Międzynarodowy Żyd - Henry Ford

Henry Ford (1863-1947)

Wybitny przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji. Urodzony 30 lipca 1863 r. w Deaborn w stanie Michigan. Początkowo pracował jako mechanik objazdowy reperując maszyny rolnicze. Od 1889 r. był głównym inżynierem w Edison Illuminating Company. Swój pierwszy samochód z silnikiem spalinowym zbudował w roku 1896. W 1903 r. założył w Detroit Ford Motor Company. W rok później ustanowił wynikiem 147 km/h światowy rekord prędkości samochodu. W 1909 r. rozpoczął produkcję “modelu T”, który został sprzedany w ilości 15 mln egzemplarzy. Było to możliwe dzięki zastosowaniu udoskonalonej taśmy montażowej i szczegółowego podziału pracy, co bardzo przyspieszyło produkcję i obniżyło cenę samochodu. W ten sposób samochód przestał być synonimem zbytku i luksusu, i stał się osiągalny także dla klasy średniej. Przyniosło to Fordowi krociowe zyski, został najbogatszym człowiekiem świata, narodowym bohaterem i sławą, a Stany Zjednoczone stały się “państwem na kółkach”.

W 1914 r. wprowadził ośmiogodzinny dzień pracy, bardzo wysokie płace (5$ dziennie) oraz udział pracowników w zyskach przedsiębiorstwa. Był przeciwnikiem związków zawodowych i różnic rasowych. Płacił robotnikom trzykrotnie więcej, niż wynosiła średnia pensja robotnika amerykańskiego. Pod koniec I wojny światowej realizował zamówienia rządowe na samochody wojskowe. W 1918 r. bezskutecznie starał się o fotel senatora. W czasie II wojny światowej założył komitet Najpierw Ameryka (America First).

W latach dwudziestych zaangażował się w walkę przeciwko bogatym Żydom publikując szereg artykułów w piśmie The Dearborn Independent. Odbiło się to bardzo niekorzystnie na interesach jego firmy. W efekcie zorganizowanej nagonki środowisk żydowskich został zmuszony do publicznego odwołania swoich wypowiedzi. Jest autorem kilku książek, z których najbardziej znane to: Moje życie i dzieło (1922; wyd. polskie 1925) i Międzynarodowy Żyd (1920; wyd. polskie 1922, 1998).

W 1935 r. ustanowiony został w USA 70-procentowy podatek od dziedziczenia dużych majątków. Podatek ten praktycznie uniemożliwił Fordowi przekazanie własnej firmy jedynemu potomkowi Edselowi, a nawet wnukom. W wieku 72 lat Ford zadecydował, że nie dopuści do przejęcia dwóch trzecich jego majątku przez państwo. Założył Ford Foundation ustanawiając jej prezesem syna Edsela, następnie przekazał Fundacji całą swoją fortunę. Manewr ten pozwolił utrzymać kontrolę nad firmą w rodzinie, lecz kapitał zamrożony w Fundacji nie mógł być czynnie inwestowany. Po śmierci Forda wpadł on w ręce biurokratów. Jak zauważył historyk Allan Nevis: W gruncie rzeczy, fabryka Henry’ego Forda, jego fortuna, dzieło jego życia zostały upaństwowione.