KL Warschau - Aldona Zaorska

Autorkaprzystępnie przybliża czytelnikom historie niemieckiego obozu koncentracyjnego dla Polaków który mieścił się w kilku miejscach okupowanej przez Niemców Warszawy. Istnienie którego jest nieustannie negowane przez wpływowe w III RP środowiska niechętne Polsce i Polakom.

 Na przełomie 1939 i 1940 roku w okupowanej Warszawie powstał obóz jeniecki. W 1942 roku Niemcy przekształcili go w obóz koncentracyjny. Obóz mieścił się w pięciu lokalizacjach, w trzech rejonach stolicy. Na Woli, w okolicy dworca Zachodniego, i na terenie zburzonego getta. Jednorazowo przebywało w nim do 65.000 Polaków. Były to ofiary łapanek i aresztowań.

 Niemcy Polaków mordowali w komorach gazowych – największa z nich mieściła się w tunelu w okolicach dworca Zachodniego, oraz w trakcie rozstrzeliwań i wieszania. Prawdopodobnie mniejsze komory gazowe Niemcy urządzili w pomieszczeniach na terenie zburzonego getta. Ofiary palono w Warszawie lub w Treblince. Warszawskie krematoria mieściły się w czterech miejscach, w czterech innych palono zwłoki na stosach. Niemcy mogli w KL Warschau wymordować do 200.000 Polaków.

 Niemcy znając datę wybuchu powstania, zdecydowali się przed pierwszym sierpnia na likwidacje obozu. Cześć więźniów zamordowano na miejscu, część zamordowano w innych obozach do których przepędzono uwięzionych. Archiwa obozu zniszczono, a budynki wysadzono.

 Po wojnie o KL Warschau komuniści milczeli. Po wojnie na terenie KL Warschau więziono i mordowano polskich patriotów. Dziś milczy się bo tylko jedna nacja może mieć monopol na cierpienie, a nie są nią – w opinii posiadających władze – Polacy.