Ostatnie Dni Romanowów - Robert A. Wilton

Tajemnicą poliszynela jest np. fakt przygotowania i finansowania tego przewrotu przez władze niemieckie i niektórych bankierów zza oceanu, czy choćby pochodzenie najważniejszych rewolucyjnych działaczy i komisarzy. Autor Ostatnich dni Romanowów z naturalną szczerością nie omija tych i innych wątków, gdy jako niemal naoczny świadek, stara się odsłonić prawdę o zabójstwie popełnionym na niewinnej carskiej rodzinie. Robert Wilton, to świadek niepośledni. W wyniku splotu wypadków, wraz z armią Kołczaka znalazł się w samym epicentrum wydarzeń, niemal bezpośrednio po ich zaistnieniu. Towarzyszył prowadzonemu przez Kołczakowców śledztwu. Miał bliski wgląd w gromadzone dowody. Przebywał na miejscu zbrodni, oglądał górnicze szyby, w których z całą brutalnością pozbywano się ciał i artefaktów. Oprócz opisu zawierającego szczegóły tragedii cara Mikołaja II i jego bliskich, książka Wiltona odsłania wiele zaskakujących i mało historycznie oraz politycznie poprawnych sekretów, dotyczących tego odrażającego mordu, który nomen omen stał się fundamentem nowego sowieckiego ładu.

Robert Archibald Wilton urodził się w Cringleford w hrabstwie Norfolk. Był synem brytyjskiego inżyniera górniczego, zatrudnionego w Rosji. W 1889 roku dołączył do europejskiego personelu „New York Herald”, gdzie przez czternaście lat pracował jako sprawozdawca rosyjski i niemiecki. Następnie pracował jako korespondent dziennika „The Times” w Petersburgu, stając się znany jako bardzo zaangażowany obserwator wydarzeń w Rosji w ostatnich latach caratu. Podczas pierwszej wojny światowej służył w armii rosyjskiej, gdzie został odznaczony krzyżem św. Jerzego. Po rewolucji przeniósł się na Syberię. Po upadku rządu Kołczaka, udało mu się uciec z Rosji do Paryża, gdzie w 1920 roku dołączył do „New York Herald”. W 1924 roku dołączył do zespołu w nowo powstałej gazecie, „The Paris Times”, wydawanej w języku angielskim.

Wilton był autorem dwóch książek: Russia’s Agony (Londyn, 1918), i The Last Days of the Romanovs (1920).