Choć od lat wieszczy się śmierć telewizji, to jednak ekrany odbiorników ciągle przyciągają do siebie miliony osób. Wbrew pozorom, nie ma w tym niczego dziwnego – mowa przecież o najłatwiej dostępnym sposobie oglądania, oferującym jednocześnie wiele interesujących treści. Telewizja składa się jednak nie tylko z rozrywkowych filmów akcji lub ciekawych kanałów kulinarnych. Istotną rolę odgrywają serwisy informacyjne, przekazujące wieści z kraju i ze świata. Dziennikarskie media są jednak często ograniczone przez decyzje mocodawców. Czy w Polsce może więc istnieć niezależna telewizja?

Co świadczy o niezależności telewizji i wszelkich mediów? Musisz o tym wiedzieć!

Już na wstępie należy zaznaczyć, że media powinny być wolne od politycznych i biznesowych wpływów. Dlaczego? Ponieważ to właśnie wpływy zniekształcają obraz wszelkich informacji, które przekazywane są przez dziennikarzy do reszty społeczeństwa. Trzeba też wspomnieć, że osoby zajmujące się przygotowywaniem i prezentowaniem materiałów muszą zawsze stawać na wysokości zadania, dbając o niezależność, rzetelność i obiektywizm. Dopiero gdy określone cele zostaną spełnione, będzie można mówić o pełnoprawnych mediach.

Warto zadać sobie pytanie – czy ten dziennikarski obiektywizm naprawdę istnieje? Prawdą jest, że każdy człowiek ma swoje poglądy, a te oddziałują (w mniejszym lub większym stopniu) na przekazywane przez niego komunikaty. Podając zwykłe informacje, dziennikarz musi być jednak jak najbardziej stronniczy, unikając nacechowanych emocjonalnie zwrotów. Co oczywiste, inaczej sprawa wygląda, gdy chodzi o publicystykę – tutaj pracownik telewizji, prasy lub radia wręcz powinien przedstawić swoją opinię, zachowując przy tym stuprocentową prawdomówność.

Co sprawdza się lepiej — telewizja państwowa, czy też komercyjna? Jeśli treść przekazu jest kontrolowana przez rząd, to docierające do odbiorców informacje mogą być zniekształcone przez partyjne wytyczne. Należy jednak zaznaczyć, że żaden wariant nie jest pozbawiony wad. Jak stwierdził reportażysta Dariusz Rosiak, dzisiejsi komentatorzy regularnie wpadają w rodzaj histerii i nie skupiają się na spokojnej analizie zebranych faktów.

Niezależna telewizja. Czy istnieje w Polsce?

Już w 2008 roku pojawiały się opinie twierdzące, że nie istnieje coś takiego, jak niezależna politycznie telewizja publiczna. Jak jednak wynika ze słów byłych prezesów TVP, czyli Roberta Kwiatkowskiego, Jana Dworaka oraz Bronisława Wildsteina, starali się oni stworzyć możliwie bezstronne medium. Aczkolwiek nie da się pominąć faktu, że w ciągu 13 lat sytuacja zmieniła się wręcz diametralnie. Badania przeprowadzone przez IBRIS pokazują, że 50,2 proc. Polaków deklaruje zaufanie do mediów prywatnych. Publiczny wariant budzi zaś pozytywne odczucia tylko u 34,4 proc. obywateli.

Czy można wyłonić jednostronnego zwycięzcę? Prof. Wiesław Godzic zwraca uwagę, że w ciągu kilkunastu lat spadło zaufanie do wszystkich mediów. Problem stanowią przede wszystkim sytuacje o zabarwieniu politycznym – w końcu stacje telewizyjne (a także gazety, czasopisma lub programy radiowe) potrafią przedstawić jedną i tę samą informację w zupełnie odmienny sposób. Medioznawca zaznacza jednak, że nie jest ważny rodzaj mediów, lecz poziom ich rzetelności. Czy w Polsce może więc istnieć niezależna telewizja?

Miejsce dla niezależnej telewizji? Internet stanowi rozwiązanie!

Niezależna telewizja? Droga do sukcesu prawdopodobnie wiedzie przez Internet. Choć nie da się ukryć, że nowoczesne rozwiązanie stanowi też pewnego rodzaju zagrożenie. Całkowita wolność jest przecież w stanie doprowadzić do spadku jakości publikowanych treści. Z pewnością byłeś świadkiem sytuacji, gdy jedna błędna informacja zdołała obiec Internet z szybkością błyskawicy. I to pomimo faktu, że jej wiarygodność można było sprawdzić wręcz w ekspresowym tempie.

Podsumowując – łatwo wysnuć wniosek, że telewizja nie jest zła, dopóki zarządzają nią odpowiedzialni ludzie. Chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej na temat krajowego i światowego dziennikarstwa? Warto sięgnąć na przykład po „Wolne media. Zmiany w systemie mediów w Polsce po roku 1989 jako element gospodarki wolnorynkowej w ujęciu liberalnym”. Maciej Kajetan Sołdan podaje rozsądne argumenty, które stoją za komercjalizacją telewizji i gazet.