Kim był prawdziwy Święty Mikołaj - Daniel A. Lord

Książka O wychowaniu przypomina nam, że podstawowe zasady wychowania wypływają z wiary. W dobie opierania działań wychowawczych na psychologii, a nierzadko i biologii, takie podejście zmusza chrześcijańskich rodziców do postawienia na nowo pytania: „Jak wychowywać?”. Odpowiedź, którą odnajdziemy w książce generałowej Zamoyskiej, pozwala oprzeć proces wychowania na solidnym fundamencie głębokiej, przemyślanej i sprawdzonej przez wieki katolickiej pedagogiki.

„Wieczorne rozmowy z wnukami w trudnym czasie” Kazimierza Brauna to spisane przez autora wieczorne pogawędki z jego wnukami, podczas których stara się on wytłumaczyć dzieciom, na czym polega wierność, odwaga, troskliwość i pracowitość. Kazimierz Braun pragnie, by tradycja w tych młodych osobach była jak najbardziej pielęgnowana i aby nie zapominały one o trwaniu i życiu w wierze. Piastowanie tych wartości oraz okazywanie szacunku należy do naszych obowiązków. Tylko poprzez zachowanie wzorców moralnych, nasz naród może pozostać silny i w swej nienaruszonej, zdrowej formie. Twórca opowiadając historie ze swego życia przedstawia obyczaje i normy jakimi kierował się w życiu on sam, jak i jego dziadkowie. Obraz tych wartości ma za zadanie zainspirować młode pokolenie do życia w zgodzie z sobą samym i z szacunkiem do Ojczyzny i drugiego człowieka. Rozmowy autora pochodzą z wiosny 2020 roku, dlatego też część wypowiedzi odwołuje się do ówczesnej sytuacji pandemicznej i wprowadzonych w jej wyniku obostrzeń.

Książeczka jest zatem bardzo osobista, rodzinna, może nawet nieco intymna. Stąd lekkie skrupuły przed oddaniem do druku – jakby prywatnej korespondencji dziadka z wnukami, które muszą dopiero dorosnąć do powagi tej lektury. Z drugiej strony jednak, nie należy trzymać światełka pod korcem – niech więc już idzie ta książka w ręce innych czytelników jako prywatny zapis dwóch niewesołych epok. Tamtej – lat okupacji i komunizacji. I tej – inaugurowanej A.D. 2020, niesławnej epoki „nowej normalności”, w ramach której nie tak łatwo odwiedzać wnuki Dziadkowi zza oceanu. Mając w zanadrzu tę książeczkę – z najgłębszą ulgą, najczulszym wzruszeniem i niewysłowioną wdzięcznością wobec Ojca konstatuję – dla moich dzieci, Alka, Helenki i Jerzyka (nie było go jeszcze w planie, kiedy Tata tę rzecz dedykował wnukom) mam teraz najlepsze objaśnienie, skąd się wywodzą, na jaki świat przyszły i o czym mają kiedyś koniecznie opowiedzieć swoim dzieciom.

- Grzegorz Braun