli chińskich i filozofów greckich, przez świętych Augustyna i Tomasza, renesansowych humanistów, zachodnich filozofów baroku i oświecenia, po myślicieli polskich (np. Mistrz Wincenty, Paweł Włodkowic, Józef Piłsudski.

Okazuje się, że niektórzy starożytni, jak np. Platon, mieli dużo sensowniejsze koncepcje organizacji społeczeństwa i państwa niż nam współcześni. Najgorzej było/jest, gdy idee zaprzęgnięte do politycznej roboty są z gruntu błędne, a nawet groźne, choć z pozoru wydają się słuszne i nieraz nawet szlachetne, jak np. marksizm-leninizm.

Prof. Andrzej Nowak dokonał résumé różnych szkół i kierunków politycznego myślenia na przestrzeni dziejów. Niebywale logiczne wnioski, jakie płyną z tej analizy, powinny być obowiązkową lekturą dla współczesnych polityków oraz dla każdego, kto chce zrozumieć, o co w naszym świecie chodzi. Z rozważań Autora wyłania się swoisty obraz równi pochyłej, po której coraz szybciej staczają się polityczne koncepcje. Rządzący perfidnie naginają idee do swoich partykularnych potrzeb, a filozofowie chętnie z nimi współpracują. Prof. Nowak piętnuje przy okazji tyleż arogancki, co ignorancki stosunek dawnych i dzisiejszych zachodnich myślicieli do Rzeczypospolitej, która wszak jeszcze krótko przed zaborami była drugim co wielkości krajem w Europie. Szkodliwe skutki tej ignorancji odczuwamy do dziś – nie tylko w Polsce.

Autor dowodzi, że człowiek pogubił się w rozumieniu świata, polityki, prawa, wojny, pokoju i siebie samego. To efekt koncepcji uznających Boga za przeszkodę w realizacji ziemskich celów, a rzekomo tylko te mają sens. „Jeżeli przyjmiemy – pyta autor – że ludzie są tak różni, to jak zatem człowiek może być miarą wszystkiego? Oznaczałoby to tyle miar, ile ludzi, a więc zanikłaby jakakolwiek możliwość zbudowania w stosunkach między ludźmi obiektywnego ładu”. Już w starożytnym myśleniu o państwie i społeczeństwie kiełkowały zalążki dzisiejszego lewicowego liberalizmu siejącego destrukcję i chaos. Centralnym punktem dzieł np. Machiavellego (autor nazywa go „człowiekiem głęboko niewierzącym”) czy Monteskiusza, nie mówiąc o myślicielach oświeceniowych, jest człowiek oderwany od Boga. W każdej epoce znajdowali się interpretatorzy, kontynuatorzy tudzież twórcy nowych utopii niezrażeni klęskami swych poprzedników.

Ukazując historię myśli politycznej, autor przedstawia też siłą rzeczy dzieje walki myśli ateistycznej z myślą chrześcijańską opartą na Bożym prawie, przykazaniach Dekalogu i sumieniu jednostki. Dzięki przystępności wywodów książka jest lekturą tyleż pouczającą, co pasjonującą.

Rybarski: Naród to nie tylko żyjące pokolenie, to związek i następstwo pokoleń. Obowiązkiem żyjących
jest dbać o los tych, którzy po nas przyjdą, zostawić im jak największe dziedzictwo. Kiepskim
gospodarzem jest ten, kto żyje z dnia na dzień, lub co gorzej żyje ponad stan; kto zadłuża się,
zarówno w swym prywatnym życiu jak i w życiu państwa, po to, by jego dzieci uginały się pod
ciężarem tych długów. Nacjonalizm nakłada poważne obowiązki także i w dziedzinie materialnej.

Korwin-Mikke: Rybarski dostrzegał najazd obcych przedsiębiorstw – i zauważał, że władza państwowa
im sprzyja, zamiast być neutralną. Ale za groźniejszą uważał działalność własnego państwa,
cytuję: „Ale wielki przemysł w rękach państwa byłby groźniejszym konkurentem średniej i
drobnej wytwórczości, niż wielki przemysł w rękach prywatnych”.

Dwa klasyczne dzieła Romana Rybarskiego „Podstawy narodowego programu gospodarczego” i „Narodowy program
gospodarczy”, z wprowadzeniem Janusza Korwin-Mikkego.

Witos: I naród cały, szeroka, utrapiona Ojczyzna, oddycha nadzieją, podnosi pochyloną głowę
i żyje wspomnieniem i lepszej przyszłości i tej wymarzonej przyszłości, która przed oczami naszymi
tak szczelnie zakryta. Żyje tą straszliwą teraźniejszością, gdzie wrogowie zakuli ciała jej
synów w kajdany, a synowie jej gwoli tytułów, orderów i srebrników od ciemiężców pobranych,
zakuwają duszę, niebaczni, jaką krzywdę czynią naszej przyszłości.

Kosiniak-Kamysz: Wincenty Witos zasługuje na szczególne upamiętnienie i docenienie jego doniosłej
roli w historii Polski. Był niekwestionowanym przywódcą chłopskim, współtwórcą polskiej
niepodległości, wybitnym politykiem, samorządowcem, trzykrotnym premierem i mężem stanu.
Pozostawił po sobie znaczące życiowe dziedzictwo pełne najgłębszych uniwersalnych, humanistycznych
i chrześcijańskich wartości.

Niniejsza edycja zbioru mów i pism Wincentego Witosa opiera się na wydanym w 1939 roku „Wyborze pism i mów”
z przedmową lidera Polskiego Stronnictwa Ludowego Władysława Kosiniaka-Kamysza.

W najnowszym numerze Polityki Narodowej:

Polska 2050

TEMAT NUMERU: POLSKA PRZYSZŁOŚCI

Miłosz Wyszkowski, Państwo narodowe i modernizacja. O alternatywę dla liberalnego wariantu nowoczesności

Damian Adamus, Wyzwania nowej ery. Refleksje wokół przyszłości Polski i Europy

Patryk Okoniewski, Hiper-rasizm i post-kapitalizm, czyli korporacyjni nadludzie

Michał Karpiński, Robotyzacja zamiast imigracji

Patryk Okoniewski, Bezrobocie w epoce maszyny-kompozytora

Bartosz Biernat, Człowiek. Genetycznie Modyfikowany Organizm

Łukasz Moczydłowski, Czym jest chrześcijański transhumanizm?

Michał Goliński, Upadek narodów europejskich z perspektywy socjobiologii

Jan Hucuł, Nacjonalizm wobec feminizmu. Wojna o dusze kobiet

Tomasz Bohusz, Ekologiczna awersja prawicy

Zuzanna Trela, Polska energetyka 2050. Szansa na rozwój atomu w kraju nad Wisłą?

Adrian Zimny, Kosmopolityka. W przededniu ery nowych wielkich odkryć

SPOŁECZNIE I POLITYCZNIE

Ernest Korus, Solidaryzm społeczny. Podstawy zagadnienia

Andrzej Bieda, Wojsko w programach i publicystyce ugrupowań narodowych w III RP

Przemysław Zalewski, Zmiany w narodowej polityce obronnej

MIĘDZYNARODOWO

Kacper Kita, Charles de Gaulle – ostatni wielki Francuz?

Rafał Buca, Erozja frankizmu. Jak upadała narodowo-katolicka Hiszpania

Wiesław Bator, Socjoetniczne i historyczne inspiracje polityki Viktora Orbána. Część I

TOŻSAMOŚCIOWO

Wojciech Niedzielko, Ku katolickiej teologii narodowości

Dawid Dynarowski, Heglizm i jego interpretacje

Wszerad Kowalski, Eksperyment neoslawistyczny endecji i jego irredentystyczna krytyka

Adam Szabelak, Imperializm, nacjonalizm, uniwersalizm. Myśl Andrzeja Trzebińskiego

Bogumił Grott, Jan Stachniuk jako kontestator ideologii młodej generacji ruchu narodowego

KULTURALNIE

Barnaba Matusz, Odyss. „Homobiografia” i narodowy przełom Karola Szymanowskiego

Barnim Regalica, Spowiedź bezgrzesznego

RECENZYJNIE

Adam Szabelak, „Cham niezbuntowany” Ziemkiewicza

Konrad Smuniewski, Państwo narodowe i jego wrogowie

Jakub Siemiątkowski, Niemcy, Rosja i Naczelnik Państwa. Głos w sprawie polityki zagranicznej Piłsudskiego

Jakub Siemiątkowski, Narodowcy i totalizm

Bogumił Grott, Zbrodnia i grabież. Zagrożenie niemieckie wczoraj i dziś

Tomasz Szczepański, Lokalny wymiar ludobójstwa. Upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej

Tomasz Szczepański, „Rewolucja bez rewolucji” Leszka Moczulskiego – refleksje po 40 latach

TEMAT NUMERU: NACJONALIZM A PAŃSTWO

Książka Umiejętność rządzenia i rozkazywania dotyczy szlachetnej sztuki sprawowania władzy. Władzy, która nie polega na manipulacji, demagogii i stosowaniu technik inżynierii społecznej, lecz na rozumnym i wolnym braniu odpowiedzialności za dobro wspólne. Ta odpowiedzialność – za dobro rodziny, narodu, wspólnoty miejsca i pracy – każe umiejętnie wymagać od siebie i od innych. Niestety, przez lata komunistycznego, a obecnie liberalnego wychowania, straciliśmy umiejętność roztropnego wydawania poleceń i skutecznego ich egzekwowania. Dlatego warto sięgnąć po Umiejętność rządzenia i rozkazywania – doskonały, zwięzły i przejrzysty poradnik kształcenia rozumu i woli, by jak najlepiej rządzić sobą i innymi.

Przedmowa
Jak każdy długotrwały i wpływowy prąd umysłowy oraz ideologia społeczno-polityczna i ekonomiczna, tak również liberalizm wytworzył w toku swojej kilkusetletniej już historii tyle różnych (a niekiedy wręcz wzajemnie przeczących sobie w podstawowych punktach) odmian, że na dobrą sprawę należałoby, pragnąc być ścisłym, mówić raczej w liczbie mnogiej o „liberalizmach", za każdym razem doprecyzowując stosownym przymiotnikiem przywoływaną odmianę. Z drugiej strony, mówimy po dawnemu „liberalizm" nie tylko przez wygodę i ekonomię słowa, ale wierząc, lub intuicyjnie przeczuwając, że przynajmniej większość z tych „strumieni" i „dorzeczy" stanowi tylko warianty jednego inwariantu doktrynalnego; że dadzą się one sprowadzić do, choćby najniższego, wspólnego mianownika, stanowiącego „liberalne minimum".