Wielki kryzys z lat trzydziestych w połączeniu z drugą wojną światową skłonił ekonomistów do dyskusji na temat ustabilizowania walut na świecie. Państwa specjalnie osłabiały pieniądze, żeby ich eksport był konkurencyjny na arenie międzynarodowej, co w krótkiej perspektywie poprawiało wskaźniki ekonomiczne, jednak długofalowo zwiększało inflację i pogłębiało kryzys. Dlatego 22 lipca 1944 roku rozpoczęto rozmowy o parytecie złota i tak powstał system z Bretton Woods, który ostatecznie upadł za rządów Nixona w USA.
Stworzenie nowego systemu walutowego na czele z Bankiem Światowym
Konferencja, na której powstał system Bretton Woods, wprowadziła nowy podział walutowy. Państwa miały opracować nową politykę monetarną, która będzie pod dużym nadzorem nowej instytucji, czyli Międzynarodowego Funduszu Walutowego. To w założeniu miało ustabilizować światową gospodarkę i podnieść świat z recesji, którą wywołał Wielki Kryzys. Dodatkowo powstał Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, znany obecnie, jako Bank Światowy.
Walka o wpływy pomiędzy Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi - dolar zostaje światową walutą!
Oczywiście poza dobrem wszystkich państw w przyszłości, podczas konferencji Bretton Woods toczyła się walka o wpływy pomiędzy Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi. Imperium Brytyjskie było wielkim przeciwnikiem dominacji amerykańskiej gospodarki. Funty Szterlingi mocno związano ze złotem, jednak Amerykanie chcieli, aby ich dolar został walutą międzynarodową. Finalnie ten cel udało się osiągnąć, ponieważ amerykański dolar oparty o parytet złota stał się de facto oficjalną walutą handlu międzynarodowego!
Jednak dość szybko okazało się, że związanie dolara ze złotem przestało iść po myśli Amerykanów, ponieważ duży dodruk pieniądza nie mógł być pokryty ceną złota, gdyż państwa, zamiast skupować złoto, zaczęły skupować amerykańskiego dolara, jako swoją rezerwę. W związku z tym utrzymanie kursu złota i dolara okazało się praktycznie niemożliwe.
Zachwianie systemu Bretton Woods w 1971 roku - koniec wymiany dolara na złoto
Prezydent Richard Nixon w 1971 roku zakończył wymianę dolara na złoto, tym samym jedno z najważniejszych postanowień Bretton Woods przestało istnieć. Oczywiście nadal amerykański dolar pozostaje główną walutą międzynarodowego handlu, jednak jego wartość z roku na rok maleje. Stał się on pieniądzem fiducjarnym, czyli opartym na zaufaniu. To sprawia, że wielu nazywa dolara jałowym pieniądzem i w szczegółach opisuje to książka E. Michaela Jones’a “Jałowy Pieniądz Tom III od Wielkiego Głodu do krachu roku 2008”.